Η θρυλική ομιλία του Φιντέλ Κάστρο στη ΓΣ του ΟΗΕ που κράτησε 4,5 ώρες

Σε μια περίοδο που η ανάγκη για ειρήνη είναι ολοένα και πιο επιτακτική συνεδριάζει η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών την Τρίτη (24/09), με τους παγκόσμιους ηγέτες να καλούνται, μεταξύ άλλων, να τοποθετηθούν πάνω στα όσα φριχτά διαδραματίζονται στη Γάζα με τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς αμάχους από τους βομβαρδισμούς του Ισραήλ, το “βάλτωμα” των διαπραγματεύσεων για εκεχειρία και επιστροφή των ομήρων της Χαμάς, την επιμονή του Νετανιάχου στην υιοθέτηση της ατζέντας του Ισραήλ και την επέκταση της σύγκρουσης στον γειτονικό Λίβανο, όπως επίσης και στις συνεχιζόμενες συγκρούσεις εδώ και περισσότερο από 2,5 χρόνια στο μέτωπο της Ουκρανίας.

Από την πρώτη συνεδρίασή της το 1946, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει αποτελέσει μια πλατφόρμα για ηγέτες και διπλωμάτες από όλο τον κόσμο όπου τους δίνεται η δυνατότητα να παρουσιάσουν τις προτεραιότητες των χωρών τους και μιλήσουν για τις ανάγκες των λαών, να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της ανθρωπότητας. Ωστόσο, στην παρούσα συγκυρία, οι παγκόσμιοι ηγέτες εμφανίζονται κατώτεροι των περιστάσεων και αδυνατούν να δώσουν λύσεις στα φλέγοντα ζητήματα που αφορούν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο.

Άλλοτε, οι συνεδριάσεις της ΓΣ του ΟΗΕ έφεραν αντιμέτωπους μεγάλους εχθρούς κάτω από την ίδια στέγη, όταν ορισμένοι από τους πιο σκληρούς αντιπάλους των ΗΠΑ επισκέφθηκαν τη Νέα Υόρκη, όπου βρίσκεται η έδρα των Ηνωμένων Εθνών.

Πολλές είναι οι στιγμές που έχουν ξεχωρίσει ανά τα χρόνια. Μια από αυτές που ξεχωρίζουν είναι η χειμαρρώδης ομιλία του ηγέτη της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο, που εξακολουθεί να κατέχει το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη ομιλία που έχει γίνει ποτέ στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, από το 1960. Η ομιλία του διήρκεσε 269 λεπτά – λίγο κάτω από τεσσεράμισι ώρες. Στην έναρξή της, μάλιστα, ξεκίνησε με την υπόσχεση: “Θα προσπαθήσουμε να είμαστε σύντομοι”.

Μόλις έναν χρόνο μετά την Κουβανική Επανάσταση που τον έφερε στην εξουσία, ο Κάστρο, ο οποίος σύντομα θα γινόταν ο κύριος αντίπαλος των ΗΠΑ την περίοδο που ακολούθησε, δεν θα μπορούσε να είναι πιο σύντομος, καθώς παρέθεσε μια αναλυτική περιγραφή για τις πολιτικές τομές που εισήγαγε η Κούβα στον πρώτο χρόνο της Επανάστασης, όπως επίσης και μια εκτενή κριτική για την παγκόσμια ανισότητα. Ένα χρόνο αργότερα, το 1961, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να ανατρέψουν τον Κάστρο με την εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, αλλά η επιχείρησή τους απέτυχε.

Στις 26 Σεπτεμβρίου του 1960, η φωνή της Κουβανικής επανάστασης αντήχησε στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, με τον Φιντέλ Κάστρο να κατηγορεί ανοιχτά την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα και να παρουσιάζει τη θέση της κυβέρνησής του τόσο για τα εθνικά όσο και τα παγκόσμια θέματα. Η ομιλία του Κάστρο ήταν το αποκορύφωμα της πρώτης εβδομάδας μιας σημαντικής συνόδου που διαδραματιζόταν στην Νέα Υόρκη. Με αφορμή την αυριανή συνέλευση, ας θυμηθούμε όσα είπε ο Φιντέλ Κάστρο στη θυελλώδη ομιλία του το 1960, όπου επεσήμανε την καταδίκη της Κούβας στην “εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο”.

Ο Κάστρο στηλίτευσε τον ιμπεριαλισμό των ΗΠΑ ως τον μεγαλύτερο εχθρό

Ο Κάστρο κατηγόρησε την Ουάσινγκτον ότι «επέβαλε την καταστροφή» του επαναστατικού καθεστώτος της Κούβας, με το πρόσχημα ότι ήταν κυριαρχούμενο από κομμουνιστές. Στην πραγματικότητα, όπως υποστήριξε, η Κούβα τιμωρήθηκε επειδή αψήφησε και απομάκρυνε τα ξένα μονοπώλια, αναλαμβάνοντας τον έλεγχο της οικονομίας και των πόρων της.

Μετά από τη στήριξη του Προέδρου Αϊζενχάουερ στον ΟΗΕ ως εργαλείο ειρήνης, ακολούθησε μια σειρά ομιλιών κυβερνητικών ηγετών, ξεκινώντας από τον Σοβιετικό Πρωθυπουργό Χρουστσόφ και καταλήγοντας στον Πρόεδρο Νάσερ της Ηνωμένης Αραβικής Δημοκρατίας, οι οποίοι καταδίκασαν τη δράση των δυνάμεων του ΟΗΕ στο Κονγκό, υποστηρίζοντας ότι βοηθούν το Βέλγιο και άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ που επιδιώκουν να διατηρήσουν τον έλεγχο του ουρανίου και άλλων πολύτιμων πόρων της χώρας.

Όπως τόνισε, «είμαστε περήφανοι που μπορούμε να πούμε ότι σήμερα καμία πρεσβεία δεν κυβερνά τον λαό μας. Η χώρα μας κυβερνάται από τον ίδιο της τον λαό». Αυτή η δήλωση χειροκροτήθηκε έντονα από όλους εκτός από τους ιμπεριαλιστές αντιπροσώπους.

Ο Κάστρο αναφέρθηκε επίσης στην αγενή και εχθρική μεταχείριση που δέχτηκε η κουβανική αντιπροσωπεία από τις αρχές και την συκοφαντική εκστρατεία του Τύπου, η οποία κατηγόρησε μεταξύ άλλων την κουβανική αποστολή ότι διέμενε σε οίκο ανοχής στο Χάρλεμ. «Αν ήμασταν άνθρωποι που θα μπορούσαν να διαφθαρούν έτσι», δήλωσε, «οι ιμπεριαλιστές θα μας είχαν ήδη εξαγοράσει. Αλλά τους εξοργίζει ακριβώς επειδή δεν μπορούν».

Ο Κάστρο εξήγησε ότι τα προβλήματα της Κούβας οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στην ανεργία, τον αναλφαβητισμό, τις ασθένειες, τη φτώχεια και τη δυστυχία που κληρονόμησε από δεκαετίες αποικιακής υποταγής στις ΗΠΑ. «Η στρατιωτική ομάδα που τυραννούσε τη χώρα μας στηριζόταν στους πιο αντιδραστικούς τομείς της κοινωνίας μας. Και πάνω απ’ όλα, βασιζόταν στα ξένα συμφέροντα που κυριαρχούσαν στην οικονομία μας». Όπως εξήγησε, ι αμερικανικές εταιρείες κατείχαν τα καλύτερα εδάφη, εκμεταλλεύονταν τα ορυχεία και τους φυσικούς πόρους της Κούβας και διαχειρίζονταν τις δημόσιες υπηρεσίες της.

Αντί να βοηθήσουν το μικρό έθνος που λεηλάτησαν, συνέχισε, οι ΗΠΑ έγιναν εχθρικές, προστατεύοντας τους εγκληματίες που δολοφονούσαν εκατοντάδες άοπλους αγρότες και βασάνιζαν κρατούμενους για πολλά χρόνια, επιτρέποντάς τους να πραγματοποιούν αεροπορικές επιδρομές κατά της Κούβας, βομβαρδίζοντας χωράφια και πόλεις.

Μεταξύ άλλων, παρέθεσε τις πρώτες ενέργειες στις οποίες προχώρησε η επανάσταση, με την πρώτη πράξη του νέου καθεστώτος να αφορά στη μείωση των ενοικίων κατά 50%. Παρά το γεγονός ότι αυτό εξόργισε πολλούς ιδιοκτήτες κτιρίων και διαμερισμάτων, ο λαός βγήκε στους δρόμους γεμάτος χαρά, εξήγησε. Ο Κάστρο σχολίασε ειρωνικά ότι και οι άνθρωποι της Νέας Υόρκης θα συμπεριφέρονταν με τον ίδιο τρόπο αν μειώνονταν στο μισό τα υπερβολικά τους ενοίκια.

«Αυτό που κάποτε ήταν μια γη απελπισίας, φτώχειας και αναλφαβητισμού, μετατρέπεται σταδιακά σε έναν από τους πιο φωτισμένους, προοδευτικούς και πολιτισμένους λαούς της ηπείρου», δήλωσε με υπερηφάνεια. Τόνισε ότι όλοι είναι ελεύθεροι να επισκεφθούν την Κούβα και να δουν την πρόοδο με τα ίδια τους τα μάτια. Ιδιαίτερα προσκάλεσε τους πολίτες των ΗΠΑ, επισημαίνοντας ότι δεν επιθυμεί να ταυτίζει την κυβέρνηση των ΗΠΑ με τον ταλαντούχο και ευγενή αμερικανικό λαό.

Ανέφερε ότι το Στέιτ Ντιπάρτμεντ άρχισε να παρεμβαίνει μανιωδώς όταν η αγροτική μεταρρύθμιση μετέφερε τα καλύτερα και μεγαλύτερα εδάφη από τα χέρια των αμερικανικών μονοπωλίων στους συνεργατικούς αγρότες. Μία αμερικανική εταιρεία κατείχε 500.000 εκτάρια εύφορης γης, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες αγρότες ήταν χωρίς γη, πεινασμένοι και άνεργοι. Όπως είπε, η Ουάσιγκτον απαίτησε άμεση καταβολή μετρητών σε δολάρια. Δεν μπορούσαμε να το κάνουμε, σημείωσε ο Κάστρο. «Έπρεπε να επιλέξουμε μεταξύ αγροτικής μεταρρύθμισης ή τίποτα». Όταν η Κούβα πρότεινε να πληρώσει σε ομόλογα 20ετίας με επιτόκιο 4,5%, τότε άρχισε να στιγματίζεται ως κομμουνιστική. «Εκείνη την εποχή, δεν είχαμε ανταλλάξει καν επιστολές με τον Πρωθυπουργό της Σοβιετικής Ένωσης», δήλωσε ο Κάστρο.

Σε πολλά σημεία, ο Κάστρο συνέδεσε τον αγώνα της Κούβας για ανεξαρτησία από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό με τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν άλλες χώρες που ήταν αποικίες. Προειδοποίησε τους συναδέλφους του από τη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία ότι θα μπορούσαν να αναμένουν παρόμοια μεταχείριση αν προχωρούσαν σε δίκαιη αγροτική μεταρρύθμιση ή άγγιζαν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Σήμερα, υπογράμμισε, η Κούβα υφίσταται αεροπορικές επιθέσεις, οικονομική επίθεση και απόπειρες ανατροπής με τη βοήθεια εγκληματιών πολέμου επειδή τόλμησε να αποξενώσει τα μονοπωλιακά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Ο Κάστρο αναφέρθηκε στον Ναύαρχο Μπερκ, επικεφαλής των Ναυτικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ, ο οποίος σε συνέντευξή του στο US News and World Report δήλωσε ότι, αν και η βάση στο Γκουαντάναμο δεν ήταν ιδιαίτερα αναγκαία για την άμυνα της Καραϊβικής, ήταν απαραίτητη για δράση “κατά της μικρής ομάδας σκληρών κομμουνιστών που είναι αποφασισμένοι να αλλάξουν τα πάντα στην Κούβα”.

Ο Κάστρο ανέφερε ότι η κυβέρνησή του εξετάζει το ενδεχόμενο να υποβάλει αίτημα μέσω των κατάλληλων διεθνών καναλιών για την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Γκουαντάναμο, το οποίο απειλεί να μετατραπεί σε σημείο εκκίνησης για επιθέσεις εναντίον της επανάστασης του κουβανικού λαού.

Ο Κάστρο υπερασπίστηκε έντονα το δικαίωμα και την ανάγκη των υπανάπτυκτων χωρών να πάρουν τον έλεγχο των πόρων τους από τα μονοπώλια χωρίς αποζημίωση, ώστε να αποκτήσουν έλεγχο της οικονομίας τους και να προωθήσουν τη βιομηχανική τους ανάπτυξη. «Δεν θα αντιτιθέμασταν καν αν οι λαοί των ανεπτυγμένων χωρών αποφάσιζαν να κάνουν το ίδιο», δήλωσε.

Οι αναφορές του Κάστρο στο πώς μπορεί να επιτευχθεί η ειρήνη

Όσον αφορά τα κύρια θέματα εξωτερικής πολιτικής ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης, δήλωσε ότι η Κούβα υποστηρίζει πλήρως τις σοβιετικές προτάσεις για πλήρη αφοπλισμό. “Είμαστε 100 τοις εκατό υπέρ του δικαιώματος του λαού της Αλγερίας για ανεξαρτησία”. Ανέφερε ότι είναι παράλογο η κομμουνιστική Κίνα να αποκλείεται από τα Ηνωμένα Έθνη ενώ ο Φράνκο παραμένει εκεί. Η Κίνα δεν θα πρέπει να εμποδίζεται από τις ΗΠΑ να απελευθερώσει την Ταϊβάν.

Εξέφρασε τη μέγιστη δυσπιστία του για τον ρόλο του ΟΗΕ ως αστυνομικής δύναμης. Η Κούβα, όπως δήλωσε, είναι αντίθετη με τη δημιουργία οποιασδήποτε διεθνούς αστυνομικής δύναμης μέχρι να υπάρξουν εγγυήσεις ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για να συντρίψει επαναστάσεις σε μικρές χώρες.

Στο βασικό ζήτημα του αφοπλισμού, ο ηγέτης της Κούβας δήλωσε ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαρκής ειρήνη μέχρι να εξαλειφθούν οι ιμπεριαλιστές και τα μονοπώλια που προκαλούν πολέμους και κερδοσκοπούν από αυτούς. Υποστήριξε ότι ο δρόμος προς την παγκόσμια ειρήνη πρέπει να περάσει μέσα από την επανάσταση κατά του διεθνούς καπιταλισμού. Αυτή είναι μια πολύ διαφορετική αντίληψη από την πολιτική της “ειρηνικής συνύπαρξης” με τον καπιταλισμό που υποστήριζε ο Χρουστσόφ.

Στην Κούβα, ο Κάστρο τόνισε ότι ο λαός του δεν μετέτρεψε μόνο τα στρατιωτικά κτίρια σε σχολεία, αλλά υπογράμμισε την ανάγκη «να οπλίσουμε τους εργάτες μας για να αμυνθούν ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, να οπλίσουμε τους εργάτες μας, τους αγρότες μας, τους φοιτητές μας, τους διανοούμενούς μας, τους μαύρους, τους Ινδιάνους, τις γυναίκες, τη νεολαία, τους ηλικιωμένους και όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, ώστε να μπορούν οι ίδιοι να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και τη μοίρα τους».

Αυτό ήταν ένα κρίσιμο σημείο, τόνισε, στη διακήρυξη των δικαιωμάτων που υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση ενός εκατομμυρίου Κουβανών στην Αβάνα πριν φύγει για τη Νέα Υόρκη. Αυτή η διακήρυξη προς την Αμερική και “εδώ προς τον κόσμο” προέβαλλε το δικαίωμα των αγροτών να κατέχουν τη γη τους, το δικαίωμα του εργάτη να καρπώνεται τον μόχθο του, το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση, το δικαίωμα των ασθενών να λαμβάνουν ιατρική περίθαλψη και νοσηλεία, το δικαίωμα της νεολαίας στην εργασία και το δικαίωμα των κρατών να εθνικοποιούν τα μονοπώλια, σώζοντας έτσι τους εθνικούς πόρους και τον πλούτο τους.

Στη μνημειώδη, τεσσεράμισι ωρών ομιλία του, ο Κουβανός ηγέτης έδωσε ένα λαμπρό παράδειγμα για το πώς η πλατφόρμα που παρέχεται από αυτή τη Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αγγίξει το μυαλό και τις καρδιές των λαών του κόσμου στα πιο κρίσιμα ζητήματα, χωρίς να αποφεύγει την αλήθεια ή να υποκλίνεται μπροστά στη δύναμη του ιμπεριαλισμού. Σε αυτό το σημείο, ο Κάστρο ξεχώρισε από τον Χρουστσόφ και άλλους εκπροσώπους του σοβιετικού μπλοκ, οι οποίοι, παρά τις κριτικές και τα παράπονά τους, συνεχίζουν να παρουσιάζουν τον ιμπεριαλιστικά ελεγχόμενο ΟΗΕ ως έναν οργανισμό που μπορεί να διασφαλίσει την παγκόσμια ειρήνη και να ενεργήσει αμερόληπτα υπέρ της ανθρωπότητας.

Το συνταρακτικό κλείσμο και η καταδίκη της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο

Προς το τέλος της ομιλίας του, ο Κάστρο ξεκαθάρισε πως γνωρίζουν πολύ καλά τι θα ειπωθεί για εκείνους, σήμερα, αύριο, κάθε μέρα, για να εξαπατηθεί ο αμερικανικός λαός. «Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Κάνουμε το καθήκον μας, παρουσιάζοντας τις απόψεις μας σε αυτήν τη σημαντική Συνέλευση».

«Δηλώνουμε το δικαίωμα των λαών στην ελευθερία, το δικαίωμα των λαών στην εθνική κυριαρχία» είπε στη συνέχεια και ξεκαθάρισε πως «είμαστε υπέρ όλων των ευγενών φιλοδοξιών όλων των λαών. Αυτή είναι η θέση μας. Είμαστε και θα είμαστε πάντα υπέρ οτιδήποτε είναι δίκαιο: κατά της αποικιοκρατίας, της εκμετάλλευσης, των μονοπωλίων, του μιλιταρισμού, της κούρσας εξοπλισμών και της πολεμοκαπηλίας. Πάντα θα είμαστε κατά αυτών των πραγμάτων. Αυτή θα είναι η θέση μας.»

Στη συνέχεια, παρέθεσε τμήμα της Διακήρυξης της Αβάνας, για να ακουστούν σε όλο τον κόσμο όσα αποφάσισε ο κουβανικός λαός. «Και για να ολοκληρώσω, εκπληρώνοντας αυτό που θεωρούμε καθήκον μας, θα αναφερθώ σε αυτήν τη Συνέλευση το βασικό τμήμα της Διακήρυξης της Αβάνας. Όπως γνωρίζετε όλοι, η Διακήρυξη της Αβάνας ήταν η απάντηση του κουβανικού λαού στη Διακήρυξη του Σαν Χοσέ, Κόστα Ρίκα. Όχι 10, ούτε 100, ούτε 100.000, αλλά περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Κουβανοί συγκεντρώθηκαν. Σε αυτήν τη Συνέλευση, που συγκλήθηκε ως απάντηση στη Διακήρυξη του Σαν Χοσέ, διακηρύχθηκαν τα εξής αρχές, μετά από διαβούλευση με τον λαό και με τη λαϊκή αποδοχή, ως οι αρχές της Κουβανικής Επανάστασης» είπε και παρέθεσε το εν λόγο τμήμα:

«Η Εθνική Γενική Συνέλευση του κουβανικού λαού καταδικάζει τη μεγάλη ιδιοκτησία γης ως πηγή φτώχειας για τον αγρότη και ως οπισθοδρομικό και απάνθρωπο σύστημα γεωργικής παραγωγής. Καταδικάζει τα πενιχρά μεροκάματα και την άδικη εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας από παράνομα και προνομιούχα συμφέροντα. Καταδικάζει τον αναλφαβητισμό, την έλλειψη δασκάλων, σχολείων, γιατρών και νοσοκομείων. Καταδικάζει την έλλειψη κοινωνικής ασφάλισης για τους ηλικιωμένους στις χώρες της Αμερικής. Καταδικάζει τις διακρίσεις εναντίον των Νέγρων και των Ινδιάνων. Καταδικάζει την ανισότητα και την εκμετάλλευση των γυναικών. Καταδικάζει τις πολιτικές και στρατιωτικές ολιγαρχίες που κρατούν τους λαούς μας στη φτώχεια, αποτρέπουν την δημοκρατική τους ανάπτυξη και την πλήρη άσκηση της κυριαρχίας τους. Καταδικάζει τις παραχωρήσεις των φυσικών πόρων των χωρών μας ως πολιτική υποταγής που προδίδει τα συμφέροντα των λαών. Καταδικάζει τις κυβερνήσεις που αγνοούν τις απαιτήσεις των λαών τους για να υπακούσουν σε εντολές από το εξωτερικό. Καταδικάζει τη συστηματική εξαπάτηση των λαών μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, τα οποία εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ολιγαρχιών και την πολιτική της ιμπεριαλιστικής καταπίεσης. Καταδικάζει το μονοπώλιο των ειδησεογραφικών πρακτορείων, που είναι όργανα μονοπωλιακών τραστ και πράκτορες αυτών των συμφερόντων. Καταδικάζει τους κατασταλτικούς νόμους που εμποδίζουν τους εργάτες, τους αγρότες, τους φοιτητές και τους διανοούμενους, τις μεγάλες πλειοψηφίες σε κάθε χώρα, να οργανωθούν για να αγωνιστούν για τα κοινωνικά και εθνικά τους δικαιώματα. Καταδικάζει τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια και τις επιχειρήσεις που λεηλατούν συνεχώς τον πλούτο μας, εκμεταλλεύονται τους εργάτες και τους αγρότες μας, αποστραγγίζουν τις οικονομίες μας, διατηρώντας τις σε καθυστέρηση, και υποτάσσουν την πολιτική της Λατινικής Αμερικής στα σχέδια και τα συμφέροντά τους.

Με λίγα λόγια, η Εθνική Γενική Συνέλευση του κουβανικού λαού καταδικάζει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και την εκμετάλλευση των υπανάπτυκτων χωρών από τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό.

Ως εκ τούτου, η Εθνική Γενική Συνέλευση του κουβανικού λαού διακηρύσσει μπροστά στην Αμερική, και διακηρύσσει εδώ μπροστά στον κόσμο, το δικαίωμα των αγροτών στη γη. Το δικαίωμα των εργατών στον καρπό της εργασίας τους. Το δικαίωμα των παιδιών στην εκπαίδευση. Το δικαίωμα των ασθενών στην ιατρική φροντίδα και τη νοσηλεία. Το δικαίωμα των νέων στην εργασία. Το δικαίωμα των μαθητών σε δωρεάν επαγγελματική κατάρτιση και επιστημονική εκπαίδευση. Το δικαίωμα των Νέγρων και των Ινδιάνων στην πλήρη ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το δικαίωμα των γυναικών στην πολιτική, κοινωνική και πολιτική ισότητα. Το δικαίωμα των ηλικιωμένων στην ασφάλεια στα γηρατειά τους. Το δικαίωμα των διανοούμενων, καλλιτεχνών και επιστημόνων να αγωνιστούν μέσα από τα έργα τους για έναν καλύτερο κόσμο. Το δικαίωμα των κρατών να εθνικοποιούν τα ιμπεριαλιστικά μονοπώλια, σώζοντας έτσι τον εθνικό τους πλούτο και τους πόρους. Το δικαίωμα των εθνών στην πλήρη κυριαρχία τους. Το δικαίωμα των λαών να μετατρέψουν τα στρατιωτικά τους φρούρια σε σχολεία και να εξοπλίσουν τους εργάτες τους — γιατί κι εμείς πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να οπλίσουμε τον λαό μας για να υπερασπιστεί τον εαυτό του από τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις — τους αγρότες τους, τους φοιτητές τους, τους διανοούμενούς τους, τους Νέγρους, τους Ινδιάνους, τις γυναίκες, τους νέους, τους ηλικιωμένους, όλους τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους, ώστε να υπερασπιστούν οι ίδιοι τα δικαιώματά τους και τη μοίρα τους».

«Κάποιοι ήθελαν να μάθουν ποια είναι η πολιτική της Επαναστατικής Κυβέρνησης της Κούβας. Πολύ καλά, λοιπόν, αυτή είναι η πολιτική μας» κατέληξε.