Η Βασίλισσα Ελισάβετ εξαίρεσε τον εαυτό της από νόμο για φυλετικές και σεξουαλικές διακρίσεις

To ένοχο ρατσιστικό παρελθόν της βασιλικής οικογένειας της Μεγάλης Βρετανίας είχε ερευνηθεί τελευταία φορά, μετά τη συνέντευξη της Μέγκαν Μαρκλ και του Χάρι στην Όπρα Ουίνφρι και τις αποκαλύψεις της Αμερικανίδας για ‘την ανησυχία του παλατιού για το χρώμα του πρώτου μας παιδιού’, την άρνηση να δώσουν στον Άρτσι τον τίτλο του Πρίγκιπα (αργότερα αποκαλύφθηκε ότι η Βασίλισσα Ελισάβετ παρενέβη για να αλλάξει το όνομα και ο τίτλος του πρωτότοκου γιου του Ουίλιαμ) και την απέραντη μοναξιά που είχε νιώσει, όταν δεχόταν επιθέσεις από τα tabloids και το Μπάκιγχαμ δεν έκανε τίποτα. Ή μάλλον έκανε: της απαγόρευσε να ζητήσει βοήθεια.

Σύμφωνα με έγγραφα που εξασφάλισε αποκλειστικά η Guardian, η Μονάρχης έκανε για δεκαετίες φυλετικές και εθνοτικές διακρίσεις σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους που εργάζονται στο Μπάκιγχαμ. Βάσει των ντοκουμένων, αυτή ήταν μια συνθήκη που ίσχυε τουλάχιστον έως τα τέλη της δεκαετίας του ’60.

Το βρετανικό μέσο εντόπισε τα έγγραφα στα Εθνικά Αρχεία, στο πλαίσιο της συνέχισης της έρευνας που κάνει εδώ και χρόνια για τον τρόπο που χρησιμοποιεί η βασιλική οικογένεια το μυστήριο τρόπο λειτουργίας του κοινοβουλίου -ώστε να επηρεάζει μυστικά το περιεχόμενο των βρετανικών νόμων. Το NEWS 24/7 είχε ενημερώσει για τους εκατοντάδες νόμους που είχε μπλοκάρει η Βασίλισσα, ώστε να κρύψει ή να ωφελήσει την περιουσία της. Το έκανε με το ‘Queen’s consent’ που προϋποθέτει κάθε αλλαγή νόμου ή νέο νομοσχέδιο.

Τα τελευταία ντοκουμέντα αναφέρουν πως κατόπιν απόφασης της Ελισάβετ εξαιρούνταν ‘οι έγχρωμοι μετανάστες ή ξένοι’ (αυτές είναι οι λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν) από υπάλληλοι του ‘βασιλικού οικοκυριού’. Υπήρχαν και αμφιλεγόμενοι όροι που εξαιρούν τη Βασίλισσα και την οικογένεια της από νόμους, οι οποίοι απαγόρευαν τις φυλετικές και εθνοτικές διακρίσεις.

Περιγράφεται και ένα περιστατικό που αποκαλύπτει και το πώς έθεσε η Βασίλισσα το θέμα της εξαίρεσης.

Τη δεκαετία του ’60 η βρετανική κυβέρνηση είχε επιδιώξει να θεσπίσει νόμους που θα καθιστούσαν παράνομη την άρνηση της πρόσληψης, για φυλετικούς ή εθνοτικούς λόγους. Πέρασε τους τρεις πρώτους, τη δεκαετία του ’70. Για τέσσερις δεκαετίες η Ελισάβετ είχε απαλλαχθεί από την υποχρέωση να συνταχθεί με τους νόμους περί ισότητας. Για ισάριθμες δεκαετίες στο Μπάκιγχαμ δεν μπορούσαν να εργαστούν εκπρόσωποι εθνοτικών μειονοτήτων.

Το Φεβρουάριο του 1968 ο επικεφαλής σύμβουλος οικονομικών της Ελισάβετ, ενημέρωσε τους δημοσίους υπαλλήλους πως “δεν συνιστάται ο διορισμός έγχρωμων μεταναστών ή ξένων σε θέσεις γραφείου στο Μπάκιγχαμ” Διευκρινιζόταν πως “τους επιτρέπεται να εργάζονται ως υπηρέτες”. Όλα αυτά ο Λόρδος Τράιον τα είχε πει και στους κυβερνώντες, προσθέτοντας ότι “το Μπάκιγχαμ είναι προετοιμασμένο να συνταχθεί με τον προτεινόμενο νόμο, αλλά μόνο εάν απολαμβάνει όμοιες εξαιρέσεις με αυτές που παρέχονται σε διπλωμάτες -οι οποίοι μπορούν να απορρίψουν υποψηφίους για δουλειά οι οποίοι μένουν στη Μεγάλη Βρετανία για διάστημα μικρότερο των πέντε ετών”.

Ο λόγος που η Βασίλισσα ζήτησε/απαίτησε εξαίρεση για την ίδια και την οικογένεια της ήταν “γιατί ανησυχούσε πως αν ακολουθούσαν το νόμο τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, για πρώτη φορά θα γινόταν νομικά επιτρεπτή η κριτική στο Παλάτι”.

Η Guardian δεν βρήκε έγγραφα για το πότε ανακλήθηκε αυτή η πρακτική και το Παλάτι απάντησε πως αρχεία που αναφέρουν την πρόσληψη εκπροσώπων εθνικών μειονοτήτων υπάρχουν από τη δεκαετία του ’90. Προ αυτής δεν υπάρχουν καταγραφές για την καταγωγή των υπαλλήλων. Οι εκπρόσωποι Τύπου του Μπάκιγχαμ δεν αμφισβήτησαν πως η Βασίλισσα έχει εξαιρεθεί από αυτούς τους νόμους, αλλά πρόσθεσε πως “ακολουθεί ξεχωριστές διαδικασίες για την ακρόαση παραπόνων που σχετίζονται με τις διακρίσεις”. Δεν είπαν ποτέ ποιες είναι αυτές οι διαδικασίες.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις