Υεμένη: “Με τόσο πολύ και φθηνό φαγητό, πώς γίνεται να υπάρχει υποσιτισμός;”

Μετά από οκτώ χρόνια συγκρούσεων, ο πόλεμος στην Υεμένη επηρεάζει κάθε τομέα της ζωής των ανθρώπων στην περιοχή Ad Dahi.

Ο Δρ Matt Cloutier είναι μέλος της ομάδας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα εκεί και μοιράζεται την εμπειρία του από την πρώτη γραμμή, εστιάζοντας περισσότερο στο οξύ πρόβλημα του παιδικού υποσιτισμού.

“Ήταν η πρώτη μου εβδομάδα που δούλευα ως γιατρός σε ένα νοσοκομείο στο χωριό Ad Dahi στη βορειοδυτική Υεμένη. Το Ad Dahi είναι ένα μικρό μέρος, αλλά το νοσοκομείο μας είναι το μόνο σε απόσταση πολλών χιλιομέτρων που παρέχει δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, οπότε είμαστε συνήθως αρκετά απασχολημένοι.

Ήταν το τέλος μιας κουραστικής μέρας. Στην αίθουσα επειγόντων περιστατικών βλέπουμε κάθε μέρα συνήθως 70-100 ασθενείς και οι 46 παιδιατρικές κλίνες νοσηλείας / εντατικής θεραπείας είναι σχεδόν πάντα πλήρως κατειλημμένες.

Περπατούσα προς το σπίτι μαζί με έναν νοσηλευτή που είναι στην ομάδα μας για να βοηθήσει με το πρόβλημα του υποσιτισμού.

Υποσιτισμός

Περίπου το 50% των ασθενών μας στο νοσοκομείο είναι παιδιά και φτάνουν εδώ με πολλές διαφορετικές ασθένειες, συμπεριλαμβανομένων βακτηριακών λοιμώξεων (πνευμονία, μηνιγγίτιδα, πληγές, διάρροια), σπασμών, τραύματος, επιπλοκών της δρεπανοκυτταρικής αναιμίας, δάγκειου πυρετού και ελονοσίας.

Ωστόσο, ένα από τα πιο δύσκολα και περίπλοκα ζητήματα που βλέπουμε εδώ είναι αυτό του σοβαρού οξέος υποσιτισμού.

Οι μητέρες που βλέπουμε είναι συχνά λιπόσαρκες και τα μωρά τους φαίνονται αδυνατισμένα. Οι μητέρες συχνά δεν έχουν μητρικό γάλα για να ταΐσουν τα μωρά τους επειδή οι ίδιες υποσιτίζονται, οπότε τους δίνουν ζαχαρόνερο ή κατσικίσιο γάλα. Αυτά δεν έχουν τα σωστά θρεπτικά συστατικά για να αναπτυχθούν τα βρέφη και μπορεί ακόμη και να αποτελέσουν πηγή ασθενειών – αν για παράδειγμα το νερό είναι μολυσμένο.

Συχνά τα μωρά που είναι 8-12 μηνών μοιάζουν με πρόωρα νεογνά, που ζυγίζουν λιγότερο από μερικά κιλά και μπορεις να διακρίνεις τα οστά στα πλευρά τους με κάθε τους αναπνοή.

Περίθαλψη

Εκείνη την ημέρα είχα φροντίσει αρκετά από αυτά τα μωρά. Οι μικρές φουσκωμένες κοιλιές τους ήταν καλυμμένες με μικροσκοπικές κηλίδες και οι συνάδελφοί μου από την Υεμένη μού εξήγησαν ότι όταν ένα παιδί έχει επίμονο πρόβλημα υγείας, οι παραδοσιακοί θεραπευτές θα κάνουν μικρά εγκαύματα στο δέρμα του. Αυτό δείχνει ότι το παιδί αντιμετωπίζει ένα χρόνιο πρόβλημα.

Οι οικογένειες προσπαθούν πάντα με κάθε τρόπο να βοηθήσουν τα παιδιά τους, αλλά η θλιβερή αλήθεια είναι ότι αν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά την αγορά επαρκών, θρεπτικών τροφίμων, θα μπορούσαν να προληφθούν σχεδόν τα πάντα.

Στο νοσοκομείο οι οικογένειες είναι πρόθυμες να ακολουθήσουν τις οδηγίες μας, αλλά μερικές φορές δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Δεχόμαστε τα μωρά στο θάλαμο, χορηγούμε υγρά, αντιβιοτικά και ειδικά σχεδιασμένα θεραπευτικά γάλατα. Ωστόσο, πολλά από αυτά τα μωρά είναι τόσο άρρωστα που χρειάζονται εξειδικευμένη φροντίδα που το νοσοκομείο μας δεν είναι εξοπλισμένο για να παρέχει. Και οι οικογένειες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα πρόσβασης σε ιδιωτικό νοσοκομείο.

Όσα παιδιά επιβιώνουν από τις επιπλοκές και αρχίζουν να ανακτούν βάρος με τη βοήθεια θεραπευτικών τροφίμων, οι οικογένειες συχνά πρέπει να τα πάρουν στο σπίτι το συντομότερο δυνατό, ώστε να μπορέσουν να φροντίσουν και τα υπόλοιπα παιδιά τους.

Μόλις επιστρέψουν στο σπίτι, πολλοί δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τη μεταφορά των παιδιών τους στα κοινοτικά κέντρα σίτισης, έτσι τα παιδιά τους σταδιακά υποσιτίζονται ξανά και ο κύκλος συνεχίζεται.

Η σύγκρουση

Από τότε που είμαι εδώ, έχω μάθει ότι σχεδόν οι πιο κοινές αιτίες ασθένειας και θανάτου στα παιδιά συνδέονται με τη συνεχιζόμενη σύγκρουση.

H οικονομία έχει παραλύσει από τον πόλεμο, πράγμα που σημαίνει όχι μόνο ότι τα τρόφιμα και τα καύσιμα είναι απρόσιτα για πολλούς, αλλά και η αύξηση των ασθενειών προκαλείται από κακώς συντηρημένες υποδομές που ευθύνονται για μολυσμένα τρόφιμα και νερό.

Υπάρχουν τόσο δημόσια όσο και ιδιωτικά νοσοκομεία με καλά εκπαιδευμένο προσωπικό εδώ, αλλά τώρα είναι υπερπλήρη και σε μεγάλο βαθμό μη χρηματοδοτούμενα.

Στη δική μας δομή βλέπουμε να επιστρέφουν ασθένειες που κανονικά θα μπορούσαν να προληφθούν μέσω προγραμμάτων εμβολιασμού. Οι γυναίκες σπεύδουν με επιπλοκές τοκετού που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί με προγεννητικό έλεγχο ή μαιευτική φροντίδα. Πολύ συχνά οι ασθενείς πεθαίνουν από ασθένειες από τις οποίες θα είχαν επιβιώσει αν βρίσκονταν σε διαφορετικό πλαίσιο.

Οι ντόπιοι μου λένε ότι πριν τις συγκρούσεις, οι δρόμοι ήταν σχετικά καλά συντηρημένοι και οι άνθρωποι ακολουθούσαν τους κανόνες κυκλοφορίας που επιβάλλονταν από την αστυνομία. Τώρα το πιο συνηθισμένο πρόβλημα που βλέπουμε στους ενήλικες στο νοσοκομείο μας είναι τραύματα από τροχαία, κατάγματα, αιμορραγία και εγκεφαλικές κακώσεις.

H άλλη πλευρά της Υεμένης

Ενώ ο συνάδελφός μου και εγώ περπατούσαμε στον χωματόδρομο, εκείνη την ημέρα της πρώτης μου εβδομάδας, άνθρωποι όλων των ηλικιών μας υποδέχονταν με χαμόγελα, κουνήματα χεριών και χαιρετισμούς “σαλάμ!”, “γεια!”. Οι άνθρωποι της Υεμένης που συνάντησα ήταν όλοι απίστευτα ευγενικοί.

Αυτή η υποδοχή με έκανε να σκεφτώ την ομάδα μας, μια από τις πιο συνεκτικές ομάδες με τις οποίες έχω συνεργαστεί ποτέ. Αυτό με κράτησε να παραμείνω θετικός ακόμη και κάτω από απίστευτα αγχωτικές καταστάσεις, πάντα βάζοντας προτεραιότητα τους ασθενείς.

Καθώς περπατούσαμε, μας προσπέρασαν γαιδουράκια που μετέφεραν φορτία φρέσκων φρούτων. Υπήρχαν μπανάνες, πορτοκάλια, παπάγια και μήλα. Πολλά από αυτά κοστίζουν ελάχιστα.

Με τόσο πολύ φαγητό και τόσο φθηνό, ρώτησα τον συνάδελφό μου γιατί βλέπουμε τόσο μεγάλα ποσοστά υποσιτισμού. Δεν μοιάζει με άλλες περιοχές όπου δεν υπάρχει καθόλου φαγητό. Μου απάντησε με τον συνήθη τρόπο του, σύντομος, ήσυχος, με ένα σήκωμα ώμων: «Δεν υπάρχουν χρήματα».

Αυτή είναι η πραγματικότητα εδώ. Υπάρχει διαθέσιμο φαγητό αλλά δεν υπάρχουν τα χρήματα από τις οικογένειες για να το αγοράσουν. Πρόκειται για μια ανθρωπιστική καταστροφή που εκτυλίσσεται συνεχώς στη σκιά αυτού του πολέμου.

Οι άνθρωποι εδώ είναι γενναιόδωροι, ευγενικοί και εργατικοί. Είναι σαφές για μένα ότι με την άρση των περιορισμών αυτής της σύγκρουσης, αυτός ο τόπος θα ανθίσει. Η δυσκολία που βλέπουμε στο νοσοκομείο αντισταθμίζεται με τη χαρά και η θετικότητα που βλέπω στους δρόμους.

Ο αυξανόμενος παιδικός υποσιτισμός στην Υεμένη προκαλεί θανάτους που μπορούν να προληφθούν, ειδικά παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών. Μεταξύ Ιανουαρίου και Οκτωβρίου 2022, 7.597 παιδιά με υποσιτισμό ήρθαν σε εγκαταστάσεις των Γιατρών Χωρίς Σύνορα για φροντίδα (αύξηση 36% σε σύγκριση με την ίδια περίοδο το 2021).

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ανταποκρίνονται σε εποχιακές και ετήσιες εξάρσεις σε ολόκληρη τη χώρα, ιδίως στις περιοχές Hajjah, Al-Hudaydah,Saada, and Amran. Υποστήριξε κι εσύ το έργο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Γίνε Υποστηρικτής Πρώτης Γραμμής https://msf.gr/stathera

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις