Ινδία: Η κυβέρνηση αντιτίθεται στην ποινικοποίηση του “συζυγικού” βιασμού

Η κυβέρνηση της Ινδίας αντιστέκεται στην ποινικοποίηση του συζυγικού βιασμού, ισχυριζόμενη ότι θα ήταν «υπερβολικά σκληρό».

Το Ανώτατο δικαστήριο εξετάζει αιτήματα για την τροποποίηση ενός νόμου, σύμφωνα με τον οποίο ένας άνδρας δεν μπορεί να διωχθεί για βιασμό εντός γάμου. Η βία εντός του γάμου είναι ανεξέλεγκτη στην Ινδία, σύμφωνα με πρόσφατη κυβερνητική έρευνα, μία στις 25 γυναίκες έχει αντιμετωπίσει σεξουαλική βία από τον σύζυγό της.

Ο συζυγικός βιασμός είναι παράνομος σε περισσότερες από 100 χώρες. Ωστόσο, η Ινδία παραμένει μεταξύ των 36 χωρών, μαζί με το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και τη Σαουδική Αραβία – όπου ο νόμος παραμένει ανεφάρμοστος.

Ένας αριθμός αναφορών έχει κατατεθεί στο Ανώτατο Δικαστήριο τα τελευταία χρόνια ζητώντας την κατάργηση του άρθρου 375 του ινδικού Ποινικού Κώδικα, ο οποίος υπάρχει από το 1860. Ο νόμος αναφέρει αρκετές εξαιρέσεις ή καταστάσεις στις οποίες το σεξ δεν είναι βιασμός, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού εντός γάμου εάν η σύζυγος δεν είναι ανήλικη.

Οι εκστρατείες λένε ότι ένα τέτοιο επιχείρημα είναι αβάσιμο στη σύγχρονη εποχή και ότι το αναγκαστικό σεξ είναι βιασμός, ανεξάρτητα από το ποιος το διαπράττει και υπό ποιες συνθήκες. Τα Ηνωμένα Έθνη, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Διεθνής Αμνηστία έχουν επίσης εκφράσει ανησυχίες σχετικά με την άρνηση της Ινδίας να ποινικοποιήσει τον βιασμό στο πλαίσιο του έγγαμου βίου.

Ωστόσο, η ινδική κυβέρνηση, θρησκευτικές ομάδες και ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ανδρών έχουν αντιταχθεί σε οποιαδήποτε σχέδια τροποποίησης του νόμου υποστηρίζοντας, ότι η συγκατάθεση για σεξ είναι δεδομένη από την στιγμή που δύο άνθρωποι προχωρούν σε γάμο.

Η ποινικοποίηση του συζυγικού βιασμού «μπορεί να επηρεάσει σοβαρά τη συζυγική σχέση και μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές διαταραχές στον θεσμό του γάμου», ανέφερε η κυβέρνηση.

Το υπουργείο Εσωτερικών τόνισε επίσης ότι ο γάμος είναι κοινωνικός θεσμός και το ζήτημα που τέθηκε στις αναφορές ήταν περισσότερο κοινωνικό παρά νομικό και ως εκ τούτου θα πρέπει το κοινοβούλιο να διαμορφώσει πολιτική.