Καρόλα Ρακέτε: Η καπετάνισσα της αλληλεγγύης στα θολά νερά του Ευρωκοινοβουλίου

Στο Ευρωκοινοβούλιο βρέθηκε την Πέμπτη η γερμανίδα καπετάνισσα Καρόλα Ρακέτε, η οποία αψήφισε την πολιτική Σαλβίνι διασώζοντας ανθρώπους με το πλοίο της ανοιχτά της Λαμπεντούζα.

Η 31χρονη έγινε γνωστή όταν αποβίβασε 40 μετανάστες στο ιταλικό νησί Λαμπεντούζα στις 29 Ιουνίου.

Οι ιταλικές αρχές συνέλαβαν τη Ρακέτε και την κράτησαν για μικρό χρονικό διάστημα, ενώ της επιβλήθηκε πρόστιμο του ύψους των 16.000 ευρώ.

Μιλώντας στην επιτροπή Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Θεμάτων, κατηγόρησε εκ νέου την ΕΕ για τη μεταναστευτική πολιτική της, ζήτησε να σταματήσουν οι εσωτερικές αντιμαχίες στην αντιμετώπιση του ανθρωπιστικού προβλήματος και κάλεσε τους ηγέτες της ΕΕ να ανοίξουν τα σύνορα και να δεχθούν τους ανθρώπους που περνούν τον πιο θανατηφόρο δρόμο μετανάστευσης στον πλανήτη. Αυτόν δηλαδή από τη βόρεια Αφρική προς την Ιταλία.

Η 31χρονη άλλωστε επικρίνει την ΕΕ για την επιχείρηση Σοφία, επιδότησης δηλαδή των λιμενικών Αρχών της Λιβύης για καλύτερη φύλαξη των συνόρων της χώρας, Αρχές που εμπλέκονται σε υποθέσεις παράνομης διακίνησης μεταναστών.

Η Ρακέτε έχει συνδέσει άλλωστε το μεταναστευτικό και με την κλιματική αλλαγή.

Όπως ανεφέρει, πέραν από τους πρόσφυγες των εμπόλεμων ζωνών, υπάρχουν και οι νέοι μετανάστες του κλίματος, άνθρωποι που φεύγουν από χώρες που υπάρχει έλλειψη σε νερό, που βλέπουν τα χωράφια τους να καταστρέφονται και να μην μπορούν να λάβουν αποζημίωση για αυτά, που ζουν σε χώρες με έλλειψη σε είδη πρώτης ανάγκης.

Ζητά λοιπόν από την ΕΕ να αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται εν συνόλω την έννοια του σύγχρονου μετανάστη και να επανεξεταστεί το στάτους του πρόσφυγα σε μια ευρύτερη προσέγγιση.

Παράλληλα, δηλώνει έτοιμη να βγει με το πλοίο της στη Μεσόγειο, παρότι όπως αναφέρει, η κίνηση αυτή αποτελεί μια πράξη αλληλεγγύης και μόνο. Ακόμη, καλεί τους Ευρωπαίους πολίτες να προχωρήσουν σε ακτιβιστικές δράσεις συμμετοχής για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.

Σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε προς τους δημοσιογράφους, σε μια κατάμεστη αίθουσα, η Καρόλα υπογράμμισε επανειλημμένα ότι πρέπει να σταματήσει η ποινικοποίηση ανθρώπων που σώζουν πρόσφυγες και μετανάστες στη Μεσόγειο.

«Το ενδιαφέρον για το τι γίνεται στη μεσόγειο πρέπει να γίνει και αλλαγή πολιτικής» είπε χαρακτηριστικά για να συνεχίσει:

«Ελπίζω μέσα από τις διαπραγματεύσεις που γίνονται τώρα να φτάσουμε σε πραγματική βελτίωση και όχι να γίνουν ακόμη πιο δύσκολες οι συνθήκες για τους διασώστες και τους αλληλέγγυους. Τα αιτήματά μας ελπίζουμε να γίνουν πραγματικότητα για το καλό των ανθρώπων αυτών. Το να κάνουμε outsourcing τη διάσωση στις αρχές της Λιβύης είναι λάθος. Πρέπει να είμαστε σίγουροι πως τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν παραβιάζονται στα παράλια της Ευρώπης και πως οι μετανάστες που γυρίζουν πίσω στη Λιβύη δεν θα βασανίζονται χειρότερα».

Για τη δίωξη εναντίον της είπε: «Η υπόθεση εμπλοκής μου σε ζητήματα δικαιοσύνης θα κρατήσει δύο χρόνια. Το αν θα αλλάξει κάτι στην Ιταλία σήμερα, έχει να κάνει με την πολιτική της Ευρώπης. Η Ιταλία έμεινε μόνη στο μεταναστευτικό για πολλά χρόνια και οι ακροδεξιές δυνάμεις το εκμεταλλεύτηκαν αυτό. Οι χώρες της ΕΕ πρέπει να αναθεωρήσουν το Δουβλίνο, να αλλάξουν την πολιτική για τη μετανάστευση, να ενισχυθούν οι χώρες υποδοχής περισσότερο και να ενισχυθεί αντιστοίχως η ενημέρωση και η ένταξη.

Στη Γερμανία, στις περιοχές όπου ζουν πολλοί μετανάστες και πρόσφυγες, αυτές οι τοπικές κοινωνίες είναι πιο ανοιχτές, πιο προοδευτικές. Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε. Χρειαζόμαστε καλύτερη ένταξη των προσφύγων και μεταναστών που γίνονται δεκτοί στις κοινωνίες μας».

Κάνοντας λόγο για αναθεώρηση της στρατηγικής ως προς το μεταναστευτικό, ειδικά τώρα που γίνονται οι ακροάσεις των Επιτρόπων, δήλωσε:

«Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ζήτημα μαζικής μετανάστευσης προς την Ευρώπη αυτή τη στιγμή, αλλά ζήτημα πολιτικής αποδοχής. Η προτεραιότητα πρέπει να είναι η διάσωση και η ασφαλής αποβίβαση σε ένα λιμάνι και όχι η χρηματοδότηση προς τρίτους. Οι αρχές της Λιβύης παίρνουν τους πρόσφυγες και τους γυρίζουν πίσω από εκεί που πάλευαν να σωθούν. Η προτεραιότητα αυτή δεν πρέπει να εκφράζεται από τις ΜΚΟ, αλλά να είναι κεντρική πολιτική.

Οφείλει λοιπόν η ΕΕ να επανακαθορίσει κανόνες και κατευθυντήριες γραμμές στην έρευνα και διάσωση».

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το αν θα ηγείτο ξανά αποστολής με το Sea Watch 3, είπε:

«Ναι, θα το ξανάκανα, υπάρχει τεράστια ανάγκη για πλοία να είναι εκεί, άνθρωποι πνίγονται κάθε μέρα».

Απαντώντας στη συνέχεια σε ερώτηση για τον περιβόητο «Ευρωπαικό Τρόπο ζωής», σχολίασε δηκτικά: «Ο βιομηχανικός τρόπος ζωής έχει επιβαρύνει το κλίμα παγκοσμίως άρα αναρωτιέμαι τι σημαίνει όλο αυτό. Αναρωτιέμαι, γιατί να θεωρείται παράδειγμα προς εφαρμογή για τη βελτίωση της ζωής ανθρώπων που έχουν γίνει τα θύματα της επιβάρυνσης του κλίματος στις ίδιες τους τις χώρες».

Για την αμφιλεγόμενη προσωρινή συμφωνία της Μάλτας που υπέγραψαν Γερμανία, Γαλλία, Μάλτα, Ισπανία και Φινλανδία που ορίζει πως οι μετεγκαταστάσεις θα γίνονται βάσει του πόσους θα θέλει να πάρει κάθε χώρα, απάντησε:

«Η διάσωση πρέπει να εναρμονίζεται με τις λιμενικές αρχές, αλλά πώς μπορεί αυτό να έχει εφαρμογή όταν οι ίδιες οι λιμενικές αρχές ευθύνονται για τον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων στα νότια παράλια της Μεσογείου, πώς μπορείς να συνεργάζεσαι με κράτη που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα με τέτοιο τρόπο; Θα καλωσορίζαμε μια ευρωπαική αποστολή στα νερά της Μεσογείου. Περισσότερα πλοία πολλαπλασιάζουν τις πιθανότητες αυτών των ανθρώπων να φτάσουν ασφαλείς. Αλλά χρειάζονται μετεγκαταστάσεις παντού. Η Ευρώπη είναι υπεύθυνη για αυτό και όχι η ιταλία από μόνη της».

«Χρειαζόμαστε ένα κοινό ευρωπαικό σύστημα παροχής ασύλου που να βασίζεται στη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βάσει των αρχών της ΕΕ» συνέχισε η 31 χρονη.

Καταλήγοντας, επανέλαβε πως η κατάσταση στη Λιβύη αποτελεί ένα φλέγον πρόβλημα που οι περισσότεροι δε γνωρίζουν, και ζήτησε λύση που θα γίνεται σεβαστή από όλα τα κράτη-μέλη:

«Η ποινικοποίηση της αλληλεγγύης είναι παντού σε όλη την ευρώπη. Οι νέοι κανόνες κάνουν τις επιχειρήσεις διάσωσης πιο δύσκολες. Άρα πρέπει να βρούμε μια συνολική λύση, δεν εναπόκειται στα κράτη μέλη το πώς θα το διαχειριστούν το καθένα μόνο, διαφορετικά δεν μπορούμε να μιλάμε για συστημικές λύσεις.

Η Ευρώπη πρέπει άμεσα να αναθεωρήσει το πώς βλέπει τη Λιβύη όπου υπάρχει εμφύλιος πόλεμος, δυστυχώς ο κόσμος δεν ξέρει τι ακριβώς συμβαίνει εκεί.

Η νέα ιταλική κυβέρνηση πιέζεται και αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο αν τα κράτη μέλη δείξουν αλληλεγγύη, βρεθεί όπως είπα κοινή λύση και δεχτούν κόσμο».

Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως την Πέμπτη έγινε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για το προσφυγικό μπροστά στο ευρωκοινοβούλιο, με υποστηρικτές της Ρακέτε να ζητούν μια πιο «ανθρωπιστική» συμφωνία και να πάψει η Μεσόγειος να είναι «υγρός τάφος».