Κορονοϊός – Ελβετία: “Δεν φοβήθηκα” – 95χρονη νίκησε τον ιό
Η υπερήλικας μετά από μια βδομάδα στην ΜΕΘ, ανάρρωσε και επέστρεψε στο σπίτι της. Αρνήθηκε να την διασωληνώσουν.
- 27 Μαρτίου 2020 20:16
Μια 95χρονη Ελβετίδα επέστρεψε στο σπίτι της και μπορεί και συνομιλεί μέσω διαδικτύου με τα 10 εγγόνια και τα 11 δισέγγονά της, αφού ανάρρωσε, έπειτα από μια εβδομάδα στην εντατική, αντιμέτωπη με τον νέο κορονοϊό.
Η Γκέρτρουντ Φάτον είπε μάλιστα στο Reuters ότι αρνήθηκε να την διασωληνώσουν οι γιατροί για να τη βοηθήσουν να αναπνεύσει.
«Όχι στην ηλικία μου, μην με διασωληνώσετε. Έχω ζήσει τη ζωή μου και τους είπα “αφήστε με να φύγω ήσυχα”».
Έπειτα από μια εβδομάδα θεραπείας με αντιβιοτικά και το φάρμακο για την ελονοσία, τη χλωροκίνη, η 95χρονη λέει πως χαίρεται που επέστρεψε στο σπίτι της, στο καντόνι Νεσατέλ, στη γάτα της και την οικογένειά της.
«Ελπίζω να ανακτήσω τις δυνάμεις μου και να ζήσω λίγο ακόμα. Έχω εγγόνια, δισέγγονα, θα ήθελα να τα δω και να τα ακούσω. Συνομιλώ μαζί τους μέσω διαδικτύου, στο iPad μου».
Η Φάτον περιγράφει ότι ήταν άρρωστη, στο κρεβάτι, στο σπίτι της στην πόλη Λε Λοκλ, μία εβδομάδα προτού εκδηλώσει αναπνευστικά προβλήματα. Με ασθενοφόρο διακομίστηκε στο νοσοκομείο.
«Μου πήραν αίμα και μέτρησαν την πίεσή μου. Μου χορηγούσαν ενδοφλέβια αντιβιοτικά τρεις φορές την ημέρα. Ήταν πολύ δύσκολο, αλλά όλα καλά», αφήγηθηκε.
«Δεν φοβόμουν ότι θα πεθάνω. Όχι. Όχι στην ηλικία μου. Είμαι, άλλωστε, 95. Είναι καιρός να φύγω. Όμως, δεν σκεφτόμουν ότι θα πεθάνω, φυσικά όχι. Δεν φοβόμουν» σημείωσε.
Όπως εξήγησε στο Reuters, ήταν υγιής όλη της τη ζωή, αν και έπαιρνε φάρμακα για την πίεση και που και που σιρόπι για τον βήχα για τη βρογχίτιδά της.
Η κόρη της Ζακλίν θυμάται: «Όταν ο γιατρός μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι το οξυγόνο στο αίμα της μειωνόταν και είχαν 24 ώρες για να το αναστρέψουν αυτό, φοβήθηκα πραγματικά. Νόμιζα ότι θα τη χάσω εκείνη τη νύχτα».
«Την επόμενη ημέρα, οι γιατροί είπαν “θα το προσπαθήσουμε και θα δοκιμάσουμε όλα τα φάρμακα που μπορούμε…”. Όμως, την τρίτη ημέρα, το οξυγόνο της αυξήθηκε και τα φάρμακα λειτούργησαν πολύ καλά».
«Μπορούσα να της τηλεφωνώ δύο φορές την ημέρα. Όταν είδα ότι μπορούσε να μιλήσει χωρίς να βήχει πολύ, κατάλαβα ότι κερδίσαμε» είπε η Ζακλίν.
