Κοτζιάς για Κασσελάκη: Νεοχουλιγκάνοι, νεοδεξιοί και νεογραφειοκράτες τα στηρίγματά του

Τα τρία στηρίγματα που εκτιμά ότι έχει ο Στέφανος Κασσελάκης περιέγραψε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, κάνοντας λόγο για “νεοχουλιγκάνους”, “νεοδεξιούς” και “νεογραφειοκράτες”.

Εξηγώντας τι εννοεί με τον όρο “νεοχουλιγκάνους”, ο κ. Κοτζιάς είπε: “Ο Κασσελάκης έχει φανατικούς οπαδούς. Οι πιο πολύ είναι ή πολύ θυμωμένοι στα δύο κύματα θυμού, οι καινούργιοι. Τα στηρίγματά του είναι τρία. Έχει έναν νεοχουλιγκανισμό που ‘δεν παίζει’. Διάβασα μερικά tweets που έλεγαν σεξουαλικά υπονοούμενα πχ σε βάρος του Σπίρτζη, του έλεγε σου άρεσε, γλυκάθηκες, ας το ξανακάνουμε. Ε δεν είναι πολιτική αντιπαράθεση αυτή είναι η καταστορφή του δημόσιου χώρου. Έχει ένα τέτοιο ρεύμα, δεν λέω ότι δεν έχουν και άλλοι. Αυτό το έφτιαξε, είναι δικό του.”

Όπως είπε στη συνέχεια, “το δεύτερο είναι οι “νεοδεξιοί” που άρχιζε να τους μαζεύει ο Τσίπρας. Αντί να τους προτείνει να φτιάξουν ένα μικρό κεντροδεξιό κόμμα να συνεργάζονται όπου συμπίπτουν, τους έβαλε στον ΣΥΡΙΖΑ, του έκανε μερικούς μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και μας κουνάνε το δάχτυλο και μας λένε τι είναι η αριστερά. Καταλαβαίνω γιατί είναι με τον Κασσελάκη ο Αντώναρος, για πολλούς λόγους. Καταλαβαίνω να τον συγκινεί. Αλλά να μου κουνάει το δάχτυλο;”

Στο τρίτο σημείο που στάθηκε είναι οι “νεογραφειοκράτες”: “Αν δείτε τα περισσότερα παλιά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που στήριζαν τον Κασσελάκη πριν την Κεντρική Επιτροπή, όχι τώρα που λιγοστέψανε, είναι στελέχη που κατά την προσωπική γνώμη σε ένα ευρύτερο σχήμα, σε κοινά ψηφοδέλτια δεν θα μπορούσαν να έχουν τη θέση που έχουν.” εξήγησε.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Κοτζιάς σημείωσε πως “ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα άρρωστο και πριν τον Κασσελάκη” χαρακτηρίζοντας τα “τρολ” ως τη σύγχρονη λογοκρισία.

Παράλληλα, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι αυτό που τον ενοχλεί περισσότερο είναι ότι “η πλευρά Κασσελάκη βάλλει συνεχώς κατά της κυβέρνησης Τσίπρα που ήταν η μόνη εναλλακτική εδώ και πολλά χρόνια”. 

Για τον Αλέξη Τσίπρα είπε ότι ακόμη “είναι ένα πρόσωπο, ένα κεφάλαιο για το μέλλον, όχι για το τώρα”.