Μαρτυρία: “Αναρωτιέμαι, υπάρχει άσυλο στην Ελλάδα;”

«Με λένε Romain* και έχω αιτηθεί άσυλο στην Ελλάδα. Ζω σε δομή προσωρινής φιλοξενίας που βρίσκεται απομονωμένη και αποκομμένη από συγκοινωνία και ανθρώπους. Η ζωή μέσα στη δομή κάνει ξεκάθαρο ένα πράγμα: η αντιμετώπιση των προσφύγων είναι πολύ διαφορετική από αυτήν προς τους υπόλοιπους ανθρώπους στην Ελλάδα. Έχω πολλές ιστορίες που μας υπενθυμίζουν καθημερινά ότι δεν έχουμε όλ@ τα ίδια δικαιώματα ακόμη και μεταξύ των προσφύγων. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια γυναίκα που τη βοηθήσαμε να ξεγεννήσει μέσα στο κοντέινερ γιατί την έπιασαν οι πόνοι μέσα στη νύχτα και η υπηρεσία που καλύπτει τα επείγοντα δεν λειτουργούσε-για την ακρίβεια δεν ξέρω πότε λειτουργεί. Χαρακτηριστική είναι και η βία μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών εθνικοτήτων που χαίρουν διαφορετικά «προνόμια» μέσα στην ίδια δομή. Θυμάμαι εκείνο το βράδυ που μπούκαραν εκεί που κοιμόμασταν και μας μαχαίρωσαν….και η αντίδραση από τις Αρχές ήταν να τα «βρούμε με τις κοινότητές μας», σα να μην έγινε τίποτε. Μέσα από όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, αναρωτιέμαι, υπάρχει άσυλο στην Ελλάδα;

Σε έναν κόσμο στον οποίο οι διακρίσεις κάθε είδους επιμένουν, είναι ουσιαστικό να θυμόμαστε ότι η ποικιλομορφία είναι δύναμη, και το κάθε άτομο αξίζει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και δικαιοσύνη. Για να μπορέσουμε να πετύχουμε τους στόχους που έχουμε θέσει στον εαυτό μας μόνο και μόνο επειδή είμαστε άνθρωποι.

H Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών συστάθηκε στις 28/07/1951 στη Γενεύη, στην Ελβετία. Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Γενεύης Πρόσφυγας είναι κάθε πρόσωπο που ζει έξω από τη χώρα καταγωγής του ή από την χώρα που είναι η μόνιμή του κατοικία, στο οποίο εδραιώνεται φόβος δίωξης για λόγους που αφορούν στην φυλή του, την καταγωγή του ή την συμμετοχή του σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα.

Διαπιστώνουμε με θλίψη ότι, βάσει της εμπειρίας μας στην Ελλάδα, η αρχή της μη-διάκρισης παραβιάζεται συστηματικά, αφού καθημερινά βιώνουμε διακρίσεις: ως προς τη φυλή μας, την καταγωγή μας, το φύλο μας….με την υποστήριξη της Ελληνικής Πολιτείας που είναι πολιτικά υπεύθυνη και υπό την επίβλεψη και ανοχή της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR)….».

«Επιτέλους ο κόσμος ας γίνει ένα σπίτι για όλους τους κατοίκους του πλανήτη γη!

Ας απορρίψουμε κάθε είδους διακρίσεις μαζί, ας αγκαλιάσουμε τη συμπερίληψη»

Ο Romain είναι μέλος της ομάδας που έχει δημιουργηθεί στο πλαίσιο του προγράμματος «MSF Self-Advocacy Experts By Experience-Δημιουργώντας δράσεις Αυτοσυνηγορίας-Ειδικοί λόγω Εμπειρίας». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα υποστηρίζεται από το Ελληνικό Τμήμα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Τα μέλη των ομάδων, σχεδιάζουν και υλοποιούν τις δικές τους δράσεις συνηγορίας, με στόχο να φέρουν θετική αλλαγή με τις δικές τους δυνάμεις και πρωτοβουλίες.

Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα του Πρόσφυγα στις 20/06 τα μέλη του προγράμματος MSF  Building Self Advocacy  Experts by Experience ενώνουν τη φωνή τους με ανθρώπους που έχουν βιώσει βασανιστήρια και με άλλους φορείς όπως η ΜΕΤΑδραση, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο-Μεταπτυχιακό στη Διαχείριση Κρίσεων και Παγκόσμια Υγεία και τη Βαβέλ στην αίθουσα Ι. Δρακόπουλος, στην Ακαδημία Αθηνών, 18.00-21.00.

*Το όνομα έχει αλλάξει για λόγους προστασίας προσωπικών δεδομένων.