Ντομινίκ Στρος Καν: Μία προδιαγεγραμμένη πτώση

Τον Απρίλιο του 2011, ο Ντομινίκ Στρος Καν, ήταν ένας πρόεδρος της Γαλλίας εν αναμονή.

Έναν χρόνο πριν τις προεδρικές εκλογές, ο τότε πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμειού ήταν ο άνθρωπος που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, θα κατήγαγε μία εύκολη νίκη απέναντι στον Νικολά Σαρκοζί.

Η συνέχεια, όμως, δεν ήταν καθόλου ανάλογη με αυτό που φανταζόταν τόσο ο ίδιος ο Στρος-Καν, όσο και οι Γάλλοι που στο πρόσωπό του έβλεπαν τον επόμενο πρόεδρο της χώρας τους.

Το εξάμηνο Μαΐου-Νοεμβρίου του 2011, επρόκειτο να βρει τον κάποτε ισχυρό άνδρα του ΔΝΤ στο επίκεντρο της δημοσιότητας, όχι ως διεκδικητή της γαλλικής προεδρίας, αλλά αντιμέτωπο με κατηγορίες απόπειρας βιασμού, σεξουαλικών επιθέσεων και μαστροπείας.

Ξανά στο προσκήνιο

Το ντοκιμαντέρ του Netflix, Room 2806, The Accusation ήταν αυτό που, την τελευταία εβδομάδα, επανέφερε στο προσκήνιο τον Ντομινίκ Στρος Καν.

Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται το σκάνδαλο που ξέσπασε στο ξενοδοχείο Sofitel της Νέας Υόρκης, στις 14 Μαΐου του 2011, όταν η καμαριέρα Ναφισάτου Ντιαλό κατηγόρησε τον Στρος Καν για απόπειρα βιασμού.

Η καταγγελία αυτή οδήγησε στην σύλληψη και την δίκη του τότε προέδρου του ΔΝΤ. Μετά από δυομιση μήνες κράτησης και έναν διακανονισμό μερικών εκατομμυρίων δολλαρίων, που θα ερχόταν έναν χρόνο αργότερα, η πολύκροτη δικαστική υπόθεση έλαβε τέλος, χωρίς να υπάρξει καμία καταδικαστική απόφαση σε βάρος του.

Η υπόθεση όμως της Ντιαλό, είχε ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Νέες καταγγελίες σε βάρος του Στρος Καν άρχισαν να βγαίνουν στο φως και παλιότερες αντίστοιχες υποθέσεις να έρχονται στην δημοσιότητα.

Πολύ πριν το #meToo και το σκάνδαλο Γουάινστιν, η γαλλική κοινωνία βρέθηκε αντιμέτωπη με όσα μέχρι τότε φρόντιζε να κρύβει επιμελώς κάτω από το χαλί. Με όσα ενσάρκωνε ο άνθρωπος που, για ένα διάστημα, υπήρξε η σημαντικότερη ελπίδα των Σοσιαλιστών για επιστροφή στην εξουσία.

“Οι Γάλλοι είναι ερωτικός λαός”

Το 2007 ο Ντομινίκ Στρος Καν ανέλαβε (με τις ευλογίες του Νικολά Σαρκοζί) την ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.  Μέχρι τότε και ενώ εκλεγόταν βουλευτής από το 1986, είχε περάσει από τις θέσεις του υπουργού Βιομηχανίας και του υπουργού των Οικονομικών. Παντρεμένος τρεις φορές έως τότε, ο Στρος-Καν είχε την φήμη του “γυναικοκατακτητή”.

Την φήμη αυτή, όμως, συνόδευαν και ψίθυροι, μουρμουρητά που ηχούσαν σε δημοσιογραφικούς και πολιτικούς κύκλους, χωρίς να μετουσιώνονται σε σαφή, έναρθρο και δημόσιο λόγο. 

Άλλωστε, στην Γαλλία, για το μεγαλύτερο διάστημα της 5ης Δημοκρατίας, ο διαχωρισμός μεταξύ δημόσιας και ιδιωτικής σφαίρας, υπήρξε ξεκάθαρος σε πολιτικό επίπεδο. Ο Φρανσουά Μιτεράν είχε καταφέρει να κρατήσει κρυφή την δεύτερη οικογένειά του επί 20 χρόνια.

Η περίπτωση του Στρος-Καν, όμως, δεν είναι αντίστοιχη. Το 2007, με αφορμή την ανάληψη της διευθυντικής θέσης του ΔΝΤ, ο δημοσιογράφος της Liberation, Ζαν Κατρεμέρ, θα γράψει: “Το μόνο πρόβλημα του Στρος-Καν είναι η σχέση του με τις γυναίκες. Τόσο επίμονος, που πολύ συχνά πλησιάζει στο όριο της παρενόχλησης. Πρόκειται για ένα ελάττωμα γνωστό στους δημοσιογράφους, για το οποίο, όμως δεν μιλάει κανείς”.

Η περίπτωση της Τριστάν Μπανόν

Το 2002, η 23χρονη τότε δημοσιογράφος και συγγραφέας Τριστάν Μπανόν, θα συναντηθεί με τον Ντομινίκ Στρος-Καν σε ένα διαμέρισμα στο Παρίσι, προκειμένου να του πάρει συνέντευξη για το πρώτο της βιβλίο.

Όπως αναφέρει, ο Στρος-Καν άρχισε να την αγγίζει, αρχικά στο χέρι και στη συνέχεια στο μπράτσο. “Παλεύαμε στο πάτωμα. Τον κλώτσησα. Μου ξεκούμπωσε το σουτιέν και προσπάθησε να κατεβάσει το παντελόνι μου. Μίλησα για βιασμό, ώστε να τον τρομάξω. Δεν τον τρόμαξα. Ήταν σαν χιμπατζής σε έξαψη”, θα αναφέρει η ίδια μεταξύ τυρού και αχλαδίου σε τηλεοπτική εκπομπή το 2007.

Η περιγραφή της θα ακουστεί κανονικά στην μετάδοση της εκπομπής, το όνομα όμως του Στρος-Καν θα καλυφθεί ηχητικά. Μία περιγραφή απόπειρας βιασμού, on camera, με την οποία δεν ασχολήθηκε κανείς.

Η Μπανόν θα επαναλάβει τις κατηγορίες αυτές το 2008 και πάλι on camera για το agoravox, σε μία συνέντευξη, η οποία δημοσιεύθηκε μόνο υπό το φως της απόπειρας βιασμού της Ντιαλό το 2011.

Η Μπανόν κινήθηκε νομικά εναντίον του Στρος-Καν το 2011, κατηγορώντας τον για απόπειρα βιασμού και σεξουαλική επίθεση. Η πρώτη κατηγορία εξέπεσε, καθώς σύμφωνα με το δικαστήριο, δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία και για την δεύτερη δεν μπορούσε να κινηθεί διαδικασία, καθώς είχε παρέλθει το απαιτούμενο χρονικό διάστημα.

“Ακατάλληλος για εργασία με γυναίκες”

Το φθινόπωρο του 2007, μόλις είχε αναλάβει το πόστο του στο ΔΝΤ, δεχόταν ενημερώσεις σχετικά με τις δραστηριότητες του Ταμείου παγκοσμίως. Μία από αυτές τις ενημερώσεις έγινε από την Πιρόσκα Νάγκυ, οικονομολόγο του Ταμείου.

Ένα χρόνο αργότερα και ενώ ο πλανήτης βρισκόταν προ της οικονομικής κρίσης, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο πραγματοποιείτο έρευνα για κατάχρηση εξουσίας σε βάρος του Ντομινίκ Στρος Καν. Σκοπός της έρευνας ήταν να εξακριβωθεί εάν ο Γάλλος είχε εκμεταλλευτεί την θέση του προκειμένου να παράσχει οφελήματα στη Νάγκυ, με την οποία είχε αποκαλυφθεί πως είχε μία σύντομη εξωσυζυγική σχέση.

To εκτελεστικό συμβούλιο του Ταμείου με την ολοκλήρωση της έρευνας έκανε λόγο για ένα “θλιβερό περιστατικό και σοβαρό λάθος στην κρίση του διευθυντή”, καθώς, σύμφωνα με το πόρισμα της έρευνας,  η Νάγκυ δεν εξαναγκάστηκε στην σχέση με τον Στρος-Καν, ούτε εκείνος χρησιμοποίησε την θέση του για να την οφελήσει καθ’οιονδήποτε τρόπο.

Σε επιστολή της Νάγκυ το 2008 προς την νομική εταιρεία που διεξήγαγε την έρευνα, έγραφε: “Δεν ήξερα πώς να το χειριστώ. Ήμουν καταδικασμένη ό,τι και να έκανα. (…) Μετά από ένα διάστημα ενέδωσα σε μία πολύ σύντομη σχέση. Σε μένα όμως είναι σαφές, πέραν αμφισβήτησης, ότι ο Ντομινίκ Στρος-Καν χρησιμοποίησε την θέση του για να έχει πρόσβαση σε μένα”.

“Φοβάμαι, έγραφε η Νάγκυ, ότι είναι ένας άνδρας με πρόβλημα, το οποίο ίσως να τον καθιστά ακατάλληλο να ηγηθεί ενός θεσμού στον οποίο γυναίκες εργάζονται υπό τις εντολές του”.

Ο ίδιος σε δήλωσή του είχε αναφέρει πως αναλαμβάνει την ευθύνη και κάνει λόγο για “λάθος κρίση”.

“Στην Γαλλία τέτοια περιστατικά θα ήταν το “αλατοπίπερο” σε δείπνα της αστικής τάξης, χωρίς να δημιουργούν την ανάγκη για δηλώσεις ή για έρευνα. Στις ΗΠΑ, όμως, τα πράγματα είναι αλλιώς”, θα γράψει ο γαλλικός Τύπος, αποδεχόμενος έστω και εμμέσως την εκδοχή του Στρος-Καν, που ήταν και η μοναδική μέχρι τότε. Άλλωστε, ο διευθυντής του ΔΝΤ ήταν γνωστός “γυναικοκατακτητής”.

Η υπόθεση Κάρλτον

Τον Οκτώβριο του 2011, έχοντας αποφύγει την καταδίκη για την υπόθεση της απόπειρας βιασμού στην Νέα Υόρκη και με την υπόθεση Μπανόν να έχει μόλις μπει στο αρχείο, ο Ντομινίκ Στρος-Καν βρίσκεται αντιμέτωπος με νέες καταγγελίες.

Ο Στρος-Καν ενεπλάκη, μαζί με άλλους Γάλλους αξιωματούχους και επιχειρηματίες σε αυτό που έμελε να γίνει γνωστό ως “υπόθεση Κάρλτον”, ένα κύκλωμα σωματεμπορίας, που έφερνε εργάτριες του σεξ σε σεξουαλικά πάρτι.

Το Κάρλτον ήταν το ξενοδοχείο στην πόλη της Λιλ, όπου λάμβαναν χώρα τα “πάρτι” αυτά.

Ο Στρος Καν παραδέχτηκε την συμμετοχή του σε τέτοιου είδους συναθροίσεις, αρνήθηκε όμως πως γνώριζε ότι οι γυναίκες που συμμετείχαν ήταν ιερόδουλες.  Όπως έλεγε στο δικαστήριο, θεωρούσε ότι η προθυμία τους για συνεύρεση οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν ο Ντομινίκ Στρος-Καν.

Ήταν η δίκη για αυτή την υπόθεση, στην οποία ο γαλλικός Τύπος, έσπασε όσο ποτέ τα όρια της ιδιωτικότητας πολιτικού προσώπου. Λεπτομέρειες για τις σεξουαλικές ορέξεις του Στρος-Καν ήρθαν στην δημοσιότητα, με τον ίδιο, να μπαίνει σε πλήθος λεπτομερειών στο δικαστήριο, ξεπερνώντας πολλές φορές και τα όρια του κυνισμού.

Τα αποδεικτικά σε βάρος του στοιχεία, παρά τις μαρτυρίες γυναικών που συμμετείχαν ακόμη και παρά την θέλησή τους στα όργια αυτά, δεν αποδείχτηκαν αρκετά για ακόμη μία φορά.

Ο Ντομινίκ Στρος-Καν απαλλάχτηκε και από αυτές τις κατηγορίες οριστικά το 2015. Το τελευταίο αυτό σκάνδαλο όμως, υπήρξε και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για την σύζυγό του, δημοσιογράφο Αν Σινκλαίρ. Εκείνη που στις κατηγορίες εναντίον τον υποστήριζε πάντα και έβρισκε τρόπους να τον δικαιολογεί, κατηγορώντας ακόμη και τις γυναίκες που τον κατήγγειλαν.

Ο Ντομινίκ Στρος-Καν μπορεί να αθωώθηκε στις δικαστικές αίθουσες, όχι όμως στα μάτια εκατομμυρίων γυναικών που στο πρόσωπό της Ντιαλό, ή της Μπανόν, έβλεπαν τον εαυτό τους.

Η γαλλική δημοσιογράφια, μετά το περιστατικό στο Sofitel της Νέας Υόρκης, βρέθηκε μπροστά στο ερώτημα εάν όλα τα προηγούμενα χρόνια υπηρετούσε σωστά τον σκοπό της αντιλαμβανόμενη ότι κανείς δεν εξεπλάγη πραγματικά από αυτή την υπόθεση.

Όποια κι αν είναι η αλήθεια για τον Ντομινίκ Στρος-Καν, αποτελεί μία ακόμη περίπτωση από εκείνες που θα βαραίνουν όσους γνώριζαν και απέφευγαν να μιλήσουν.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.