O Μουσουλμάνος drag queen Amrou Al-Kadhi εξομολογείται: “Όποτε έβγαζα τα ρούχα μου κατέρρεα”

Ο Amrou είναι 29 χρονών, μισός Βρετανός-μισός Ιρακινός, μεγαλωμένος στο Ντουμπάι, ενώ τώρα μένει στο Λονδίνο. Είναι γκέι, μουσουλμάνος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής, drag performer και προτιμάει να του απευθύνουν τον λόγο με την αντωνυμία “Αυτοί”.

Για το νεαρό της ηλικίας του ο Amrou έχει περάσει πολλά. “Συχνά νιώθω αρκετά μεγαλύτερος” παραδέχεται μιλώντας στον Guardian. “Για να είμαι ειλικρινής αισθάνομαι ότι δεν έζησα την παιδική μου ηλικία”. Στα 10 του χρόνια κατάλαβε ότι ήταν γκέι. Οι γονείς του δεν μπόρεσαν να τον αποδεχτούν. “Ακόμα κι αν νομίζεις ότι είσαι γκέι, απλά κοιμήσου με κορίτσια και θα σου περάσει”, ήταν η συμβουλή του πατέρα του, ο οποίος μεγάλωσε σε ένα πιο αυστηρό περιβάλλον.

Αυτόν τον μήνα εκδίδεται το βιβλίο του με τίτλο “Unicorn: The Memoir of a Muslim Drag Queen”, στο οποίο περιγράφει όλους τους τρόπους με τους οποίους προσπαθούσε να ξεφύγει από την βίαιη καθημερινότητα που τον έπνιγε. Από το να καταπιέζεται σε καταχρηστικές σχέσεις, μέχρι την συνεχή προσπάθειά του να αριστεύει στο Πανεπιστήμιο. Στο στήθος του έχει το τατουάζ ενός μονόκερου, που του έφερνε ασφάλεια και τύχη.

Κατά την περίοδο φοίτησής του στο Πανεπιστήμιο Cambridge ήρθε σε επαφή με τα drag shows. “Κάθε φορά που ερχόμουν αντιμέτωπος με οποιαδήποτε μορφή βίας το πρώτο πράγμα που χρειαζόμουν ήταν να μεταμφιεστώ και να ανέβω στη σκηνή. Ένιωθα γαλήνη. Ένιωθα ότι με αυτόν τον τρόπο απέρριπτα όλα τα “πρέπει” της Μέσης Ανατολής. Αλλά η συνεχής αμφιταλάντευση μεταξύ του ποιος ήμουν για την οικογένειά μου και ποιος ήμουν ως drag performer δεν συνέπιπτε με το αίσθημα της ελευθερίας που όφειλα να νιώθω. Κάθε φορά που έβγαζα την ρούχα μου κατέρρεα”, εξομολογείται. 

Ο Amrou δουλεύει 6 μέρες τη βδομάδα από τις 9 το πρωί μέχρι και τις 9 το βράδυ. “Κάθε φορά που σταματάω να δουλεύω νιώθω πόνο. Μερικές φορές δεν μπορώ να σταματάω να κλαίω. Είναι πολύ δύσκολο για ένα queer άτομο να πρέπει να αντεπεξέλθει στις καθημερινές δοκιμασίες της ζωής.”

Ιδιαίτερα στην παιδική του ηλικία κάθε φορά που γινόταν θέμα συζήτησης η ομοφυλοφιλία η απάντηση του πατέρα του ήταν αποκαρδιωτική. “Δεν χρειάζεται να συνεχίζεις να μας μιλάς για γκέι θέματα. Μίλα μας για τον καιρό, αν πρέπει. Απλά σταμάτα να αναφέρεσαι σ’ αυτό.”

Η μητέρα του ποτέ δεν σταμάτησε να του λέει ότι είναι η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής της. Βέβαια μερικές φορές συμπλήρωνε: “Είσαι όμως και το άτομο που μου την κατέστρεψε”. Για τον Amrou αποτέλεσε πρότυπο. Στο ντύσιμο της ήταν πάντα τελειομανής και όταν κάποιος του έλεγε ότι της μοιάζει, γέμιζε περηφάνια. Τα αγαπημένα του ρούχα ήταν αυτά που του θύμιζαν τη μητέρα του. Για εκείνη πάλι ο Amrou ήταν η κόρη που δεν είχε ποτέ.

Όσον αφορά τη σχέση του με τη θρησκειά ο Amrou δηλώνει “Η θρησκεία πλέον δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε. Αντιλαμβάνομαι τον Αλάχ περισσότερο ως μια πηγή αγάπης για αυτό που είμαστε, παρά αυτο-τιμωρίας.

Παρά τις συγκρούσεις με την οικογένειά του, το βιβλίο του Amrou ξεχειλίζει από αγάπη. Μάλιστα, όπως αποκαλύπτει, η συγγραφή του ήταν και μια προσπάθεια να κατανοήσει αυτή την ιδιαίτερη σχέση αγάπης-μίσους. Με αυτά που αναφέρει, θέτει σε κίνδυνο τη σχέση του με όλους τους κοντινούς του ανθρώπους.

Άρα γιατί το κάνει;

“Δοκίμασα κάθε είδους θεραπεία, από φάρμακα τα πάντα. Είναι το μοναδικό μέσο που έχω για να εκφράζομαι και ύστερα να το μοιραστώ με άλλους ανθρώπους. Είναι ο μηχανισμός μου για να τα βγάλω πέρα. Με αποτρέπει από το να κάνω κάτι κακό στον εαυτό μου. Δεν είχα επιλογή, έπρεπε να το γράψω.”

Ακουμπάει το στέρνο του. Στην αρχή φαίνεται νευρικός. Ύστερα χαμογελάει. Aγγίζει το μονόκερο.