Ο χάρτης της επανάστασης

Οι “αγανακτισμένοι” Ισπανοί κατάφεραν να ξεσηκώσουν σιγά σιγά όλη την υφήλιο. Ήδη σε χάρτη που έχει δημιουργηθεί φαίνεται σε πόσα μέρη ανά τον κόσμο διαδηλώνουν και επαναστατούν.

Όπως μαρτυρά ο χάρτης τη δεδομένη στιγμή σε πάνω από 678 μέρη του κόσμου, χιλιάδες άνθρωποι έχουν βγει στους δρόμους για ένα καλύτερο αύριο, μια καλύτερη δημοκρατία.

Επιμένουν οι Ισπανοί, καταιγίδα διαδηλώσεων ενόψει των τοπικών και περιφερειακών εκλογών

Περίπου 20.000 άνθρωποι συμμετείχαν σε πορεία  στο κέντρο της Μαδρίτης. Χιλιάδες συμμετείχαν σε κινητοποίηση στη Βαρκελόνη. Πορείες έγιναν σε περίπου 150 ισπανικές πόλεις, σύμφωνα με εγχώρια τηλεοπτικά δίκτυα.

Η αστυνομία θα επιβάλει το νόμο αλλά δε θα δημιουργήσει προβλήματα αν δεν είναι απαραίτητο, διαβεβαίωσε ο υπουργός Εσωτερικών Αλφρέδο Πέρεθ Ρουμπαλκάμπα.

Ενδεχόμενα επεισόδια ενώ οι εκλογές απέχουν ώρες θα μπορούσαν να στερήσουν κι άλλες ψήφους από τους Σοσιαλιστές του πρωθυπουργού Χοσέ Λουίς Ροδρίγκεθ Θαπατέρο, που ήδη προβλέπεται να υποστούν βαριά ήττα από το δεξιό Λαϊκό Κόμμα.

“Δεν συμμετέχουμε σε προεκλογικές εκστρατείες, ούτε ζητάμε ψήφους”, είπε ένας εκπρόσωπος του κινήματος των «Αγανακτισμένων» στην πλατεία Πουέρτα δελ Σολ της Μαδρίτης, όπου χιλιάδες άνθρωποι διανυκτέρευσαν με σκηνές ή χωρίς. Οι κινητοποιήσεις στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι ειρηνικές από την έναρξή τους το περασμένο Σαββατοκύριακο.

Το νεοπαγές κίνημα ονομάστηκε M-15, από την 15η Μαΐου, όταν χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε πάνω από 50 πόλεις της χώρας της Ιβηρικής. Απαίτησαν ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος στην Ισπανία, που οι διαδηλωτές χαρακτηρίζουν διεφθαρμένο, ταγμένο στην υπηρεσία των τραπεζών και του κεφαλαίου και φτιαγμένο ώστε να ευνοεί μόνο δύο μεγάλα κόμματα.

Το κίνημα ξεκίνησε να οργανώνεται στο Διαδίκτυο πριν από μερικούς μήνες, ως μια αντίδραση στην οικονομική κρίση στην Ισπανία τα τελευταία δύο χρόνια. Η ανεργία στις τάξεις των νέων ξεπερνά το 40%.

Το κίνημα διχάζει πολιτικούς επιστήμονες και δημοσιογράφους. Κάποιοι λένε ότι δεν σηματοδοτεί κάτι σημαντικό, ότι αποτελεί μια εκτόνωση, ότι είναι κάτι σαν φεστιβάλ δρόμου. Άλλοι το συγκρίνουν με τις λαϊκές εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο και κοινωνικά κινήματα όπως ο Μάης του 1968 στη Γαλλία.

“Γινόμαστε μάρτυρες της γέννησης ενός νέου τύπου κοινωνικού κινήματος, ανεξάρτητου από κόμματα και συνδικάτα”, λέει ο καθηγητής κοινωνιολογίας Χάιμε Παστόρ.