Οι φωνές στη θάλασσα έχουν όνομα: Δύο συγκλονιστικές μαρτυρίες από τον υγρό εφιάλτη

Ο 19χρονος Seydou και ο 20χρονος Bakary κατάγονται από την Ακτή Ελεφαντοστού και μαζί με πολλούς ακόμη ανθρώπους διασώθηκαν πριν από μερικές μέρες στη Μεσόγειο από το πλοίο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Geo Barents.

Παρά τις δυσκολίες που έχουν περάσει, κατάφεραν να κρατήσουν την ελπίδα τους ζωντανή.

Η ιστορία του Seydou

Η ζωή στην Ακτή Ελεφαντοστού ήταν αρκετά δύσκολη για την οικογένειά μου και για μένα. Πάντα ένιωθα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι δεν θα είχα ποτέ μια φυσιολογική παιδική ηλικία. Ξέρεις, ζούσα μόνος μου και οι γονείς μου δεν ήταν ιδιαίτερα παρόντες, οπότε δεν είχα υποστήριξη και πάντα ένιωθα υπεύθυνος για όλα σε καθημερινή βάση. Δεν μπορούσα να είμαι παιδί και να παίζω ποδόσφαιρο με άλλα παιδιά της ηλικίας μου. Από την ηλικία των 12, δεν ξαναπήγα σχολείο. Το μόνο που έκανα ήταν να δουλεύω.

Στα 15 μου, ο κόσμος μου άλλαξε. Η κοπέλα μου έμεινε έγκυος και αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να μετακομίσουμε μόνοι μας και να ξεκινήσουμε μια νέα ζωή σαν οικογένεια. Έτσι μάζευα όσα χρήματα μπορούσα και ξεκίνησα το ταξίδι μου στην Ευρώπη στα 16. Πρώτα κατευθύνθηκα προς το Μάλι, όπου έμεινα για μερικούς μήνες. Δούλευα την ημέρα στον κατασκευαστικό τομέα και τη νύχτα σε μια αγορά, σκούπιζα. Στη συνέχεια, πήγα Αλγερία όπου έζησα για λίγο λιγότερο από οκτώ μήνες και ήταν πολύ δύσκολο να βρω δουλειά. Έτσι εργάστηκα όπου έβρισκα.

Μετά διέσχισα την έρημο Σαχάρα. Το πέρασμα ήταν πολύ δύσκολο. Υπήρχαν πολλοί άνδρες στριμωγμένοι στο πίσω μέρος του φορτηγού, όλοι ούρλιαζαν για ελεύθερο χώρο και μάλωναν μεταξύ τους. Πήδηξα μέσα, κρατούσα ένα ξύλο και δεν κοίταξα κανέναν. Έμεινα σε αυτή τη θέση για ώρες. Δεν είχαμε νερό ή φαγητό. Αφού έπεσε η νύχτα, το φορτηγό χάλασε. Και στα 45 άτομα μας έδωσαν εντολή να βγούμε έξω. Πήδηξα έξω και κάθισα στο πίσω μέρος του φορτηγού ελπίζοντας ότι θα ερχόταν κάποιος άλλος να μας πάρει ή ότι κάποιος θα μπορούσε να αποκαταστήσει τη βλάβη. Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Έμεινα για μια εβδομάδα στην έρημο. Μετά από τρεις μέρες το φαγητό και το νερό τελείωσαν. Έχανα την ελπίδα μου κάθε μέρα που περνούσε. Μερικοί από εμάς είδαμε άμμο να σηκώνεται από μακριά και παρατηρήσαμε ότι ήταν φορτηγό. Σωθήκαμε. Ο οδηγός ήταν σε θέση να μας δώσει λίγο νερό και φαγητό και προσφέρθηκε να μας πάρει μαζί του να διασχίσουμε το υπόλοιπο της Σαχάρας.

Φτάσαμε στην πόλη Debdeb, η οποία συνορεύει με τη Λιβύη. Ο άνθρωπος γνώριζε έναν διακινητή και είπε ότι θα επικοινωνήσει με αυτόν τον άνθρωπο για να βοηθήσει να μας μεταφέρει στη Λιβύη. Αυτός ο άνθρωπος μας ενημέρωσε επίσης ότι η ζωή στη Λιβύη δεν θα ήταν εύκολη: υπάρχει ένας πόλεμος και ο ξυλοδαρμός των μαύρων είναι συνηθισμένος. Δεν με ένοιαζε. Ήξερα ότι έπρεπε να φύγω. Είχα ήδη φτάσει ως εδώ. Φτάνοντας στη Λιβύη ήξερα ότι έπρεπε να βρω έναν τρόπο να διασχίσω τη θάλασσα. Έκανα διαφορετικές δουλειές, αλλά ο μισθός ήταν φρικτός. Μερικές φορές έπαιρνα 10 δηνάρια, μερικές φορές 20. Το χειρότερο ήταν μετά τη βάρδια σου όταν κάποιοι άντρες προσπαθούσαν να κλέψουν τα λεφτά ή να σε δείρουν για να στα πάρουν.

Γνώρισα έναν νεότερο άνδρα σε μια από τις πολλές δουλειές μου που είπε ότι είχε βρει έναν διακινητή για να τον βοηθήσει να διασχίσει τη θάλασσα. Τον Απρίλιο του 2021 έφυγε για το ταξίδι. Λίγες μέρες αργότερα, άκουσα ότι αυτός και άλλοι 130 είχαν πνιγεί μετά τη βύθιση της βάρκας τους στη θάλασσα. Πανικοβλήθηκα. Τι πρέπει να κάνω; Αποφάσισα να κάνω για λίγο πίσω και να συνεχίσω να δουλεύω, καθώς αυτό θα έβαζε σε τάξη τις σκέψεις μου. Ανησύχησα ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί και σε μένα. Μπορεί να πεθάνω στη θάλασσα. Δίσταζα τόσο πολύ. Μετά από λίγους μήνες, βρήκα έναν διακινητή και πλήρωσα 400 ευρώ. Ήμουν ακόμα διστακτικός. Έπρεπε να το ξεπεράσω για χάρη της γυναίκας μου και του μωρού μου που ήταν πίσω στο σπίτι. Φύγαμε από τις ακτές της Zawiya στις 9 μ.μ.. Την επόμενη μέρα, γύρω στις 11 π.μ., τα καύσιμα τελείωσαν και η μηχανή μας σταμάτησε να λειτουργεί. Νόμιζα ότι αυτό ήταν το τέλος και θα πέθαινα. Στη συνέχεια, στις 6 μ.μ., είδαμε ένα γρήγορο πλοίο να μας πλησιάζει με τη σημαία της Λιβύης. Το ήξερα ότι όλα είχαν τελειώσει. Δεν θα πήγαινα στην Ευρώπη. Θα με πήγαιναν πίσω στη Λιβύη.

Οι Λίβυοι μας σταμάτησαν και μας πέταξαν ένα σχοινί για να δέσουμε το σκάφος μας και από εκεί ανεβήκαμε όλοι στο πλοίο τους. Οι Λίβυοι μας πήγαν και τους 96 σε ένα κέντρο κράτησης στην Τρίπολη, και μετά μερικοί από τους φρουρούς ξεχώρισαν μια μικρή ομάδα από εμάς. Από εκεί δύο άντρες με αυτοκίνητα πολυτελείας μας πήγαν σε ένα σπίτι. Δεν υπήρχε φως. Ήμουν φοβισμένος. Νόμιζα ότι ίσως μας είχαν απαγάγει και θα μας σκότωναν. Την μεθεπόμενη μέρα, μας είπαν να δουλέψουμε σε ένα εργοτάξιο. Δούλευα μέρα και νύχτα, χωρίς σταματημό, χωρίς σχεδόν καθόλου φαγητό. Επιτέλους απέκτησα την ελευθερία μου την τρίτη μέρα. Ήταν υπέροχο συναίσθημα. Αμέσως μετά την απελευθέρωσή μου, άρχισα να σκέφτομαι το ταξίδι ξανά. Φοβόμουν μήπως με συλλάβουν ξανά οι Λίβυοι, αλλά αυτή ήταν η μόνη διέξοδος από αυτή την κατάσταση. Αυτή τη φορά δεν φοβόμουν το νερό ή τον θάνατο. Ο θάνατος είναι το πεπρωμένο όλων των ανθρώπων.

Πέρασαν μερικές εβδομάδες και πλήρωσα για να πάω στη θάλασσα. Αυτή τη φορά, οι διακινητές με έφεραν στη Sabratha και με άφησαν σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο μαζί με άλλους. Μείναμε εκεί για δύο εβδομάδες. Δεν υπήρχε τίποτα να φάμε ή να πιούμε και μας είπαν να μην φύγουμε: αν το κάναμε, θα υπήρχε πρόβλημα και η διαδρομή θα τελείωνε για εμάς. Τελικά ήρθαν οι άντρες και μας πήγαν στη θάλασσα αργά το βράδυ. Μετά από σχεδόν 10 ώρες στη θάλασσα διασωθήκαμε από αυτό το πλοίο (το σκάφος έρευνας και διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα Geo Barents). Δεν θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος αφού είμαι εδώ. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι γλιτώσαμε και μας έσωσαν. Μερικές φορές ξυπνάω νομίζοντας ότι ονειρεύομαι, ότι αυτό δεν είναι πραγματικό. Αισθάνομαι ευγνώμων για όλα, αλλά θα είμαι πιο ευτυχισμένος όταν αγγίξω το χώμα της Ευρώπης. Ανυπομονώ να τηλεφωνήσω στη γυναίκα και το παιδί μου όταν φτάσουμε στην Ευρώπη. Δεν αισθάνομαι καλά να είμαι μακριά τους. Μερικές μέρες νιώθω απαίσια για την απόφασή μου, αλλά στο τέλος, ξέρω ότι έκανα το σωστό για την οικογένειά μου.»

Η ιστορία του Bakary

Ο 20χρονος Bakary από την Ακτή Ελεφαντοστού διασώθηκε από το σκάφος έρευνας και διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα μετά από μία πολύ δύσκολη διαδρομή.

«Έφυγα από την Ακτή Ελεφαντοστού πριν από τις εκλογές του 2020, εν μέσω αυξανόμενων πολιτικών εντάσεων και φόβου για έναν ακόμη εμφύλιο πόλεμο. Φοβόμουν να βγω έξω για απλά πράγματα όπως η δουλειά ή να δω φίλους. Όλοι φοβόντουσαν. Το έσκασα για την Ευρώπη με έναν φίλο μου. Κατά την είσοδό μας στη Λιβύη, μας συνέλαβαν αμέσως και μας έβαλαν στη φυλακή. Πέρασα ένα χρόνο εκεί. Μόλις αφέθηκα ελεύθερος, κρύφτηκα, είτε στη Zawiyah είτε στο Bani Walid [πόλεις της Λιβύης]. Δεν έβγαινα πολύ έξω από φόβο. Τις περισσότερες φορές, οι άνθρωποι λένε ότι αν βγεις έξω, θα σε απαγάγουν για να σε πουλήσουν, θα σε στείλουν στη φυλακή χωρίς λόγο ή ακόμη χειρότερα θα σε σκοτώσουν.

Την πρώτη φορά που προσπάθησα να το σκάσω διασχίζοντας τη θάλασσα, το σκάφος μας ξέμεινε από καύσιμα και η ακτοφυλακή μας πήγε πίσω στη Λιβύη. Φτάνοντας εκεί, οι άνδρες έσκισαν τα υπάρχοντα των ανθρώπων και τα διαβατήριά τους. Και το δικό μου επίσης. Μετά αυτοί οι άντρες μας είπαν να μπούμε στο πορτ-μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου. Υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα στη σειρά. Σκέφτηκα ότι εδώ μπορεί να πεθάνω. Όλο αυτό το διάστημα στη φυλακή, οι άνθρωποι φώναζαν για βοήθεια. Δεν υπήρχε καμία. Μας είπαν να κάνουμε ησυχία και να μην μιλάμε μεταξύ μας αλλιώς θα τιμωρούμασταν. Οι άνθρωποι λιμοκτονούσαν. Μας έδιναν μικρά κομμάτια μπαγιάτικου ψωμιού μία φορά την ημέρα και μερικές μέρες τίποτα απολύτως. Αυτοί οι τέσσερις τοίχοι έγιναν η ζωή μου. Δόξα τω Θεώ που τελείωσε. Η Λιβύη είναι εφιάλτης. Δεν υπάρχει δικαιοσύνη, μόνο πολλή αδικία, στη Λιβύη».

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διεξάγουν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης στην κεντρική Μεσόγειο από το 2015, δουλεύοντας σε οκτώ διαφορετικά σκάφη έρευνας και διάσωσης (μόνοι τους ή σε συνεργασία με άλλες ΜΚΟ). Όλα αυτά τα χρόνια, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα βοήθησαν να σωθούν περισσότερες από 80.000 ζωές.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις