Πέθανε η θρυλική Τζίνα Λολομπρίτζιτα

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 95 ετών η ηθοποιός και φωτορεπόρτερ, Τζίνα Λολομπρίτζιτα. Γνωστή με το παρατσούκλι «Λα Λόλλο», ήταν μια από τις σημαντικότερες Ευρωπαίες ηθοποιούς και sex symbol της δεκαετίας του 1950 και του 1960 διεθνώς.

Γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου του 1927. Είναι από τις λίγες Ιταλίδες ηθοποιούς που έχουν πρωταγωνιστήσει σε πολλές αμερικανικές ταινίες που την έχουν κάνει διάσημη σε όλο τον κόσμο, κάνοντάς την αστέρα στο Χόλυγουντ.

Κατά τη διάρκεια της καριέρας της συνεργάστηκε με Ιταλούς σκηνοθέτες μεγάλου καλλιτεχνικού διαμετρήματος όπως οι Βιττόριο ντε Σίκα, Μάριο Μονιτσέλι, Πιέτρο Τζέρμι και Μάριο Σολντάτι. Στη Γαλλία συνεργάστηκε με σκηνοθέτες του διαμετρήματος των Ρενέ Κλαιρ και Κριστιάν-Ζακ.

Τα πρώτα χρόνια

Η Τζίνα Λολομπρίτζιτα γεννήθηκε στο Σουμπιάκο, στην επαρχία της Ρώμης, στις 4 Ιουλίου 1927, κόρη του Τζιοβάνι Λολομπρίτζιτα (1897-1977), ενός πλούσιου κατασκευαστή επίπλων που έχασε όλη την περιουσία του εξαιτίας ενός αγγλο-αμερικανικού βομβαρδισμού, και της Τζιουζεπίνα Μερκούρη (1900-1970).[8] Όντας εγγονή της Κελιδόνια Μερόζι (1883-1995), υπεραιωνόβιας της Ιταλίας, η Τζίνα από νεαρή ηλικία, αποκαλύπτει έναν χαρακτήρα φιλόδοξο, αποφασιστικό και εριστικό, που δεν συμβιβάζεται.

Το 1944, πριν από την άφιξη των συμμάχων, η οικογένειά της μετακόμισε στη Ρώμη, όπου η Τζίνα μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Την άνοιξη του 1947 ένας φίλος της την έπεισε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό της Miss Roma την τελευταία στιγμή. Αν και δεν είχε ακόμη το κατάλληλο φόρεμα, κατέκτησε τη δεύτερη θέση και είχε τόσο μεγάλη επιτυχία που προσκλήθηκε στη Στρέσα για τους τελικούς της Miss Italy όπου κατέκτησε την τρίτη θέση μετά τις Lucia Bosè και Gianna Maria Canale, μελλοντικά αστέρια του κινηματογράφου. Την ίδια χρονιά πήραν μέρος στην εκδήλωση και η Eleonora Rossi Drago, η οποία αποκλείστηκε επειδή δεν ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις (ήταν ήδη παντρεμένη) και η Silvana Mangano. Και οι ίδιες αργότερα έγιναν γνωστές ηθοποιοί.

Πρώτη αγγλόφωνη ταινία στο πλευρό του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ

Το 1953 έπαιξε στην πρώτη αγγλόφωνη ταινία της, στην κωμωδία του Τζον Χιούστον «Πιο δυνατός απ’ τον Διάβολο» («Beat the Devil») με συμπρωταγωνιστή τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ο οποίος φαίνεται να μην εκτίμησε τα προσόντα της, καθώς την αποκάλεσε «Frigidaire», που είναι η μάρκα ενός αμερικάνικου ψυγείου όπως αναφέρει το sansimera.gr. Το 1959 έπαιξε δίπλα στον Γιουλ Μπρίνερ στη βιβλική ταινία του Κινγκ Βίντορ «Ο Σολομών και η βασίλισσα του Σαββά» («Solomon and Sheba») και το 1961 πρωταγωνίστησε με τον Ροκ Χάτσον στη ρομαντική κωμωδία του Ρόμπερτ Μάλιγκαν «Come September» («Ραντεβού τον Σεπτέμβρη»). Το 1968 επαινέθηκε για την ερμηνεία της στην κωμωδία του Μέλβιν Φρανκ «Καλησπέρα κυρία Κάμπελ» («Buona Sera, Mrs Campbell») και κέρδισε το βραβείο Ντονατέλο (το ιταλικό Όσκαρ).

Η Τζίνα Λολομπρίτζιτα ως Εσμεράλντα στην “Παναγία των Παρισίων” (1956)

Από την υπόλοιπη φιλμογραφία της αξίζει να αναφερθούν οι συμμετοχές της στις ταινίες «Η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου» («La donna piu bella del mondo», 1955) του Ρόμπερτ Λέοναρντ, «Βαριετέ» («Trapeze», 1956) του Κάρολ Ριντ, «Η Παναγία των Παρισίων» («Notre Dame de Paris», 1956) του Ζαν Ντελανουά – στο ρόλο της Εσμεράλντα και ο Άντονι Κουίν του Κουασιμόδου, «Οι περιπέτειες του Πινόκιο» («Le aventure di Pinocchio», 1972), του Λουίτζι Κομεντσίνι και «Δασκάλα για πρωτάρηδες» («Κönig, Dame, Bube», 1972) του Γέρζι Σκολιμόφσκι.

Το 1977 η Λολό αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο, για ν’ αφοσιωθεί στη φωτογραφία, όπου έχει επιδείξει ιδιαίτερο ταλέντο, αργότερα στη γλυπτική, ενώ διετέλεσε στέλεχος σε εταιρεία καλλυντικών. Όλα αυτά τα χρόνια δεν διέκοψε την επαφή της με την κινούμενη εικόνα, με πιο αξιοσημείωτο το ρόλο της στην αμερικανική σαπουνόπερα «Falcon Crest» (1981-1990), που της απέφερε μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα β’ γυναικείου ρόλου.

Καριέρα στο Χόλιγουντ

Από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του πενήντα η Lollo, όπως ονομάζεται από τον Τύπο, γίνεται πρωταγωνίστρια διεθνών παραγωγών του Χόλιγουντ, όπως Πιο δυνατός απ’ τον Διάβολο του Τζον Χιούστον, με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Τζένιφερ Τζόουνς, Διασταυρούμενα σπαθιά με τον Έρολ Φλιν και το Η ωραιότερη γυναίκα του κόσμου, με τον Βιτόριο Γκασμαν, μια βιογραφική ταινία πάνω στη ζωή της σοπράνο Λίνα Καβαλιέρι. Σ ‘αυτό το ρόλο η Λολομπρίτζιτα έδωσε μια καλή ερμηνεία ως τραγουδίστρια όπερας, και κέρδισε το βραβείο David di Donatello Α’ Γυναικείου Ρόλου, βραβεία που ίδρυσε η Ιταλική Ακαδημία Κινηματογράφου εκείνη την χρονιά.

Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο Βαριετέ του Κάρολ Ριντ, δίπλα στον Burt Lancaster και τον Τόνι Κέρτις, στην ταινία Η Παναγία των Παρισίων (1956), όπου παίζει την όμορφη και αισθησιακή Esmeralda, δίπλα στον Άντονι Κουίν, ο οποίος υποδύεται τον Κουασιμόδο, Η ωραία της Καλκούτας του John Sturges, μαζί με τον Φρανκ Σινάτρα, Ο Σολομών και η βασίλισσα του Σαβά (1959) του King Vidor, με τον Γιουλ Μπρίνερ (που αντικατέστησε τον Τάιρον Πάουερ, ο οποίος πέθανε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων).

Η προσωπική της ζωή

Τον Ιανουάριο του 1949 παντρεύτηκε τον Σλοβάκο γιατρό Milko Škofič, στο όρος Terminillo di Rieti, ο οποίος υπηρέτησε τους πρόσφυγες που στεγάζονταν προσωρινά στο κινηματογραφικό στούντιο «Cinecittà».

Τον Ιούλιο του 1957 απέκτησαν έναν γιο, τον Andrea Milko Škofič, ο οποίος τους χάρισε έναν εγγονό, τον Δημήτρη, που γεννήθηκε το 1994. Το 1971 χώρισε τον σύζυγό της, με τον οποίο ζούσε τουλάχιστον 5 χρόνια χωριστά, καθώς εκείνος είχε ήδη αρχίσει μια σχέση με αυστριακή τραγουδίστρια της όπερας.

Από τη δεκαετία του ’50 ζει σε μια μεγάλη βίλα στην Αππία οδό στη Ρώμη.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις