“Πίστεψα ότι θα πεθάνω” – Ο σκηνοθέτης του “No Other Land” περιγράφει την επίθεση σε βάρος του

Ο Χάμνταν Μπαλάλ, ο παλαιστίνιος σκηνοθέτης βραβευμένος με Όσκαρ για το ντοκιμαντέρ “No Other Land” που καταγράφει την καταστροφή παλαιστινιακών χωριών στη Δυτική Όχθη, περιέγραψε σε συνέντευξή του στον Guardian τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε όταν έποικοι και στρατιώτες του IDF του επιτέθηκαν άγρια έξω από το σπίτι του στο χωριό Σούσια.

Ο Μπαλάλ, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος την Τρίτη μετά τη σύλληψή του από τις ισραηλινές δυνάμεις και την κράτησή του σε αστυνομικό τμήμα στη Δυτική Όχθη, δήλωσε:

«Όλα ξεκίνησαν γύρω στις 6 μ.μ. τη Δευτέρα. Είχαμε μόλις ολοκληρώσει τη νηστεία του Ραμαζανιού στη Σούσια, στην περιοχή Μασαφέρ Γιάτα, νότια της Χεβρώνας, όταν κάποιος με ειδοποίησε ότι έποικοι είχαν εισβάλει στο χωριό μας».

Μάρτυρες ανέφεραν στον Guardian ότι ορισμένοι από τους εποίκους ήταν οπλισμένοι με ρόπαλα, άλλοι κρατούσαν μαχαίρια, ενώ ένας είχε ένα τουφέκι M16. Ανάμεσά τους βρισκόταν και μια ομάδα Ισραηλινών στρατιωτών, οι οποίοι συνόδευσαν τους εποίκους μέσα στο χωριό, όπου διαμένει ο Μπαλάλ.

Ο σκηνοθέτης, ο οποίος εργάζεται και για την οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Haqel: In Defense of Human Rights, ανέφερε:

«Επειδή εργάζομαι για μια οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και είμαι επίσης φωτογράφος, πήγα να καταγράψω τα γεγονότα. Τράβηξα τρεις ή τέσσερις φωτογραφίες και τότε συνειδητοποίησα ότι η κατάσταση επιδεινωνόταν. Υπήρχαν δεκάδες έποικοι και γίνονταν όλο και πιο επιθετικοί».

Μασκοφόροι έποικοι με ρόπαλα άρχισαν να επιτίθενται σε Παλαιστίνιους κατοίκους, συμπεριλαμβανομένων και Εβραίων ακτιβιστών, σπάζοντας τα τζάμια των αυτοκινήτων τους και σκίζοντας τα λάστιχα, σύμφωνα με τον ακτιβιστή Τζος Κίμελμαν από το Center for Jewish Nonviolence.

«Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα την οικογένειά μου, που ήταν στο σπίτι», δήλωσε ο Μπαλάλ. «Έτρεξα σε αυτούς και είπα στη γυναίκα μου: ‘Κλείδωσε το σπίτι και κράτα τα παιδιά μέσα».

Ένας έποικος, συνοδευόμενος από δύο Ισραηλινούς στρατιώτες, κατευθύνθηκε απευθείας στο σπίτι του Μπαλάλ. Οι στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν στον αέρα για να αποτρέψουν οποιονδήποτε από το να τον βοηθήσει, ενώ ο σκηνοθέτης καλούσε σε βοήθεια.

«Οι στρατιώτες σημάδεψαν τα όπλα τους πάνω μου, ενώ ο έποικος πίσω μου άρχισε να με χτυπά», είπε ο Μπαλάλ. «Με πέταξαν στο έδαφος και ο έποικος άρχισε να με χτυπά στο κεφάλι. Στη συνέχεια, ένας στρατιώτης με χτύπησε κι αυτός· με το κοντάκι του όπλου του στο κεφάλι. Μετά από αυτό, πυροβόλησε στον αέρα. Δεν καταλαβαίνω εβραϊκά, αλλά κατάλαβα ότι έλεγε πως η επόμενη σφαίρα θα ήταν για μένα. Εκείνη τη στιγμή πίστεψα ότι θα πεθάνω».

Τραυματισμένος, με χειροπέδες και δεμένα τα μάτια, ο Μπαλάλ και δύο ακόμη Παλαιστίνιοι μεταφέρθηκαν από τους στρατιώτες σε ένα στρατιωτικό όχημα και έπειτα σε αστυνομικό τμήμα στον εβραϊκό οικισμό Κιριάτ Άρμπα, όπου πέρασαν τη νύχτα στο πάτωμα.

Η δικηγόρος του Μπαλάλ, Λέα Τσεμέλ, δήλωσε ότι έλαβαν ελάχιστη ιατρική φροντίδα και ότι η ίδια δεν είχε πρόσβαση σε αυτούς για αρκετές ώρες μετά τη σύλληψή τους.

«Ήταν εκδίκηση για την ταινία μας»

Ο Μπαλάλ πιστεύει ότι η επίθεση ήταν αντίποινα για την επιτυχία του No Other Land. «Άκουσα τους στρατιώτες να γελούν με εμένα… Άκουσα τη λέξη ‘Όσκαρ’», είπε.

Η ταινία, μια κοινή παραγωγή Ισραηλινών και Παλαιστινίων, έχει αποσπάσει πολλά διεθνή βραβεία, αρχής γενομένης από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 2024.

Ωστόσο, έχει προκαλέσει αντιδράσεις στο Ισραήλ και στο εξωτερικό. Στη Φλόριντα, η πόλη Miami Beach πρότεινε να λήξει το συμβόλαιο ενοικίασης ενός κινηματογράφου που προέβαλε την ταινία. Ο υπουργός Πολιτισμού του Ισραήλ χαρακτήρισε τη βράβευση της ταινίας στα Όσκαρ «θλιβερή στιγμή για τον κόσμο του κινηματογράφου».

«Κερδίσαμε το Όσκαρ μόλις πριν από τρεις εβδομάδες και η βία έχει κλιμακωθεί», δήλωσε ο Μπαλάλ. «Όχι μόνο εναντίον μου, όχι μόνο εναντίον των ακτιβιστών και των συντελεστών της ταινίας, αλλά εναντίον όλων των κατοίκων».

Το Ισραηλινό στρατό έχει χαρακτηρίσει την περιοχή Μασαφέρ Γιάτα στη νότια Δυτική Όχθη ως περιοχή στρατιωτικών ασκήσεων από τη δεκαετία του 1980, διατάσσοντας την απομάκρυνση των κατοίκων, οι οποίοι είναι κυρίως Άραβες Βεδουίνοι. Περίπου 1.000 άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν εκεί, αν και οι στρατιώτες προχωρούν τακτικά σε κατεδαφίσεις κατοικιών, σκηνών, δεξαμενών νερού και ελαιόδεντρων.

Η οργάνωση CJNV ανέφερε τουλάχιστον 43 επιθέσεις στη Σούσια από την αρχή του έτους, που διαπράχθηκαν από βίαιους εποίκους.

«Δεν θα σταματήσουν εδώ» είπε ο Μπαλάλ. «Οι έποικοι θα συνεχίσουν να μας επιτίθενται. Είμαι πιο φοβισμένος τώρα από ποτέ».