Ποιες ράτσες σκύλων έχουν μεγαλύτερο ρίσκο εμφάνισης καρκίνου σύμφωνα με έρευνα

Οι σκύλοι είναι το ζώο που έχει εξημερωθεί και ζει μαζί μας για περισσότερους αιώνες από κάθε άλλο. Ως συνοδοιπόροι και προφανώς ένεκα εξελικτικών λόγων έχουν αποκτήσει και δικές μας ευαισθησίες.

Μια είναι πως αυξάνονται τα τελευταία χρόνια τα περιστατικά εμφάνισης καρκίνου -όπως συμβαίνει και με τους ανθρώπους.

Μελέτη που έκαναν εξελικτικοί βιολόγοι του University of California, Riverside προσπάθησε να αναζητήσει ποιες ράτσες είναι πιο πιθανό να νοσήσουν με καρκίνο.

Τα αποτελέσματα διαψεύδουν την ιδέα που είχε επικρατήσει μέχρι τώρα και ήθελε να έχουν υψηλότερο κίνδυνο τα μεγαλόσωμα ζώα.

ΔΕΝ ΕΠΑΛΗΘΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΜΟΤΙΒΟ ΡΙΣΚΟΥ ΛΟΓΩ ΜΕΓΕΘΟΥΣ

Στη δημοσίευση της εργασίας που έγινε στο Royal Society, οι ερευνητές σημειώνουν πως στην αναζήτηση του πώς αρχίζει ο καρκίνος στους τετράποδους φίλους μας, διαπίστωσαν ότι δεν ισχύει ό,τι στους ανθρώπους.

Δηλαδή δεν αφορά τους σκύλους το μοτίβο που δείχνει πως όσο μεγαλύτερο είναι το σώμα, τόσο πιο επιρρεπές είναι στους καρκίνους.

Τα αποτελέσματα της μελέτης παρέχουν πληροφορίες για τον αριθμό των γενετικών μεταλλάξεων που προκαλούν καρκίνο στους σκύλους. Δείχνουν ότι ενώ η ενδογαμία στην καταγωγή μιας φυλής μειώνει τη διάρκεια ζωής της, δεν αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου γενικά.

Όπως είπε στο ABC News ο επικεφαλής συγγραφέας, Leonard Nunney «στα καλά νέα, δεν υπάρχουν πολλές ράτσες υπερβολικά επιρρεπείς στον καρκίνο. Στους σκύλους υπάρχει ένα τεράστιο εύρος μεγεθών. Έχουμε από τσιουάουα έως μαστίφ και μεγάλους Δανούς.

Δεδομένου ότι οι μεγαλόσωμοι σκύλοι συνήθως πεθαίνουν σε μικρότερη ηλικία από τους μικρόσωμους, στην πραγματικότητα έχουν μικρότερο κίνδυνο να αναπτύξουν καρκίνο από τους μεσαίου μεγέθους σκύλους. Αυτό συμβαίνει απλώς επειδή πεθαίνουν νεότεροι».

Σύμφωνα τώρα, με τα ευρήματα της μελέτης, μερικές από τις ράτσες που είναι πιο επιρρεπείς είναι τα λειότριχα ριτρίβερ, τα Βernese Mountain και τα Westies.

«Τα λειότριχα ριτρίβερ συνήθως εμφανίζουν έναν τύπο σαρκώματος, έναν σπάνιο καρκίνο που αναπτύσσεται στα οστά και τους μαλακούς ιστούς, σε υψηλή συχνότητα.

Τα περισσότερα τεριέ, ειδικά το σκωτσέζικο, έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν καρκίνο από ό,τι αναμενόταν προηγουμένως, δεδομένου του μεγέθους τους. Εμφανίζουν υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης καρκίνου της ουροδόχου κύστης».

Το μοντέλο που εφαρμόστηκε στη μελέτη αυτή, θα χρησιμοποιηθεί και σε έρευνα που θα ασχοληθεί με το να καθορίσει εάν οι φυλές αρχίζουν να εμφανίζουν περισσότερες από μια μορφή καρκίνου.

Όπως είπε ο Nunney «oι σκύλοι είναι ένα εξαιρετικά καλό μοντέλο για την κατανόηση των γενετικών αλλαγών που μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ευαισθησία σε συγκεκριμένους καρκίνους».