Πώς μία μικρή νίκη φέρνει ελπίδα σε πολλούς

Aν κάτι χρειάζεται ο κόσμος μας για να γίνει λίγο καλύτερος και φωτεινότερος είναι ανθρώπους ενδυναμωμένους που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και τολμούν να διεκδικήσουν για τους ίδιους και για τις κοινωνίες τους καλύτερες συνθήκες ζωής. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι και ο RanjitDas, κάτοικος του χωριού Keshabur, στο Μπαγκλαντές και γεννημένος Ντάλιτ.

Οι Ντάλιτ, γνωστοί και ως «ανέγγιχτοι», ζουν στο Μπανγκλαντές, την Ινδία και άλλες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας. Το «ανέγγιχτοι» δεν σημαίνει ότι δεν τους αγγίζει τίποτα, ότι δηλαδή μπορούν να αψηφούν τους νόμους και να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά αντιθέτως ότι δεν τους αγγίζει κανένας άλλος άνθρωπος, θεωρώντας τους βρώμικους και μολυσμένους. Ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας, αντιμέτωποι με αμέτρητες διακρίσεις εναντίον τους, ενώ τα δικαιώματά τους -που πολλές φορές ούτε καν τα γνωρίζουν- παραβιάζονται. Στο Μπανγκλαντές, ο πληθυσμός τους φτάνει τα 6,5 εκατομμύρια.

Ο 36χρονος Ranjit πατέρας τριών παιδιών αποφάσισε αυτή την αδικία να την καταπολεμήσει. Στο χωριό του, τα παιδιά Ντάλιτ δεν ήθελαν να πηγαίνουν σχολείο, αφού οι συμμαθητές και οι δάσκαλοί τους τα αντιμετώπιζαν «σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού». Στον Σύλλογο Γονέων και Δασκάλων του σχολείου δεν υπήρχε εκπρόσωπος των Ντάλιτ με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να παραγκωνίζονται για ακόμα μία φορά.

Ο Ranjit αποφάσισε να διεκδικήσει μία θέση στο Σύλλογο Γονέων και Δασκάλων. Έχοντας συμμετάσχει στα προγράμματα της ActionAid και νιώθοντας αρκετά δυνατός, κατάλαβε ότι έχει το δικαίωμα και την ευκαιρία να προσπαθήσει. «Από τότε που μπήκα στο Σύλλογο αισθάνομαι ότι μας αναγνωρίζουν κοινωνικά», λέει ο ίδιος.

Η συμμετοχή του Ranjit, στην αρχή δεν άρεσε καθόλου στα υπόλοιπα μέλη του Συλλόγου ούτε και στον διευθυντή του σχολείου. Ο Ranjit Das όμως τα κατάφερε να γίνει μέλος του Συλλόγου! Τα παιδιά Ντάλιτ απέκτησαν έναν σύμμαχο που μετέφερε τις απόψεις τους, απαιτώντας ίση μεταχείριση όλων των μαθητών.

“Κάποια στιγμή έμαθα για δύο παιδιά Ντάλιτ που δεν τους έδιναν το μαθητικό επίδομα, αν και θα έπρεπε. Έθιξα το θέμα πολύ επίμονα και αγωνίστηκα μέχρι που οι μαθητές πήραν κι αυτοί το επίδομα. Αν δεν ήμουν μέλος του Συλλόγου, δεν υπήρχε περίπτωση να ακουστεί η φωνή μας. Τώρα, όμως, λειτουργούμε όλοι ενωμένοι”, αναφέρει ο Ranjit. Τα παιδιά μας χαίρονται πλέον να πηγαίνουν σχολείο, γιατί ξέρουν πως θα είμαι εκεί να τα φροντίζω. Μακάρι όλα τα παιδιά Ντάλιτ να μορφωθούν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια και σεβασμό όπως τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας».

Η ActionAid ξεκίνησε να δραστηριοποιείται στο Μπανγκλαντές το 1983, στο πλευρό των φτωχότερων και πιο περιθωριοποιημένων ανθρώπων, ενώ η ActionAid Ελλάς στηρίζει τις δράσεις της ActionAid Μπανγκλαντές από το 2002.

Διαβάστε περισσότερα για τη δράση της ActionAid στο Μπαγκλαντές.