Πώς οι σχολές των ναζί κινήθηκαν στα πρότυπα των βρετανικών κολεγίων

Τα Napola, τα σχολεία που απευθύνονταν στην μαθητική ελίτ της ναζιστικής Γερμανίας και στήθηκαν προκειμένου να εκπαιδευτούν οι μελλοντικοί ηγέτες του Τρίτου Ράιχ, χρησιμοποίησαν ως πρότυπο το εκπαιδευτικό σύστημα κορυφαίων βρετανικών ιδιωτικών κολεγίων, όπως το Eton και το Harrow, αποκαλύπτει το νέο βιβλίο της Έλεν Ρος.

Η ιστορικός ανέτρεξε στα αρχεία έξι κρατών μαζί με περισσότερες από 100 μαρτυρίες πρώην μαθητών αυτών των σχολών και κατέγραψε την ιστορία των “Napola” (συντομογραφία για το Nationalpolitische Lehranstalt – Εθνικό Ινστιτούτο Πολιτικής Διαπαιδαγώγησης) των σχολείων της ναζιστικής Γερμανίας που αφιερώνονταν αποκλειστικά στην αποτελεσματική εκπαίδευση νεαρών εθνικοσοσιαλιστών, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά ώστε να μπορούν να υπηρετήσουν “αντάξια” τους ανθρώπους και το κράτος τους.

Οι μαθητές που φοιτούσαν στα Napola επρόκειτο να αποτελέσουν τους μελλοντικούς ηγέτες της Γερμανίας στους κλάδους της πολιτικής, της διοίκησης και του στρατού. Μέχρι και την αρχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, τα Napola λειτουργούσαν υπό το πρίσμα ενός “ανώτερου” εκπαιδευτικού συστήματος απευθυνόμενα αποκλειστικά στην ελίτ της χώρας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, εξελίχθηκαν σταδιακά σε σχολές προετοιμασίας για την εισαγωγή των μαθητών στις στρατιωτικές δυνάμεις της Ναζιστικής Γερμανίας Βέρμαχτ και Βάφεν-ΣΣ.

Μεταξύ του 1934 και του 1939 υπήρξε μια μεγάλη ανταλλαγή μαθητών μεταξύ βρετανικών και γερμανικών σχολείων, με αγόρια από τα διασημότερα ιδιωτικά κολέγια της Βρετανίας να περνούν μεγάλες περιόδους στα Napolas.

Η Ρος, μεταξύ άλλων επιστημονική συνεργάτιδα του Πανεπιστημίου Durham, αναφέρει στη μελέτη της, πως οι αρχές των Napola επιθυμούσαν να μάθουν από το βρετανικό σύστημα προκειμένου να δημιουργήσουν ένα ανώτερο μοντέλο για τα δικά τους σχολεία και συγκεκριμένα να “γαλουχήσουν τους ηγέτες του Ράιχ της επόμενης χιλιετίας”.

Σύμφωνα με τον Guardian, τα πρώτα τρία σχολεία δημιουργήθηκαν το 1933 ως δώρο για τα γενέθλια του Χίτλερ από τον Πρώσο Υπουργό Πολιτισμού, Bernhard Rust. Μέχρι το τέλος του πολέμου, υπήρχαν περίπου 40 τέτοια σχολεία εκ των οποίων τα 4 ήταν θηλέων.

Η Βρετανίδα καθηγήτρια διαπίστωσε ότι οι σχολές Napola ήταν αποτελεσματικότερες στην πολιτικοποίηση των μαθητών από ό,τι η Χιτλερική Νεολαία. Αυτό σύμφωνα με το βιβλίο της συνέβαινε διότι η διαπαιδαγώγηση των παιδιών στη Γερμανία ξεκινούσε από πολύ μικρότερη ηλικία αλλά και γιατί ήταν αυστηρά εσώκλειστα.

Από αυτά που περιγράφει η Ρος στο βιβλίο της φαίνεται πως ακολουθούνταν ιδιαίτερα σκληρές τακτικές. Για παράδειγμα μια συνηθισμένη “δοκιμασία” σύμφωνα με απόφοιτο του σχολείου, ήταν να αναγκάζουν παιδιά 10 ετών, που δεν γνώριζαν κολύμπι, να διανύουν μια προβλήτα 80 μέτρων και ύστερα να πηδούν από μια σανίδα ύψους τριών μέτρων στη Βαλτική.

“Εμείς οι μεγαλύτεροι τους βγάζαμε έξω. Κανείς δεν έπρεπε να διστάσει. Όσοι γνώριζαν κολύμπι αναγκάζονταν να πηδήξουν από ένα παράθυρο του τρίτου ορόφου και να προσγειωθούν σε μια κουβέρτα. Όποιος δεν μπορούσε επέστρεφε σπίτι”.

“Το επιθυμητό αποτέλεσμα του προγράμματος ανταλλαγής μαθητών, ήταν να γίνουν γνωστές οι πρακτικές των βρετανικών ιδιωτικών σχολείων, ώστε οι Ναζί να βελτιώσουν τις δικές τους τεχνικές”, αναφέρει η Ρος.

Από τους πιο ένθερμους οπαδούς της ανταλλαγής μαθητών ήταν ο σχολικός επιθεωρητής, Ογκούστ Χαϊσμέγερ, ο οποίος επευφημούσε συχνά το σύστημα των βρετανικών κολεγίων ως “υπόδειγμα” τακτικής “διάπλασης χαρακτήρα”, έναν από τους σπουδαιότερους σκοπούς -άλλωστε- και των Napola.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις