Προ του θανάτου είμαστε ευτυχισμένοι άνθρωποι

Η καρδιοπνευμονική ανάνηψη (KAΡΠΑ) είναι τεχνική πρώτων βοηθειών, χρήσιμη για την επιβίωση ενός θύματος σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης -όταν έχει σταματήσει η αναπνοή ή ο καρδιακός παλμός.

Η ιατρική σχολή του NYU Grossman ηγήθηκε μελέτης στην οποία συμμετείχαν 567 άνδρες και γυναίκες, των οποίων οι καρδιές σταμάτησαν να χτυπούν, ενώ νοσηλεύονταν, μεταξύ του Μαΐου του 2017 και του Μαρτίου του 2020 στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία.

Μολονότι η παρέμβαση ήταν άμεση, ποσοστό μικρότερο του 10% ανάρρωσε ώστε να πάρει εξιτήριο.

Οι επιστήμονες ζήτησαν από αυτούς τους ασθενείς να περιγράψουν την εμπειρία τους στα πρόθυρα του θανάτου.

Εκείνοι ανέφεραν πως είχαν μοναδικά διαυγείς εμπειρίες, συμπεριλαμβανομένης της αντίληψης του αποχωρισμού από το σώμα, της παρατήρησης γεγονότων χωρίς πόνο ή αγωνία και μια ουσιαστική αξιολόγηση της ζωής -συμπεριλαμβανομένων των πράξεων, των προθέσεων και των σκέψεών τους προς τους άλλους.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτές οι εμπειρίες θανάτου διαφέρουν από τις ψευδαισθήσεις, τις αυταπάτες, τις ψευδαισθήσεις, τα όνειρα ή τη συνείδηση που προκαλείται από την ΚΑΡΠΑ.

Η εργασία περιελάμβανε και τεστ για την κρυφή εγκεφαλική δραστηριότητα. Ένα βασικό εύρημα ήταν η ανακάλυψη αιχμών της εγκεφαλικής δραστηριότητας, συμπεριλαμβανομένων των λεγόμενων κυμάτων γάμμα, δέλτα, θήτα, άλφα και βήτα έως και μία ώρα επέμβασης με ΚΑΡΠΑ.

Μερικά από αυτά τα εγκεφαλικά κύματα συμβαίνουν συνήθως όταν οι άνθρωποι έχουν συνείδηση και εκτελούν υψηλότερες νοητικές λειτουργίες -για παράδειγμα σκέφτονται, ανακτούν μνήμη ή έχουν συνειδητή αντίληψη.

“Τα αποτελέσματά μας προσφέρουν ενδείξεις ότι ενώ οι άνθρωποι βρίσκονται στα πρόθυρα του θανάτου και σε κώμα, υφίστανται μια μοναδική εσωτερική συνειδητή εμπειρία, συμπεριλαμβανομένης της επίγνωσης χωρίς αγωνία”, δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής της μελέτης και παθολόγος εντατικής θεραπείας, Sam Parnia.

Ο εντοπισμός μετρήσιμων ηλεκτρικών ενδείξεων διαυγούς και αυξημένης εγκεφαλικής δραστηριότητας, μαζί με παρόμοιες ιστορίες ανακαλούμενων εμπειριών θανάτου, υποδηλώνει ότι η ανθρώπινη αίσθηση του εαυτού και της συνείδησης -όπως και άλλες βιολογικές λειτουργίες του σώματος-, μπορεί να μην σταματούν εντελώς την ώρα του θανάτου.

“Αυτές οι διαυγείς εμπειρίες δεν μπορούν να θεωρηθούν ως τέχνασμα ενός διαταραγμένου ή ετοιμοθάνατου εγκεφάλου, αλλά μάλλον ως μια μοναδική ανθρώπινη εμπειρία που αναδύεται στο χείλος του θανάτου” διευκρίνισε ο Dr. Parnia.

Καθώς ο εγκέφαλος ‘σβήνει’, πολλά από τα φυσικά του συστήματα ‘φρεναρίσματος’ απελευθερώνονται. Το φαινόμενο που είναι γνωστό ως ‘disinhibition’ (απώλεια ή μείωση μιας αναστολής) παρέχει πρόσβαση στα βάθη της συνείδησης ενός ατόμου -συμπεριλαμβανομένων ‘αποθηκευμένων αναμνήσεων’, σκέψεων από την πρώιμη παιδική ηλικία μέχρι το θάνατο και άλλες πτυχές της πραγματικότητας.

Κανείς δεν γνωρίζει τον εξελικτικό σκοπό αυτού του φαινομένου, το οποίο αποκαλύπτει ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σχετικά με την ανθρώπινη συνείδηση, ακόμα και στο θάνατο.

Οι συγγραφείς της μελέτης καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, παρόλο που οι μελέτες δεν έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να αποδείξουν απόλυτα την πραγματικότητα ή το νόημα των εμπειριών και των ισχυρισμών των ασθενών για επίγνωση σε σχέση με το θάνατο, είναι πια αδύνατο να ακυρωθούν.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις