Ρωσία: Βομβιστική επίθεση με θύμα την κόρη του Αλεξάντρ Ντούγκιν, του “εγκεφάλου του Πούτιν”

Νεκρή μετά από έκρηξη βομβιστικού μηχανισμού στο όχημα που επέβαινε έπεσε τα ξημερώματα της Κυριακής σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο TASS η κόρη του πιο στενού συμμάχου του Βλαντίμιρ Πούτιν, γνωστού και “ως εγκεφάλου” του Ρώσου προέδρου, Αλεξάντρ Ντούγκιν.

Η Ντάρια Ντούγκινα, σύμφωνα με ρωσικά Μέσα, επέβαινε σε όχημα που επέστρεφε από μία εκδήλωση όπου φέρεται να βρισκόταν μαζί με τον πατέρα της, ενώ μερίδα του ρωσικού Τύπου υποθέτει πως στόχος ήταν ο ίδιος ο συνεργάτης του Πούτιν. Η πληροφορία αυτή, ωστόσο, δεν έχει επιβεβαιωθεί.

Βίντεο που δημοσιεύτηκαν στα social media και τα οποία δεν έχουν επαληθευτεί δείχνουν ένα φλεγόμενο όχημα στον δρόμο και τον ίδιο τον Αλεξάντρ Ντούγκιν να παρακολουθεί σοκαρισμένος καθώς οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης φτάνουν στο σημείο.

Οι συνθήκες και τα αίτια του δυστυχήματος διερευνώνται σύμφωνα με τις αρχές.

Σύμφωνα με το ρωσικό μέσο ενημέρωσης 112, ο Αλεξάντρ Ντούγκιν και η κόρη του επρόκειτο να επιστρέψουν με το ίδιο αυτοκίνητοαπό την εκδήλωση στην οποία βρέθηκαν το βράδυ του Σαββάτου, ωστόσο ο “εγκέφαλος του Πούτιν” αποφάσισε τελευταία στιγμή να επιβιβαστεί σε άλλο όχημα.

Σύμφωνα με το BBC, οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου επιβεβαίωσαν στο πρακτορείο ειδήσεων Tass ότι μια γυναίκα οδηγός σκοτώθηκε όταν ένα SUV εξερράγη στο χωριό Bolshiye Vyazemy, χωρίς ωστόσο να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.

Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει επίσημο σχόλιο από τις ρωσικές αρχές.

Παρά το γεγονός ότι δεν κατέχει επίσημη θέση στην κυβέρνηση, ο Αλεξάντρ Ντούγκιν είναι στενός σύμμαχος του Ρώσου προέδρου και έχει χαρακτηριστεί ακόμη και ως “ο Ρασπούτιν του Πούτιν”.

Η κόρη του, Ντάρια Ντούγκινα ήταν δημοσιογράφος που υποστήριξε την εισβολή στην Ουκρανία.

Ποιος είναι ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, ο σύμβουλος του Πούτιν και βασικός θεωρητικός της νέας γεωπολιτικής της Ρωσίας

Ο Ντούγκιν, ένας από τους πνευματικούς ηγέτες της ρωσικής ακροδεξιάς είναι ο εμπνευστής και θεωρητικός της νέας γεωπολιτικής στρατηγικής της Ρωσίας και του ρεύματος του “ευρασιανισμού”, με συμπάθειες και σχέσεις που φτάνουν μέχρι και τη Χρυσή Αυγή. Έγινε διάσημος με το βιβλίο του “Τα θεμέλια της Γεωπολιτικής: Το Γεωπολιτικό Μέλλον της Ρωσίας”, το οποίο εκδόθηκε το 1996 και άσκησε τεράστια επιρροή στους Ρώσους ολιγάρχες και στην πολιτική ελίτ πάνω σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής.

Η σκέψη του και οι θέσεις του αντανακλώνται πάνω στις κινήσεις του Πούτιν, με την εισβολή στην Ουκρανία να μοιάζει βγαλμένη μέσα από κάποιο εγχειρίδιό του. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.

Όπως και ο Πούτιν, έτσι κι εκείνος μεγάλωσε στη Σοβιετική Ένωση. Γιος στρατηγού της σοβιετικής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών, από νωρίς κατάλαβε ότι είχε ένα εξαιρετικό χάρισμα στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Σήμερα, στα 60 του πια χρόνια, μιλάει εννιά γλώσσες.

Κατά την εφηβεία του εντάχθηκε σε μια μυστική κοινότητα διανοουμένων που έδειχναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον μυστικισμό, τον παγανισμό και τον φασισμό, καθώς και για τη μετάφραση της σχετικής βιβλιογραφίας στα ρωσικά.

Ως μία από τις συνεισφορές του σε αυτή τη μυστική κοινότητα, ο Ντούγκιν μετέφρασε ένα βιβλίο του Ιταλού φασίστα φιλόσοφου, Ιούλιου Έβολα. Ο Έβολα -φίλος του Χίμλερ, θαυμαστής των SS και ένας απ’ τους αγαπημένους φιλόσοφους του Μουσολίνι- θα ασκούσε τελικά μεγάλη επιρροή στη σκέψη του Ντούγκιν, ειδικά με τις αποκρυφιστικές ιδέες του περί ενός κόσμου όπου μία μέρα η τάξη του θα ανατρεπόταν.

Η ανάμειξή του σε τέτοιες κρυφοφασιστικές ομάδες θα του στοίχιζε μία σύλληψη από την Κα Γκε Μπε και την αποβολή του από τη σχολή Αεροπορίας.

Θα τελειώσει το μεταπτυχιακό του στη Φιλοσοφία και στη συνέχεια θα πάρει και δύο διδακτορικούς τίτλους, έναν στην Κοινωνιολογία και έναν στις Πολιτικές Επιστήμες.

Θα περάσει τα επόμενα χρόνια του ως αντιφρονούντας και αντικομμουνιστής, όχι επειδή φανταζόταν μία δυτικού τύπου δημοκρατία αλλά επειδή φαντασιωνόταν ένα φασιστικό κράτος μαζί με μερικούς ακόμη ακροδεξιούς “διανοούμενους”.

Θα εργαστεί ως δημοσιογράφος και λίγο πριν την πτώση του Κομμουνισμού θα αρχίσει να ασχολείται ενεργά με την πολιτική. Το 1988 θα ενταχθεί στην υπερεθνικιστική ομάδα Pamyat (Μνήμη), η οποία ουσιαστικά γέννησε τον “ρωσικό φασισμό”. Αργότερα, για ένα μικρό διάστημα θα βρεθεί κοντά ακόμα και στον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, τον ηγέτη του μεταρρυθμισμένου Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας, ως μέλος μίας ομάδας εθνικιστών εντός του κόμματος. Φυσικά δεν θα μείνει για πολύ εκεί.

Το 1992 θα είναι ανάμεσα στους ιδρυτές του πλέον απαγορευμένου “Εθνικού Μπολσεβίκικου Κινήματος” (αργότερα Εθνικό Μπολσεβίκικο Κόμμα, ή NBP), όπου και θα εξελιχθεί στον κύριο ιδεολογικό ταγό του, εμποτίζοντας το με ένα αλλοπρόσαλλο μείγμα σοσιαλιστικής και ακροδεξιάς ιδεολογίας.

Την ίδια χρονιά, αυτό το κόμμα θα τραβήξει για πρώτη φορά την προσοχή όταν δύο μέλη του θα συλληφθούν για κατοχή χειροβομβίδων.

Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας τού 1990 θα έχει αναγνωριστεί ως ο πνευματικός ηγέτης ολόκληρου του κινήματος της ακροδεξιάς της Ρωσίας. Μετά από διαφωνίες θα εγκαταλείψει το κόμμα, γνωστούς ως “Nazbols” πια, και το 2001 θα ιδρύσει το περιβόητο “Κόμμα Ευρασίας”, το οποίο το 2003 θα εξελιχθεί σε κίνημα.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις