Συρία: Τι δείχνει η Ιντλίμπ για την διοίκηση από τους Ισλαμιστές
Διαβάζεται σε 3'Η πτώση του Άσαντ φέρνει τους αντάρτες αντιμέτωπους με την πρόκληση της διακυβέρνησης της Συρίας. Το παράδειγμα της Ιντλίμπ αποκαλύπτει τα επιτεύγματα και τις αδυναμίες τους.
- 13 Δεκεμβρίου 2024 22:06
Η πρώτη δημόσια συνάντηση του διορισμένου από τους αντάρτες πρωθυπουργού Μοχάμεντ Αλ Μπασίρ με αξιωματούχους του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία μετά την πτώση του, προκάλεσε συζητήσεις. Η παρουσία της σημαίας της ισλαμικής δήλωσης πίστης στη συνάντηση έφερε αντιδράσεις, ωθώντας τους αντάρτες να αναθεωρήσουν τη δημόσια εικόνα τους.
Στη συνέχεια, ο Αλ Μπασίρ εμφανίστηκε μόνο με τη νέα σημαία της Συρίας, δείχνοντας προσπάθεια αποστασιοποίησης από το παρελθόν τους.
Η διακυβέρνηση της Ιντλίμπ, μιας μικρής επαρχίας στη βορειοδυτική Συρία, προσφέρει ενδείξεις για το πώς μπορεί να κυβερνήσουν οι αντάρτες τη χώρα. Η Κυβέρνηση Σωτηρίας της Συρίας (SSG), που δημιουργήθηκε από την HTS το 2017, προσπάθησε να συνδυάσει στοιχεία θρησκευτικής διακυβέρνησης με έναν πιο τεχνοκρατικό χαρακτήρα, επιλέγοντας τοπικούς τεχνοκράτες και ακαδημαϊκούς.
Η SSG λειτούργησε ως οργανωμένη διοίκηση, με 11 υπουργεία και δημόσιες συναντήσεις, ενώ διαχειρίστηκε τη φορολογία, τους περιορισμένους πόρους και τη βοήθεια σε περίπου 4 εκατ. κατοίκους, εκ των οποίων 3 εκατ. ήταν εκτοπισμένοι. Ωστόσο, δεν υπήρξε δημοκρατική νομιμοποίηση, με τους υπουργούς να διορίζονται από το συμβούλιο της Σούρα, στο οποίο ηγούνταν στελέχη της HTS.
Αντιφάσεις και προκλήσεις
Παρά τη σχετική σταθερότητα που επικράτησε στην Ιντλίμπ, η SSG αντιμετώπισε πολλές προκλήσεις. Αν και το καθεστώς δεν επέβαλε αυστηρούς θρησκευτικούς περιορισμούς, υπήρξαν αναφορές για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυθαίρετες συλλήψεις και περιορισμοί στην ελευθερία έκφρασης.
Έκθεση του ΟΗΕ το 2022 ανέφερε περιστατικά φυλάκισης για σχόλια σχετικά με το κόστος ζωής ή θρησκευτικά ζητήματα, καθώς και περιορισμούς στην ένδυση γυναικών, όπως τη Σαρία που έχουν επιβάλει οι Ταλιμπάν στις γυναίκες στο Αφγανιστάν.
Ακόμη, η οικονομία της περιοχής ήταν αδύναμη, με ελάχιστες ευκαιρίες απασχόλησης και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης για τους κατοίκους. Ορισμένες πολιτικές, όπως ένα διάταγμα ηθικής που περιόριζε τη μουσική στα σχολεία, εγκαταλείφθηκαν υπό τον φόβο διεθνούς αντίδρασης.
Η επόμενη μέρα για τη Συρία
Μετά την πτώση του Άσαντ, οι αντάρτες καλούνται να μεταβούν από τη διοίκηση μιας μικρής επαρχίας στη διακυβέρνηση ολόκληρης της Συρίας.
Οι εμπειρίες τους από την Ιντλίμπ αναγνωρίζονται ως σημαντικές, αλλά ανεπαρκείς για τη διαχείριση μιας πολυπολιτισμικής και κατακερματισμένης χώρας.
«Η μετάβαση στη δημοκρατία είναι μια μακρά και περίπλοκη διαδικασία», επισημαίνει ο αναλυτής Ζερόμ Ντρέβον, σημειώνοντας ότι η Συρία δεν έχει βιώσει δημοκρατία για έξι δεκαετίες.
Το παράδειγμα της Ιντλίμπ δείχνει ότι, ενώ η HTS έκανε βήματα προς μια πιο οργανωμένη διακυβέρνηση, οι αντάρτες απέχουν πολύ από τη δημιουργία ενός βιώσιμου δημοκρατικού συστήματος.