Στα πρόθυρα πολέμου: Τι ακριβώς θέλει ο Πούτιν στην Ουκρανία

Σε τεντωμένο σχοινί είναι η κατάσταση στην Ουκρανία, με την ανησυχία παγκοσμίως να είναι στα ύψη και το ενδεχόμενο σύγκρουσης ανά πάσα στιγμή να είναι ορατό. Οι αλλεπάλληλες διπλωματικές επαφές δεν φαίνεται μέχρι στιγμής, να αποδίδουν και το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο.

Γιατί η Ρωσία απειλεί να εισβάλει στην Ουκρανία

Οι Ρώσοι εκπρόσωποι αρνούνται καθημερινά οποιαδήποτε πρόθεση εισβολής. Το ίδιο έκανε και ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν συνάντησε τον Γάλλο ηγέτη, Εμανουέλ Μακρόν, την περασμένη εβδομάδα και όταν μίλησε τηλεφωνικώς με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν. Υπάρχουν δύο προβλήματα με αυτό, όπως αναφέρει ο Guardian. Πρώτον, δεδομένης της σχέσης του Πούτιν με την αλήθεια, λίγες δυτικές κυβερνήσεις πιστεύουν τις αρνήσεις. Δεύτερον, ο Πούτιν δεν εξήγησε γιατί, εάν οι προθέσεις του είναι ειρηνικές, περισσότερες από τις μισές ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων 130.000 στρατιωτών, συγκεντρώνονται στα σύνορα της Ουκρανίας. Θα μπορούσε όλα να είναι μπλόφα. Αλλά ποιος είναι απολύτως σίγουρος γι’ αυτό;

Τι οδηγεί λοιπόν τον Πούτιν;

Υπάρχουν πολλές θεωρίες. Λέγεται ότι ο Πούτιν θέλει να ανοικοδομήσει μια ρωσική σφαίρα επιρροής στην ανατολική Ευρώπη, “αγκαλιάζοντας” κυρίως πρώην σοβιετικές δημοκρατίες όπως η πλέον ανεξάρτητη Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Λευκορωσία, η Γεωργία και η Ουκρανία. Συχνά έχει θρηνήσει την “απώλειά’ τους μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Πούτιν μπορεί επίσης να ελπίζει να δείξει στη Δύση (και στους Ρώσους) ότι η χώρα εξακολουθεί να είναι υπερδύναμη, παρόλο που με τα περισσότερα μέτρα (αποθέματα πυρηνικών όπλων και διαιρεμένη γεωγραφικά) μετατράπηκε σε μια αποτυχημένη μεσαίου μεγέθους δύναμη.

Γιατί η Ουκρανία

Ο Πούτιν φοβάται ότι η στρατηγικής σημασίας Ουκρανία, που διοικεί τη νοτιοδυτική πλευρά της Ρωσίας, αφομοιώνεται από τη Δύση. Αντιτίθεται στην αυξανόμενη εγγύτητά της με το ΝΑΤΟ. Αντιτίθεται επίσης στους αναπτυσσόμενους δεσμούς του Κιέβου με την ΕΕ. Ακόμη χειρότερα, κατά την άποψή του, η Ουκρανία είναι μια δημοκρατία με ελευθερία λόγου και ελεύθερα μέσα ενημέρωσης, η οποία εκλέγει ελεύθερα τους ηγέτες της. Στην πράξη, οι Ρώσοι δεν απολαμβάνουν τέτοιες ελευθερίες – αν ακολουθούσαν το παράδειγμα της Ουκρανίας, ο Πούτιν δεν θα άντεχε πολύ. Γενικότερα, ο Πούτιν είναι ένας νοσταλγός ρεβιζιονιστής που θεωρεί την Ουκρανία ως αναπόσπαστο μέρος της ιστορικής Ρωσίας και την απώλειά της ως σύμβολο της ήττας της Ρωσίας στον Ψυχρό Πόλεμο.

Γιατί τώρα

Ο Πούτιν μπορεί να αισθανθεί την αδυναμία της Δύσης. Το ΝΑΤΟ ταπεινώθηκε πέρυσι στο Αφγανιστάν και ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος έκανε εκστρατεία για τον τερματισμό των πολέμων και όχι για νέους, έχει επικεντρώσει εκ νέου την αμερικανική εξωτερική πολιτική και στρατιωτικούς πόρους στην Κίνα, όχι στην Ευρώπη. Υποστηρίζεται επίσης ότι ο Πούτιν χρειάζεται μια μεγάλη νίκη για να ενισχύσει την εγχώρια υποστήριξή του, να δικαιώσει τις αντιδυτικές του πολιτικές, να δικαιολογήσει την αχαλίνωτη διαφθορά και την κλεπτομανία του καθεστώτος και να δικαιολογήσει τις κακουχίες που υποφέρουν οι Ρώσοι ως αποτέλεσμα των δυτικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν μετά την πρώτη του επίθεση στην Ουκρανία το 2014. Τότε ήταν που προσάρτησε την Κριμαία και πήρε de facto τον έλεγχο της ανατολικής περιοχής του Ντονμπάς.

Ποιες είναι οι απαιτήσεις του Πούτιν

Για να τελειώσει η αντιπαράθεση, ο Πούτιν θέλει το ΝΑΤΟ να υποσχεθεί ότι δεν θα αποδεχτεί ποτέ την Ουκρανία (ή τη Γεωργία και τη Μολδαβία) ως μέλη. Θέλει η συμμαχία να αποσυρθεί από χώρες της “πρώτης γραμμής” όπως η Πολωνία, η Ρουμανία και η Βουλγαρία, πρώην μέλη του συμφώνου της Βαρσοβίας. Θέλει το Κίεβο να αποδεχθεί αυτόνομο καθεστώς για την περιοχή του Ντονμπάς και να παραιτηθεί από την αξίωσή του στην Κριμαία (ως μέρος των λεγόμενων συμφωνιών του Μινσκ). Θέλει να περιορίσει ή να σταματήσει την ανάπτυξη νέων αμερικανικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς στην ανατολική και νότια Ευρώπη. Ακόμα πιο φιλόδοξος, θέλει να επανασχεδιάσει την “αρχιτεκτονική ασφαλείας” της Ευρώπης, να αποκαταστήσει την επιρροή της Ρωσίας και να επεκτείνει τη γεωπολιτική της εμβέλεια. Στα περισσότερα από αυτά, οι ΗΠΑ λένε “όχι”. Εξ ου και η σημερινή κρίση.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις