Στη Ρουάντα η Χριστίνα γνώρισε τη γυναίκα πρότυπo

Η Χριστίνα Κοντοβά σχεδιάζει ρούχα για γυναίκες εδώ και μία δεκαετία. Τον περασμένο Φεβρουάριο ταξίδεψε στη Ρουάντα, στη χώρα των χιλίων λόφων στην κεντρική Αφρική, για να κάνει κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που κάνει στην καθημερινότητά της: να κουβαλήσει τούβλα και πέτρες, να φτιάξει τσιμέντο, να φτυαρίσει. Όλα αυτά στο πλαίσιο των ταξιδιών αλληλεγγύης της ActionAid Ελλάς.

«Η αλήθεια είναι ότι πριν πάω στο ταξίδι, την ActionAid την είχα απλά ακουστά. Έμαθα για την αποστολή στη Ρουάντα από μια φίλη και είπα ότι θέλω να το κάνω και εγώ. Φυσικά δεν είναι ένα ταξίδι που το κάνεις για πλάκα. Είναι μία διαδικασία όχι εύκολη για όλους. Πρέπει να το θες πολύ για να το κάνεις. Να είσαι αποφασισμένος».

Σκοπός όσων συμμετείχαν στο συγκεκριμένο ταξίδι ήταν να χτίσουν χώρους υγιεινής σε ένα σχολείο που πηγαίνουν περισσότερα από 600 παιδιά και στο οποίο δεν υπήρχε καμία τουαλέτα. Ταυτόχρονα, όπως και σε κάθε τέτοιο ταξίδι της οργάνωσης, στόχος είναι να δείξουν οι συμμετέχοντες την αλληλεγγύη τους στους κατοίκους της περιοχής που συχνά ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας.

«Αυτό που φέρνω πίσω στην καθημερινότητά μου από όσα βίωσα στη Ρουάντα, είναι μία άλλη ματιά στα πράγματα. Η αίσθηση ότι τίποτα δεν είναι δύσκολο, ότι όλα μπορούν να είναι απλά. Κάτι άλλο που σίγουρα κρατάω, είναι η γνωριμία μου με γυναίκες όπως η Esperance». Η Esperance είναι παράδειγμα προς μίμηση για την κοινότητά της. Έχει ιδρύσει ένα συνεταιρισμό γυναικών που πουλά καλάθια και αλεύρι. Έχουν επίσης εγκαθιδρύσει ένα σύστημα μικροδανεισμού υποστηρίζοντας τα μέλη του συνεταιρισμού αλλά και γυναίκες της κοινότητας που το έχουν ανάγκη. Τα τελευταία χρόνια η Esperance συμμετέχει σε σεμινάρια και συνέδρια, εντός και εκτός Ρουάντας, μοιράζοντας τη γνώση και την εμπειρία που η ίδια κατάφερε με αγώνα να αποκτήσει.

«Γενικά πάντα είχα στο μυαλό μου γυναίκες πρότυπα και έψαχνα να βρω ποια θα με ενέπνεε. Αυτή για μένα είναι η γυναίκα πρότυπο. Νομίζω ότι τη βάζω πρώτη ανάμεσα σε όλες τις γυναίκες που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. H Esperance δεν τα κατάφερε από το μηδέν, τα κατάφερε από το μείον και για τα δεδομένα της χώρας της έχει φτάσει στο 100. Όσες ημέρες βρισκόμασταν εκεί, τη βλέπαμε παντού μπροστά μας. Μαγείρευε, δούλευε, ήταν μαζί μας στους συνεταιρισμούς. Είναι απίστευτα τα όσα έχει καταφέρει και το πιο σημαντικό είναι ότι μεταδίδει όλη τη γνώση της και στους ανθρώπους της κοινότητάς της.

Το πρώτο πράγμα που με εντυπωσίασε με το που φτάσαμε, ήταν η φύση. Πόσο όμορφη ήταν η φύση. Στο χωριό, στο Μuvungu, ένιωσα τη χαρά των κατοίκων για την παρουσία μας εκεί. Ειδικά τα παιδιά ήταν πολύ χαρούμενα που μας έβλεπαν. Όταν επισκεφτήκαμε άλλα έργα που έχει πραγματοποιήσει η οργάνωση στην περιοχή, κατάλαβα και τη σημασία του έργου στο οποίο δούλεψε η δική μας αποστολή. Για παράδειγμα, όταν πήγαμε σε ένα σχολείο για παιδιά γυμνασίου, το οποίο δημιουργήθηκε από την ActionAid το 2012, ακούσαμε τη δασκάλα να λέει ότι τα παιδιά του δημοτικού ανυπομονούν να μεγαλώσουν για να πηγαίνουν σε εκείνο το σχολείο. Είναι κάτι που έκανε όλη την κοινότητα περήφανη.

Όλοι όσοι συμμετείχαμε σε αυτό το ταξίδι είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι μεταξύ μας και ήταν πολύ ωραίο ότι βρεθήκαμε όλοι εκεί για ένα σκοπό. Για μία εβδομάδα ήμασταν σαν μία οικογένεια. Για μένα οι Aνάδοχοι Παιδιού είναι πολύ σημαντικοί άνθρωποι. Βλέποντας τι έχουν καταφέρει, ποιο είναι το δικό τους αποτέλεσμα, συνειδητοποίησα πόσο ξεχωριστοί άνθρωποι είναι».

H ActionAid Ελλάς διοργανώνει ταξίδια αλληλεγγύης, διάρκειας μίας εβδομάδας, 2 με 3 φορές το χρόνο. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ