Στην Υεμένη της φρίκης: Το μωρό – σύμβολο της ελπίδας

Η Monica Costeira, παιδίατρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, περιγράφει τις ημέρες της αποστολής της σε μία εμπόλεμη ζώνη και τον αντίκτυπο που έχει ο πόλεμος στις μητέρες και τα μωρά της Υεμένης. Αφηγείται την ιστορία ενός βρέφους που έγινε σύμβολο ελπίδας και εκφράζει την ικανοποίησή της που είναι μέλος μιας ομάδας που σώζει ζωές.

Από την ταράτσα του σπιτιού των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην πόλη Al-Qanawis, στην επαρχία Hodeidah της βορειοδυτικής Υεμένης, κοιτάζω τα αστέρια. Όλοι κοιτάμε τον ίδιο ουρανό, αλλά η ζωή είναι τόσο διαφορετική ανάλογα με το αν βρίσκεσαι σε πλεονεκτική ή μη θέση. Βρίσκομαι σε μια όμορφη χώρα με πολύ πλούσια ιστορία. Τώρα, όμως καταστρέφεται από τον πόλεμο.

Μπορεί να νομίζετε ότι οι πληγές σε έναν πόλεμο έχουν να κάνουν με τραύματα: οι άνθρωποι συχνά πέφτουν θύματα πυροβολισμών ή βομβαρδισμών. Αυτό που πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν είναι ότι ο πόλεμος φέρνει επίσης ατελείωτη κρυφή δυστυχία. Το Al-Qanawis και οι γύρω περιοχές είναι η απόδειξη.

Κάθε εβδομάδα, δεχόμαστε δεκάδες νεογέννητα μωρά στο νοσοκομείο για μητέρες και παιδιά που υποστηρίζεται από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα στο Al-Qanawis. Παλεύοντας για τη ζωή τους, αυτά τα παιδιά είναι θύματα όσων έκανε ο πόλεμος στη χώρα τους. Η επαρχία Ηodeidah είναι μια από τις πιο ενεργές ζώνες συγκρούσεων στην Υεμένη στα έξι χρόνια από την έναρξη του πολέμου. Πολλοί ασθενείς μας προέρχονται από απομακρυσμένα χωριά που βρίσκονται σε έρημες τοποθεσίες, όχι στην πρώτη γραμμή. Συνήθως δεν ακούν τον ήχο των πυροβολισμών, των αεροπορικών επιθέσεων ή των βομβαρδισμών, αλλά ακόμα κι έτσι αισθάνονται ότι βρίσκονται σε πόλεμο κάθε μέρα.

Καθώς μιλάω στους ασθενείς μας, καταλαβαίνω ότι δεν έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη, στα τρόφιμα, στο νερό, σε ασφαλή στέγη και στην εκπαίδευση. Πολλοί από αυτούς πεθαίνουν λόγω ασθενειών που είναι απολύτως ιάσιμες και θα μπορούσαν να προληφθούν εάν είχαν πρόσβαση σε νοσοκομείο με το απαραίτητο προσωπικό και την φαρμακευτική αγωγή. Ως αποτέλεσμα, τα άτομα που πλήττονται περισσότερο είναι τα πιο ευάλωτα, παιδιά, έγκυες γυναίκες, ηλικιωμένοι και άτομα με χρόνιες παθήσεις. Το πρώτο πράγμα που κάνει ένας πόλεμος σε μια χώρα είναι να επιβαρύνει το σύστημα υγείας της. Μια χώρα όπως η Υεμένη, με μια υποδομή υγείας που ήταν ήδη αδύναμη, έχει λυγίσει κάτω από αυτό το επιπλέον βάρος.

Το μωρό – σύμβολο της ελπίδας

Όπου και να ζουν οι άνθρωποι, προσπαθούν να εξασφαλίσουν μία καλύτερη ζωή για την οικογένειά τους. Οι άνθρωποι δεν τα παρατάνε. Και στην Υεμένη συναντάς γονείς να πουλάνε ό,τι έχουν για να εξασφαλίσουν την δυνατότητα να στείλουν μερικά από τα παιδιά τους σε άλλη χώρα με την ελπίδα ότι θα μπορέσουν να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή, να έχουν πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη, να μορφωθούν και να βρουν δουλειά.

Στην Υεμένη το να πας στο νοσοκομείο όταν είσαι άρρωστος μπορεί να είναι μια οδύσσεια. Γνώρισα τόσους πολλούς γονείς που αντιμετώπισαν τεράστιες προκλήσεις μόνο και μόνο για να φέρουν το άρρωστο παιδί τους στο νοσοκομείο, όπως η μητέρα και ο πατέρας της Latifa. Η Latifa είναι μαχήτρια από την πρώτη μέρα της ζωής της.

Η μητέρα της και η οικογένειά της ζουν σε ένα μικρό, απομονωμένο χωριό, χωρίς πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος πολλά από τα κέντρα υγείας της περιοχής τους κατέρρευσαν, καταστράφηκαν, εγκαταλείφθηκαν από το ιατρικό προσωπικό είτε απλά έκλεισαν λόγω έλλειψης φαρμάκων και εξοπλισμού. Όταν η μητέρα της Latifa, η Fatima, ήταν έγκυος, δεν είχε πρόσβαση σε κοντινές δομές υγείας. Αρρώστησε, αλλά δεν είχε το χρόνο ή τα χρήματα για να μεταφερθεί και να αναζητήσει υγειονομική περίθαλψη. Οι συσπάσεις ξεκίνησαν ξαφνικά μια μέρα, αλλά ήταν ακόμα πολύ νωρίς. Η Fatima φοβόταν για το μωρό της. Ήθελε να πάει σε ένα κέντρο υγείας επειδή ήξερε ότι ήταν πολύ νωρίς και το μωρό της θα κινδύνευε. Αλλά δεν υπήρχε χρόνος, και γέννησε στο σπίτι. Το μωρό γεννήθηκε πολύ μικρό και με αναπνευστικές δυσκολίες.

Ήταν μακριά από το νοσοκομείο και το μωρό της δεν επέζησε. Υπέφερε ακόμα από την απώλεια όταν συνειδητοποίησε ότι o τοκετός δεν είχε τελειώσει! Κυοφορούσε δίδυμα, αλλά δεν το ήξερε αφού δεν είχε κάνει προγεννητικούς ελέγχους.

Η Fatima συγκέντρωσε όλη την ενέργεια και τις δυνάμεις της για να φτάσει στο πλησιέστερο κέντρο υγείας που παρέχει δωρεάν μαιευτική και παιδιατρική φροντίδα, το νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Al Qanawis. Ευτυχώς, κατάφερε να φτάσει στο νοσοκομείο μας εγκαίρως, και γέννησε το δεύτερο μωρό της, τη Latifa.

Η Latifa παρέμεινε στο νοσοκομείο μας για δύο μήνες με χαμηλό βάρος. Σύντομα έγινε πηγή αγάπης και στοργής για όλη την ομάδα. Όταν τελικά ήρθε η μέρα να πάρει εξιτήριο ένιωσα τόσο περήφανη γι’ αυτήν και για τη δουλειά μας, για την αφοσίωση και την αγάπη της ομάδας. Ελπίζω να φέρει ελπίδα στην οικογένειά της, στην κοινότητά της και στην εμπόλεμη χώρα της. Ελπίζω η Latifa να γλυκάνει τη ζωή όλων όσων τη συναντούν, όπως έκανε και με εμάς.

Η έλλειψη βασικής υγειονομικής περίθαλψης μπορεί να αποβεί μοιραία

Οι επιπλοκές λόγω πρόωρων γεννήσεων είναι η κύρια αιτία θανάτου στα νεογέννητα σε αυτή την περιοχή της Υεμένης. Υπάρχουν πολλαπλοί παράγοντες κινδύνου για το χαμηλό βάρος γέννησης και τις πρόωρες γεννήσεις, πολλοί από τους οποίους μπορούν να προληφθούν ή να αντιμετωπιστούν με καλή προγεννητική φροντίδα. Οι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την ηλικία της μητέρας κάτω των 17 ετών ή πάνω από 35 ετών, τα σύντομα χρονικά διαστήματα μεταξύ των κυήσεων, τον μητρικό υποσιτισμό, την πολλαπλή εγκυμοσύνη, τις ανωμαλίες του εμβρύου και τα προβλήματα της μητρικής υγείας όπως η ελονοσία, η προεκλαμψία, η εκλαμψία, οι λοιμώξεις, μεταξύ άλλων. Στο Al-Qanawis, πολλές μητέρες παρουσιάζουν αυτούς τους παράγοντες κινδύνου. Ωστόσο, η εξασφάλιση βασικής νεογνικής φροντίδας μπορεί να μειώσει σημαντικά τη θνησιμότητα και να βελτιώσει τα αποτελέσματα.

Καθισμένη στην ταράτσα εκείνο το βράδυ, ένιωσα ικανοποιημένη που ήμουν μέλος μιας ομάδας που συνέβαλε στο να σωθούν ζωές, αλλά ανησυχούσα και για όσους δεν μπορούν να φτάσουν στο νοσοκομείο μας. Υπάρχουν μητέρες που ουρλιάζουν από τον πόνο και νεογέννητα που παίρνουν τις τελευταίες τους αναπνοές, απλά επειδή δεν έχουν πρόσβαση σε απλή και βασική ιατρική περίθαλψη. Η παρακολούθηση αυτής της πραγματικότητας και η συνειδητοποίηση του πώς ο πόλεμος επηρεάζει τόσους πολλούς ευάλωτους ανθρώπους με κάνει να εύχομαι να υπήρχε περισσότερη παγκόσμια συνειδητοποίηση για το τι συμβαίνει εδώ. Εύχομαι οι πόροι μας και οι τεράστιες ανθρώπινες δυνατότητές μας να χρησιμοποιηθούν για να σώσουμε ζωές.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις