Στις καραντίνες του κόσμου: Άνθρωποι απ’ όλο τον πλανήτη μας μιλάνε για την επόμενη μέρα

Η πανδημία του νέου κορονοϊού έχει στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 194.000 ανθρώπους σε όλον τον κόσμο από τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν πρωτοεμφανίστηκε ο ιός στην Κίνα. Όλες οι ελπίδες είναι στραμμένες στις ιατρικές έρευνες που εντείνονται το τελευταίο διάστημα έτσι ώστε να είμαστε περισσότερο “θωρακισμένοι” για το επόμενο φθινόπωρο.

Την ίδια ώρα, οι περισσότερες χώρες του πλανήτη δείχνουν με αργά και σταθερά βήματα να “χαλαρώνουν” τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας, ωστόσο η καραντίνα είναι κάτι που ενδέχεται να το βρούμε ξανά μπροστά μας.

Προσαρμοστήκαμε αναγκαστικά στις νέες συνθήκες εγκλεισμού, αναπτύξαμε νέες συνήθειες και ασχολίες, βρήκαμε τρόπο να μιλάμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να δουλεύουμε, να αισιοδοξούμε, να περνάμε δημιουργικά το χρόνο μας. Για άλλους ήταν και είναι πιο εύκολο, για άλλους πιο δύσκολο. Το μόνο δεδομένο είναι πως ο πλανήτης ανέπτυξε κοινά βιώματα απ’ άκρη σε άκρη της γης, λόγω της πανδημίας.

Εμείς μιλήσαμε με 12 ανθρώπους από όλα τα σημεία της Γης. Μας περιγράφουν πως έζησαν και πώς ζουν την καραντίνα, μας λένε τι έκαναν οι κυβερνήσεις στις χώρες τους και τι περισσότερο θα ήθελαν οι ίδιοι να δουν από αυτές, αλλά κυρίως, μας στέλνουν το δικό τους μήνυμα για την επόμενη μέρα.

Φτιάξτε καφέ, και ξεκινήστε το ταξίδι στον πλανήτη μαζί με τους ανθρώπους που μας βάζουν στα σπίτια και στο μυαλό τους!

Regula – Βέρνη, Ελβετία

Εργάζομαι ως ανθρωπολόγος και ιστορικός τέχνης. Έχω περάσει χρόνο στην Ανατολική και Δυτική Αφρική ερευνώντας την σύγχρονη Αφρικανική τέχνη. Το 2006 έβγαλα βιβλίο για τα εικονιστικά φέρετρα των Ga. Tον μισό χρόνο τον περνάω στην Αφρική και κυρίως στην Γκάνα και τον υπόλοιπο μισό στην Ελβετία.

Η Ελβετία πέρασε σε καραντίνα στις 13 Μαρτίου. Είναι πιο ήπια εδώ τα πράγματα, επομένως μας επιτρέπουν ακόμα να βγαίνουμε για τρέξιμο κοντά στην οικία μας ή για περπάτημα, αρκεί να μην μαζεύονται πολλά άτομα. Με ηρεμεί η όλη διαδικασία και συνειδητοποιώ ότι μου δίνεται χρόνος να κάνω πράγματα που δεν θα έκανα υπό κανονικές συνθήκες. Εξερευνώ τη γειτονιά που, που δεν το έχω κάνει ποτέ, ανακαλύπτω πράγματα που δεν είχα προσέξει στο παρελθόν. Για παράδειγμα στο πίσω μέρος του σπιτιού μου είδα μόλις ότι κάτι γείτονες απέκτησαν λάμα, δεν χρειάζεται καν να πάω μέχρι το Περού. Επίσης, έχω επιτέλους χρόνο να ασχοληθώ με τις φωτογραφίες που και να τραβήξω νέες εδώ στην Βέρνη.

Το πιο δύσκολο κομμάτι θα έλεγα ότι είναι το ότι δεν μπορώ να επισκεφτώ τους γονείς μου

Το πιο δύσκολο κομμάτι θα έλεγα ότι είναι το ότι δεν μπορώ να επισκεφτώ τους γονείς μου, μιας και είναι μεγάλης ηλικίας και δεν μπορώ να εγγυηθώ ότι δεν κουβαλάω τον ιό. Επικοινωνώ μαζί τους τηλεφωνικά. Οι φίλοι μου είναι σαν και εμένα, αποφεύγουν τις συναντήσεις και παραμένουν με τους συζύγους ή τις οικογένειές τους. Η κολλητή μου μάλιστα δουλεύει σε γηροκομείο και ήταν από τους πρώτους ανθρώπους που μου ανακοίνωσαν ότι δεν μπορούμε να ερχόμαστε σε επαφή πια, για να μην ρισκάρει τον μεταδώσει σε όσους είναι εκεί.

Έχω συνηθίσει να είμαι ανεξάρτητη και να κρατάω ένα πρόγραμμα, αλλιώς είναι εύκολο να τρελαθεί κανείς. Ξυπνάω ως συνήθως στις 6-7 το πρωί, διαβάζω εφημερίδα, κοιτάω πράγματα online, απαντάω σε μέιλ, γύρω στις 9 πηγαίνω για βόλτα με την φωτογραφική μου μηχανή και επιστρεφω στις 12, κάνω ένα διάλειμμα να φάω και μετά χάνομαι στην επεξεργασία των φωτογραφιών μου μέχρι το απόγευμα.

Ίσως η κυβέρνηση να πρέπει να περάσει σε πιο αυστηρά μέτρα. Τα σαββατοκύριακα είναι γεμάτοι οι δρόμοι, ειδικά αν τύχει να έχει καλό καιρό. Γι’ αυτό και προτιμώ να βγαίνω τις καθημερινές, αποφεύγοντας έτσι τον πολύ συνωστισμό. Συμβουλεύω τον κόσμο να το πάρει στα σοβαρά, να αποδεχτούν και να ακολουθήσουν τους κανόνες. Δεν θέλω να κάνω τον αστυνόμο και να λέω στους ηλικιωμένους που είναι έξω να πάνε σπίτι, ο καθένας πρέπει να έχει επίγνωση των ορίων του. Γνωρίζω, όμως, από τους δικούς μου γονείς ότι χρειάστηκε να τους πω πολλαπλές φορές να μην πηγαίνουν σε μαγαζιά και να μένουν μέσα, μέχρι να το καταλάβουν. Στην αρχή δεν το έπαιρναν στα σοβαρά. Η μητέρα μου συγκεκριμένα λατρεύει να πηγαίνει στο σουπερμάρκετ και είχε την αυτοπεποιθηση ότι θα τα κατάφερνε, μέχρι που έπρεπε να της πω ότι θα την φωτογράφιζε κανείς με το κινητό αν συνέχιζε.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μετά την απαγόρευση είναι να πάω σε ένα καλό εστιατόριο με τους φίλους μου, αυτό θα το απολαύσω ιδιαίτερα.

Φάνης – Γλασκώβη, Σκωτία

Έχω μεγαλώσει στην Αθήνα, αλλά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μένω στην Σκωτία. Τους πρώτους μισούς μήνες στο Εδιμβούργο και τους υπολοίπους στην Γλασκώβη. Ξεκίνησα την αυτοαπομόνωση στις 23 Μαρτίου, 3 μέρες μετά το επίσημο lockdown. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο για όλους στη Σκωτία να συμμορφωθούν καθώς βγήκαμε από ένα μήνα με 3 σερί καταιγίδες, και η έξαρση του κορονοϊού συνέπεσε με ένα πρωτοφανές 20ήμερο καλοκαιρίας.

Οι πρακτικές συνέπειες της απομόνωσης ήταν οι πιο ουσιώδεις, καθώς είχα ξεκινήσει σε νέα δουλειά πρόσφατα ως μάρκετινγκ μάνατζερ και ήμουν ακόμη σε δοκιμαστική περίοδο, που είναι πολύ πιο εύκολο να απολυθείς. Όταν ανακοινώθηκε το lockdown, μολονότι το είδος της δουλειάς μου μπορεί να γίνει και από το σπίτι, και ενώ υπήρχε κυβερνητική πρόβλεψη για αναστολή εργασίας και πληρωμή του 80% του ώστε να μην υπάρξουν απολύσεις, η εταιρεία που δούλευα όπως και πολλές ακόμη επέλεξαν την απλούστερη λύση της απόλυσης.

Όσον αφορά στο ψυχολογικό και κοινωνικό κομμάτι της καραντίνας προσωπικά δεν με έχει επηρεάσει τόσο. Κόπηκε η εβδομαδιαία συνάντηση που είχαμε με ένα γκρουπ επιτραπεζίων και η πάμπ 1-2 φορές τη βδομάδα, αλλά δεν είναι και το τέλος του κόσμου. Παρόλα αυτά βγαίνω κανονικά έξω για ποδήλατο, βόλτες σε κάποιο κοντινό πάρκο για διάβασμα, άραγμα στον εξαιρετικό (ακόμη) καιρό, και κοινωνικοποίηση στα Σούπερ Μάρκετ. Κατά μία έννοια το σουπερμάρκετ έχει ξαναπάρει θέση αρχαίας αγοράς με τον κόσμο να συναντιέται και να συζητάει πλέον εκεί.

Έχω άγχος για το που πάμε μετά από εδώ

Στο μεσοδιάστημα, λόγω της ξενιτιάς, ούτως ή άλλως με φίλους και οικογένεια πίσω στην Ελλάδα μιλούσαμε είτε Skype / Messenger κλήσεις είτε μέσω WhatsApp, οπότε απλώς πρόσθεσα σε αυτό τον τύπο επικοινωνίας και κάποιους ντόπιους φίλους. Γενικά η όλη κατάσταση είναι μια τέλεια ευκαιρία για λίγο λούφα χωρίς τύψεις. Ευκαιρία για catching up σε σειρές, βίντεο, παιχνίδια, και βιβλία που ήθελα να διαβάσω τόσο καιρό. Αν δεν γινόταν καραντίνα δεν θα είχα ποτέ χρόνο να διαβάσω την Οδύσσεια σε μετάφραση της Έμιλυ Γουίλσον.

Από την άλλη, υπάρχει στο πίσω μέρος του μυαλού μου ένα μικρό άγχος για το που πάμε μετά από εδώ, καθώς και κάποια ανασφάλεια για το όλο οικονομικό σύστημα που με μια τέτοια κρίση φαίνεται να καταρρέει συθέμελα. Παρότι η Σκωτσέζικη Κυβέρνηση έχει την εμπιστοσύνη μου, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για την αγγλική, καθώς ο Μπόρις αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, αφήνοντας τον Ρίσι Σουνάκ να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Στην Σκωτία η υπακοή στην επιβεβλημένη καραντίνα είναι πολύ περιορισμένη. Ο καιρός σίγουρα δεν βοηθάει που είναι σερί λιακάδες, αλλά βλέπεις συνεχώς κόσμο στα πάρκα, στους δρόμους, και είναι λες και όλοι θέλουν απεγνωσμένα να κάνουν τη γυμναστική τους έξω πλέον. Στη γειτονιά μου το ΠΣΚ του καθολικού Πάσχα ήταν όλο μαζώξεις στους κήπους (σουβλίζαν Χάγκις;) με τις 12άδες μπύρες πεταμένες στα γρασίδια.

Δεν έχω κάποια συμβουλή για τον κόσμο. Ίσως να μην ακούνε «συμβουλές» ή θεωρίες που βρίσκουν στο διαδίκτυο;

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μετά την άρση της καραντίνας είναι και το τελευταίο που έκανα το βράδυ πριν την επιβολή της Καραντίνας – να βγω για μπύρες με τη Λώρα.

Omer & Esin – Χιούστον, Τέξας

Μεγαλώσαμε εγώ και η γυναίκα μου στην Τουρκία και πιο συγκεκριμένα στην Κωνσταντινούπολη. Ήρθαμε στο Χιούστον των ΗΠΑ το 2014. Είμαι μηχανικός σε βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου. Εργάζομαι πλέον σε διεθνή εταιρεία, επομένως ήμασταν ενήμεροι για την πανδημία σε αρκετά αρχικό στάδιο, περίπου τον Γενάρη. Πήραμε τα κατάλληλα μέτρα, όπως η αποστασιοποίηση, ενημέρωση και ευαισθητοποίηση σχετικά με την προσωπική υγιεινή. Τις τελευταίες 5 εβδομάδες δουλεύω από το σπίτι. Η Αμερική δεν πέρασε σε ολική απαγόρευση κυκλοφορίας μιας και είναι δύσκολη απόφαση να παρθεί για τόσο τεράστια έκταση, επομένως η κάθε πολιτεία όρισε τα δικά της μέτρα. Εδώ που βρίσκομαι (Χιούστον, Τέξας) μόνο οι βασικές επιχειρήσεις είναι ανοιχτές και οι αριθμοί των κρουσμάτων παραμένουν τρομακτικοί. Η πόλη πήρε έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα για να περιορίσει τον κόσμο που πήγαινε στα σούπερ μάρκετ, οπότε μας δίνεται ακόμα η δυνατότητα να βγαίνουμε για τις ανάγκες μας μία ή δύο φορές την εβδομάδα.

Το να έρχεσαι αντιμέτωπος με μια άγνωστη ασθένεια, για αόριστο χρονικό διάστημα και γνωρίζοντας ότι οι πράξεις σου μπορούν να επιβαρύνουν τις ζωές άλλων είναι αρκετά αγχωτικό συναίσθημα. Επιπλέον, το να βλέπεις την παγκόσμια οικονομία να διαλύεται μέσα σε ελάχιστους μήνες αποτελεί άλλο εφιάλτη, πράγμα το οποίο με κάνει να νιώθω αρκετά απαισιόδοξος για το εγγύς μέλλον. Προσωπικά αισθάνομαι να είμαι λίγο υπερβολικός ακόμα και παρανοϊκός. Ακόμα και μετά από έναν απλό βήχα, το μυαλό μου αρχίζει να το επεξεργάζεται και αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό; Κόλλησα μήπως τον ιό; Είναι σύμπτωμα; Πώς κόλλησα; Πρέπει να δω αν έχω πυρετό.

Το να εμπιστεύεσαι και να περιμένεις τα πάντα από την κυβέρνηση είναι απαίσια ιδέα

Είμαι σε καραντίνα με την γυναίκα μου και πιστεύω ότι το αντιμετωπίζουμε καλά. Έχει τις δικές της δραστηριότητες και εγώ τις δικές μου, οπότε κράταμε τις προσωπικές μας ζώνες. Δεν έχουμε παιδιά οπότε είμαστε εντάξει, θεωρώ ότι είναι βασικό πρόβλημα όσων έχουν οικογένεια αυτή τη στιγμή. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον κομμάτι του να κάθεσαι σπίτι, ενώ βρισκόμαστε ήδη μακριά από τις οικογένειές μας και από τους περισσότερους μας φίλους, οπότε η επικοινωνία μας ίσα ίσα που βελτιώθηκε. Κάνουμε βίντεο κλήσεις σχεδόν κάθε μέρα, μέχρι και πάρτι κάνουμε τα σαββατοκύριακα. Αλλά και πάλι, τίποτα δεν συγκρίνεται με μια μεγάλη αγκαλιά και ένα μεγάλο οικογενειακό τραπέζι. Ανυπομονώ πολύ να επισκεφτώ τους γονείς μου και να περάσω χρόνο μαζί τους. Μου έχει λείψει πολύ να ταξιδεύω ελεύθερα.

Η μεγαλύτερη αλλαγή για μένα είναι ότι δουλεύω από το σπίτι. Μιας και έχουν κλείσει τα γυμναστήρια δεν έχουμε δυνατότητα άσκησης, οπότε προσέχουμε παραπάνω την διατροφή μας.

Ασχολούμαι με την φωτογραφία και βρήκα την ευκαιρία να κοιτάξω σε βάθος τα φωτογραφικά μου αρχεία και να κάνω κάποιες εκτυπώσεις που ήθελα. Περνάω κυρίως τον χρόνο στο δωμάτιό μου, μπροστά από οθόνες και με ακουστικά, καθώς η γυναίκα μου ασχολείται με χειροτεχνίες και διαβάζει βιβλία σε άλλο δωμάτιο. Προσέχουμε πολύ τις καθημερινές μας δραστηριότητες, γράφοντας σε λίστα τις πραγματικές μας ανάγκες, και ψωνίζοντας όσα λιγότερα χρειαζόμαστε, κρατώντας τους εαυτούς μας καθαρούς μην ρισκάρωντας κάτι κλπ. Αυτή είναι και η βασικότερη αλλαγή, δράμε λίγο πιο οργανωμένα και υπεύθυνα.

Δεν πιστεύω ότι η όλη κατάσταση μου έχει προσφέρει κάτι ιδιαίτερα. Αρνητικά και θετικά σε διάφορες καταστάσεις έβρικαν πάντα οι ανθρώποι που ξέρουν να επεξηγούν τα πράγματα, οπότε θεωρώ ότι με αυτό το δυσάρεστο γεγονός έγινε απλά πιο αντιληπτό στον ευρύτερο κόσμο.

Μπορεί να ακουστώ λίγο ανορθόδοξος εδώ, αλλά το να εμπιστεύεσαι και να περιμένεις τα πάντα από την κυβέρνηση είναι απαίσια ιδέα. Ό,τι είναι καλύτερο για τους ανθρώπους μπορεί να διαχειριστεί μόνο από ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου την επιλογή και την αλλαγή της κυβέρνησης. Δεν πιστεύω ότι καμία κυβέρνηση ήταν προετοιμασμένη για τόσο μεγάλη κρίση και προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Εκτός κάποιων απαράδεκτων και αξέχαστων αποφάσεων που είδαμε, η παγκόσμια ανταπόκριση στην κρίση είναι ανθρώπινη και αισιόδοξη. Αλλά και πάλι, ελπίζω να ξανασκεφτούν τα ετήσια μπάτζετ τους για μελλοντικά σενάρια και να λάβουν σημαντικές δράσεις για τα συστήματα υγείας και την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.

Θα πρότεινα να μείνετε σπίτι, μείνετε ασφαλείς, μείνετε όσο πιο καθαροί μπορείτε και μείνετε μακριά από τις όποιες τηλεοράσεις και ίντερνετ είναι γεμάτα αβέβαιες πληροφορίες. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε προς το παρόν είναι να προσέχουμε και να περιμένουμε μέχρι να τελειώσει. Αναμένουμε χαοτικές συνέπειες όταν όλο αυτό ξεκαθαριστεί, οπότε θα παραμείνουμε ψύχραιμοι για κάποιο καιρό μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα. Φτιάξτε μια κούπα με τσάι και διαβάστε ένα καλό βιβλίο, βοηθά πολύ.

Alberto – Σιγκαπούρη

Έχω γεννηθεί κ έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Το 2013 μετακόμισα στην Αθήνα. Μέχρι το 2017 εμένα μόνιμα εκεί, μετά αποφάσισα να μοιράσω τη ζωή μου για περίπου 9 μήνες Αθήνα- Βερολίνο, αφού παράλληλα συνέχιζε η συνεργασία μου με το The Clumises και το Odori Vermuteria στο κέντρο της Αθήνας. Τον Ιούλιο του 2019 αποφάσισα να μετακομίσω στη Σιγκαπούρη μετά από μια επαγγελματική πρόταση που έλαβα. Μετακόμισα εδώ πριν 9,5 μήνες και εργάζομαι ως σεφ στο εστιατόριο Alati. Θεωρώ πως είναι από τις μεγαλύτερες ευκαιρίες που θα μπορούσαν να μου έχουν δοθεί. Το να δουλεύεις σε ελληνικό εστιατόριο ακούγεται εύκολο, δεν είναι όμως. Από το ακραίο σενάριο του κορονοϊού που βιώνουμε τώρα, τις δυσκολίες για να έχουμε τα προϊόντα εδώ στην ώρα τους, έως το να εκπαιδεύσεις έναν Ασιάτη ότι η φέτα είναι τυρί.

Λόγω δουλειάς δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν χρειάστηκε να μπω σε κάποια καραντίνα. Ευτυχώς, αφού δεν μας άγγιξε τόσο πολύ ψυχολογικά η κλεισούρα. Δυστυχώς, αφού καθημερινά εκτίθομαι σε κίνδυνο με όσο κόσμο έρχομαι σε επαφή. Παρόλ’ αυτά, ακόμη και αυτή γίνεται υπό προϋποθέσεις (μάσκες, γάντια, κλπ). Νομίζω θα επηρεάσει την εμπιστοσύνη και το πόσο “ψυλλιασμένοι’’ θα είμαστε αλλά κι αυτό για λίγο θα κρατήσει. Σε εμάς ο ιός είναι γνωστός από μέσα Ιανουαρίου, τα πράγματα στην αρχή ήταν χαλαρά. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τα μέσα Μαρτίου. Στα τέλη Μαρτίου η κυβέρνηση απαγόρευσε τη λειτουργία των μπαρ και σινεμά και στις 7 Απριλίου τη λειτουργία καταστημάτων και χώρων εστίασης. Ευτυχώς απαγόρευση μετακίνησης δεν έχει ισχύσει ακόμη. Θεωρώ πως όλες οι κυβερνήσεις σ’ όλο τον κόσμο έχουν δείξει και έχουν κάνει κινήσεις για να δώσουν την όποια οικονομική βοήθεια μπορούν, ενώ ταυτόχρονα να διασφαλίσουν με διάφορους τρόπους έτσι ώστε να μην απολυθεί τεράστιος αριθμός πληθυσμού.

Συνιστώ στον κόσμο ψυχραιμία και καλή διάθεση

Όπως για όλο τον κόσμο η κατάσταση αυτή επηρεάζει κυρίως ψυχολογικά. “Απομόνωση’’ είναι νομίζω η λέξη που ενοχλεί. Νιώθεις σαν να έχεις κάνει κάτι πραγματικά κακό αλλά δεν ισχύει. Θεωρώ πως όταν περάσουν όλα αυτά και θα καταπιαστούμε με άγχη και σκοτούρες όλο αυτό θα ξεχαστεί. Νομίζω πως όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση. Βλέπω τα πράγματα πιο ρεαλιστικά και χωρίς το “ρόζ συννεφάκι’’ του όλα πάνε καλά. Τα πάντα ανατρέπονται και αλλάζουν στο λεπτό – Τα πάντα ρεί – κατά τον Ηράκλειτο και το ζούμε στο πετσί μας. Το θετικό είναι ότι κάποιοι επιτέλους θα υιοθετήσουν καλύτερους κανόνες προσωπικής υγιεινής.

Στο σπίτι μένω μόνος, με τη γάτα δηλαδή. Η οποία μέχρι το τέλος του lockdown θα έχει μείνει φαλακρή αν συνεχίζω να τη χτενίζω 2-3 φορές τη μέρα! Δεν θα έλεγα ότι έχω υιοθετήσει καινούριες δραστηριότητες συγκριτικά με φίλους που βλέπω στα social media. Έχω καθημερινή επικοινωνία με φίλους και οικογένεια, όσο η δουλειά και η διαφορά ώρας το επιτρέπουν. Ευτυχώς, ζώντας στο εξωτερικό για χρόνια δεν έχει επηρεάσει καθόλου τη μεταξύ μας σχέση. Ίσα- ίσα που μπορώ να πω ότι αφού έχουν περισσότερο διαθέσιμο χρόνο μιλάμε περισσότερο και πιο τακτικά. Όποτε αν έχει κάτι θετικό όλη αυτή η διαδικασία που περνάμε μπορώ να πω πως είναι το να αυτο-δοκιμάζουμε σε virtual μοτίβο τη σχέση μας.

Συνιστώ στον κόσμο ψυχραιμία και καλή διάθεση! Ας το δούμε όλο αυτό ως μια περίοδο διαλείμματος, να βελτιώσουμε τις ανθρώπινες σχέσεις. Φανταστείτε ότι ο βοηθός μου γύρισε και μου είπε “ποτέ δε πίστευα ότι μπορώ να μείνω τόση ώρα με τους γονείς μου στο σπίτι και ότι θα είχαμε θέματα να συζητάμε’’. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μετά από αυτό είναι να ταξιδέψω! Θέλω να δω τους φίλους μου (και τη μαμά μου, χωρίς να θέλω να ακουστώ μαμόθρεφτο). Ανυπομονώ να περάσουν όλα αυτά και να κάνω μια επισκεψη στην Αθήνα. Ανυπομονώ να ανέβω στα Αναφιώτικα και να πιω ρακόμελα και κρασιά με φίλους.

Sergio – Βιγιένα, Ισπανία

Λόγω της δουλειάς του πατέρα μου, έχω ζήσει σε πολλές περιοχές της Ισπανίας. Μεγάλωσα στις: Σεγόβια, Σιουντάντ Ρεάλ, Σαντιάγο ντε Κομποστέλα, Καστεγιόν. Πλέον μένω στην Βιγιένα του Αλικάντε τα τελευταία 2 χρόνια. Σπούδασα νομική και έκανα έρευνα για τον κοινωνικό έλεγχο από το κράτος.

Είμαι σε καραντίνα από τις 9 Μαρτίου, ενώ η ολική απαγόρευση  ξεκίνησε στις 12 Μαρτίου. Αποφάσισα να αποστασιοποιηθώ και να κλειστώ στο σπίτι μου πριν το ορίσουν ως υποχρεωτικό, μιας και ανήκω σε ευπαθής ομάδα.

Είναι μια σκληρή κατάσταση. Νιώθω σας πουλί εγκλωβισμένος σε κλουβί, από την άλλη είμαι ευγνώμων που είμαι εδώ που είμαι. Έχω στη διάθεσή μου φαγητό, σκεπή, ίντερνετ, ταινίες, παιχνίδια, κλπ. Δεν εργάζομαι και στην οικογένειά μου είναι όλοι καλά. Μπορώ να πω με ασφάλεια ότι είμαι προνομιούχος. Σίγουρα δεν έχω την ίδια όρεξη και τα ίδια κέφια με πριν, αλλά είμαστε άνθρωποι και δεν μπορούμε να έχουμε τον έλεγχο στα πάντα.

Είμαι σε καραντίνα με τους γονείς μου και την γιαγιά μου. Προφανώς και έχει αλλάξη η σχέση μου μαζί τους. Τσακωνόμαστε πολλές φορές για χαζά πράγματα που πριν από δύο μήνες δεν θα σήμαιναν απολύτως τίποτα. Στην προσπάθειά μου να αγνοήσω τους τσακωμούς όσο γίνεται, προσπαθώ να απομονώνομαι στο δωμάτιό μου. Κάτι σαν καραντίνα εντός καραντίνας. Με τους φίλους μου επικοινωνούμε ως επι το πλείστον μέσω What’s app, μπορεί και βιντεοκλήσεις. Για να είμαι ειλικρινής όμως δεν χρησιμοποιώ τα διαδικτυακά μέσα όσο θα “έπρεπε”. Δεν είμαι φαν του να μιλάω στο τηλέφωνο. Με κάνει να νιώθω άβολα το να μην βλέπω τον άνθρωπο με τον οποίο συνομιλώ. Πολλοί από τους φίλους μου παραπονιούνται ότι είμαι απόμακρος. Δεν θεωρώ ότι είναι κάτι που δεν φτιάχνεται με μπύρες μετά απ’ όλο αυτό.

Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που διακινδυνεύουν τις ζωές τους για εμάς

Περνάω τον περισσότερο χρόνο μου διαβάζοντας. Τα απογεύματα κάνω γυμναστική, παίζω βιντεοπαιχνίδια και βλέπω συνήθως ταινία πριν κοιμηθώ. Νέα μου ασχολία θα έλεγα ότι είναι η εκμάθηση ελληνικών. Έκανα από πριν μαθήματα, αλλά τώρα ασχολούμαι πιο εντατικά. Επίσης, προσπαθώ να βελτιώσω τις μαγειρικές μου ικανότητες, συνδυάζοντας τα δύο παραπάνω καμιά φορά, με ελληνικές συνταγές. Φτιάχνονται αρκετά ωραία γλυκά αυτή τη στιγμή στο σπίτι.

Μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι η ζωές μας είναι βαρετές ή όχι κάτι το ιδιαίτερο. Αυτό που δεν γνωρίζαμε όμως είναι ότι τα είχαμε όλα. Ελευθερία, υγεία και την δυνατότητα επαφής με αγαπημένους, φίλους και οικογένεια. Εκτός αυτών, ήρθε ως γερή υπενθύμιση ότι δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από ψίχουλα στο τραπεζομάντηλο της φύσης. Δεν είμαι αισιόδοξος για τις εξελίξεις. Νομίζω τα πράγματα θα λυθούν στο μακρινό, μακρινό μέλλον. Τα πράγματα στην Ισπανία είναι περίεργα. Έχουμε από τους υψηλότερους αριθμούς θανάτων παγκοσμίως. Η κυβέρνηση αντέδρασε πολύ καθυστερημένα, ψεύδοντας για τους αριθμούς και εφαρμόζοντας λογοκρισία στα μέσα.

Αυτό που προτείνω στον κόσμο είναι να παραμείνουν σπίτι, να ξεκουραστούν αλλιώς όλο αυτό δεν πρόκειται να περάσει. Για όσους παραπονιούνται γι’ αυτό, να εκτιμήσουν το ότι μπορούν και βρίσκονται σπίτι. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που διακινδυνεύουν τις ζωές τους και πολλές οικογένειες που έχουν καταστραφεί έχοντας χάσει κοντινούς τους ανθρώπους. Προσωπικά το πρώτο πράγμα που θα κάνω μαζί με την υπόλοιπη οικογένειά μου είναι να επισκεφτούμε την αδερφή μου που μένει μόνη της και να γιορτάσουμε μαζί όλα τα γενέθλια που πέρασαν κατα τη διάρκεια της καραντίνας. Θα ακολουθήσει μπάρμπεκιου με φίλους.

Ibrahim – Κωνσταντινούπολη, Τουρκία

Μεγάλωσα στην Τουρκία και είμαι φοιτητής αρχιτεκτονικής. Προς το παρόν νοικιάζω σπίτι στην Κωνσταντινούπολη προκειμένου να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Είμαι σε καραντίνα από τις 12 Μαρτίου. Απομόνωση για εμένα σημαίνει μοναξιά. Μου λείπει αρκετά η επικοινωνία εξ επαφής. Όσο και να χρησιμοποιούμε εφαρμογές επικοινωνίας με βίντεο κλήσεις, τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αφή και την πραγματικότητα του ήχου.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω με το πέρας της καραντίνας είναι να πάρω αγκαλιά κάποιον

Παρόλ’ αυτά, τώρα πλέον που έχω περισσότερο χρόνο καλώ τους γονείς μου, που μένουν στην Σαμψούντα, τουλάχιστον μια φορά την ημέρα. Είναι τόσο ωραίο να τους βλέπω σε καθημερινή βάση που θα ήθελα να το συνεχίσω και μετά την καραντίνα. Είναι πρώτη φορά στην ζωή μου που έχω τόσο άδειο πρόγραμμα. Συνειδητοποίησα ότι δεν ήξερα τι να κάνω με τον εαυτό μου, εφόσον δεν μου είχε δοθεί ποτέ αυτή η πολυτέλεια χρόνου μέχρι πρότινος. Διαβάζω κυρίως βιβλία και βλέπω ταινίες.

Η κυβέρνηση δεν έχει απαγορέψει πλήρως την κυκλοφορία, αλλά έχει ζητηθεί να μείνουμε σπίτι. Κάθε μέρα που καταμετρώνται οι θάνατοι από τον ιό, βλέπουμε και ακούμε από τα διαδικτυακά μέσα πολύ διαφορετικούς αριθμούς απ’ ότι ανακοινώνει η κυβέρνηση. Ζητάνε από τους πολίτες να κάνουν δωρεά, όπου στέλνουν χρήματα στο κράτος και αργότερα το κράτος τα μοιράζει ξανά στον λαό. Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να είναι το βέλτιστο μέτρο για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Το μόνο που έχω να προτείνω στον κόσμο είναι #stayathome.

Το πρώτο πράγμα που θα κάνω με το πέρας της καραντίνας είναι να πάρω αγκαλιά κάποιον.

Catarina – Αβέιρο, Πορτογαλία

Κατάγομαι από το Αβέιρο, η λεγόμενη Βενετία της Πορτογαλίας, γιατί έχουμε κανάλι που διασχίζει το κέντρο. Έχω ζήσει στο Πόρτο, μέχρι σχετικά πρόσφατα πήγαινα στην Λισαβόνα για δουλειά ενώ έμενα στην Σανταρέμ και σκοπεύω να επιστρέψω εκεί με την λήξη της καραντίνας, μιας και τώρα είμαι στο πατρικό μου στο Αβέιρο. Έχω σπουδάσει Γλώσσες και Business management, αλλά προς το παρόν είμαι make-up artist και plus size μοντέλο.

Είμαι σε καραντίνα από τις 12 Μαρτίου και η κυβέρνηση πέρασε σε ολική απαγόρευση από στις 19 Μαρτίου. Έχει ανακοινωθεί ότι η άρση των μέτρων θα πραγματοποιηθεί στις 2 Μαΐου, αλλά επιχειρήσεις όπως τα κομμωτήρια, ινστιτούτα αισθητικής θα λειτουργήσουν υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Θα μπορούμε επομένως να κυκλοφορούμε πιο ελεύθερα, αλλά αν χειροτερέψουν πάλι τα πράγματα θα πρέπει να ξαναμπούμε σε καραντίνα.

Δούλευα ήδη από το σπίτι, οπότε το μόνο που έχει αλλάξει για μένα είναι ότι δεν μπορώ να δω τους φίλους μου ή να πηγαίνω να βλέπω το ηλιοβασίλεμα. Ενώ μου λείπουν όλοι πολύ, είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι σπίτι ασφαλής με την οικογένειά μου. Μένω με τους γονείς μου και τους αδερφούς μου. Δεν είναι ό,τι καλύτερο μιας και κανονικά μένω σε άλλη πόλη, οπότε καλούμαι να προσαρμόσω τις παλιές μου συνήθειες σε άλλο περιβάλλον, πιο στενό. Αλλά πιστεύω με αγάπη και συμπόνια, όλα μπορούν να συζητηθούν και να βρεθεί λύση. Αν όχι, το να έχει μεγάλο σπίτι βοηθάει πολύ. Μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον το πως η παρούσα κατάσταση περιέργως με έχει φέρει πιο κοντά στους φίλους μου, ενώ ταυτόχρονα υπό κάποια έννοια έχει περιορίσει την επικοινωνία μετατρέποντας τα συναισθήματά μου γι’ αυτούς σε γραπτή μορφή. Κρατάμε εννοείται επαφή μέσω κλήσεων και θεωρητικά ερχόμαστε πιο κοντά μέσω κοινωνικών διαδικτυακών εφαρμογών.

Όσο δρούμε με ενσυναίσθηση, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε

Είναι πολύ σημαντικό να κρατάω μια καθημερινότητα. Ξυπνάω στις 9 το πρωί το αργότερο για να είμαι παραγωγική μέσα στην ημέρα μου. Πλέον τις εξόδους μου έχει αντικαταστήσει η γιόγκα. Είναι απίστευτο το πόσο ακούς το σώμα σου αν συγκεντρωθείς σ’αυτό με τις κατάλληλες ανάσες και ελαττώνοντας την ταχύτητα των κινήσεών σου.

Εμπιστεύομαι πλήρως την κυβέρνησή μας, εφόσον δράσαμε έγκαιρα σε σχέση με άλλες χώρες και έχοντας αποτρέψει τις αχρείαστες υπηρεσίες και κλείνοντας τα σύνορα, έχουμε εμποδίσει την ανάπτυξη της καμπύλης των κρουσμάτων. Οι περισσότεροι έχουν αντιμετωπίσει πολιτισμένα την κατάσταση και τηρούν τους κανόνες υγιεινής και προστασίας που έχουν δοθεί από την κυβέρνηση και κατ’ επέκταση από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οπότε βοηθά πολύ στην μάχη εναντίον του COVID-19. Η νέα πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε με έχει κάνει να στρέψω την προσοχή μου περισσότερο στην κατανάλωση ντόπιων προϊόντων, προκειμένου να στηρίξω τις τοπικές επιχειρήσεις και μικρο-επιχειρήσεις που θα υποστούν βλάβη από την πανδημία και κατ’επέκταση την οικονομία των οικογενειών εκεί έξω. Θεωρώ ευθύνη μας να απολαύσουμε όσο περισσότερο γίνεται τις χώρες μας.

Εκείνο που έχω να προτείνω στους ανθρώπους είναι να μείνουν ασφαλείς για να παραμείνουν και οι αγαπημένοι τους ασφαλείς. Όσο δρούμε με ενσυναίσθηση, τόσο πιο γρήγορα θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας, χωρίς να απειλούμε κανενός την ζωή. Προσωπικά, πιο πολύ απ’ όλα μου έχει λείψει η θάλασσα. Η επίσκεψη στην παραλία θα είναι το νούμερο ένα πράγμα που θα κάνω με την άρση των περιοριστικών μέτρων και πιο συγκεκριμένα στην Costa Nova.

Αναστασία – Goyang, Κορέα

Κατοικώ στην Κορέα εδώ και ενάμιση χρόνο, είμαι από την Ελλάδα. Σπούδασα την γλώσσα και δούλευα ως καθηγήτρια Αγγλικών. Τώρα ψάχνω για δουλειά και περιμένω να δω πως θα εξελιχθεί η όλη κατάσταση. Σε καραντίνα είμαι από τα μέσα Φεβρουαρίου από δική μου επιλογή. Δεν βγαίνω από το σπίτι, εκτός και αν υπάρχει λόγος. Από την αρχή μέχρι και σήμερα, η κυβέρνηση δεν έχει ασκήσει αυστηρά μέτρα όπως απαγόρευση κυκλοφορίας και πρόστιμα, το μόνο που συμβουλεύει είναι κοινωνική απόσταση.

Η ζωή κυλάει κανονικά όπως και πριν. Επιχειρήσεις όπως μαγαζιά, εστιατόρια, καφετέριες δεν έκλεισαν ποτέ, οι άνθρωποι εργάζονται κανονικά ή δουλεύουν από το σπίτι ανάλογα με την διοίκηση της εκάστοτε εταιρείας κλπ. Φυσικά, δεν βλέπεις ορδές ανθρώπων στους δρόμους και στα μαγαζιά όπως πριν. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς όλοι φοράνε μάσκες, ενώ στα λεωφορεία και τις στάσεις υπάρχει αντισηπτικό για όσους θέλουν να το χρησιμοποιήσουν. Τα μόνα που έχουν κλείσει αυτή την στιγμή είναι τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, αλλά κάνουν διαδικτυακά μαθήματα.

Για να είμαι ειλικρινής λόγω σπουδών δεν έβγαινα πολύ ούτως ή άλλως οπότε δεν μου κάνει μεγάλη διαφορά. Αλλά ψυχολογικά θα έλεγα με έχει επηρεάσει ως προς το να βγω έξω. Ενώ πριν δεν είχα πρόβλημα να είμαι στο μετρό ή σε μέρη με πολύ κόσμο, τώρα πιάνω τον εαυτό μου να αγχώνεται όταν βλέπω πολύ κόσμο. Αυτή η κατάσταση σε έχει κάνει να φοβάσαι και να υποψιάζεσαι τους πάντες και τα πάντα. Να αγχώνεσαι αν ακούσεις κάποιον να βήχει ή να λέει πως δεν αισθάνεται καλά ή ότι τον πονάει ο λαιμός του και αυτό πιστεύω θα πάρει χρόνο για να φύγει από το μυαλό των ανθρώπων. Είμαι σε καραντίνα με μια φίλη μου και τον πεντάχρονο γιο της. Δεν έχει έχει επηρεάσει την σχέση μας, ίσα ίσα μας βοήθησε να αντέξουμε τόσο καιρό μέσα στο σπίτι. Δεν ξέρω πώς θα ήμουν αν δεν είχα κάποιον στο σπίτι να πω δυο κουβέντες για να περάσει η ώρα.

Γιατί να γίνετε υπεύθυνοι για την αρρώστια ή ακόμα και τον θάνατο κάποιου άλλου ανθρώπου;

Με τους αγαπημένους μου επικοινωνώ μέσω ίντερνετ μιας και η μητέρα, ο αδερφός μου και κάποιοι φίλοι είναι στην Ελλάδα. Με φίλους στην Κορέα επικοινωνώ μέσω μηνυμάτων σε εφαρμογές. Δύο βδομάδες πριν ξεκίνησα να βγαίνω έξω πιο συχνά για βόλτες και έχω συναντήσει και κάνα δυο φίλους εδώ και εκεί, αλλά πάντα φροντίζω να είμαι προσεκτική. Φοράω την μάσκα όσο πιο πολύ μπορώ, την βγάζω μόνο για να φάω ή να πιω και έχω πάντα στην τσάντα μανταλάκια και αντισηπτικό. Είναι λίγο παράξενη η ατμόσφαιρα όταν συναντάς φίλους γιατί έχεις συνηθίσει να τους χαιρετάς με αγκαλιές, φιλιά ή χειραψία και τώρα σκέφτεσαι να το κάνεις. Το σκέφτεσαι να πας κοντά τους, να βγάλεις την μάσκα προκειμένου να ακούτε ο ένας τον άλλον. Έχω δει ανθρώπους να είναι σε εστιατόριο και να μην βγάζουν την μάσκα όταν τρώνε, απλά να την κατεβάζουν προκειμένου να βάλουν την μπουκιά στο στόμα. Η όλη κατάσταση με έκανε να δω πόσο εύθραυστη είναι η ζωή και πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος με τα πρόσωπα που αγαπάς.

Η μόνη διαφορά που έχω παρατηρήσει είναι ότι βλέπω συχνά βίντεο σχετικά με το πώς να κάνεις οικονομία με εκπτωτικά κουπόνια (δεν μου χρειάζεται μιας και στην Κορέα δεν υπάρχουν εκπτωτικά κουπόνια) και ανακαίνιση σπιτιών ή DIY για το σπίτι. Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να κάνω με την λήξη της πανδεμίας είναι να πάω ταξίδι είτε εντός, είτε εκτός Κορέας με φίλους.

Η κυβέρνηση της Κορέας από την πρώτη στιγμή έλαβε δράση προκειμένου να αποτρέψει την εξάπλωση αλλά ήταν οι ίδιοι οι πολίτες που έκαναν την κατάσταση χειρότερη. Στην αρχή δεν υπήρχαν τόσο πολλά άτομα μολυσμένα από τον ιό, αλλά μία γυναίκα που ήταν και από τα πρώτα κρούσματα, βρέθηκε σε συνάντηση της χριστιανικής αίρεσης «Εκκλησία Σιντσεοντζί του Χριστού» και από εκεί ο αριθμός των θυμάτων εκτοξεύτηκε, έχοντας φτάσει σήμερα στα 10.000 και παραπάνω κρούσματα. Η ενορία αυτή στην πόλη Νταεγού θεωρήθηκε εστία της εξάπλωσης, εφόσον βρέθηκαν πολλοί πιστοί θετικοί στον ιό.

Εκείνο που έχω να προτείνω στον κόσμο είναι να μην πανικοβάλλεται και να ακολουθεί τις συμβουλές των ειδικών. Το ξέρω πως ως Έλληνες θέλουμε να βγαίνουμε έξω, να συναντάμε φίλους κλπ αλλά με την κατάσταση που επικρατεί δεν είναι τόσο εύκολο. Για το καλό και την υγεία όλων πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες που δίνει η κυβέρνηση. Αν συνεχίσει ο κόσμος να τις παρακούει ίσως να έχουμε πολλά παραπάνω κρούσματα και θύματα, όπως για παράδειγμα στην Αμερική ή στην Ιταλία/ Ισπανία. Σκεφτείτε τους αγαπημένους σας αν δεν σκέφτεστε τον εαυτό σας. Γιατί να γίνετε υπεύθυνοι για την αρρώστια ή ακόμα και τον θάνατο κάποιου άλλου ανθρώπου;

Κριστιάνα – Άμστερνταμ, Ολλανδία

Ονομάζομαι Κριστιάνα και είμαι δημοσιογράφος και copywriter. Στην Ολλανδία ήρθα πριν περίπου δύο χρόνια για δουλειά. Εδώ εργάζομαι ως δημοσιογράφος και αρχισυντάκτρια σε μια εταιρεία B2B marketing, με focus την FMCG βιομηχανία – κυρίως στα πεδία της κοσμετολογίας, του φαγητού και της οικολογίας. Είμαι από την Αθήνα, όπου όταν έμενα εκεί ήμουν αρχισυντάκτρια του περιοδικού Fliqped, ανάμεσα σε άλλα.

Η κυβέρνηση μας έχει προτείνει να δουλεύουμε από το σπίτι, και αυτό κάνουμε σταθερά από τα μέσα Μαρτίου. Καραντίνα ουσιαστική δεν υφίσταται, καθώς μπορείς να πας όπου θέλεις, αλλά απαγορεύονται οι συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων. Στο δρόμο επιβάλλεται να κρατάς περίπου ενάμιση μέτρο απόσταση από τους άλλους, ειδάλλως υπάρχουν κυρώσεις. Ο κόσμος βγαίνει κανονικά να πάει να κάνει τις δουλειές του απλά κρατάει απόσταση. Στον δρόμο βλέπεις να κινούνται σχεδόν κανονικά. Ο καιρός είναι πλέον πολύ καλός, πράγμα σπάνιο για τα δεδομένα της Ολλανδίας, οπότε πηγαίνουν στα πάρκα να αράξουν, αλλα μακριά ο ένας από τον άλλον, διάσπαρτοι. Τα μαγαζιά και τα εστιατόρια, μπυραρίες κτλ. είναι κλειστά, αλλά δεν τους σταματά από το να πίνουν σε μικρές παρέες. Οι μικρότερες ηλικίες, ειδικά φοιτητές, δεν το έχουν πάρει πολύ σοβαρά και μαζεύονται αλλά με μέτρο και εκείνοι. Σίγουρα δεν γίνονται πάρτι πια. Αυτό που έχει ανέβει σύμφωνα με τα Ολλανδικά ειδησεογραφικά μέσα είναι η κατανάλωση αλκόολ και ουσιών. Η μαριχουνάνα, τα μανιτάρια και άλλες όχι τόσο νόμιμες ουσίες.

Στις μικρότερες πόλεις είναι πιο χαλαρά τα πράγματα, δηλαδή κάνουν μπάρμπεκιου στις αυλές τους και μιλάνε με τους γείτονες από μακριά. Με έχει επηρεάσει ο φόβος που νιώθω για τους δικούς μου στην Ελλάδα. Θα ήθελα να είμαι εκεί να μην τους αφήνω να βγαίνουν καν για σουπερμάρκετ. Γενικά η κατάσταση παγκοσμίως δεν είναι η καλύτερη και φυσικά δεν νιώθω καλά για τα όσα γίνονται. Χάσαμε και έναν συνάδελφο από τον covid-19 την προηγούμενη εβδομάδα και ήταν λίγο σοκ αυτό. Μέχρι να συμβεί σε κάποιον που γνωρίζεις δεν το πολύ-συνειδητοποιείς.

Θα εμπιστευτώ τους ειδικούς και θα ακούσω τις προτάσεις τους

Κατά τα άλλα, μου αρέσει πολύ να δουλεύω από το σπίτι, αλλά για φωτογραφίσεις κτλ. έχει χρειαστεί να βγω και να δουλέψω on-site. Με τον φωτογράφο γελούσαμε και κρατούσαμε απόσταση. Του έσπρωχνα τα προϊόντα με μια κουτάλα, επικές στιγμές. Είμαι σπιτόγατα όμως οπότε απολαμβάνω το “μενουμε σπίτι,” με netflix, μαγειρικές και παιχνίδια. Μετακόμισα εν μέσω κορονοϊού μαζί με μια συνάδελφο και φίλη. Περνάμε πολύ καλά ως τώρα. Είναι Μαδριλένα και ταιριάζουμε πολύ σαν ιδιοσυγκρασίες. Μαγειρεύουμε, γελάμε, βλέπουμε ταινίες. Νομίζω αν μη τι άλλο μας έχει φέρει πιο κοντά η κατάσταση. Εντάξει έχουμε και επισκέπτες ενίοτε, μην πω ψέματα. Πώς να ζήσεις χωρίς το αίσθημά σου ας πούμε; Αυτά τα επιτρέπουμε. Ξυπνάω δέκα λεπτά πριν κάνω login στο λάπτοπ. Μην το πείτε αυτό στον διευθυντή μου – όχι εντάξει το ξέρει, το συζητήσαμε και το κάνουμε όλοι. Δουλεύω κανονικά και μάλλον περισσότερες ώρες τώρα, επειδή είμαι μονίμως στο λάπτοπ και “πετάγομαι” να στείλω ακόμα ένα μέιλ. Οπότε δεν έχω χρόνο για νέο χόμπι. Αρκούμαι στα ήδη υπάρχοντα. Κάνουμε με την συγκάτοικό μου όμως γυμναστική στο σαλόνι παρέα, καθώς τα γυμναστήρια έχουν κλείσει.

Επειδή είμαι εδώ δυο χρόνια και η πλειονότητα όσων αγαπώ είναι Ελλάδα, ή αλλού, τα λέμε μέσω skype και άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σταθερά. Οπότε ο ιός δεν άλλαξε κάτι εκεί. Μου λείπουν όλοι πάρα πολύ βέβαια και σκόπευα να τους κάνω έκπληξη το Πάσχα, η οποία πήγε στράφι φυσικά. Χτες κάναμε κλήση έξι άτομα και ήταν σαν να είμαστε δίπλα, απλά με φίλτρα facebook. Δεν θεωρώ πως θα αλλάξει καμιά σχέση. Όταν αγαπάς κάποιον βρίσκεις τρόπο. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις λήξει η καραντίνα θα είναι ανάλογα την εποχή, αλλά εύχομαι να κλείσω διακοπές στην Ελλάδα. Παραλία, ήλιος, φίλοι και βόλτες στην Αθήνα, που την υπεραγαπώ. Είναι η καλύτερη Ευρωπαϊκή πόλη. Θέλω να δω τα σκυλιά μου πάρα πολύ, με τα οποία το Skype δεν λειτουργεί για έναν περίεργο λόγο. Εναλλακτικά, βόλτα με άνεση στο Άμστερνταμ για ψώνια και ποτάκι, ίσως και ένα ταξιδάκι στην Χάγη να δω φίλους.

Δεν έχω ιδέα για το πως μπορεί να εξελιχθεί και δεν έχω ρωτήσει και Έλληνα ταξιτζή να μου πει μια γνώμη. Δεν ξέρω πως θα πάει…καθόλου, ούτε μου αρέσει να παριστάνω τον γνώστη ενώ δεν είμαι. Θα εμπιστευτώ τους ειδικούς και θα ακούσω τις προτάσεις τους. Γενικά δεν τα ξέρουμε όλα και ο καθένας έχει τον ρόλο του σε αυτήν την κοινωνία, οπότε ας εμπιστευτούμε τους ειδικούς. Καλό είναι να μην κάνουμε του κεφαλιού μας. Ελπίζω απλά να περάσει γρήγορα και όσο γίνεται πιο ανώδυνα. Ταυτόχρονα, ελπίζω να πάρουμε και ένα μάθημα συλλογικά ως κοινωνία για τις επιβλαβείς συμπεριφορές μας προς τους συνανθρώπους και το περιβάλλον. Προτείνω στον κόσμο προς το παρόν κρασάκι, φαγητό και Playstation/Netflix. Και σφιχτές αγκαλιές αν σας βρίσκονται. Είτε θα περάσει, είτε θα προσαρμοστούμε. Σε κάθε περίπτωση, μην είστε επικίνδυνοι για τους γύρω σας. Υπευθυνότητα. Εντάξει διαβάστε και κανένα βιβλίο, αλλα κάντε το γενικά, όχι μόνο τώρα.

Francesco – Ρώμη, Ιταλία

Έχω γεννηθεί και μεγάλωσα στην Ρώμη. Από τις 9 Μαρτίου όλη η χώρα είναι σε υποχρεωτικό κατ’ οίκον εγκλεισμό. Σίγουρα δεν είναι ευχάριστη αλλαγή, αλλά γενικά δεν με έχει επηρεάσει άσχημα ψυχολογικά – προς το παρόν τουλάχιστον.

Είμαι σπίτι με την κοπέλα μου και δύο σκυλιά. Αρχικά πιστεύαμε ότι μένοντας τόσες μέρες συνέχεια μαζί θα προκαλούσε αρκετές εντάσεις, αλλά τελικά βρίσκουμε τρόπους να περνάμε καλά, παρά τον ένα μήνα εκλεισμού. Με την οικογένεια και φίλους μου μιλάω περίπου το ίδιο συχνά με πριν και πιστεύω ότι δεν θα αλλάξει κάτι στις σχέσεις μου με τους τρίτους. Κυριότερος λόγος αυτού, είναι ότι βιώνουμε όλοι μια κοινή κατάσταση.

Μάλλον να περάσω μια ολόκληρη μέρα σ’ένα μεγάλο πάρκο με τα σκυλιά

Εργάζομαι στο κομμάτι του προγραμματισμού, οπότε βασική αλλαγή στην καθημερινότητά μου είναι ότι δουλεύω από το σπίτι, αντί για το γραφείο. Δεν έχω αναπτύξει κάποιο καινούριο χόμπι, αλλά σίγουρα εκτιμώ περισσότερο τις βόλτες με τον σκύλο μου πλέον. Όσον αφορά κάποια διαφορά στην ψυχολογία μου, συνειδητοποίησα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε καν το να περπατάμε ελεύθεροι στον δρόμο.

Στην Ιταλία δυστυχώς η κατάσταση βγήκε εκτός ελέγχου πολύ νωρίς, κι αυτό σαφως μεταφράζεται σε λανθασμένους χειρισμούς και ένα σύστημα υγείας που υπολειτουργεί. Πιστεύω πως πλέον τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, αλλά όχι, δεν νιώθω εμπιστοσύνη ως προς την κυβέρνηση. Προς το παρόν η μόνη συμβουλή που έχω να δώσω προς τον κόσμο είναι να τηρούν όσο το δυνατόν τους κανόνες που έχουν δοθεί, είτε συμφωνούν είτε όχι, ώστε να βγούμε όσο πιο σύντομα γίνεται απ’ όλο αυτό.

Το πρωτο πράγμα που θα κάνω με τη λήξη της καραντίνας δεν ξέρω τι θα είναι. Μάλλον να περάσω μια ολόκληρη μέρα σ’ένα μεγάλο πάρκο με τα σκυλιά.

Juanan – Μπενικάσιμ, Ισπανία

Ονομάζομαι Χουάν Αντόνιο, αλλά όλοι με φωνάζουν Χουανάν. Ζω και μεγάλωσα στο Μπενικάσιμ της Καστεγιόν από το 1992. Σπούδασα νομική και έχω MBA. Εργάζομαι ως δικηγόρος σε δικηγορικό γραφείο.

Περάσαμε σε ολική απαγόρευση στις 14 Μαρτίου. Θεωρητικά θα λήξει στις 26 Απριλίου, αλλά όλοι πιστεύουμε ότι θα συνεχιστεί. Για εμένα οι περιορισμοί αυτοί είναι ο τρόπος που μπορώ να συμβάλλω στο να μην εξαπλωθεί ο ιός, σώζοντας έτσι τις ζωές των συμπατριωτών μου. Η ταχύτητα και ο τρόπος με τον οποίο εξαπλώνεται ο ιός σημαίνει ότι πρέπει να παραμείνουμε σπίτι προκειμένου να μην κορεστεί το σύστημα υγείας μας.

Είμαι τυχερός, αφού προς το παρόν όλη η οικογένειά μου παραμένει ασφαλής και το μόνο που έχουμε να κάνουμε ως πολίτες είναι να μείνουμε στο σπίτι μας. Παρόλ’ αυτά πρέπει να φέρουμε τους εαυτούς μας στην θέση εκείνων που έχουν νοσήσει, πεθαίνουν ή χάνουν αγαπημένους τους ανθρώπους. Θα ήταν προσβλητικό εκ μέρους μου να πω ότι δεν είμαι καλά που δεν βγαίνω από το σπίτι. Είναι ξεκάθαρο ότι μου λείπει η καθημερινότητά μου, αλλά η καραντίνα μας βοηθά στο να την εκτιμήσουμε παραπάνω. Η όλη διαδικασία θεωρώ ότι θα ενδυναμώσει την αίσθηση του να ζούμε στο τώρα. Πόσες είναι οι φορές που σκεφτόμαστε και χανόμαστε στο μέλλον, αγνοώντας το παρόν; Το αν θα μας επηρεάσει θετικά ή αρνητικά εξαρτάται μόνο από εμάς.

Απόλαυσε και αγάπησε την οικογένειά σου

Είμαι σε καραντίνα με τους γονείς μου και τους αδερφούς μου. Ο ένας μάλιστα κανονικά κατοικεί σε άλλη πόλη, αλλά αναγκάστηκε να επιστρέψει εδώ λόγω του κορονοϊού, καθώς παίζει σε ποδοσφαιρική ομάδα και η κυβέρνηση έχει αναστείλει τα πρωταθλήματα. Είναι πολύ όμορφο που τον ξαναέχουμε κοντά μας. Παρά τις μικροδιαφωνίες μας ως οικογένεια, είναι ωραίο που βρισκόμαστε όλοι μαζί εδώ. Είτε για φαγητό, είτε για συζητήσεις κ.ά., θεωρώ πως οι περιορισμοί αυτοί μας έχουν ενώσει και μας έχουν κάνει πιο δυνατή σαν οικογένεια. Σ’αυτή την περίπτωση μπορώ να πω ότι είμαι ευγνώμων για τα διαδικτυακά μέσα, όπου μας επιτρέπουν να είμαστε σε επαφή 24 ώρες το 24ωρο με φίλους. Βιώνουμε πολύ δύσκολες καταστάσεις, αλλά τα δεδομένα δείχνουν ότι είμαστε στον σωστό δρόμο. Ελπίζω στο ότι η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί και όλα τα πολιτικά κόμματα θα συμφωνήσουν και θα δουλέψουν μαζί με το ελάχιστο δυνατό αντίκτυπο στην κοινωνία.

Τις καθημερινές δουλεύω από το σπίτι, όπου με βοηθά στο να μην συγκεντρώνομαι στην άσχημη κατάσταση που βιώνουμε. Στον ελεύθερό μου χρόνο αρπάζω την ευκαιρία να διαβάσω βιβλία και εφημερίδες. Το ότι μένω σπίτι με τους αδερφούς μου μου δίνει την δυνατότητα να παίξω αθλήματα μαζί τους ή να κάνουμε όλοι γυμναστική. Αυτή την περίοδο άρχισα να λύνω Sudoku και να ξεκίνησα την σειρά “The English game”. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω με την λήξη της καραντίνας είναι να πάω στην παραλία με την οικογένειά μου. Όπως και η συμβουλή που έχω να δώσω στον κόσμο είναι «Απόλαυσε και αγάπησε την οικογένειά σου».

Paula – Δουβλίνο, Ιρλανδία

Κατάγομαι από την Πολωνία, αλλά ήρθα για δουλειά στο Δουβλίνο. Ασχολούμαι με την γραφιστική και έχω δουλέψει πάνω στο αντικείμενο σε αρκετές χώρες. Η ολική απαγόρευση κυκλοφορίας στην Ιρλανδία έχει ξεκινήσει από το Σάββατο 28 Μαρτίου και έχει προγραμματιστεί έως τις 12 Απριλίου (απ’ όσο γνωρίζουμε).

Έχουμε εύρος 2 χιλιομέτρων για να κινηθούμε, είτε για περπάτημα είτε για τρέξιμο και φυσικά μπορούμε να επισκεφτούμε το πλησιέστερο κατάστημα για τρόφιμα.

Σε πόσο καιρό θα μπορέσει να επανέλθει η οικονομία;

Ως γραφίστρια, κάθομαι συνέχεια μπροστά από υπολογιστή έτσι κι αλλιώς, μόνο που πλέον δουλεύω από το σπίτι αντί για το γραφείο και κάνουμε τηλεδιασκέψεις αν χρειαστεί, επομένως όλο αυτό με κρατάει σε μια ρουτίνα. Η μεγαλύτερη αλλαγή στην ζωή μου είναι ότι δεν οδηγώ πια το αμάξι και όποτε πηγαίνω να ψωνίσω παίρνω ποδήλατο ή περπατάω, το οποίο και απολαμβάνω ιδιαίτερα. Επίσης, μου έχει δοθεί ο χρόνος να ασχοληθώ με χόμπι μου, όπως είναι η ζωγραφική. Προσπαθώ να περνάω αυτήν την περίοδο όσο πιο παραγωγικά γίνεται, αν και θα ήθελα να επιστρέψουν στο πως ήταν τα πράγματα. Το βασικότερο που θα ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο είναι να ξοδεύουν παραγωγικά τον χρόνο τους, να εξελιχθούν και να ασχοληθούν με όσα δεν προλάβαιναν μέχρι τώρα. Να διαβάσουν, να γράψουν, να μαγειρέψουν, κλπ.

Συγκατοικώ με άλλες δύο κοπέλες. Η πανδημία έχει επηρεάσει δραστικά τις ζωές τους. Η μία κοπέλα έχασε την δουλειά της, ενώ η δεύτερη εργάζεται σε χώρο εστίασης και της έχουν αυξήσει το ωράριο, όπου από μόνο του έχει αλλάξει το κλίμα στο σπίτι. Για μένα η έλλειψη επικοινωνίας με άλλους είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μου έλειπε τόσο. Ωστόσο, κατανοώ γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, και είμαστε όλοι ενωμένοι σ’αυτό. Ολοένα και περισσότερο όμως το μυαλό που πάει στο τι θα συμβεί μελλοντικά. Είμαι από την Πολωνία, οπότε όσον αφορά την επικοινωνία μου με την οικογένειά μου και τους φίλους μου εκεί δεν αλλάζει. Από τότε που σπούδαζα έχω την τάση να ταξιδεύω και μένω εκτός, επομένως η τηλεπικοινωνία μαζί τους δεν μου είναι κάτι ξένο. Εκείνο που με προβληματίζει είναι ότι δεν γνωρίζω πότε θα μπορέσω να τους ξαναδώ από κοντά.

Δεν επικεντρώνομαι στα λεγόμενα της κυβέρνησης, η πλειοψηφία των ανθρώπων σαν και εμένα δεν γνωρίζουν όλη την αλήθεια. Πιο τρομακτική για μένα είναι η πτώση που θα ακολουθήσει στην παγκόσμια οικονομία. Σε πόσο καιρό θα μπορέσει να επανέλθει;