Στο στόχαστρο του πρέσβη το άσυλο

default image

Εγκλωβισμένο στις πεποιθήσεις των φοιτητικών παρατάξεων το άσυλο. Σε αδιέξοδο οι κυβερνήσεις. Φόβος από τους 2.000 γνωστούς - αγνώστους που απειλούν τη λειτουργία των ΑΕΙ, είναι σημεία που συμπεριλαμβάνονται σε έκθεση του Ντάνιελ Σπέκχαρντ

“Το µόνο µέρος στην Ελλάδα όπου η ελευθερία της σκέψης είναι σοβαρά περιορισµένη είναι οι ίδιες οι πανεπιστηµιουπόλεις”, σχολίαζε ο Αμερικανός πρεσβευτής, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, συνοψίζοντας τη θεώρησή του για το άσυλο στη χώρα µας σε εµπιστευτικό τηλεγράφηµα που απέστειλε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ στα τέλη του 2009, σύμφωνα με το Wikileaks.

Ο τίτλος του διπλωµατικού εγγράφου είναι “Πανεπιστηµιακό άσυλο στην Ελλάδα: Όταν η ∆ηµοκρατία πάει στραβά”.

Λίγο καιρό πριν από την αποστολή τού εν λόγω εµπιστευτικού τηλεγραφήµατος, σειρά βίαιων επιθέσεων σε πανεπιστηµιακούς στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη είχε πυροδοτήσει τις συζητήσεις για την κατάργηση του ασύλου.

Ξύλο στους ανυπάκοους καθηγητές

Το πλέον πρόσφατο βίαιο περιστατικό εκδηλώθηκε κατά του καθηγητή του Οικονοµικού Πανεπιστηµίου Αθηνών (ΟΠΑ) Γεράσιµου Σαπουντζόγλου, που “στοχοποιήθηκε από ταραξίες οι οποίοι του επιτέθηκαν και τον χτύπησαν όταν αρνήθηκε να διακόψει την παράδοση ενός µαθήµατος”, αναφέρεται στο διπλωµατικό έγγραφο της αµερικανικής πρεσβείας.

Συγκεκριµένα, το απόγευµα της Τετάρτης 25 Νοεµβρίου την ώρα που ο κ. Σαπουντζόγλου έκανε µάθηµα στο κτίριο του πανεπιστηµίου επί της οδού Πατησίων, 15 άτοµα εισέβαλαν και του ζήτησαν να αποχωρήσει επειδή ήθελαν να κάνουν χρήση της αίθουσας.

Εκείνος αρνήθηκε και τότε εκείνοι του επιτέθηκαν µε κλωτσιές ενώ κάποιοι τον άρπαξαν από τον λαιµό. Την επόµενη µέρα σηµειώθηκε άλλη επίθεση µε λοστούς, ενώ την Παρασκευή 27 Νοεµβρίου άτοµα που έβγαιναν από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο πέταξαν µπουκάλια σε περιπολικό.

Η παραίτηση του Χρ. Κίττα έφερε τα πάνω κάτω στις συζητήσεις για το άσυλο

Στο αµερικανικό διπλωµατικό έγγραφο υπάρχουν αναφορές και για τον πρώην πρύτανη του Πανεπιστηµίου Αθηνών Χρήστο Κίττα: “Παραιτήθηκε αφού υπέστη καρδιακή προσβολή έπειτα από επίθεση. Στην επιστολή παραίτησής του, που έλαβε µεγάλη δηµοσιότητα, ο Κίττας συµβούλευσε τη νεολαία της Ελλάδας ότι είναι πλέον καιρός γι’ αυτούς να βρουν µη βίαια µέσα για να εκφράζονται”, έγραφε ο Σπέκχαρντ.

Και συνεχίζει: “∆ιάφοροι άλλοι πανεπιστηµιακοί υπέστησαν παρόµοιες επιθέσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του προηγούµενου χρόνου, όµως οι περισσότεροι απέφυγαν να τις καταδικάσουν φοβούµενοι αντεκδίκηση”, σηµείωνε ο Σπέκχαρντ στο εµπιστευτικό τηλεγράφηµα στις 23 ∆εκεµβρίου 2009, όπου εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους δηµιουργήθηκε η νοµοθεσία για το άσυλο αλλά και τους φόβους των πανεπιστηµιακών να επιτρέψουν στην αστυνοµία να εισέλθει στους πανεπιστηµιακούς χώρους κατά τις ταραχές του προηγούµενου ∆εκεµβρίου µετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Αµέσως µετά την επίθεση στον Χρήστο Κίττα η υπουργός Παιδείας Άννα ∆ιαµαντοπούλου καταδίκασε το γεγονός. Όπως αναφέρει ο Αμερικανός πρεσβευτής, η υπουργός δήλωσε ότι η ισχύουσα νοµοθεσία για το άσυλο είναι επαρκής αφού προσφέρει στα πανεπιστήµια την επιλογή να επιλέξουν πώς να προστατέψουν καλύτερα τις εγκαταστάσεις τους και να επιτρέψουν την επέµβαση της αστυνοµίας στους χώρους έπειτα από πρόσκληση των πρυτάνεων.

“Οι ισχυρισµοί της ∆ιαµαντοπούλου µπορεί να στοχεύουν στον κατευνασµό των αριστερόφρονων στοιχείων εντός του κόµµατος του ΠΑΣΟΚ και εκτός, αλλά αντικρούονται από άλλους”, έγραφε ο Σπέκχαρντ για τη στάση της υπουργού.

Αποπνιχτική η ατμόσφαιρα στα πανεπιστήμια

Στα πλαίσια της άντλησης στοιχείων για την κατάσταση µε το πανεπιστηµιακό άσυλο, ο Αμερικανός πρεσβευτής πραγµατοποίησε συναντήσεις µε δύο καθηγητές, από το Πανεπιστήµιο Πειραιά και το Πάντειο.

Και οι δύο ανέφεραν ότι οι πανεπιστηµιακοί δέχονται απειλές για τις ζωές τους.

Ο πρώτος επεσήµανε πως “(οι ταραξίες) γνωρίζουν πού κατοικούν (τα µέλη της πανεπιστηµιακής διοίκησης) και δεν φοβούνται να χρησιµοποιήσουν αυτή την απειλή”, σύµφωνα πάντα µε το τηλεγράφηµα.

Ο δεύτερος τόνισε ότι τα ταραχοποιά στοιχεία χρησιµοποιούν εκφοβιστικές τακτικές, περιλαµβανοµένης της δηµοσίευσης ονοµάτων των καθηγητών – στόχων σε ηλεκτρονικές σελίδες αναρχικών, ενώ αποκάλυψε πως είχε φτάσει στο σηµείο να φιλοξενήσει επισκέπτες καθηγητές σε χώρους εκτός πανεπιστηµίου ώστε “να αποφύγει τις επιθέσεις µε γιαούρτια ή ακόµη χειρότερα από χούλιγκαν”.

Μάλιστα, υποστήριξε ότι υποχρεώθηκε να πληρώσει 6.000 ευρώ για ενοικίαση χώρων εκτός του πανεπιστηµίου για πρόσφατο διεθνές συνέδριο αποφεύγοντας το ρίσκο της διακοπής του από ταραξίες.

Οι γνωστοί άγνωστοι

Σύµφωνα µε εκτιµήσεις του καθηγητή του Παντείου, τα προβλήµατα δηµιουργούνται από 2.000 χούλιγκαν, από τους οποίους κάποιοι είναι φοιτητές και τους οποίους “γνωρίζει η αστυνοµία αλλά ποτέ δεν συλλαµβάνονται”, όπως αναφέρουν “Τα Νέα”.

Επιπλέον οι καθηγητές εξηγούν στον πρεσβευτή ότι οι εκλεγµένοι στις φοιτητικές εκλογές συνδέονται µε πολιτικά κόµµατα, καθώς και ότι λόγω της µεγάλης αποχής σε πολλές περιπτώσεις αριστερές οµάδες επικρατούν σε τµήµατα που είναι πιο ένθερµοι υποστηρικτές του ασύλου.

“Οι εκπρόσωποι των φοιτητικών ενώσεων κρατούν τα κλειδιά για τους διορισµούς των πρυτάνεων, εκπροσωπώντας το 30% των ψήφων. Αποτέλεσµα είναι να έχει δηµιουργηθεί µεταξύ της πανεπιστηµιακής διοίκησης και των φοιτητικών οµάδων µία πελατειακή σχέση που δυσχεραίνει τους διοικούντες να υιοθετήσουν σκληρή γραµµή στο θέµα του ασύλου”, σηµειώνει ο πρεσβευτής και συνεχίζει αναφέροντας πως ένας καθηγητής τού είπε ότι ακόµα και οι ίδιες οι κοµµατικές παρατάξεις δεν µπορούν να ελέγξουν τα φοιτητικά σωµατεία τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγµα, σύµφωνα µε το διπλωµατικό έγγραφο, η επίπληξη που δέχθηκε η ∆ΑΠ – Ν∆ΦΚ της Νοµικής από τον νεοεκλεγµένο τότε πρόεδρο της Ν.∆. Αντώνη Σαµαρά, επειδή είχε αντιταχθεί στην πρόταση της διοίκησης της σχολής για την είσοδο των φοιτητών στον χώρο µε επίδειξη της φοιτητικής ταυτότητας.

Τέλος, ο πρεσβευτής αναφέρεται στο υπέρογκο κόστος για την επιδιόρθωση των ζηµιών που προκαλούνται από τους ταραξίες, το οποίο “ανέρχεται στο 12% του ετήσιου προϋπολογισµού των πανεπιστηµίων”, καθώς και στις “συχνές διακοπές µαθηµάτων, που είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο µέσος φοιτητής χρειάζεται έξι χρόνια για να πάρει ένα πτυχίο το οποίο θα έπαιρνε κανονικά σε τέσσερα”.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα