Τα 81α του γενέθλια γιορτάζει ο Φιντέλ

Τα 81 του χρόνια συμπληρώνει σήμερα, ο ηγέτης της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο. Το NEWS 24/7 σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα της συνυφασμένης με την επανάσταση ζωής του Φιντέλ. 

Γόνος πλούσιας οικογένειας, ο Φιντέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926. Φοίτησε στο καλύτερο καθολικό σχολείο, στην συνέχεια πήγε στο ιησουιτικό κολλέγιο, ενώ συνέχισε με νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο ώστε να γίνει δικηγόρος, όχι για να μεγαλώσει την ούτως ή άλλως μεγάλη περιουσία που του κληροδοτήθηκε όσο για να προσφέρει τις νομικές του υπηρεσίες στους καταπιεσμένους συμπολίτες του.  

Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο το 1945, αποφοίτησε το 1950, εγκατέλειψε το επάγγελμά του δύο χρόνια αργότερα, ενώ το 1954 πήρε διαζύγιο. Στα 43 του χρόνια ο Φιντέλ, είχε αποκτήσει τεράστια φήμη στο νησί, ενώ του είχε δοθεί ο χαρακτηρισμός, “ο δικηγόρος των φτωχων”, καθώς ποτέ δεν ζήτησε αμοιβή από κάποιον που δεν μπορούσε να την δώσει, είχε ήδη αναπτύξει μια κοινωνική ευαισθησία με ασαφή “αριστερό” προσανατολισμό. Θεώρησε λοιπόν, πως θα ήταν πιο χρήσιμος για την χώρα του ως βουλευτής παρά ως δικηγόρος.

Ο “δικηγόρος των φτωχών” λοιπόν, διεκδίκησε μια θέση στο κοινοβούλιο της χώρας του το 1952, όμως ο δικτάτορας Μπατίστα ακύρωσε τις εκλογές εκείνης της χρονιάς κηρύσσοντας το στρατιωτικό πραξικόπημά του. Μετά την εξέλιξη αυτή, ο Κάστρο άρχισε να προπαγανδίζει στον κόσμο που τον υποστήριζε την ένοπλη αντίσταση στην αμερικανοκίνητη δικτατορία του Μπατίστα.

Συγκροτεί μια ομάδα, περίπου 120 “μαχητών της δημοκρατίας”. Με αυτήν την ολιγάριθμη ομάδα, ο Φιντέλ Κάστρο σχεδιάζει και πραγματοποιεί στις 26 Ιουλίου του 1953 επίθεση στο στρατόπεδο της Μονκάδα, μαζί με 85 ακόμα μαχητές, από τους οποίους ελάχιστοι επιζούν καθώς η επίθεση πνίγηκε στο αίμα. Ο Φιντέλ καταδικάζεται και μένει στην φυλακή για δύο χρόνια, ενώ με την απελευθέρωσή του αυτοεξορίζεται πρώτα στις Η.Π.Α., όπου όμως απελαύνεται και στην συνέχεια στο Μεξικό, όπου μαζί με τον Ερνέστο Γκεβάρα και τον Καμίλο Σιενφουέγος ετοιμάζουν νέο σχέδιο για την ανατροπή του καθεστώτος Μπατίστα, χωρίς ξεκάθαρη θέση για το νέο καθεστώς.

Εν τω μεταξύ, το 1955 το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας, έχει απορρίψει την έκκληση του Φιντέλ Κάστρο για ένοπλο αγώνα, καθώς την συγκεκριμένη περίοδο δίνει όλες τις δυνάμεις του στην πάλη για την δημιουργία μαχητικών επιστροπών στα εργοστάσια και στις κοινότητες και την δημιουργία ενός εθνικού δημοκρατικού μετώπου που θα ένωνε όλες τις αντίθετες με τον Μπατίστα δυνάμεις.

Στις 30 Νοεμβρίου του 1956, με το πλοιάριο “Γκράνμα” 82 επαναστάτες μεταξύ των οποίων ο Φιντέλ μαζί με τον Ερνέστο Γκεβάρα και τον Καμίλο Σιενφουέγος, αποβιβάζονται στους πρόποδες της οροσειράς της Σιέρα Μαέστρα. Ένας χωρικός που βλέπει το πλοιάριο ειδοποιεί τις αρχές και από τις επιδρομές της αεροπορίας, επιζούν μόλις 20 μεταξύ των οποίων ο Φιντέλ, ο αδερφός του Ραούλ, ο Τσε κι ο Σιενφουέγος . Τα νέα όμως κάνουν το γύρο της Κούβας και ολοένα και περισσότεροι βρίσκονται στο πλευρό του Φιντέλ και της ομάδας του.

Αρχίζει η εποποιία του αγώνα στα βουνά και οι διαδοχικές νίκες κατά του εκπαιδευμένου από Αμερικανούς ειδικούς στρατού του Μπατίστα. Παράλληλα, διεξαγόταν και ο αγώνας στις πόλεις από το κίνημα της 26ης του Ιούλη με επικεφαλής τον Φρανκ Παϊς, που είχε οργανώσει ένα τεράστιο παράνομο δίκτυο. Από το μακελειό στην Σιέρα Μαέστρα και έπειτα χιλιάδες εθελοντές στρατολογούνται στις γραμμές του αντάρτικου. Η Τέταρτη Φάλαγγα του Στρατού του Κάστρο αρχίζει να σημειώνει μικρές νίκες ως το 1958. 

Την πρωτοχρονιά του 1959, οι φάλαγγες του Τσε, του Καμίλο, του Ραούλ και του Φιντέλ καταλαμβάνουν προελαύνοντας την Αβάνα και ο δικτάτορας Μπατίστα φεύγει με αεροπλάνο από την χώρα.

Η επανάσταση έχει θριαμβεύσει!

Από εδώ και πέρα όμως αρχίζει και το πιο δύσκολο έργο της. Χωρίς χρονοτριβή, η νέα κυβέρνηση υπό τον Φιντέλ Κάστρο, αρχίζει να παίρνει φιλολαϊκά μέτρα, μερικά από τα οποία έχουν καθαρά σοσιαλιστική προοπτική, ανεάρτητα από πόσο το αντιλαμβανόταν αυτό ακόμα και η ίδια η επαναστατική κυβέρνηση. Μαζί με την ανοικοδόμηση της χώρας άρχισε και η προσπάθεια στραγγαλισμού της επανάστασης από τον ιμπεριαλισμό.

Η επαναστατική κυβέρνηση και ο λαός της Κούβας, ντροπιάζουν όμως τόσο τους Αμερικάνους όσο και τους κουβανούς αντεπαναστάτες, οι οποίοι το 1961 επιχειρούν  απόβαση στον “Κόλπο των Χοίρων”, η οποία όμως καταλήγει σε φιάσκο, όπως και οι 637 (!!!) απόπειρες δολοφονίας του Φιντέλ Κάστρο από το 1959 μέχρι σήμερα από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.

Ακολούθησε η Κρίση των Πυραύλων, η διακήρυξη του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της κουβανέζικης επανάστασης κι η διεθνιστική βοήθεια της μικρής και αδύναμης Κούβας σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας. Το 1965, οι τρεις επαναστατικές οργανώσεις: το Κίνημα 26 του Ιούλη, το Κομμουνιστικό Κόμμα, που ονομαζόταν τότε Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Επαναστατικό Διευθυντήριο, συγχωνεύονται και σχηματίζουν το Κομμουνιστικό Κόμμα Κούβας. Ο Φιντέλ θα πει δέκα χρόνια μετά: “Το Κόμμα είναι σύνθεση των πάντων. Μέσα σ’ αυτό συνδυάζονται τα όνειρα όλων των επαναστατών της ιστορίας μας. Το Κόμμα σήμερα, είναι η ψυχή της Κουβανικής Επανάστασης”.

Από τότε μέχρι σήμερα, η Κούβα προσπαθούσε και έκανε σταθερά βήματα μπροστά με τομείς όπως η Υγεία και η Παιδεία να λειτουργούν υποδειγματικά, όντας δημόσια και δωρεάν για το λαό. Μέσα από πειραματισμούς, λάθη, αλλά και μεγάλες επιτυχίες η επανάσταση στέριωσε και έβαλε βαθιές ρίζες μέσα στο λαό.

Το 1991, η ανατροπή του σοσιαλισμού στην Σοβιετική Ένωση, κάνει ακόμα πιο σκληρή την στάση των ΗΠΑ, οι οποίες φυσικά συνεχίζουν το εμπάργκο που στραγγαλίζει οικονομικά την Κούβα από το 1960. Το 2006 ο Κουβανός ηγέτης εγχειρίζεται στο έντερο και από τότε, οι αρμοδιότητές του μεταβιβάζονται στον Β’ Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, Ραούλ Κάστρο.

Πηγές:

“Ριζοσπάστης”
“Το Βήμα”