Τα ορφανά παιδιά του κορονοϊού είναι ένα σκληρό μήνυμα για κάθε αντιεμβολιαστή

“Με πάνω από 4 εκ. ανθρώπους να έχουν χάσει τη ζωή τους από την πανδημία της COVID, πολλά παιδιά έμειναν πίσω χωρίς τους γονείς τους”. Το φωτογραφικό ρεπορτάζ του Associated Press είναι μια ρεαλιστική μαχαιριά στη καρδιά. Ένας ακόμη λόγος για να αναλογιστεί κανείς τη σημαντικότητα της προόδου της επιστήμης, της επιτάχυνσης των διαδικασιών για τη κυκλοφορία των εμβολίων, αλλά και την ανάγκη που έχουμε όλοι μας για να ζήσουμε το πραγματικό τέλος της πανδημίας. Εκείνο το τέλος που δυστυχώς δείχνει ακόμα να αργεί, προσκρούοντας σε παγκόσμιους οικονομικούς ανταγωνισμούς, εμβολιαστικές αντιδικίες, αντιεμβολιαστικές φοβίες αλλά και ιδεοληψίες.

“Μερικοί δεν θα θυμούνται τους γονείς που έχασαν επειδή ήταν πολύ νέοι όταν χτύπησε η πανδημία την οικογένειά τους. Άλλοι προσπαθούν να διατηρήσουν τη μνήμη ζωντανή κάνοντας τα πράγματα που έκαναν μαζί: Μαγειρεύοντας τα φαγητά τους, ή παίζοντας κιθάρα. Άλλοι κρατούν ένα μαξιλάρι, μια φωτογραφία, όσο προσπαθούν να προσαρμόσουν τις ζωές τους στο πλευρό κάποιου θείου ή θαίας τους, μαζί με τα αδέρφια, γεμίζοντας το συναισθηματικό κενό”, αναφέρει το AP στο συγκλονιστικό του ρεπορτάζ που κάνει τον γύρο του πλανήτη τις τελευταίες ώρες.

Ο φακός του AP βρίσκει ορφανά παιδιά από το Assam της Ινδίας, μέχρι το New Jersey, κλείνοντας, μηδενίζοντας τις αποστάσεις. Ο ανθρώπινος θρήνος που είναι παγκόσμιος, οι φόβοι που είναι οικουμενικοί, οι αγωνίες που είναι κοινές απ’ άκρη σε άκρη της γης, με τη διαφορά ότι σε κάποιες υπάρχει εμβολιαστική αφθονία και σε άλλες όχι.

Ακόμη και τώρα που τα ποσοστά εμβολιασμού αυξάνονται, οι απώλειες και οι μεταλλάξεις δεν δείχνουν κανένα σημάδι χαλάρωσης σε πολλά μέρη όπου ο ιός και οι παραλλαγές του συνεχίζουν να ευδοκιμούν, σημειώνει εύλογα το AP. Η Νότια Κορέα κατέγραψε ρεκόρ σε λοιμώξεις, η Ινδονησία έφτασε στη πιο θανατηφόρα ημέρα της πανδημίας μέχρι στιγμής. Όλα αυτά, όσο ο ΠΟΥ κάνει έκκληση για επίσπευση των εμβολιασμών καθώς οι ανεμβολίαστοι είναι οι πιο εκτεθειμένοι, ενώ η νόσος βρίσκει “χώρο” για να μεταλλάσσεται διαρκώς.

Η μικρή Victoria Soto δε γνώρισε τη μητέρα της, Elisabeth, η οποία εισήχθη στο νοσοκομείο στη πόλη Lomas de Zamora της Αργεντινής. Η 38χρονη Soto, προσπαθούσε τρία χρόνια να μείνει έγκυος. Μπήκε στο νοσοκομείο και πέθανε από επιπλοκές της COVID-19, τρεις ημέρες μετά τη γέννα της μικρής της κόρης. “Τη μαθαίνω να λέει τη λέξη “μητέρα”, δείχνοντάς της φωτογραφίες της. Το όνειρό της ήταν να γίνει μητέρα. Και τα κατάφερε”, λέει ο πατέρας, Diego Roman.

Η 8χρονη Tshimologo Bonolo έχασε τον πατέρα της τον Ιούλιο του 2020 και προσπαθεί να ζήσει χωρίς εκείνον, στην πόλη Soweto της Νοτίου Αφρικής. Εκείνος τη πήγαινε με το αυτοκίνητο κάθε μέρα στο σχολείο. Σήμερα, όπως λέει η ίδια, πρέπει να πηγαίνει μόνη της με τις συγκοινωνίες. “Αυτό που μου λείπει περισσότερο, είναι να χοροπηδάω στη κοιλιά του”.

Η 13χρονη Niva Thakrar προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει τη ζωή της στο Λονδίνο. Κάνει τις διαδρομές που έκανε με τον πατέρα της, βλέπει ξανά τις ταινίες που έβλεπαν μαζί. “Προσπαθώ να κάνω όσα κάναμε μαζί. Αλλά δεν είναι το ίδιο”.

Η 10χρονη Jeshmi Narzary από το Assam της Ινδίας, έχασε και τους δύο γονείς της σε δύο εβδομάδες, τον Μάιο. Μπόρεσε να πάει να ζήσει με τους θείους της, αφού πέρασε 14 ημέρες μόνη, σε καραντίνα.

Η 6χρονη Kehity Collantes από το Santiago της Χιλής, έχασε τη μητέρα της που ήταν υγειονομικός σε νοσοκομείο. “Ο πατέρας μου είναι πλέον και μητέρα μου”, λέει.

Ο Zavion και η Jazzmyn Guzman από το New Jersey, έχασαν και τους δύο τους γονείς από τη COVID-19, και πλέον τους φροντίζει η μεγαλύτερη αδερφή τους. Η μητέρα τους, Lunisol Guzman, υιοθέτησε τα παιδιά και πέθανε κατά την έναρξη του πρώτου κύματος. Θύμα της νόσου ήταν και ο σύζυγός της.

Η 29χρονη Jennifer Guzman, έγινε πλέον η αδερφή και μητέρα τους.

Ο 10χρονος Kian Navales ζει στο Quezon City στις Φιλιππίνες. Ο πατέρας του, Arthur Navales, πέθανε από κορονοϊό στις 2 Απριλίου και η οικογένεια αντιμετωπίζει τεράστιες οικονομικές δυσκολίες. Ο φακός του AP τον “πιάνει” να αγκαλιάζει ένα μαξιλάρι που έφτιαξε η μητέρα του για εκείνον και την αδερφή του, με τη φωτογραφία του πατέρα τους πάνω.

Η 13χρονη Maggie Catalano ζει στο Riverside της Καλιφόρνια. Σήμερα, προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του πατέρα της Brian Catalano, παίζοντας μουσική. Η ίδια θυμάται να παίζει μουσική για τον πατέρα της που έκανε καραντίνα μόνος του, σε διπλανό δωμάτιο. “Μου έστελνε μηνύματα και μου έγραφε ότι παίζω υπέροχα”, θυμάται. Η Maggie αποφάσισε να παίζει και να γράφει μουσική για εκείνον.

Σημειώνεται πως στην Ινδία, ο κορονοϊός έχει προκαλέσει μια ολόκληρη γενιά ορφανών παιδιών με τους υπολογισμούς να κάνουν λόγο για τουλάχιστον 350.000 ορφανά σε ιδρύματα κατά την πανδημία. Πλέον  οι αρχές προσπαθούν να καταλάβουν πόσα παιδιά έχουν εγκαταλειφθεί, είτε επειδή οι γονείς τους έχουν νοσηλευτεί είτε επειδή έχουν πεθάνει, είτε επειδή ο επιζών γονέας δεν είναι σε θέση να τα φροντίσει.

Τα ορφανά παιδιά κινδυνεύουν να πέσουν θύματα κυκλωμάτων διακίνησης στις μικρότερες πόλεις και τις αγροτικές περιοχές όπου η φτώχεια είναι ενδημική και η αστυνομική παρουσία ελάχιστη, όπως προειδοποιούν ακτιβιστικές οργανώσεις της χώρας.

Η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας εκτιμά ότι περισσότερα από 10 εκατ. παιδιά της Ινδίας κάτω των 14 ετών βρίσκονται ανάμεσα στο ενεργό εργατικό δυναμικό. Ο πραγματικός αριθμός όμως μπορεί να είναι πολύ υψηλότερος καθώς τα παιδιά που δεν είναι εγγεγραμμένα στο σχολείο είναι τέσσερις φορές περισσότερα, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία απογραφής της χώρας.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις