Telegraph: Το σύστημα της ευρωζώνης λειτουργεί προς το συμφέρον μόνο της Γερμανίας

Η Βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph έλαβε θέση χθες υπέρ της εξόδου της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προτρέποντας τους ψηφοφόρους να σημειώσουν το κουτί με την επιλογή “Leave” (“Να φύγουμε”) κατά το δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί μεθαύριο Πέμπτη.

Η Telegraph, της οποίας η καθημερινή κυκλοφορία είναι σχεδόν 500.000 φύλλα, προσχώρησε στους υποστηρικτές του Brexit, οι οποίοι συμπεριλαμβάνουν επίσης και τις εφημερίδες Sun, Sunday Times, καθώς και τη δική της κυριακάτικη έκδοση.

Η εφημερίδα εξέφρασε τη θέση της σε άρθρο της σύνταξης με τίτλο “Ψηφίστε να φύγουμε για να ωφεληθούμε από έναν κόσμο γεμάτο ευκαιρίες”. Οι οπαδοί της παραμονής έχουν ορκιστεί να τρομάξουν το έθνος ώστε να πιστέψει τα ψέμματα πως οι συναλλαγές της χώρας θα καταρρεύσουν, παρά το γεγονός πως εισάγουμε πολύ περισσότερα από όσα εξάγουμε στις χώρες της ΕΕ και ότι οι μεγαλύτερες αγορές στις οποίες απευθυνόμαστε είναι εκτός αυτής, σημειώνει η εφημερίδα.

Ένας κόσμος ευκαιριών περιμένει μια πλήρως ανεξάρτητη Βρετανία

Στην εισαγωγή του άρθρου, ο αρθρογράφος κάνει μια εισαγωγή για την ένταξη της χώρας το 1973 στην κοινή αγορά, παραθέτοντας την οπτική της από εκείνη την περίοδο: “Η διεύρυνση από έξι σε εννέα μέλη μπορεί να σημάνει την ολοκληρωτική ατροφία ενός μεγάλου έθνους, ή πιο πιθανώς, ένα σπουδαίο κεφάλαιο στην ιστορία μας”.

Το να σημειώνει κανείς πως δεν μπορεί να θριαμβεύσει μακριά από τους περιορισμούς της ΕΕ είναι ηττοπαθές

Ένας κόσμος ευκαιριών περιμένει μια πλήρως ανεξάρτητη Βρετανία. Αυτή η χώρα είναι οικονομικός ηγέτης και νο. 1 σε ότι αφορά τις εμπορικές συμφωνίες. Το να σημειώνει κανείς πως δεν μπορεί να θριαμβεύσει μακριά από τους περιορισμούς της ΕΕ είναι ηττοπαθές και απέχει παρασάγκας από την τεράστια εμπορική παράδοση της χώρας.

Το άρθρο σημειώνει πως ο ρόλος της Ένωσης στη μεταπολεμική Βρετανία ήταν επιπλέον και ρυθμιστικός. Όπως αναφέρει μετά τον Β’ ΠΠ, η Μεγάλη Βρετανία δεν ήταν πια η υπερδύναμη που υπήρξε πριν από αυτόν παραθέτοντας τη φράση: “Η Μεγάλη Βρετανία έχασε μια αυτοκρατορία και δεν έχει ακόμη βρει έναν νέο ρόλο”. Το 1960 η κυβέρνηση Μακμίλαν σκέφτηκε να καλύψει αυτό το κενό συμμετέχοντας σε μια κοινότητα έξι χωρών.

Η Συνθήκη του Μάαστριχ και το… τέλος της αθωότητας

Όλα όμως άλλαξαν το 1992, με τη Συνθήκη του Μάαστριχ. Τώρα η πολιτική υπερτέρησε της οικονομίας. Η οικονομική κοινότητα έχει ευρωπαϊκή ένωση και οι πολίτες της, πολίτες της ΕΕ. Τέθηκαν τα χρονοδιαγράμματα για την εισαγωγή κοινού νομίσματος και σημαντικές πολιτικές που μέχρι πρότινος λαμβάνονταν από τα μέλη της, τώρα μεταβιβάζονταν στην Κομισιόν, που έγινε ένα υπερσυγκεντρωτικό κέντρο εξουσίας.

Όλα όμως άλλαξαν το 1992, με τη Συνθήκη του Μάαστριχ. Τώρα η πολιτική υπερτέρησε της οικονομίας

Αν και η εξέλιξη αυτή δεν μας ευχαριστούσε, δεν μας δόθηκε η δυνατότητα να τη σταματήσουμε. Ο, τότε πρωθυπουργός, Τζον Μέιτζορ, κέρδισε την επιλογή να μείνει εκτός νομισματικής ένωσης. Αλλά, συνέχισε με όλες τις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις, με όλες τις καταστροφικές συνέπειες. Οι επακόλουθες Συνθήκες, της Νίκαιας, του Άμστερνταμ και της Λισαβόνας, κατέστησαν την ΕΕ ένα υπερ-εθνικό σώμα μέσα στο οποίο τα συμφέροντα των κρατών είναι δευτερεύοντα, μπροστά στο υπέρτατο καλό της Ένωσης.

Το εύθραυστο οικοδόμημα της ΕΕ

Η ΕΕ διαθέτει πλέον όλα τα χαρακτηριστικά ενός κράτους, για τα οποία λαμβάναμε διαρκώς διαβεβαιώσεις πως δεν θα έρχονταν: κοινό νόμισμα, κεντρική τράπεζα, κατάργηση των συνόρων (ακόμη κι αν αυτά επέστρεψαν πρόσφατα ως απάντηση στην προσφυγικήκρίση), ανώτατο δικαστήριο, αστυνομική δύναμη και δικαστικό σύστημα. Αν μάλιστα η Κομισιόν το καταφέρει, θα έχει σύντομα και ευρωπαϊκό στρατό. Και δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί.

Αν υπήρξε ένα ισχυρό δημοκρατικό οικοδόμημα, υποστηριζόμενο από μια ισχυρή οικονομία και ευχαριστημένους πολίτες, τότε η αποχώρηση της Βρετανίας δεν θα είχε κανένα αντίκτυπο

Όμως το πολιτικό οικοδόμημα της Ευρώπης είναι τόσο εύθραυστο που η αποχώρηση ενός τόσο μεγάλου μέλους-κράτους, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, απειλεί να ενεργοποιήσει οριστική αποσταθεροποίηση. Και γιατί συμβαίνει αυτό; Αν υπήρξε ένα ισχυρό δημοκρατικό οικοδόμημα, υποστηριζόμενο από μια ισχυρή οικονομία και ευχαριστημένους πολίτες, τότε η αποχώρηση της Βρετανίας δεν θα είχε κανένα αντίκτυπο. Ανά την Ευρώπη, η αποδέσμευση από τις Βρυξέλλες μεγαλώνει. Πρόσφατη δημοσκόπηση στην Ιταλία έδειξε πως 48% των πολιτών θα επιθυμούσε την αποχώρηση από την ΕΕ, ενώ το 58% των Γάλλων επιθυμεί δικό του δημοψήφισμα για αυτό το ζήτημα, στο οποίο 41% θα ζητούσε να αποχωρήσει. […]

Το παράδειγμα της Ελλάδας και των χωρών του μνημονίου

Δεν είμαστε οι μόνοι στη Βρετανία που αισθανόμαστε ενόχληση από την ΕΕ. Ακόμη πιο αποκρουστικός είναι ο τρόπος που επέβαλαν τη θέλησή τους σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, χρεοκοπημένων χωρών της ευρωζώνης με στόχο να συνεισφέρουν οικονομικά ώστε να ξεπεράσουν τα προβλήματα που η ίδια η συμμετοχή τους στο κοινό νόμισμα προκάλεσε. Το γεγονός πως η ΕΕ είναι μια… συλλογή από δημοκρατίες, δεν αναιρεί την πραγματικότητα πως η ίδια είναι βαθιά αντιδημοκρατικός οργανισμός. Αυτό δεν έχει να κάνει σε τίποτα με το να είναι κανείς αντι-ευρωπαϊστής. Έχει να κάνει με την εξέλιξη της ίδιας της ΕΕ.

Ακόμη πιο αποκρουστικός είναι ο τρόπος που επέβαλαν τη θέλησή τους σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, χρεοκοπημένων χωρών της ευρωζώνης

Ποιο είναι άλλωστε το μέλλον της ΕΕ, όταν αυτή διολισθαίνει από τη μία κρίση στην άλλη; Προώθησε την νομισματική ένωση που διέλυσε τη βιωσιμότητα των χωρών του νότου, προκαλώντας μαζική ανεργία ανάμεσα στους νέους και φουσκώνοντας εξτρεμιστικά πολιτικά κόμματα. Οι οικονομίες τους διαλύθηκαν, πέραν της Γερμανίας, για το συμφέρον της οποίας όλο αυτό το σύστημα λειτουργεί. Παρόμοια θα ήταν και η τύχη της Βρετανίας αν είχε εισέλθει στην οικονομική και νομισματική ένωση.

Μας λένε πως θα χάσουμε τη δυνατότητα επιρροής. Αλλά το αντίθετο ισχύει. Η ΕΕ είναι όμηρος άθλιων συνόδων και ατελείωτων “συμφωνιών”. Η Βρετανία αντίθετα, υπήρξε πάντα παγκόσμιος παίκτης, με διασυνδέσεις σε διεθνείς οργανισμούς και θα γίνει τέτοια και πάλι.

Οι οικονομίες τους διαλύθηκαν, πέραν της Γερμανίας, για το συμφέρον της οποίας όλο αυτό το σύστημα λειτουργεί

Υποστηρίζοντας το Brexit δεν αναπολούμε την παλιά χρυσή εποχή της Βρετανίας, αλλά κοιτάμε μπροστά σε ένα νέο ξεκίνημα για τη χώρα μας. Μας λένε πως είναι μια επιλογή ανάμεσα στο φόβο και την ελπίδα. Αν αυτό είναι το δίλημμα τότε επιλέγουμε ελπίδα. Η χώρα την Πέμπτη, έχει μια ακόμη ευκαιρία να διώξει τα σύννεφα. Πρέπει να την πάρουμε.

ΠΗΓΗ TELEGRAPH