Τι άλλαξε στον τρόπο που οι Ρώσοι βλέπουν τον Πούτιν μετά την ανταρσία της Wagner

“Ανοιχτή πληγή” παραμένει για τον Ρώσο πρόεδρο, η μικρής διάρκειας ανταρσία της Wagner υπό τις διαταγές του επικεφαλής της, Γεβγκένι Πριγκόζιν, που αυτή τη στιγμή εμφανίζεται να διαβεβαιώνει από την Λευκορωσία ότι στόχος του δεν ήταν να ανατρέψει τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος από την μεριά του, με το διάγγελμα που πραγματοποίησε το βράδυ της Δευτέρας (26/6) δημιούργησε περαιτέρω σύγχυση και ανασφάλεια στους πολίτες.

Το κλίμα άλλωστε στη Μόσχα την ημέρα της ανταρσίας της Wagner ήταν χαρακτηριστικό, καθώς σιωπή κυριαρχούσε παντού. Η κυκλοφορία στους δρόμους ήταν αραιή και ελάχιστοι άνθρωποι βρίσκονταν στους δρόμους. Οι εκδηλώσεις ακυρώθηκαν και τα πάρκα έκλεισαν, καθώς σχεδόν όλοι έμειναν μέσα, κολλημένοι στο διαδίκτυο, καθώς η αυτοκινητοπομπή του Πριγκόζιν πλησίαζε προς τη ρωσική πρωτεύουσα.

Οι κάτοικοι της πρωτεύουσας έσπευσαν να αγοράσουν αεροπορικά εισιτήρια, με τις τιμές των πτήσεων εκτός της χώρας να εκτοξεύονται στα ύψη το Σάββατο (24/6). Ωστόσο, η περιρρέουσα ανησυχία δεν αφορούσε στο ενδεχόμενο ο Πριγκόζιν να προχωρήσει σε πραξικόπημα εναντίον του Ρώσου προέδρου, αλλά για ενδεχόμενες συγκρούσεις στους δρόμους της Μόσχας.

Τι σήμανε η ανταρσία της Wagner για τους Ρώσους πολίτες

Όπως αναφέρουν σε άρθρο τους οι New York Times, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, οι κάτοικοι της Μόσχας και των άλλων ρωσικών πόλεων φοβούνται περισσότερο μια ριζική αλλαγή στον άνετο τρόπο ζωής τους, και ιδιαίτερα την πιθανότητα επιβολής στρατιωτικού νόμου ή, ακόμη χειρότερα, εκτεταμένη επιστράτευση και κλείσιμο των συνόρων.

Τελικά, η πορεία της διαβόητης δύναμης Wagner προς τη Μόσχα ήταν βραχύβια, μετά και τη μεσολάβηση του Λευκορώσου προέδρου, τη συμφωνία περί αμνηστίας και την αποχώρηση των στρατευμάτων του από το Ροστόφ. Παρ’ όλο το χάος και τα ερωτήματα που παραμένουν για το τι συνέβη, ο Βλαντίμιρ Πούτιν επέζησε αυτής της κρίσης. Προς το παρόν, τουλάχιστον.

Η ανταρσία του Πριγκόζιν, όσο σκοτεινή και κακοσχεδιασμένη κι αν ήταν, κατάφερε να κάνει ένα κρίσιμο πράγμα: Δημιούργησε ρωγμές στο αφήγημα του Κρεμλίνου που προσπαθεί να διαβεβαιώσει τους Ρώσους ότι όλα είναι καλά – ότι η οικονομία ανθεί, ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν θα τους εμπλέξει, ότι ο στρατός είναι επικεντρωμένος στη νίκη.

Ο Πούτιν σήμερα δεν είναι αυτός που ήταν την περασμένη εβδομάδα. Ο Πριγκόζιν έδειξε στους Ρώσους ότι η κατάσταση της ασφάλειας της χώρας μπορεί να αλλάξει, δημιουργώντας αμφιβολίες για το αν τελικά μπορεί να ελέγξει την κατάσταση στη χώρα.

Το προφίλ του Πριγκόζιν στο εσωτερικό της Ρωσίας

Ο Πριγκόζιν, αν και έγινε σχετικά δημοφιλής σε ορισμένους κύκλους, δεν ήταν ποτέ ένας σοβαρός ή πειστικός υποψήφιος για εθνικός ηγέτης. Οι δηλώσεις του σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, για παράδειγμα, ήταν άκρως αντιφατικές τις τελευταίες εβδομάδες. Στην αρχή είπε ότι για να νικήσουν τον εχθρό στην Ουκρανία, οι Ρώσοι θα πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι τους και να είναι έτοιμοι να ζήσουν όπως οι Βορειοκορεάτες. Λίγο αργότερα, πήρε μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση, λέγοντας ότι δεν υπήρχε καθόλου ανάγκη για εισβολή στην Ουκρανία.

Χαρακτηριστικό της σουρεαλιστικής φύσης της επίθεσης του Πριγκόζιν και της σταθερότητας στη Ρωσία σήμερα, είναι η σύγχυση σχετικά με το τι ήλπιζε να επιτύχει όταν ξεκίνησε την αυτοκινητοπομπή της Wagner προς τη Μόσχα. Άγνωστο παραμένει το τι ήθελε να κάνει ο Πριγκόζιν. Το να αντικαταστήσει τον Πούτιν και να καταλάβει την εξουσία στη χώρα είναι πολύ φιλόδοξο πλάνο. Από την άλλη, αν στόχος ήταν να διώξει από τη θέση του τον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού κρίνεται ιδιαίτερα “μικροπρεπής” και σίγουρα δεν αξίζει έναν εμφύλιο πόλεμο στην πρωτεύουσα της Ρωσίας.

Ενδεχομένως αφού εκτίμησε ότι ο Πούτιν ήταν τελικά ισχυρότερος και ότι οι στόχοι της δικής του εκστρατείας ήταν αβέβαιοι, ο Πριγκόζιν συμφώνησε σε διαπραγματεύσεις με τη μεσολάβηση του απεσταλμένου του Πούτιν, του προέδρου της Λευκορωσίας Αλεξάντρ Λουκασένκο, και σταμάτησε την αυτοκινητοπομπή του, καταφεύγοντας στη Λευκορωσία, με την ακριβή του θέση όμως να παραμένει άγνωστη.

Απόδειξη αδυναμίας για το σύστημα Πούτιν

Η ανταρσία του Πριγκόζιν που προήλθε αποκλειστικά από το εσωτερικό του, μπορεί να θεωρηθεί απόδειξη αδυναμίας για το σύστημα Πούτιν. Όπως το τέρας του Φρανκενστάιν που στρέφεται εναντίον του δημιουργού του, ο Πριγκόζιν, ο οποίος είχε την ευλογία του Πούτιν για να αναπτύξει τον μισθοφορικό του στρατό, έδειξε στους Ρώσους, σύμφωνα με τους New York Times ότι το σύστημα θα μπορούσε να παράγει ένα διαφορετικό μέλλον – ένα μέλλον χωρίς τον Πούτιν.

Οι Ρώσοι πολίτες δεν έκαναν ουρές για να παρελάσουν πίσω από τους άνδρες του Πριγκόζιν, αλλά τον αποχαιρέτησαν σαν ήρωα όταν απέσυρε τις δυνάμεις του από το Ροστόφ το Σάββατο το βράδυ. Ακόμη και αν δεν είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τη σχετική ασφάλεια και τη σταθερότητα και να προχωρήσουν σε εμφύλιο, πολλοί Ρώσοι λαχταρούν την αλλαγή.

Τελικά, η μοναδική απτή κίνηση αμφισβήτησης του Πούτιν δεν προήλθε από το φιλελεύθερο και δημοκρατικό στρατόπεδο, ούτε από τους αντιφρονούντες και τις οργανώσεις πολιτών που στέκονται απέναντι στο καθεστώς του, αλλά από τον βαθύτερο πυρήνα του ίδιου του συστήματος του κ. Πούτιν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αποκάλεσε την ανταρσία “πισώπλατη μαχαιριά” που αποτυπώνει τις ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί στο σύστημα.

Αυτές οι ρωγμές δεν πρόκειται να διώξουν τον Πούτιν από την καρέκλα της εξουσίας για την ώρα. Ίσως να μην το κάνουν και ποτέ. Αλλά καταλαβαίνει ότι έχουν εκτεθεί, ακόμα και ο ίδιος. Και αυτό συμπεραίνεται εύκολα από το γεγονός ότι δεν έχει αναφέρει ούτε μία φορά το όνομα του Πριγκόζιν στις ομιλίες του από τότε που εμφανίστηκε η “απειλή πραξικοπήματος”. Πρακτική που ο Ρώσος πρόεδρος υιοθετεί και στην περίπτωση του πιο γνωστού και διωκόμενου από τον ίδιο ηγέτη της αντιπολίτευσης που πλέον βρίσκεται στη φυλακή, του Αλεξέι Ναβάλνι.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις