Τιτανικός: 111 χρόνια από το θρυλικό ναυάγιο

Δύο ώρες και 40 λεπτά. Τόσο διήρκεσε το διασημότερο ναυάγιο της Ιστορίας, στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 1.514 άνθρωποι στις 15 Απριλίου 1912.

111 χρόνια αργότερα, η ιστορία του “Τιτανικού“, του βρετανικού πολυτελούς υπερωκεάνειου, ένα θαύμα της ναυπηγικής για την εποχή του εξακολουθεί να εντυπωσιάζει και οι ιστορίες των επιβατών του “αβύθιστου” πλοίου που ξεκίνησε το πρώτο και τελευταίο του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας με προορισμό τη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ, προκαλούν ρίγη συγκίνησης.

Έκτοτε, αμέτρητα ντοκιμαντέρ και αφιερώματα έχουν κυκλοφορήσει, αυθεντικές φωτογραφίες από το εσωτερικό του πλοίου έχουν δει το φως της δημοσιότητας, βίντεο υψηλής ανάλυσης από καταδύσεις έχουν αποκαλύψει αθέατες πλευρές του πλοίου, ενώ θεωρίες συνομωσίας κάνουν κατά καιρούς την εμφάνισή τους.

Με αφορμή την επέτειο του ναυαγίου, καταγράφουμε στο NEWS 24/7 τα πέντε πράγματα που πρέπει να ξέρουμε για τον “Τιτανικό”:

1. Το πολυτελές πλοίο και το ταξίδι

Ο Τιτανικός ήταν το δεύτερο από τρία υπερωκεάνια της κλάσης Olympic που χρησιμοποιούσε η White Star Line, και κατασκευάστηκε από το ναυπηγείο Harland and Wolff στο Μπέλφαστ με ναυπηγό αρχιτέκτονα τον Τόμας Άντριους. Ο Άντριους έχασε τη ζωή του στο ναυάγιο. Στο παρθενικό του ταξίδι μετέφερε 2.224 επιβάτες και πλήρωμα. Με πλοίαρχο τον Έντουαρντ Σμιθ, οι επιβάτες του περιελάμβαναν μερικούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, καθώς και εκατοντάδες μετανάστες από την Μεγάλη Βρετανία και την Ιρλανδία, τη Σκανδιναβία και άλλες περιοχές σε όλη την Ευρώπη, οι οποίοι αναζητούσαν μια καινούρια ζωή στη Βόρεια Αμερική.

Οι εγκαταστάσεις της πρώτης θέσης είχαν σχεδιαστεί για να αποτελέσουν την κορωνίδα της άνεσης και της πολυτέλειας, με ένα γυμναστήριο, πισίνα, βιβλιοθήκες, ακριβά εστιατόρια και πολυτελείς καμπίνες. Ένας ασύρματος τηλέγραφος φρόντιζε τις ανάγκες των επιβατών και χρησίμευε επίσης για επιχειρησιακή χρήση. Αν και ο Τιτανικός είχε προηγμένα χαρακτηριστικά ασφάλειας, όπως στεγανά διαμερίσματα και ενεργοποιούμενες εξ αποστάσεως υδατοστεγείς πόρτες, δεν υπήρχαν αρκετές σωστικές λέμβοι για όλους όσους επέβαιναν στο πλοίο, λόγω παρωχημένων κανόνων ναυτικής ασφάλειας.

2. Η σύγκρουση με το παγόβουνο και οι επιζήσαντες

Στις 14 Απριλίου 1912, μετά από τέσσερις ημέρες διάσχισης και 375 μίλια (600 km) νότια της Νέας Γης, συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στις 11:40 μ.μ. ώρα πλοίου. Η παταγώδης σύγκρουση προκάλεσε κάμψη προς τα μέσα στις πλάκες του κύτους του Τιτανικού κατά μήκος της δεξιάς πλευράς (starboard) και διέρρηξε 5 από τα 16 υδατοστεγή διαμερίσματα, εκθέτοντάς τα στη θάλασσα.

Επιβάτες και μερικά μέλη του πληρώματος επιβιβάστηκαν σε σωστικές λέμβους, πολλές από τις οποίες κατέβηκαν στη θάλασσα μερικώς φορτωμένες, λόγω ανεπαρκούς συντονισμού και ενός φόβου αρκετών επιβατών να επιβιβαστούν σε αυτές. Ένας δυσανάλογος αριθμός ανδρών έμεινε στο πλοίο, επειδή ακολουθήθηκε ένα πρωτόκολλο «πρώτα γυναίκες και παιδιά» από μερικούς αξιωματικούς που φόρτωναν τις βάρκες. Λίγο πριν τις 2:20 π.μ. το πλοίο έσπασε στα δύο και άρχισε να βυθίζεται ταχύτερα, με περισσότερα από χίλια άτομα ακόμη εν πλω.

Μία ώρα και είκοσι λεπτά αφότου βυθίστηκε ο Τιτανικός, το επιβατηγό πλοίο RMS Carpathia της Cunard έφτασε στο σημείο της βύθισης, όπου περισυνέλεξε 705 επιζώντες. Από τους ανθρώπους που έπεσαν στη θάλασσα μετά την βύθιση του πλοίου, διασώθηκαν μόνο 6. Οι βάρκες που βρίσκονταν τριγύρω, δεν τόλμησαν να γυρίσουν για να μαζέψουν τους επιζήσαντες, εκτός από μία. Ελάχιστοι άνθρωποι πέθαναν από πνιγμό, καθώς οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά, διότι η θερμοκρασία του νερού του Ατλαντικού ήταν μόλις λίγους βαθμούς πάνω από το μηδέν και ειδικά στο σημείο της καταστροφής, λόγω του παγόβουνου, ήταν πιθανώς στους −2 °C. Σήμερα κανένας επιζών δεν βρίσκεται στην ζωή.

Η καταστροφή του Τιτανικού οδήγησε στην αλλαγή διάφορων νόμων της ναυτιλίας και κυρίως σε θέματα σωστικών μέσων των πλοίων. Ιδιαίτερα δε της απαίτησης τα μέσα διάσωσης όπως οι ναυαγοσωστικές λέμβοι, οι σωσίβιες ζώνες κ.λπ. να υπερκαλύπτουν σημαντικά τον συνολικό αριθμό των επιβαινόντων (επιβατών και πληρώματος) κάθε πλοίου. Επίσης, οδήγησε στην ίδρυση, το 1914, της υπηρεσίας έγκαιρου εντοπισμού των παγόβουνων, υπό την ονομασία Διεθνής Περιπολία Πάγων.

3. Οι Έλληνες επιβάτες

Στο ναυάγιο του Τιτανικού υπήρχαν και τέσσερις Έλληνες. Όλοι κατάγονταν από το χωριό Άγιος Σώστης της Μεσσηνίας και κανένας τους δεν κατάφερε να επιζήσει. Όλοι οι νεαροί άντρες ξεκίνησαν το ταξίδι τους προς τις ΗΠΑ με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να χτίσουν μια καλύτερη ζωή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Ο 30χρονος Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ο μεγαλύτερος από τους Έλληνες επιβάτες του Τιτανικού και ο μόνος που είχε σχέση με τις ΗΠΑ. Σύμφωνα με όλα όσα έχουν γίνει γνωστά, ο Παναγιώτης Λυμπερόπουλος ήταν ο ιδιοκτήτης ενός μικρού εργοστασίου στη Νέα Υόρκη και είχε επιστρέψει στην Ελλάδα για να δει από κοντά τη βάπτιση του γιου του.

Παρά τα παρακάλια της συζύγου, λίγες ημέρες μετά αποφάσισε να επιστρέψει και πάλι στη γη της επαγγελίας. Μαζί του αποφάσισαν να ταξιδέψουν και οι δύο άλλοι συντοπίτες του, οι αδελφοί Χρονόπουλοι. Ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Απόστολος Χρονόπουλος, ήταν 26 ετών και ήταν εργάτης. Ο νεαρός άντρας επιβιβάστηκε στον «Τιτανικό» από το Χερβούργο μαζί με τον 19χρονο αδελφό του Δημήτρη. Ο νεαρός άντρας επιβιβάστηκε στον «Τιτανικό» από το Χερβούργο μαζί με τον 19χρονο αδελφό του Δημήτρη. Ο τελευταίος Έλληνας επιβάτης του Τιτανικού ήταν επίσης ο 19χρονος Βασίλειος Καταβέλης, ο οποίος ήλπιζε ότι θα καταφέρει να φτάσει στο Μιλγουόκι των ΗΠΑ.

Η τραγική ειρωνεία είναι, ότι τόσο ο Λυμπερόπουλος όσο και ο Καταβέλης άλλαξαν τα εισιτήριά τους για να μπορέσουν να ταξιδέψουν μαζί με τους δύο αδελφούς.

4. Οι θεωρίες συνωμοσίας

Το μεγάλο γεγονός του ναυαγίου του Τιτανικού έχει εμπνεύσει διάφορες θεωρίες εξήγησής του. Σήμερα αρκετοί πιστεύουν ότι στο ναυάγιο του Τιτανικού συνέτεινε και η υπέρμετρη ανθράκευση με σκοπό την κατάσβεση αναφλεγέντος άνθρακα, κάτι που οδήγησε σε αύξηση της ταχύτητας και ενδεχομένως έκανε αναπόφευκτη την πρόσκρουση στο παγόβουνο.[14]

Μια νέα επιστημονική θεωρία για την πρόσκρουση του Τιτανικού πάνω στο μοιραίο παγόβουνο, είναι ότι στις αρχές Ιανουαρίου του 1912 σημειώθηκε ένα σπάνιο σεληνιακό φαινόμενο. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, εκείνο τον μήνα του 1912 η Σελήνη βρέθηκε στην κοντινότερη απόσταση από τη Γη, τα τελευταία 1.400 χρόνια. Το γεγονός αυτό οδήγησε σε μια τεράστια παλίρροια, με αποτέλεσμα τρεις μήνες μετά, πολλά παγόβουνα να εκτοπιστούν από τα ρηχά νερά που τα συγκρατούσαν κοντά στις ακτές της Γροιλανδίας και να κινηθούν προς τις θαλάσσιες οδούς, και τελικά να βρεθούν στη ρότα του Τιτανικού με συνέπεια το ναυάγιο.

5. Η ταινία

Πρόκειται για μία από τις διασημότερες ταινίες, αφού εμπνέεται από το μεγάλο ναυάγιο του Τιτανικού και το συνδυάζει με μια ερωτική, δραματική ιστορία. Η παραγωγή της ταινίας ξεκίνησε το 1995, όταν ο Κάμερον τράβηξε κάποια πλάνα από τον πραγματικό Τιτανικό. Έτσι ξεκίνησε η ανακατασκευή του πλοίου και με ηλεκτρονικούς υπολογιστές αναδημιούργησαν το βύθισμα. Κυκλοφόρησε στις 19 Δεκεμβρίου 1997. Η ταινία αποδείχτηκε τεράστια καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία. Προτάθηκε για 14 Όσκαρ κερδίζοντας 11, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών με συνολικές εισπράξεις 1,8 δισεκατομμύριο δολάρια.

Πρωταγωνιστούν οι Λεονάρντο Ντι Κάπριο και Κέιτ Γουίνσλετ. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του Τζακ και της Ρόουζ, δύο νεαρών ατόμων από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, που ερωτεύονται πάνω στο πλοίο, ενώ αυτό κάνει το μοιραίο του ταξίδι. Παρόλο που οι δύο αυτοί κεντρικοί ήρωες είναι φανταστικοί, αρκετοί χαρακτήρες βασίζονται σε πραγματικά πρόσωπα. Η Γκλόρια Στιούαρτ υποδύεται την ηλικιωμένη Ρόουζ, που αφηγείται την ιστορία και ο Μπίλι Ζέιν τον αρραβωνιαστικό της νεαρής Ρόουζ.

Το soundtrack περιλαμβάνει το My Heart Will Go On, το τραγούδι των τίτλων που ερμήνευσε η Σελίν Ντιόν, σε μουσική του Τζέιμς Χόρνερ και σε στίχους του Γουίλ Τζένινγκς. Έγινε το πιο επιτυχημένο single στην καριέρα της Ντιόν, ένα από τα πιο εμπορικά singles όλων των εποχών και το εμπορικότερο για το 1998. Οι σκηνές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό των θεατών, θα είναι εκείνη στην πλώρη του πλοίου όπου η Ρόουζ μοιάζει να πετά στην αγκαλιά του Τζακ και η πολύ συγκινητική, αλλά αμφιλεγόμενη, σκηνή όπου πεθαίνει ο Τζακ. Οι θεατές πάντοτε θα υποστηρίζουν πως χωρούσαν και οι δύο πάνω στο κομμάτι ξύλου που χρησιμοποίησε η Ρόουζ ως σχεδία…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις