Το γεωπολιτικό τρίγωνο του διαβόλου

Η χειραφέτηση της Ευρωπαΐκής Ένωσης από τις ΗΠΑ ήταν μια υπερβολική φυγή προς τα εμπρός , που ξεκίνησε από μια φράση της Ανγκελα Μέρκελ σε ένα φεστιβάλ Μπύρας στο Μόναχο…

Η Καγκελάριος κλήθηκε να σχολιάσει την σκληρή γλώσσα Τραμπ στην Σύνοδο Κορυφής των G-7 στην Ταορμίνα της Σικελίας , για να κάνει την διαπίστωση ότι δεν μπορούν η Γερμανία και η Ευρώπη να βασίζονται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού όπως μέχρι πρόσφατα : η φράση αυτή ερμηνεύτηκε σε κάποια άρθρα και αναλύσεις ως Διακήρυξη Ανεξαρτησίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης . Μόνον που Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης δεν υπάρχουν – και δεν θα υπάρξουν για το ορατό μέλλον – διότι δεν τις θέλει κανείς!

Στην ‘μεγάλη εικόνα’ των ισορροπιών στο Τρίγωνο ΗΠΑ – Ευρώπης και Ρωσίας υπάρχουν κάποια σαφή δεδομένα: Πρώτον η Ευρώπη – Ένωση και Ευρωζώνη – βρίσκονται σε υπαρξιακή κρίση : δεν διακυβεύεται μόνον η περαιτέρω εμβάθυνση της ολοκλήρωσης αλλά η περιφρούρηση των μέχρι τώρα κεκτημένων. Στην Ε.Ε των 27 και στην Ευρωζώνη των 19 δεν υπάρχει κοινή προσέγγιση η ακόμη περισσότερο ομοφωνία τόσο για την Διατλαντική Σχέση όσο και για τις σχέσεις με την Ρωσία. Όσο θα επικρατεί η παραπάνω κατάσταση πραγμάτων , Ουάσιγκτον και Μόσχα θα έχουν διευρυμένα περιθώρια ελιγμών.

Δεύτερον σήμερα οι ΗΠΑ είναι στην σκιά μιας Θεσμικής και Πολιτικής Κρίσης Κορυφής με μιά σύγκρουση του Προέδρου Τραμπ με Θεσμούς , Μηχανισμούς και υπηρεσίας που θα μπορούσε να καταλήξει στην αποπομπή του η στον εξαναγκασμό του σε παραίτηση. Έτσι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και επιφυλακτικοί ως προς την βαρύτητα , το αντίκρυσμα και την αξιοπιστία των δηλώσεων και τοποθετήσεων του ενοίκου του Λευκού Οίκου κατά κύριο λόγο αυτών που αφορούν τις σχέσεις των ΗΠΑ με την Ευρώπη και την Ρωσία.

Τρίτον η Ρωσία του Πούτιν έχει πρώτον πάρει αποστάσεις ασφαλείας από την εσωτερική σύγκρουση στις ΗΠΑ καθώς ο Τραμπ πιέζεται κυρίως στο πεδίο της κατηγορίας για εμπλοκή του Κρεμλίνου στην εκλογή του. Ο Πούτιν μοιάζει να έχει πλήρη επίγνωση ότι υπό τις παρούσες συνθήκες μιά συνολική εξομάλυνση με την Δύση είναι από δύσκολη έως αδύνατη εκτός των αποστάσεων ασφαλείας από την εσωτερική σύγκρουση στις ΗΠΑ προσπαθεί να βελτιώσει τις διμερείς σχέσεις με την Γαλλία και την Γερμανία με συναντήσεις κορυφής τόσο με τον Μακρόν όσο και με την Μέρκελ.

Ας ανακεφαλαιώσουμε : Στην Ευρώπη βραχυκύκλωμα από την Κρίση στην Ευρωζώνη και τις παρενέργειες της , στις ΗΠΑ περίοδος αναταράξεων με αβεβαιότητα για το αν ο Τραμπ θα παραμείνει στο Λευκό Οίκο.

Πρόκειται για δύο δεδομένα που δεν επιτρέπουν προσδοκίες ούτε για χειραφέτηση της Γηραιάς Ηπείρου , ούτε για επάνοδο στην διατλαντική κανονικότητα, με την μέγιστη δυνατή προσδοκία για το ορατό μέλλον να μην ξεπερνά τον περιορισμό ζημιών μέχρι να ξεκαθαρίσει ο στρατηγικός ορίζοντας στις δύο ακτές του Ατλαντικού.

Άλλωστε και η στάση της Ρωσίας δείχνει μια προσεκτική στάση αναμονής , περιορισμού ζημιών και αξιοποίησης κάθε δυνατής ευκαιρίας για περαιτέρω αποδυνάμωση – απονεύρωση των κυρώσεων και της πολιτικής της απομόνωσης με την οποία η Δύση επεχείρησε να τιμωρήσει την Ρωσία μετά την προσάρτηση της Κριμαίας ,την άνοιξη του 2014.

(Φωτογραφία: AP/Andrew Medichini)