Το σχέδιο Τραμπ για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία θα ενθουσιάσει τον Πούτιν

Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ όρισε τον Κιθ Κέλογκ ως ειδικό απεσταλμένο του για την Ουκρανία, μια κίνηση που φανερώνει ένα πολύ συγκεκριμένο σχέδιο για το πιο περίπλοκο εξωτερικό ζήτημα στην ατζέντα του Αμερικάνου προέδρου.

«Είμαι πολύ χαρούμενος που προτείνω τον στρατηγό Κιθ Κέλογκ για τη θέση του Βοηθού Προέδρου και Ειδικού Απεσταλμένου για την Ουκρανία και τη Ρωσία», έγραψε ο Τραμπ στο κανάλι του Truth Social. «Μαζί, θα εξασφαλίσουμε ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΣΩ ΔΥΝΑΜΗΣ και θα κάνουμε την Αμερική και τον Κόσμο ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΞΑΝΑ!»

Ο 80χρονος Κέλογκ, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τραμπ, έχει αναπτύξει το σχέδιο ειρήνης του με αρκετές λεπτομέρειες. Το σχέδιο ξεκινά χαρακτηρίζοντας τον πόλεμο «μια κρίση που δεν μπορούσε να αποφευχθεί, λόγω των αναποτελεσματικών πολιτικών της κυβέρνησης Μπάιντεν, που έχει εμπλέξει την Αμερική σε έναν ατελείωτο πόλεμο».

Με λίγα λόγια, το σχέδιο αποβλέπει σε μια εκεχειρία που θα «παγώσει» τα μέτωπα και οι δύο πλευρές θα αναγκαστούν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Ωστόσο, το σχέδιο γίνεται περίπλοκο σε ότι αφορά τις μακροχρόνιες λεπτομέρειες.

Πώς θα αλλάξει η εμπλοκή των ΗΠΑ

Ο Κέλογκ αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του σχεδίου του επικρίνοντας τις ενέργειες του Μπάιντεν, υποστηρίζοντας ότι η κυβέρνησή του έστειλε αργοπορημένη και ελάχιστη στρατιωτική βοήθεια.

Υποστηρίζει, μάλιστα, πως η απόφαση του Τραμπ να στείλει στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία το 2018 έδωσε το μήνυμα της δύναμης που χρειαζόταν για να αντιμετωπίσει τον Πούτιν. Παράλληλα, στηρίζει ότι η ήπια προσέγγιση του Τραμπ προς τον επικεφαλής του Κρεμλίνου, θα του επιτρέψει να πετύχει μια συμφωνία.

Ο Κέλογκ επισημαίνει ότι θα έπρεπε να είχαν δοθεί περισσότερα όπλα πριν από την ρωσική εισβολή καθώς και αμέσως μετά, για να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει.

Αλλά εκεί είναι που το σχέδιο το οποίο εξετάζει ο Κέλογκ, σταματά να είναι ευχάριστο για την Ουκρανία.

Ο Κέλογκ δηλώνει ότι οι ΗΠΑ δεν χρειάζεται να εμπλακούν σε έναν ακόμα πόλεμο και ότι τα αποθέματα όπλων της έχουν πληγεί από την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία, αφήνοντας τη χώρα ενδεχομένως εκτεθειμένη σε ενδεχόμενο σύγκρουσης με την Κίνα εναντίον της Ταϊβάν.

Λέει ότι η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ πρέπει να τεθεί σε αναμονή επ’ αόριστον, «σε αντάλλαγμα με μια ολοκληρωμένη συμφωνία ειρήνης με εγγυήσεις ασφαλείας».

Πρωτίστως, το σχέδιο στηρίζει ότι η «επίσημη πολιτική των ΗΠΑ είναι η εκεχειρία».

Η μελλοντική βοήθεια των ΗΠΑ – πιθανότατα υπό μορφή δανείου – θα εξαρτηθεί από το αν η Ουκρανία διαπραγματευτεί με τη Ρωσία, και οι ΗΠΑ θα εξοπλίσουν την Ουκρανία σε βαθμό που θα μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της και θα μπορεί να σταματήσει οποιαδήποτε περαιτέρω ρωσική προέλαση πριν και μετά από οποιαδήποτε συμφωνία ειρήνης.

Αυτό ωστόσο, θεωρείται ήδη ξεπερασμένο, λόγω της ταχείας προέλασης της Ρωσίας στην ανατολική Ουκρανία και του υψηλού επιπέδου βοήθειας που προσφέρουν οι ΗΠΑ, γεγονός που έχει προκαλέσει αμηχανία στον Κέλογκ.

Πώς θα “παγώσουν” τα πολεμικά μέτωπα

Σύμφωνα λοιπόν με το σχέδιο, τα μέτωπα θα «παγώσουν» με μια εκεχειρία και θα δημιουργηθεί μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη.

Για να συμφωνήσει σε αυτό η Ρωσία, θα λάβει περιορισμένη ελάφρυνση κυρώσεων. Η πλήρης ελάφρυνση θα έρθει μόνο όταν υπογραφεί μια συμφωνία ειρήνης που θα είναι αρεστή στην Ουκρανία.

Όπως αναφέρει σε ανάλυση του το CNN, η προσέγγιση είναι απλή και γρήγορη. Όμως, δεν λαμβάνει υπόψη τις απαιτήσεις που θα θέσει η Μόσχα και που έχει χρησιμοποιήσει στη διπλωματική διαδικασία στο παρελθόν.

Το πάγωμα των μετώπων αναμένεται να φέρει μαζί του βιαιοπραγίες, καθώς η Μόσχα θα προσπαθήσει να καταλάβει όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη. Στο παρελθόν, το Κρεμλίνο έχει αγνοήσει εκεχειρίες και έχει συνεχίσει να προχωράει στους εδαφικούς του στόχους, συχνά αρνούμενο ότι το κάνει.

Η “νεκρή” ζώνη πιθανότατα θα χρειαστεί να περιφρουρηθεί, πιθανώς τοποθετώντας στρατεύματα του ΝΑΤΟ ή στρατιώτες άλλων χωρών. Αυτό θα είναι δύσκολο να διατηρηθεί και να στελεχωθεί, μια και πρόκειται για μια τεράστια ζώνη, που θα επεκταθεί σε εκατοντάδες μίλια συνόρων, για την οποία απαιτείται μια τεράστια οικονομική επένδυση.

Η εξοπλιστική ενίσχυση της Ουκρανίας σε βαθμό που θα μπορεί να σταματήσει την ρωσική προέλαση, κρίνεται πως θα είναι δύσκολη. Το σχέδιο αναφέρει ότι οι ΗΠΑ παράγουν 14.000 βλήματα πυροβολικού 155 χιλιοστών τον μήνα, τα οποία η Ουκρανία μπορεί να εξαντλήσει σε μόλις 48 ώρες. Παραδόξως, ο Κέλογκ θέλει οι ΗΠΑ να εξοπλίσουν περισσότερο την Ουκρανία, αλλά αποδέχεται επίσης ότι στην πραγματικότητα δεν μπορούν.

Αλλαγή στις αξίες

«Ο Μπάιντεν αντικατέστησε την πολιτική του Τραμπ με μια φιλελεύθερη διεθνιστική προσέγγιση, προωθώντας τις δυτικές αξίες, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία». Στο σχέδιο του, ο Κέλογκ επισημαίνει ότι όσοι αμφισβητούν τη συνέχιση της βοήθειας προς την Ουκρανία – και φαίνεται πως συγκαταλέγει και τον εαυτό του σε αυτούς – εκφράζουν ανησυχίες για το αν τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ κινδυνεύουν στον πόλεμο στην Ουκρανία. Επίσης, προβληματίζονται για το ενδεχόμενο εμπλοκής αμερικανικών στρατευμάτων και αναρωτιούνται αν η Αμερική βρίσκεται ήδη σε έναν πόλεμο αντιπροσώπων με τη Ρωσία, ο οποίος θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε μια πυρηνική σύγκρουση.

Αυτές οι δύο προτάσεις παρέχουν το τελικό υπόβαθρο για την προτεινόμενη συμφωνία: “Ο πόλεμος της Ουκρανίας αφορά αξίες που δεν χρειάζεται να διαιωνίσουμε και πρέπει να αποσυρθούμε από την πυρηνική απειλή του Πούτιν”. Η παραδοχή αυτή αντιπροσωπεύει το ακριβώς αντίθετο της σημερινής ενότητας, στην οποία η Δύση δίνει προτεραιότητα: στις αξίες του δικού της τρόπου ζωής και ασφάλειας, βασιζόμενη στο μάθημα της δεκαετίας του ’30.

Το σχέδιο προσφέρει στην Ουκρανία μια ευκαιρία για να τερματίσει τις εχθροπραξίες, σε μια στιγμή που χάνει σε όλα τα μέτωπα και είναι δραματικά στερημένη από βασικό ανθρώπινο δυναμικό -ένα εμπόδιο που μπορεί να μην ξεπεράσει ποτέ, και κάτι στο οποίο η Ρωσία πιθανώς θα την ξεπερνά πάντα.

Αλλά ξεκινά μια διαδικασία στην οποία ο Πούτιν θα πανηγυρίσει. Η εκμετάλλευση μιας εκεχειρίας και της αδυναμίας της Δύσης είναι αυτό που περιμένει σχεδόν τρία χρόνια. Το σχέδιο αποδέχεται την κούραση της Δύσης, ότι η παραγωγή όπλων δεν μπορεί να συμβαδίσει, και ότι οι αξίες της είναι σπατάλη. Επίσης, δεν λαμβάνει αρκετά υπόψη το τι θα κάνει η Ρωσία για να ανατρέψει το όραμά του.

Είναι ένας συμβιβασμός που μπορεί να μην τελειώσει τον πόλεμο και αντίθετα να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο όπου η ενότητα και υποστήριξη τη Δύσης αρχίζουν να καταρρέουν, και ο Πούτιν πλησιάζει, τόσο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όσο και στο μέτωπο, πιο κοντά στους στόχους του.