Τραγωδία Rana Plaza: Έξι χρόνια μετά, τα θύματα ακόμα υποφέρουν

Έξι χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την τραγωδία στο εργοστάσιο ρούχων Rana Plaza, στο οποίο βρήκαν φρικτό θάνατο 1.134 άνθρωποι. Το εργοστάσιο, το οποίο βρισκόταν στην πρωτεύουσα του Μπανγκλαντές, Ντάκα, κατέρρευσε παγιδεύοντας χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι δούλευαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Σήμερα, στην έκτη επέτειο, ένας στους πέντε επιζώντες αντιμετωπίζει ακόμα προβλήματα υγείας.

Η κατάρρευση του Rana Plaza αποτέλεσε το πιο θανατηφόρο ατύχημα στη βιομηχανία ρούχων, με το Μπανγκλαντές όμως να παραμένει ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας «ταχείας κατανάλωσης» ρούχων της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών. Από τότε μέχρι σήμερα, 500 ακόμα άνθρωποι έχουν τραυματιστεί σοβαρά και δεκάδες έχουν σκοτωθεί σε εργατικά ατυχήματα στη βιομηχανία ρούχων.

Η Νazma είναι μία από τους εργάτες που βρέθηκε εγκλωβισμένη στα συντρίμμια. Στις 24 Απριλίου του 2013, η ίδια μαζί με τον σύζυγό της Jewel, ένιωσαν τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια τους. Εκείνη εργαζόταν στον δεύτερο όροφο ενώ ο άνδρας της στον έβδομο. Ο Jewel, όπως και εκατοντάδες άλλοι, δεν κατάφερε να βγει ζωντανός. «Τότε ένιωσα ότι έχασα για πάντα το στήριγμά μου, το καταφύγιό μου».

Σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης ActionAid, η οποία δραστηριοποιείται στη χώρα, περισσότεροι από τους μισούς επιζώντες του Rana Plaza, ακόμα και σήμερα παραμένουν άνεργοι εξαιτίας των σωματικών τραυμάτων αλλά και της ψυχολογικής τους κατάστασης. Τα ίδια στοιχεία κάνουν λόγο για αύξηση του ποσοστού ανεργίας ανάμεσα στα θύματα κατά 10%, τα τελευταία δύο χρόνια.  

Η ActionAid Μπαγκλαντές εργάστηκε εκεί από την πρώτη ημέρα και για την διάσωση των εργαζομένων αλλά και μετέπειτα προσφέροντας ανθρωπιστικό έργο μέχρι σήμερα με δράσεις όπως: η ψυχολογική στήριξη των ανθρώπων, η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας των επιζώντων, η συνεχής πίεση των υπευθύνων για την απόδοση των αποζημιώσεων.

Από τους 1400 ανθρώπους που διασώθηκαν το 2013, συνομίλησε μέσα στο 2019 με 200 και βρήκε ότι το 51% παραμένει χωρίς εργασία εξαιτίας των τραυμάτων που ακόμα φέρουν αλλά και της ψυχικής τους επιβαρυμένης υγείας. Το 20.5% δηλώνει ότι η κατάσταση της υγείας τους έχει χειροτερέψει.

Οι άνθρωποι που δουλεύουν στη βιομηχανία ρούχων της χώρας είναι συνήθως γυναίκες από τις αγροτικές περιοχές χωρίς μόρφωση, στις περισσότερες εκ των οποίων έχει απαγορευθεί το δικαίωμα να δημιουργήσουν σωματεία για να διεκδικήσουν αξιοπρεπείς μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Παραμένουν έτσι οι πιο χαμηλά αμειβόμενοι εργάτες όλου του κόσμου.

Η Nazma, σήμερα παραμένει άνεργη μεγαλώνοντας μόνη της το παιδί της. Όπως πολλοί από εκείνους που κατάφεραν να βγουν ζωντανοί από τα συντρίμμια, προσπαθεί να ξεπεράσει τον φόβο της κατάρρευσης και του εγκλωβισμού και το τραύμα που της άφησε η εμπειρία του Rana Plaza.

Δείτε εδώ το ντοκιμαντέρ της ActionAid «Made in Bangladesh», το οποίο παρουσιάζει το το πραγματικό κόστος των «φθηνών» μας ρούχων