Vadim Stroykin: Νεκρός Ρώσος τραγουδιστής, επικριτής του Πούτιν – Η επίσημη εκδοχή που αμφισβητείται

Μυστήριο καλύπτει τον θάνατο του Βαντίμ Στρόικιν (Vadim Stroykin), ενός Ρώσου τραγουδιστή και επικριτή του Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος βρέθηκε νεκρός κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Ο 59χρονος Ρώσος τραγουδοποιός έχασε τη ζωή του στις 5 Φεβρουαρίου, όταν στελέχη ρωσικών υπηρεσιών ασφαλείας έφτασαν στο διαμέρισμά του στον ένατο όροφο πολυκατοικίας στην Αγία Πετρούπολη. Σύμφωνα με ρωσικά μέσα ενημέρωσης που επικαλούνται κυβερνητικές πηγές, ο Στρόικιν ζήτησε να πάει στην κουζίνα για ένα ποτήρι νερό, άνοιξε το παράθυρο και έπεσε στο κενό. Το σώμα του βρέθηκε από περαστικό λίγη ώρα αργότερα.

Αν και η επίσημη εκδοχή του θανάτου του ήταν η αυτοκτονία, φίλοι του τραγουδιστή την αμφισβητούν, μιας και οι αρχές τον ερευνούσαν για δωρεά στον ουκρανικό στρατό, μια από τις σοβαρότερες κατηγορίες στη σημερινή Ρωσία.

Όπως τον περιγράφουν δεκάδες φίλοι του που μίλησαν στον Guardian, ο Στρόικιν ήταν χαρισματικός, ιδεαλιστής και εκκεντρικός, ενώ δεν έκρυβε την εχθρότητά του για τον Πούτιν και τον πόλεμο που διεξάγει στην Ουκρανία.

Τον Μάρτιο του 2022, έναν μήνα μετά την εισβολή, έγραψε στα κοινωνικά δίκτυα: “Αυτός ο ηλίθιος (σ.σ. ο Πούτιν) κήρυξε πόλεμο στον ίδιο του τον λαό, όπως και σε μια αδελφική χώρα. Δεν του εύχομαι τον θάνατο· θέλω να τον δω να δικάζεται και να φυλακίζεται“.

Ο Φίλιπ Μπάκαπ, στενός φίλος του Βαντίμ Στρόικιν για περισσότερα από 30 χρόνια, δήλωσε ότι ο Ρώσος τραγουδοποιός είχε έντονη αίσθηση του σωστού και του λάθους, ενώ όπως είπε ο ίδιος, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022 του στέρησε τη θετικότητα και τη ζωντάνια του.

Σε συνομιλίες με φίλους αλλά και μέσω αναρτήσεων στα κοινωνικά δίκτυα, ο Στρόικιν εξέφραζε την απομόνωση και την κατάθλιψή του, ενώ στράφηκε και στο αλκοόλ.

Κάποια στιγμή το 2022, σκέφτηκε να φύγει στην Ευρώπη, ωστόσο, όπως ανέφερε φίλος του στη Γερμανία, συνειδητοποίησε ότι ίσως δεν θα μπορούσε να εξασφαλίσει τα απαραίτητα έγγραφα για να παραμείνει.

“Ο Βαντίμ δεν ήταν άνθρωπος που θα το έκανε μόνος του. Δεν πιστεύω καθόλου την επίσημη εκδοχή”, δήλωσε επίσης ο Μπάκαπ, ο οποίος μίλησε μαζί του για τελευταία φορά τον Ιανουάριο. “Ήταν σίγουρος για τις απόψεις του, δεν φοβόταν ούτε τη φυλακή. Πιστεύω ότι η αστυνομία τον έσπρωξε“.

Παρόμοια άποψη εξέφρασε και η Φλόριντα Βόβσι, άλλη μια παλιά φίλη του. “Είχε μεγάλα σχέδια, αγαπούσε τόσο πολύ τη ζωή, μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι το έκανε”, ανέφερε, ρίχνοντας την ευθύνη στις ρωσικές αρχές. “Δεν ξέρουμε τι συνέβη, αλλά νομίζω ότι τον ‘βοήθησαν’ να φύγει”.

Ο θάνατος του Βαντίμ δεν είναι ο πρώτος που χρεώνεται στην ρωσική κυβέρνηση, με τη Ρωσία να έχει μακρά ιστορία θανάτων υψηλόβαθμων στελεχών, επικριτών του Πούτιν και άλλων δημόσιων προσώπων κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες – πολλοί από αυτούς έπειτα από πτώσεις από παράθυρα. Κάποιοι θεωρούνται δολοφονίες, άλλες υποθέσεις παραμένουν ασαφείς και ελάχιστες περιπτώσεις αναγνωρίζονται ως αυτοκτονίες.

Ο Αλεξάντρ Τσερκάσοφ, μέλος του Δ.Σ. της οργάνωσης Memorial, ανέφερε ότι η δίωξη των αντιπολεμικών φωνών στη Ρωσία συνήθως αποκαλύπτεται πολύ αργά. Οι δημοσιογράφοι και οι οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών μαθαίνουν για τις διώξεις μόνο όταν εκδίδονται οι δικαστικές αποφάσεις, χωρίς καμία επεξήγηση ή νομική αιτιολόγηση.

Σύμφωνα με φίλους του, το σώμα του Στρόικιν δεν έχει παραδοθεί στην οικογένειά του, γεγονός που δυσχεραίνει τον καθορισμό της πραγματικής αιτίας θανάτου.

Για τους περισσότερους, όμως, η ευθύνη είναι ξεκάθαρη: Το ρωσικό κράτος ευθύνεται για τον θάνατό του, γιατί τόλμησε να μιλήσει ενάντια σε έναν βάναυσο και απρόκλητο πόλεμο. “Δεν υπάρχει χώρος για έναν έντιμο άνθρωπο όπως ο Στρόικιν στη σύγχρονη Ρωσία”, δήλωσε η Φλόριντα Βόβσι.

Ποιος ήταν ο Vadim Stroykin

Ο Στρόικιν, ο οποίος μεγάλωσε στα Ουράλια, ήταν ένας παθιασμένος ορειβάτης με ανεξάρτητο πνεύμα. Στα τελευταία χρόνια της Σοβιετικής Ένωσης, αποβλήθηκε από το πανεπιστήμιο επειδή συμμετείχε σε αντισοβιετική διαδήλωση και στη συνέχεια επιστρατεύτηκε δια της βίας στον στρατό.

Παρά τις δυσκολίες, αναδείχθηκε ως αυτοδίδακτος βάρδος, υπηρετώντας ένα μουσικό είδος που συνδέθηκε με τη σοβιετική πολιτιστική “απόψυξη” της δεκαετίας του ’60 και την άνοδο των αλληγορικών τραγουδιών ως μορφή έκφρασης.

Δίδασκε μουσική τόσο στη Ρωσία όσο και σε μαθητές από όλο τον κόσμο μέσω διαδικτύου.