Βίνσεντ βαν Γκογκ: Η ιστορία πίσω από τον αυτοτραυματισμό του στις 23 Δεκεμβρίου 1888

Ο αυτοτραυματισμός του σπουδαίου Ολλανδού ζωγράφου, Βίνσεντ βαν Γκογκ που αποτύπωσε στο έργο του "Αυτοπροσωπογραφία με μπανταρισμένο αυτί" έγινε σαν σήμερα, το 1888.

ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΛΥΔΑΣ
23 Δεκεμβρίου 2022 11:14

Στις 23 Δεκεμβρίου 1888, ο Ολλανδός ζωγράφος Βίνσεντ βαν Γκογκ, που έπασχε από βαριά κατάθλιψη, έκοψε με ξυράφι το κάτω μέρος του αριστερού αυτιού του, ενώ έμενε στην Αρλ της Γαλλίας. Αργότερα κατέγραψε το γεγονός σε έναν πίνακα με τίτλο “Αυτοπροσωπογραφία με μπανταρισμένο αυτί”.

Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ ζωγράφισε καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής του, πάνω από τριάντα πορτραίτα του εαυτού του. Αυτός ο πίνακας όμως, είχε ιδιαίτερη σημασία για εκείνον. Ήταν η προσπάθειά του να απεικονίσει την τιμωρία του, να «ξορκίσει το κακό», όπως ο ίδιος έλεγε και να οδηγηθεί στην κάθαρση, στην λύτρωση που τόσο αποζητούσε.Το πορτραίτο του, συμβολίζει το πέρασμα και την κάθοδο του Βαν Γκογκ από την ευδαιμονία της δημιουργίας, στο σκοτάδι της δυστυχίας και της τρέλας. Είναι από τους πιο αναγνωρίσιμους πίνακες του και η παραφιλολογία που τον συνοδεύει, ανεξάντλητη. Εκείνη η στιγμή της ζωής του, με τον επίδεσμο στο αυτί του, με το βλέμμα της θλίψης και της απόγνωσης, ήταν κάτι που ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ δεν ήθελε να ξεχάσει. Στην αυτοπροσωπογραφία του απεικονίζει όλα όσα πίστευε ότι ήταν, όλα όσα τον βασάνιζαν, την αιχμαλωσία και την αγωνία του για την ασθένεια που ένιωθε να κυριεύει το μυαλό και το σώμα του, την τρέλα, τον πόνο αλλά και την ιδιοφυΐα του. Και πάνω από όλα, την αγάπη του για την τέχνη του, που, παρ’ όλες τις δυσκολίες της ζωής του, δεν την εγκατέλειψε ποτέ.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι δεν αυτοτραυματίστηκε, αλλά σε μία έντονη λογομαχία με τον Γκωγκέν για τα μάτια μιας γυναίκας, ο ίδιος ο Γκωγκέν επιτέθηκε στον φίλο του με ένα σπαθί.

Εκείνη την περίοδο ο Vincent van Gogh ζωγράφισε πολλούς από τους πιο διάσημους πίνακές του, όπως η Έναστρη Νύχτα και τα γνωστά σε όλους μας Ηλιοτρόπια. Η Έναστρη Νύχτα ( “The Starry Night”) είναι ελαιογραφία που μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο ζωγράφος εμπνεύστηκε από τα σύννεφα Kelvin -Helmhotz (που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο μας ) για να δημιουργήσει αυτά τα ξεχωριστά κύματα στον νυχτερινό του ουρανό. Φιλοτεχνημένος τον Ιούνιο του 1889, απεικονίζει τη θέα από το δυτικό παράθυρο του δωματίου του στο άσυλο Σεν Ρεμί ντε Προβάνς, μόλις πριν την ανατολή του ηλίου, με την προσθήκη ενός εξιδανικευμένου χωριού. Ο πίνακας απεικονίζει μια νυχτερινή σκηνή με έντεκα δίνες αστεριών και ένα φωτεινό κίτρινο μισοφέγγαρο. Στο φόντο υπάρχουν λόφοι, στη μέση του εδάφους υπάρχει μια φεγγαρόλουστη πόλη με μια εκκλησία που έχει ένα επίμηκες καμπαναριό και σε πρώτο πλάνο βρίσκεται η σκούρα πράσινη σιλουέτα ενός κυπαρισσιού.

Χαρακτηριστικό είναι και το έργο του, Κόκκινο Αμπέλι, εκείνης της περιόδου, καθώς ήταν ο μοναδικός πίνακας που κατάφερε να πουλήσει το 1890 εν ζωή, στην τιμή των 400 φράγκων.