Χίλαρι vs Τραμπ: Όλα ανοιχτά μέχρι την τελευταία ψήφο

Αποστολή στη Ν. Υόρκη: Δέσποινα Συριοπούλου

Δεν απομένουν παρά τέσσερις ημέρες για τις αμερικανικές εκλογές και την ανάδειξη του 45ου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε πολλές πολιτείες η ψηφοφορία έχει ξεκινήσει, με τους δυο υποψηφίους να καλούν τον κόσμο να πάει να ψηφίσει. Χίλαρι Κλίντον και Ντόναλντ Τραμπ μάχονται μέχρις εσχάτων, χρησιμοποιώντας την ίδια ρητορική που τους έχουμε τον τελευταίο καιρό συνηθίσει. Κατηγορίες ο ένας για τον άλλον, ανακυκλώνοντας τα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα της τελευταίας έντονης πολιτικής περιόδου. Η απόφαση του FBI για τα περιβόητα e-mails της κας Κλίντον ανέτρεψε την εικόνα της τεχνηέντως (;) διαφαινόμενης νίκης της, φέρνοντας στο προσκήνιο και το ενδεχόμενο νίκης του Ντόναλντ Τραμπ.

Γράφτηκαν πάρα πολλά για την απόφαση/παρέμβαση του FBI στην υπόθεση των e-mails της Χίλαρι Κλίντον, σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο, σχεδόν δυο εβδομάδες πριν από τις εκλογές, δεδομένου του –άγραφου νόμου- που θέλει το υπουργείο δικαιοσύνης και κατ’ επέκταση και το FBI να μην φέρνει υποθέσεις στο προσκήνιο, που ενδεχομένως θα επηρεάσουν την απόφαση των ψηφοφόρων για τον ποιον υποψήφιο θα στηρίξουν. Σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία, κάτι τέτοιο δεν τηρήθηκε. Όπως δεν τηρήθηκαν και πολλά πολλά άλλα. Το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού –μια έκφραση που για μας τους Έλληνες είναι γνωστή σε αντίστοιχη εκλογική περίοδο του παρελθόντος- δεν κρατήθηκε ψηλά. Τουναντίον, έφτασε πολύ χαμηλά. Και οι δυο υποψήφιοι κονταροχτυπήθηκαν, αγωνιζόμενοι στο ποιος θα σκίσει περισσότερο τις σάρκες του άλλου. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν όταν η μεγάλη πλειοψηφία δηλώνει ότι ντρέπεται για αυτό που βλέπει. Ότι περίμενε να ακούσει δυο ανθρώπους που φιλοδοξούν να πάρουν τα ηνία της χώρας τους, να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα των Αμερικανών. Να προτείνουν λύσεις και εφαρμόσιμες πολιτικές. Αυτό άλλωστε δείχνει και η τελευταία δημοσκόπηση που διενεργήθηκε για λογαριασμό της εφημερίδας New York Times και του δικτύου CBS, ότι πολλοί ψηφοφόροι αμφιβάλουν ότι όποιος και αν εκλεγεί από τους δυο, θα καταφέρει να ενώσει τη χώρα.

Όλη αυτή η περίοδος την Τρίτη φτάνει στο τέλος της, σε ένα κλίμα έντασης και πόλωσης. Η πόλωση δεν διακρίνεται μόνο στην πολιτική σκηνή, ούτε στους τηλεοπτικούς δέκτες. Είναι και ανάμεσα στους ψηφοφόρους που ο καθένας για τον δικό του λόγο υποστηρίζει μετ’ επιτάσεως την επιλογή του. Από τις κατ’ ιδίαν συζητήσεις, μέχρι και τις διαδικτυακές σε facebook και twitter, όπου τα σχόλια, οι χαρακτηρισμοί φτάνουν σε προσωπικούς διαπληκτισμούς.

Η ιστορία των e-mails με την εξέλιξη που είχε εξαιτίας της απόφασης του FBI, και την πτώση της δημοτικότητας της κας Κλίντον στις δημοσκοπήσεις, έφερε πλέον τα ΜΜΕ που στήριξαν και εξακολουθούν να στηρίζουν την υποψήφιο των Δημοκρατικών, να παρουσιάζουν το ενδεχόμενο –έστω και δειλά- νίκης του Ντόναλντ Τραμπ, γεγονός που για πολλούς δεν είναι καθόλου απίθανο. Κάποια μάλιστα υποστηρίζουν ότι βάσει δημοσκοπήσεων ο υποψήφιος των ρεπουμπλικάνων μπορεί να λάβει τις περισσότερες ψήφους, αλλά όχι την πλειοψηφία του εκλεκτορικού σώματος, και η προεδρία να πάρει στην κα Κλίντον. Χθες η Washington Post ανέλυε διεξοδικά βάσει των στοιχείων και την εξέλιξη των δημοσκοπήσεων στις πολιτείες-κλειδιά που καθορίζουν εν πολλοίς το αποτέλεσμα, πώς έχουν αλλάξει τα δεδομένα από την προηγούμενη εβδομάδα που προηγείτο κατά πολύ η Χίλαρι Κλίντον και σήμερα τα νούμερα είναι τελείως διαφορετικά και σίγουρα όχι υπέρ της υποψηφίου των Δημοκρατικών. Μάλιστα το ίδιο άρθρο επισημαίνεται ότι αν τις επόμενες πέντε ημέρες συνεχίσουν οι δημοσκοπήσεις να πηγαίνουν στην ίδια κατεύθυνση με σήμερα, τότε τον προσεχή Σεπτέμβρη ο απερχόμενος πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα συγχαρεί μπροστά στο Καπιτώλιο στην Washington τον επιχειρηματία από την Νέα Υόρκη. Ας μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι η ίδια εφημερίδα σε άρθρα γνώμης ή στο κεντρικό της άρθρο καθημερινά υπογραμμίζει τις αρνητικές συνέπειες που θα έχει μια ενδεχόμενη εκλογή Τραμπ για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το σίγουρο είναι ότι σε καμία περίπτωση κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι θα γίνει. Δυο-τρεις εβδομάδες πριν ο επικεφαλής του FBI ανακοινώσει την διεξαγωγή έρευνας για την υπόθεση των e-mails, όταν η Χίλαρι Κλίντον προηγείτο κατά πολύ στις δημοσκοπήσεις –κάποιες έδιναν μέχρι και 12 ποσοστιαίες μονάδες- ήταν χαρακτηριστική η απάντηση στο ερώτημα ποιος πρόκειται να εκλεγεί: «Αν γίνονταν σήμερα οι εκλογές, θα εκλεγόταν η κα Κλίντον» ήταν η απάντηση ή διαφορετικά «Αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση, θα έχουμε γυναίκα πρόεδρο». Οι περισσότεροι όμως έθεταν –ίσως και με απροσδιόριστη βεβαιότητα- και την παράμετρο ενός πολύ πιθανού/απίθανου γεγονότος που θα άλλαζε τα δεδομένα… «εκτός αν συμβεί κάτι και αλλάζει τη μέχρι τώρα κατάσταση…». Και να που έγινε. Κάτι που έμοιαζε να ήταν σαν κοινό μυστικό…

Η προεκλογική εκστρατεία των τελευταίων λίγων ημερών της Χίλαρι Κλίντον, από πολιτεία σε πολιτεία συνοδεύεται με την παράλληλη στήριξη του προέδρου Ομπάμα ο οποίος εμφανίζεται για να μιλήσει για την πρώην υπουργό των εξωτερικών του και τις ικανότητες και τα προσόντα της για την προεδρία, την πρώτη κυρία Μισέλ Ομπάμα, τον Αντιπρόεδρο Μπάιντεν, φυσικά τον πρώην πρόεδρο και σύζυγό της Μπιλ Κλίντον, την κόρη της Τσέλσι, τον αντίπαλό της στις προκριματικές, Μπέρνι Σάντερς, παράλληλα με καλλιτέχνες που εμφανίζονται στην σκηνή με την υποψήφια των Δημοκρατικών (βλέπε Τζένιφερ Λόπεζ και Κέιτ Πέρι) και φυσικά με την στήριξη και την παρεχόμενη αντίστοιχη προβολή του αμερικανικού mainstream μιντιακού συστήματος. Από την άλλη πλευρά, μάλλον το αντίθετο συμβαίνει με την προεκλογική εκστρατεία του εκκεντρικού και καθόλα απρόβλεπτου Ντόναλντ Τραμπ. Ταξιδεύει από πολιτεία σε πολιτεία, εξακολουθεί να δέχεται την έντονη κριτική (δίκαιη ή άδικη ο καθένας κρίνει μόνος του) από τα  αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, και την μάλλον αποστασιοποιημένη στάση ηγετικών στελεχών του κόμματος που εκπροσωπεί. Αν έπαιξαν ρόλο μόνο όλα τα παραπάνω, η κα Κλίντον θα έπρεπε να πανηγύριζε από σήμερα για την άνετη νίκη της. Η ζυγαριά σαφώς και θα έκλινε υπέρ της.

Ωστόσο ο κ. Τραμπ εξακολουθεί να είναι πολύ ψηλά στις δημοσκοπήσεις, διεκδικώντας ακόμα με αρκετές πιθανότητες τον προεδρικό θώκο. Το γεγονός και μόνο αυτό, κοιτώντας το παζλ που συνθέτει ολοκληρωτικά την εικόνα της σημερινής αμερικανικής πραγματικότητας ως προς τις επερχόμενες εκλογές και το ενδεχόμενο αποτέλεσμα, υποδηλώνει κάτι: το μήνυμα της κοινωνίας ως κομμάτι του εκλογικού σώματος δεν έχει αποκωδικοποιηθεί ως όφειλε. Έχει χαθεί, μπορεί όχι ολοκληρωτικά, αλλά σίγουρα σε κάποιο βαθμό. Σε ποιο βαθμό, θα το δείξει το αποτέλεσμα… και τότε ενδεχομένως το ίδιο το σύστημα με ό,τι αυτό το αποτελεί να έρθει αντιμέτωπο με τον ίδιο του τον εαυτό και τις μεθόδους του… ο θυμός, η απογοήτευση και η αγανάκτηση που συναντάς περπατώντας στο δρόμο είναι αντισυστημικά στοιχεία… είναι στοιχεία που σε αυτές τις εκλογές κυριαρχούν, δημιουργώντας τεταμένο κλίμα, που κανείς όμως επί της ουσίας ένθεν κακείθεν στα δυο κομματικά στρατόπεδα δεν επιδεικνύει προσπάθεια αποσυμπίεσής του, η οποία πιθανότατα θα έρθει φαινομενικά με την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας. Γιατί ο πρόεδρος την Τρίτη το βράδυ δεν θα έχει εκλεγεί από τη ψήφο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ούτε από τις δημοσκοπήσεις. Άλλος αποφασίζει με την ψήφο του και αυτός ο άλλος προφανώς δεν έχει δει να αντικατοπτρισμό του προσώπου του, των δυσκολιών του, της αγωνίας του σε αυτό που σκιαγραφεί καθένας από τους υποψηφίους ότι οραματίζεται για τη χώρα που θέλει να κυβερνήσει…

ίδωμεν…