10 φωτογραφίες, η χαρά του ψυχαναγκαστικού

Θέμα: Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή ή αλλιώς ΙΨΔ (OCD).

Οι άνθρωποι που πάσχουν από ΙΨΔ, ή πιο απλά από ψυχαναγκαστική διαταραχή, παρουσιάζουν συμπτώματα μεταξύ των οποίων είναι και η εμμονή με την οργάνωση, με το μέτρημα των πάντων, με τον φόβο ότι θα συμβεί κάτι κακό, με τον επαναλαμβανόμενο έλεγχο, τον υπερβολικό ζήλο για καθαριότητα αλλά και τη συνεχή αναζήτηση επιβεβαίωσης.

Η μανιώδης επανάληψη ορισμένων πράξεων με τρόπο αυστηρότατα τελετουργικό

Ένας καθημερινός ψυχαναγκασμός που μπορεί εύκολα να ανιχνευθεί είναι η υπερβολική σχολαστικότητα που σχετίζεται με την τέλεια τη συμμετρία και την τάξη. Οι ψυχαναγκαστικοί δεν είναι απλά οργανωτικοί, αλλά τους αρέσουν τα πράγματα που βρίσκονται σε μία συγκεκριμένη σειρά και θέλουν να οργανώνουν και να τακτοποιούν συνεχώς τα πάντα, ακόμη κι αν δεν συντρέχει λόγος για κάτι τέτοιο. Οι υπόλοιποι άνθρωποι απολαμβάνουν την τακτοποίηση χωρίς όμως να τους καταδυναστεύει ψυχολογικά.

O ψυχαναγκασμός του πλυσίματος των χεριών, μπορεί να συνοδεύει τις φοβικές ιδεοληψίες της ακαθαρσίας και οι ψυχαναγκασμοί της επανάληψης τις ιδεακές ιδεοληψίες που περιλαμβάνουν την αμφιβολία για τη σωστή διεκπεραίωση ορισμένων πράξεων.

Για πολλούς, η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή αρχίζει κατά την παιδική, την εφηβική ή την πρώιμη ενήλικη ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διαγνωστεί πριν από το 20ο έτος της ηλικίας τους, αν και τα συμπτώματα της ΙΨΔ μπορεί να έρχονται, να φεύγουν, να βελτιώνονται ή να εντείνονται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές.

Επηρεάζει άνδρες και γυναίκες σε ίσα ποσοστά, ενώ εμφανίζεται στο ένα τρίτο του ενήλικου πληθυσμού, που έχει εμφανίσει συμπτώματα σε νεότερη ηλικία. Σε προχωρημένες καταστάσεις, το άτομο με ΙΨΔ χρίζει ψυχολογικής βοήθειας – παρακολούθησης. Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως σχεδόν όλοι οι άνθρωποι (ποσοστό 94%) έχουν κατά καιρούς ανεπιθύμητες, ενοχλητικές, παρείσακτες, ψυχαναγκαστικές σκέψεις, εικόνες και παρορμήσεις, που τους δημιουργούν λιγότερο ή περισσότερο άγχος, σύμφωνα με έρευνα του καθηγητή ψυχολογίας Ίνταμ Ραντόμσκι του καναδικού Πανεπιστημίου Κονκόρντια, που έκανε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα ιδεοψυχαναγκαστικών και συναφών διαταραχών “Journal of Obsessive – Compulsive and Related Disorders”.

Αν έχετε κι εσείς OCD, θα εκτιμήσετε τις παρακάτω φωτογραφίες:

Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να απαλλαγεί από (μικρο-)ψυχαναγκασμούς σύμφωνα με τον Ραντόμσκι:

-Να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε ορισμένες από τις δεσμευτικά επαναλαμβανόμενες συνήθειες μας και να παρατηρήσουμε πόσο δυσκολευόμαστε και πόσο μεγάλο είναι το άγχος που μας προκαλεί η αλλαγή αυτή.

-Να αναρωτηθούμε από πού μπορεί να προέρχονται κάποιες “επιτακτικές συνήθειες”.

-Να αναλογιστούμε τι θα συμβεί, ποιες και πόσο δύσκολες θα είναι οι συνέπειες αν δεν κάνουμε κάτι όπως το κάνουμε πάντα. Για παράδειγμα, είναι τόσο δύσκολο να ετοιμαστούμε σε 10 λεπτά για να βγούμε με τη φίλη που μας κάλεσε;

-Να ζητήσουμε τη βοήθεια ψυχολόγου ή ψυχιάτρου αν διαπιστώσουμε ότι κάποιες απλές καθημερινές συνήθειες μας έχουν γίνει έμμονη ιδέα και δεν μπορούμε καθόλου να τις σταματήσουμε ή να τις αλλάξουμε.

Μπόνους, μια προσωπική κατάθεση του υπογράφοντος από σχετικό αφιέρωμα στο oneman.gr:

Ψυχαναγκασμός σου λέει. Γράψε για έναν σου λέει. Τι λέει; Νομίζω ότι είμαι απόλυτα συνυφασμένος με την έννοια των ψυχαναγκασμών. Όχι, σόρι, αυτοί είναι απόλυτα προσαρμοσμένοι στη φύση μου. Οι φίλοι και οι φίλες μου με αποκαλούν πρωσοποποίηση της γκρίνιας, παλιότερα μου έλεγαν ότι αυτοαναιρούμαι συνεχώς, το παλεύω να το περιορίσω αλλά τι να κάνεις, το παν είναι να αναγνωρίζεις το τι γίνεται μέσα σου. Το γιατί, είναι άλλη ιστορία. Πρόσφατα συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς σεντόνι. Είτε είναι χειμώνας και έξω κάνει 3 βαθμούς και μέσα κάνει τρεις κουβέρτες και ένα πάπλωμα (ΠΑΝΤΑ παίζει και σεντόνι), είτε είναι καλοκαίρι και κάνει καύσωνα και λιώνουν τα μπετά, πάλι θα έχω σεντόνι πάνω μου. Αλλιώς δεν θα κοιμηθώ ποτέ. Αλλά ο κυριότερος ψυχαναγκασμός μου είναι το μέτρημα. Τι μετράω; Τα πάντα. Η καλύτερη μου ήταν στον στρατό. Θαλαμοφύλακας τώρα. Μετρούσα τα πάντα. Αρβύλες, σίδερα στα κρεβάτια, κεφάλια, σωλήνες στους τοίχους και δεν έχει τέλος. Μεγάλο όπλο για τις ώρες αναμονής. Περιμένεις να αρχίσει η συναυλία. Θα μετρήσω τους προβολείς και τα φώτα από τέσσερις φορές συνήθως, θα μετρήσω τα κεφάλια που είναι ακριβώς μπροστά μου ή τα ποτήρια που βλέπω. Και το κακό παραγίνεται σε χώρους που επισκέπτομαι για πρώτη φορά. Εκεί να δεις γλέντι. Μέχρι να έχουν καταμετρηθεί τα πάντα και να έχουν διασταυρωθεί, θα περάσει κανά μισάωρο. Μετά κοινωνικοποιούμαι. Το σκάλωμα με τους αριθμούς βέβαια απογειώνεται στον δρόμο. Εκεί μετράω πινακίδες αυτοκινήτων. Τι μετράω. Αθροίζω τους αριθμούς από τις πινακίδες κυκλοφορίας. Παράδειγμα. Αριθμός κυκλοφορίας. ΥΖΒ 5892. Πρώτο άθροισμα. 5+8+9+2 = 6. Δεύτερο άθροισμα. 58+92 = 150, 1+5+0 = 6, πάλι. Γιατί το κάνεις αυτό ρε φίλε αφού ξέρεις ότι θα βγει το ίδιο; Σημασία έχει το ταξίδι, το παιχνίδι, όχι το αποτέλεσμα. Κλείνω ως εξής. Πάντα πίστευα και πιστεύω πως αν έχεις κάποιο “κουσούρι”, δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει εκεί έξω και κάποιος-οι ακόμα που θα έχουν ακριβώς τον ίδιο ψυχαναγκασμό. Την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές, διαπίστωσα πως μια συνάδελφος μου έχει το ίδιο σκάλωμα με τις πινακίδες κυκλοφορίας αυτοκινήτων. Είμαστε πολλοί. Ερχόμαστε.

Επιλογή φωτογραφιών: lolwot