Μπροστά στο καθρέφτη – Μήπως παραλογίζεστε με την εξωτερική σας εμφάνιση;

“Καθρέφτη, καθρεφτάκη μου, ποια είναι η ομορφότερη απ’ όλες;”. Η αγωνία της μοχθηρής βασίλισσας μπορεί να μοιάζει παραμύθι της Χαλιμάς, όμως κρύβει μέσα της μια μεγάλη και άκαμπτη αλήθεια. Η εικόνα μας στον καθρέφτη, η εντύπωση που έχει σκιαγραφηθεί στο μυαλό μας για την εξωτερική μας εμφάνιση είναι ικανή να στοιχειώσει και τα πιο βαθιά και ιδιαίτερα σημεία της ψυχοσύνθεσής μας.

Όσο κι αν ο άνθρωπος θέλησε να ξεφύγει από τη συμμετρία, από την αρμονία, τελικά κατέληγε να την αποζητά. Με έναν τρόπο η εξωτερική εμφάνιση είναι μια τέτοια αντανάκλαση της αέναης αναζήτησης για συμμετρία. Το κάλλος εκθειάστηκε, συζητήθηκε, υμνήθηκε όσο τίποτα ανά τους αιώνες. Σήμερα, στην εποχή που η εικόνα φαντάζει πιο διαπεραστική από ποτέ, η ομορφιά δείχνει να έχει τη δύναμη να κινητοποιεί μάζες, να στηρίζει οικονομίες ίσως και και να ρυθμίζει την ίδια την ευτυχία.

Το αγαθό της εμφάνισης

Οι αρχαίοι Έλληνες υμνούσαν την εξωτερική εμφάνιση, αποδίδοντας σε αυτή το πρόσωπο μιας Θεάς. Τα λαμπερά χαρακτηριστικά μιας γυναίκας έγιναν αντικείμενο έμπνευσης περισσότερο από κάθε άλλο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης σε ποιήματα και λογοτεχνικά κείμενα. Ακόμη και στις πιο απλές καθημερινές συζητήσεις, όταν κανείς θελήσει να περιγράψει κάποιον με θετικό τρόπο θα ξεκινήσει από χαρακτηριστικά που αφορούν στην εικόνα του. “Να δεις μια κοπέλα, σαν τα κρύα τα νερά” θα πει κανείς λες και από μόνη της η εμφάνιση ανήκει στα πιο πολύτιμα προσόντα ενός ανθρώπου.

Είναι φυσικό και επόμενο αυτή η πίεση για το όμορφο, το αψεγάδιαστο, να βαραίνει κάπως περισσότερο το γυναικείο φύλο. “Μια οικονομία, είτε έχει να κάνει με τη μόδα, με τον καλλωπισμό σε οποιαδήποτε μορφή του, βασίζεται και στηρίζεται πάρα πολύ στις ανασφάλειες ή στη δημιουργία έξτρα ανασφαλειών στις γυναίκες” εξηγεί η Κλινική ψυχολόγος Εύη Καραεώργου στο LIFE. Και μπορεί οι αιτίες αυτών των ανασφάλειών για την εξωτερική εμφάνιση να μην πηγάζουν αποκλειστικά από εκεί, σίγουρα όμως στη διαφορά γυναικών ανδρών παίζουν καταλυτικό ρόλο.

Την ίδια ώρα που ένας άνδρας με κάπως παραπάνω κιλά ή λιγότερα μαλλιά μπορεί να αντιμετωπιστεί ως γοητευτικός, ελκυστικός, μια γυναίκα πιέζεται από τον κοινωνικό περίγυρο και τα στερεότυπα πιο έντονα στη σύγκριση με το απόλυτο. “Μια γυναίκα νιώθει ότι πρέπει να πληροί πολύ παραπάνω προϋποθέσεις από ότι ένας άνδρας κι αυτό είναι και μαθημένο και στεροτυπικό” σχολιάζει η ψυχολόγος. 

Τα όρια του λογικού

Άντρες ή γυναίκες, όλοι προβληματιζόμαστε με την εξωτερική μας εμφάνιση κι αυτό σε γενικές γραμμές είναι λογικό και ανθρώπινο. “Επειδή πολλές φορές μια ιδιαίτερα αρνητική εικόνα του εαυτού θα μπορούσε να είναι ένδειξη μιας κάποιας διαταραχής, έχει ένα νόημα να διαχωρίσω τις καταστάσεις τις πιο συνηθισμένες και γνώριμες σε όλους μας” ξεκαθαρίζει η κα. Καραγεώργου. Αν δεν πρόκειται λοιπόν για ένδειξη διαταραχής, όπου ενδείκνυται η συμβουλή ειδικού, μια τέτοια αντίδραση μοιάζει λογική.

“Μια γυναίκα που μπορεί να έχει παραπάνω κιλά, θα φροντίσει πιο πολύ το πρόσωπό της, θα περιποιηθεί τα μαλλιά της, για να τονίσει τα στοιχεία που την κάνουν να αισθάνεται πιο όμορφα” αναφέρει η κα. Καραγεώργου. “Έτσι κι ένας άντρας που μπορεί να νιώθει ότι κάπου “υστερεί” θα προσπαθήσει να αναπτύξει δεξιότητες ή χαρακτηριστικά του, για να νιώσει και εκείνος καλά με τον εαυτό του”.

Και το έξυπνο αντίβαρο

Η αναζήτηση για όλα εκείνα που μπορεί να έρθουν να αντισταθμίσουν ένα υπαρκτό ή όχι και τόσο υπαρκτό πρόβλημα με την εμφάνισή μας μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα χρήσιμη δουλειά. Λειτουργεί ως αντίβαρο, ανακουφίζει από την δυσφορία που μπορεί κανείς να αισθάνεται. “Το αντίβαρό είναι μέχρι να καταφέρω να κάνω την αλλαγή για να νιώθω καλά. Δεν επαναπαύεσαι τόσο εύκολα αν κάτι δεν σου αρέσει. Μέχρι να καταφέρω να κάνω την αλλαγή, ψάχνω να βρω κάτι σαν άμυνα, σαν υποστήριξη, σαν βοήθημα” σημειώνει η κα. Καραγεώργου.

Το ζήτημα προκύπτει όταν όλη αυτή η αγωνία για την εικόνα γίνεται εμμονή. Εκεί που η ατέλεια έρχεται να παραλύσει όλο μας το είναι. Η αναζήτηση του ιδανικού εαυτού, του τέλειου σώματος, της εκθαμβωτικής ομορφιάς γίνεται τελικά σκιά και βαραίνει την κάθε μας κίνηση. Δεν μας αφήνει να απολαύσουμε τη ζωή που όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται κρύβει ομορφιές για όλους, πεντάμορφους και μη. “Η δυσκολία ξεκινάει όταν δεν μπορώ να κοινωνικοποιηθώ, όταν δεν μπορώ όχι να φλερτάρω, ούτε καν να κοιτάξω κάποιον γιατί κάνω το αρνητικό σενάριο “σιγά μην κοιτάξει αυτός εμένα” και αυτό τελικά με κάνει  και κλείνομαι και αποφεύγω πράγματα, ανθρώπους, να ζήσω αυτό που ήθελα” τονίζει η ψυχολόγος.

Σταθείτε λοιπόν στον καθρέφτη με θάρρος και αυτοπεποίθηση, αλλά κυρίως μην μπείτε στον πειρασμό να του κάνετε ερωτήσεις. Λένε, πως οι καθρέφτες είναι οι πιο δεινοί ψεύτες, γιατί κανείς τους δεν μπόρεσε να δει αυτό που κρύβεται πιο βαθιά, πίσω από το είδωλο της αντανάκλασης.

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ένθετο LIFE της εφημερίδας “Έθνος της Κυριακής”. Με τις επιστημονικές συμβουλές της Κλινικής Ψυχολόγου Εύης Καραγεώργου