Η επιδημία της μοναξιάς: Οι άνθρωποι στο δυτικό κόσμο πεθαίνουν μόνοι

Το φαινόμενο της κοινωνικής αποξένωσης δεν είναι νέο μεταξύ των επιστημόνων. Κοινωνιολόγοι προειδοποιούν εδώ και χρόνια για τις καταστροφικές συνέπειες του πληθυσμού που γερνάει, των διαλυμένων οικογενειακών δομών και της κουλτούρας που προωθεί το άτομο, απέναντι στη συλλογικότητα. Ωστόσο σήμερα, έπειτα από την ανάλυση σειράς ερευνών για το θέμα στις αναπτυγμένες χώρες, φαίνεται πως οι άνθρωποι που βυθίζονται στη μοναξιά έχουν 50% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα, συγκριτικά με όσους είναι πιο ‘ενεργοί’ κοινωνικά.

Παλαιότερες έρευνες έδειξαν πως το 1/3 των Αμερικανών, αλλά και 18% των Βρετανών δηλώνουν μοναξιά “συχνά” ή και “πάντα”. Μια νέα έρευνα, συλλέγει στοιχεία παλαιότερων σφυγμομετρήσεων αναφορικά με την απομόνωση και καταλήγει στο συμπέρασμα πως αυτή συνδέεται και με την υγεία.

Η καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα των ΗΠΑ, Τζουλιάν Χολτ – Λάνσταντ, παρουσίασε τα στοιχεία αυτά στον Αμερικανικό Οργανισμό Ψυχολογίας την περασμένη εβδομάδα. Από τα πρώτα ευρήματα προκύπτει πως όσο μεγαλύτερη είναι η κοινωνική συνοχή, οι επαφές και οι σχέσεις με ομάδες, τόσο μειώνεται (50% λιγότερη) η πιθανότητα πρόωρου θανάτου.

Αναλύοντας τα στοιχεία 70 άλλων ερευνών, που εκπροσωπούν 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους σε Ασία, Ευρώπη, Αμερική  και Αυστραλία, η καθηγήτρια παρατήρησε πως το φαινόμενο της απομόνωσης, της μοναξιάς προκαλούσε ίσες πιθανότητες πρόωρου θανάτου με εκείνο της παχυσαρκίας.

“Σε πολλά κράτη ανά τον κόσμο, συνειδητοποιούν πως αντιμετωπίζουμε μια ‘επιδημία μοναξιάς'” σημειώνει η Χολτ-Λαστάντ που παρουσίασε τα ευρήματά της και στην Αμερικανική Γερουσία, τον περασμένο Απρίλιο. Αν και μια τέτοιου είδους επιδημία δεν περιορίζεται στις ευκατάστατες οικονομικά χώρες, είναι πιο συχνή η εμφάνισή τους στη Δύση όπου έχουν επικρατήσει συγκεκριμένα κοινωνικά χαρακτηριστικά: μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής, μείωση των γάμων, υπογεννητικότητα, περισσότερα διαζύγια και περισσότεροι άνθρωποι που μένουν μόνοι.

ΠΗΓΗ QZ