17 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΤΟΜΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΠΕΥΣΕΙΣ ΝΑ ΔΕΙΣ
Η σεζόν τελειώνει επίσημα στις 9 Απριλίου, την Κυριακή των Βαϊων δηλαδή, και εμείς επιλέξαμε τις παραστάσεις που δεν πρέπει να χάσετε.
Η θεατρική σεζόν φτάνει σιγά σιγά και επίσημα στο τέλος της. Η Κυριακή των Βαϊων (9 Απριλίου) παραδοσιακά σημαίνει τη λήξη της. Πολλές είναι οι παραστάσεις που συνεχίζονται και μετά το Πάσχα, όπως και αρκετές οι πρεμιέρες που έρχονται. Εμείς ωστόσο ξεχωρίσαμε 17 παραστάσεις τις οποίες και σας προτείνουμε να δείτε αν δεν το έχετε κάνει μέχρι τώρα, γιατί σύντομα τελειώνουν.
Αναλυτικά
Ρέκβιεμ (σκην. Θεόδωρος Τερζόπουλος)
Μέχρι τις 9 Απριλίου έχετε την ευκαιρία να γίνετε μάρτυρες ενός σπαρακτικού αποχαιρετισμού, ένος θρήνου σχεδόν απόκοσμου. Το Ρέκβιεμ, που σκηνοθέτησε ο Θεόδωρος Τερζόπουλος στο θέατρο Άττις, μοιάζει με προσευχή, με τελετουργία επιθανάτια για όλους αυτούς που έφυγαν από κοντά μας. Με δύο συγκλονιστικές ηθοποιούς, τη Σοφία Χιλλ και την Αγλαΐα Παππά, να συναντιούνται σε έναν αχαρτογράφητο τόπο που μοιάζει με τον Άδη.
Στην παράσταση αυτή αφυπνίζονται ακόμη και αισθήσεις κοιμισμένες, ξεχασμένες. Το συναίσθημα αποκτά άλλο βάθος και αναμνήσεις ξεπηδούν εκ τω έσω βλέποντας τις δύο αυτές πρωταγωνίστριες να περιδινίζονται μέσα στο δικό τους πένθος.
Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου (Χρήστος Θεοδωρίδης)
Μέχρι τις 7 Απριλίου συνεχίζονται οι παραστάσεις της εξαιρετικής θεατρικής μεταφοράς του βιβλίου του Εντουάρ Λουί “Ποιος σκότωσε τον πατέρα μου” που σκηνοθετεί ο Χρήστος Θεοδωρίδης στο ΠΛΥΦΑ. Ένα ανέβασμα στιβαρό, βαθιά ψυχαναλυτικό και καθαρόαιμα πολιτικό μέσω μιας συναισθηματικά δυνατής και καίριας σημασίας ανάγνωσης, που αναδεικνύει την ανάγκη για δικαιοσύνη και ισότητα στην κοινωνία. Ο Ντένης Μακρής και ο Γιώργος Κισσανδράκης ερμηνεύουν έξοχα, σαν μία φωνή, τους ήρωες του έργου και συνθέτουν μία προσωπική και συγκλονιστικά αληθινή εξομολόγηση.
Δόξα Κοινή (σκην. Δημήτρης Τάρλοου)
Ίσα που προλαβαίνετε να δείτε τη “Δόξα Κοινή” στο Θέατρο Πορεία, καθώς οι παραστάσεις τελειώνουν στις 4 Απριλίου. Ο Στρατής Πασχάλης συνθέτει με τρόπο αριστοτεχνικό ένα κείμενο ενώνοντας με μοναδικό τρόπο την ποίηση με το θέατρο, ενώ ο Δημήτρης Τάρλοου καταφέρνει κάτι πολύτιμο και με τη σκηνοθετική του ματιά στήνει μία ποιητική παράσταση εμβαπτίζοντάς μας στη φλόγα της ποίησης μέσω της θεατρικής οδού.
Οι ήρωες των ποιημάτων, ξεπηδούν από τις σελίδες των βιβλίων και αποκτούν σάρκα κι οστά στη σκηνή του θεάτρου Πορεία με μικρές δράσεις που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Κι όλες αυτές οι δράσεις ενώνονται δημιουργώντας έναν αόρατο συνεκτικό ιστό, ένα μεγάλο κουκούλι, στο οποίο σταδιακά μπαίνει μέσα και το κοινό και γίνεται κοινωνός τους.
Το πάρτυ της ζωής μου (σκην. Ανέστης Αζάς)
Μέχρι τις 9 Απριλίου, η λίστα της ζωής της Ελένης Ράντου έχει πολλά υπέροχα πράγματα για τα οποία αξίζει κάποιος να ζει. Έχει παγωτά, μπουγέλα, χαμόγελα, έχει πολλή αγάπη, μπόλικο αυτοσαρκασμό και προπάντων τραύματα. Τραύματα που αν τα δεις από μία άλλη οπτική γωνία, μπορείς να τα αντιμετωπίσεις κατάματα και να τα προσπεράσεις λειαίνοντάς τα.
Ο Ανέστης Αζάς σκηνοθετεί τη δημοφιλή Ελληνίδα ηθοποιό στη θεατρική της επιστροφή -μετά την πανδημία- στο θέατρο Διάνα και μαζί μας χαρίζουν ένα έργο τρυφερό, ξεκαρδιστικό, συγκινητικό και γεμάτο αισιοδοξία. Γιατί ο καθένας από εμάς έχει ανάγκη από μίκρη ώθηση, για να πάρει φόρα για το Πάρτυ της Ζωής του και να (ξανα-)βρει τις μικρές χαρές της ζωής, αυτές που τελικά… είναι και οι πιο μεγάλες.
Όνειρο ενός γελοίου (σκην. Έφη Μπίρμπα)
Έως τις 5 Απριλίου θα παρουσιάζεται στο θέατρο Κιβωτός το πιο αισιόδοξο και διορατικό κείμενο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, «Το Όνειρο ενός Γελοίου». Η Έφη Μπίρμπα και ο Άρης Σερβετάλης μάς βυθίζουν μέσα σε ένα υδάτινο -και υψηλής αισθητικής- σύμπαν γεμάτο από φιλοσοφικά και υπαρξιακά νοήματα και ερωτήματα.
Ο Άρης Σερβετάλης με μία κινησιολογία που μαγνητίζει, σωματοποιεί άριστα -υπό την καθοδήγηση της Έφης Μπίρμπα- τον Γελοίο, και μας ξεναγεί στον κόσμο του οδηγώντας μας στα μύχια των σκέψεών του, μεταξύ πραγματικού και φανταστικού, αλήθειας και ψευδαίσθησης, ορατού και αόρατου, κωμικού και τραγικού, γελοιότητας και σαλότητας.
Κωλόκαιρος (Σκην. Γιώργος Παλούμπης)
Μέχρι τις 11 Απριλίου, ήτοι τη Μ. Τρίτη, θα παρουσιάζεται ο “Κωλόκαιρος” στο Θέατρο Τζένη Καρέζη. Ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος ανεβάζει στο σανίδι ήρωες που μοιάζουν λούμπεν, που χρησιμοποιούν γλώσσα σκληρή και βουτηγμένοι στο αλκοόλ βρίζουν ακατάσχετα. Ήρωες που σταδιακά γίνονται στα μάτια μας οικείοι, καθημερινοί, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Και τους βάζει να περπατήσουν στην καταιγίδα χωρίς ομπρέλα, τους πιέζει να ανοίξουν την κολλημένη από τον συντηρητισμό πόρτα της ζωής τους και να δουν την αλήθεια. Τον άνθρωπο και την τραγική του γελοιότητα. Πέντε ηθοποιοί (Στάθης Σταμουλακάτος, Θάνος Αλεξίου, Βασιλική Διαλυνά, Στέλιος Δημόπουλος, Αντώνης Τσιοτσιόπουλος) κάνουν πραγματική κατάθεση ψυχής σε ένα έργο βγαλμένο από τα σπλάχνα της σύγχρονης κοινωνίας
Berlin Alexanderplatz (σκην. Στάθης Λιβαθινός)
Μέχρι τις 9 Απριλίου θα παρουσιάζεται στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων το Berlin Alexanderplatz, ένα από τα σημαντικότερα έργα του Γερμανού συγγραφέα Άλφρεντ Ντέμπλιν (Alfred Döblin) και ένα από τα αριστουργήματα της γερμανικής λογοτεχνίας.
Η παράσταση που σκηνοθέτησε με ξεχωριστή μαεστρία, λυρισμό και ευαισθησία ο Στάθης Λιβαθινός αναβιώνει ουσιαστικά μία ολόκληρη εποχή και εμπεριέχει μια πληθώρα θεμάτων, από την πολιτική και κοινωνική αναταραχή στη Γερμανία της εποχής, έως την ανθρώπινη αδυναμία και απελπισία. Όλοι οι ηθοποιοί (Βασίλης Ανδρέου, Γιώργος Δάμπασης, Νίκος Καρδώνης, Στάθης Κόικας, Λίλλυ Μελεμέ, Πολυξένη Παπακωνσταντίνου, Δημήτρης Παπανικολάου, Μαρία Σαββίδου, Θεόβη Στύλλου, Άρης Τρουπάκης, Δημήτρης Φιλιππίδης) συνθέτουν μία εξαιρετικά δεμένη ομάδα και συνιστούν μία υποκριτική γροθιά με προεξάρχοντα τον Γιώργο Δάμπαση.
Η παρεξήγηση (σκην. Γιάννης Χουβαρδάς)
Μέχρι τις 9 Απριλίου, η Μαριάννα Κάλμπαρη, η Φλομαρία Παπαδάκη, ο Αναστάσης Ροϊλός και η Πηνελόπη Τσιλίκα θα βυθίσουν όσους τυχερούς προλάβουν σε μία μυσταγωγική κατάνυξη. Η σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά πάνω σε αυτό το σπουδαίο έργο-μελέτη πάνω στη σύγκρουση του ανθρώπου με το μοιραίο είναι σχεδόν υπνωτιστική.
Το θέματα που αναδεικνύει το κείμενο είναι εξαιρετικά επίκαιρα : τα συναισθήματα του εγκλωβισμού και της απομόνωσης μέσα σε έναν απρόσωπο, ψηφιακό κόσμο, ο πόθος για μια αληθινή ζωή που βρίσκεται κάπου αλλού, η αποξένωση από τον ίδιο μας τον εαυτό, το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα σ’ ένα αδιάφορο σύμπαν, η αδυναμία επικοινωνίας ανάμεσα στους πιο κοντινούς μεταξύ τους ανθρώπους -τα μέλη μιας οικογένειας- που φτάνει εδώ στην απόλυτα τραγική της συνέπεια, τον θάνατο.
Pomona (σκην. Θωμάς Μοσχόπουλος)
Μέχρι τις 9 Απριλίου, ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί στο Θέατρο Πόρτα με τον δικό του ευφυή τρόπο το γοητευτικό σουρεαλιστικό θρίλερ του Άλιστερ ΜακΝτάουαλ “Pomona”, ένα έργο που συνομιλεί απευθείας με τις σύγχρονες αφηγηματικές τάσεις που αναγνωρίζουμε σε σειρές μυστηρίου, όπως το παλαιότερο Lost, αλλά και τις σειρές του Netflix Dark και Stranger Things. Το κοινό βυθίζεται σταδιακά στον αλλόκοτο κόσμο του, παρασύρεται σε θεωρίες συνωμοσίας και “ξεβολεύεται” από μυστικές μεταφορές μυστηριωδών φορτίων που λαμβάνουν χώρα.
Οι Στεφανία Ζώρα, Σίμος Κακάλας, Ειρήνη Μακρή, Άννα Μάσχα, Άλκης Μπακογιάννης, Γιώργος Παπαπαύλου και Φώτης Στρατηγός ενσαρκώνουν τους ήρωες του έργου, που το κοινό βλέπουν επί σκηνής να προσπαθούν να επιβιώσουν ενάντια στα όσα σκληρά τους συμβαίνουν, αλλά και να επιδίδονται ταυτόχρονα σε ένα παθιασμένο παιχνίδι D&D.
Κουκλόσπιτο (σκην. Δημήτρης Τάρλοου )
Ο Δημήτρης Τάρλοου παρουσιάζει μία υπαρξιακή σύγχρονη ανάγνωση του “Κουκλόσπιτου” του σπουδαίου αυτού αριστουργήματος Ίψεν και μεταφέρει την ιστορία της Νόρας και του Τόρβαλντ στο σήμερα με πολύ εύστοχο και έξυπνο τρόπο. Ρεαλιστικές ερμηνείες από έξι δυνατούς ηθοποιούς με προεξάρχοντες τη Λένα Παπαληγούρα που μας χαρίζει εξαιρετικές στιγμές ως Νόρα και τον Γιώργο Χριστοδούλου σαν ένα πιο γειωμένο Τόρβαλντ. Μία υψηλού επιπέδου παράσταση και συνάμα ένα σχόλιο στο ναρκισιστικό σήμερα και στις παθογένειες των οικογενειακών και διαπροσωπικών σχέσεων.
Ελευθερία στη Βρέμη (σκην. Νίκος Μαστοράκης)
Μέχρι τις 9 Απριλίου η Γκεέσε Γκότφριντ θα συνεχίσει να διαπράττει φόνους στο Υπόγειο του Θέατρου Τέχνης της Φρυνίχου. Ο Νίκος Μαστοράκης καταπιάνεται με το κείμενο του Γερμανού αντικομφορμιστή κινηματογραφιστή και συγγραφέα Ράινερ Βέρνερ Φάσμπιντερ και το μεταφέρει στο σήμερα σαν μία εύστοχη παραβολή/διασκευή στηριζόμενος στη ρέουσα μετάφραση Γιώργου Δεπάστα. Έξοχες ερμηνείες σε μία άψογα αισθητικά παράσταση για τη συμβολική αναζήτηση της ελευθερίας που συνομιλεί απευθείας με το σύγχρονο πατριαρχικό σύμπαν.
Sexy Laundry (σκην. Σπύρος Παπαδόπουλος)
Μέχρι τις 9 Απριλίου θα συνεχιστεί η παράσταση “Sexy Laundry” στο θέατρο Κάππα με τον Σπύρο Παπαδόπουλο και τη Ρένια Λουιζίδου. Δεν είναι τυχαίο που ο Σπύρος Παπαδόπουλος επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να ανεβάσει ένα feelgood έργο σχέσεων, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένα κουρασμένο από τον γάμο του ζευγάρι που προσπαθεί να βρει τη χαμένη του λάμψη, να επανασυστηθεί και να επαναπροσδιοριστεί. Το “Sexy Laundry” της Michele Riml είναι μία τρυφερή κωμωδία μέσα από την οποία βγαίνουν όλα τα “άπλυτα” των ζευγαριών στη φόρα κι ακούγονται αλήθειες για τις μακροχρόνιες σχέσεις που ταρακουνούν και θέτουν ξανά σε λειτουργία τον μηχανισμό της ενσυναίσθησής τους.
Αίας (σκην. Γιώργος Νανούρης)
Μέχρι τις 9 Απριλίου ο Μιχάλης Σαράντης θα δίνει αυτήν την τόσο συγκλονιστική ερμηνεία υποδυόμενος και τους εννιά ρόλους της σοφόκλειας τραγωδίας, ενώ ο Απόστολος Χαντζαράς συνομιλεί μαζί του ζωγραφίζοντας, μπροστά στα μάτια των θεατών.
Ο ΑΙΑΣ, ο μεγαλύτερος πολεμιστής στο στρατόπεδο των Ελλήνων, δικαιούται τα όπλα του Αχιλλέα μετά το θάνατο του. Όταν αυτά με δολοπλοκία καταλήγουν στον Οδυσσέα, αποφασίζει να εκδικηθεί. Γίνεται όμως έρμαιο της θεάς Αθηνάς και περίγελος του στρατεύματος των Αργείων. Ατιμασμένος και απεγνωσμένος, αυτοκτονεί.
Η Ράβδος (σκην. Γιώργος Σκεύας)
Μέχρι τις 9 Απριλίου στο ιστορικό Αμφιθέατρο στην Πλάκα τίθεται το ερώτημα του πώς τελικά αλλάζει η έννοια της «βίας» από γενιά σε γενιά. Με βάση το ερώτημα αυτό, ο Γιώργος Σκεύας στήνει μία παράσταση στην οποία τον πρώτο λόγο έχει η διαλεκτική των προσώπων και μήλον της έριδος είναι η “Ράβδος“. Ένα δηλαδή γερό κλαδί δέντρου, με το οποίο οι δάσκαλοι “νουθετούσαν” τους άτακτους μαθητές τα παλαιότερα χρόνια, όταν η σωματική βία στα σχολεία δεν ήταν κατακριτέα. Αυτό το σύμβολο του “κακού” είναι τώρα πια καλά κρυμμένο στο πατάρι της οικογένειας και ο χειριστής της – στην προκειμένη ο πατέρας της οικογένειας- θεωρείται βασανιστής και πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά και εκ των υστέρων. Η δραματουργική συνθήκη που δημιουργείται μέσα στο άδειο σχεδόν σκηνικό που ο ίδιος ο Γ. Σκεύας επιμελήθηκε είναι τρομερά ενδιαφέρουσα, ενώ ο Δημήτρης Καταλειφός δίνει μία συγκλονιστική ερμηνεία.
Τυχαίος Θάνατος ενός Αναρχικού (σκην. Γιάννης Κακλέας)
Μέχρι τις 9 Απριλίου προλαβαίνετε να δείτε το υποκριτικό κρεσέντο του Πάνου Βλάχου στον “Τυχαίο Θάνατο ενός Αναρχικού” που σκηνοθετεί ο Γιάννης Κακλέας. Μία παράσταση αντίδοτο στα κακώς κείμενα της κοινωνίας, που απευθύνεται στο ευρύ κοινό, έχει πολλή ουσία εντός της, δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο, αποδομεί και σατιρίζει τα πάντα, διακωμωδεί το σήμερα με τρομερή οξυδέρκεια και στο τέλος αφήνει τον θεατή με ένα χαμόγελο προβληματισμού.
Μαζί με τον Πάνο Βλάχο που έγραψε τους στίχους των τραγουδιών, χρησιμοποίησαν το ρευστό υλικό του Ντάριο Φο σαν βάση, το έπλασαν με τα δικά τους χέρια και το μετέφεραν εύστοχα στο σήμερα.
Αρκουδοράχη (σκην. Ιώ Βουλγαράκη)
Μέχρι τις 9 Απριλίου μπορείτε να δείτε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την «Αρκουδοράχη» (2019) του πολυβραβευμένου Ουαλού συγγραφέα θεάτρου και κινηματογράφου Εντ Τόμας σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη με τους Δημήτρη Γεωργιάδη, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Δέσποινα Κούρτη και Αργύρη Ξάφη.
Ο Εντ Τόμας συνθέτει με μια ιδιοσυγκρασιακή, αιχμηρή και ποιητική γραφή ένα post-apocalyptic τοπίο, όπου η σκιά ενός αόρατου πολέμου μεταμορφώνει τα πάντα και για πάντα, και δημιουργεί μια σύγχρονη και τολμηρή σπουδή πάνω στην απώλεια.
Η νύχτα των μυστικών (σκην. Αικατερίνη Παπαγεωργίου)
«Η νύχτα των μυστικών» του Άκη Δήμου, στα χέρια της Αικατερίνης Παπαγεωργίου μεταμορφώθηκε σε ένα σύγχρονο παραμυθένιο έργο που πραγματεύεται με ρεαλισμό, αλλά και με έναν ιδιαίτερο και αλληγορικό τρόπο, την έννοια της κακοποίησης σε όλα τα επίπεδα μιας σχέσης και σε όλες της τις εκφάνσεις.
Κρατούν πολύ τελικά οι παραστάσεις;
