32 BOOMER ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΛΑΘΟΣ

“’Remember when’ is the lowest form of conversation”, λέει κάποια στιγμή στους Sopranos ο Τόνι Σοπράνο κι έχει απόλυτο δίκιο. Το να συζητάς στη βάση του «θυμάσαι τότε πού…» είναι θλιβερό. Εκτός αν μιλάμε για τις 32 παρακάτω «απόψεις» που θέλουν κάτι καλύτερο από το “ΟΚ boomer” για απάντηση. Μπας και γίνει λίγο συζήτηση…

– Υπάρχει Αριστερά, υπάρχει και Δεξιά.
Ο διαχωρισμός αλλάζει, εξελίσσεται, προσαρμόζεται στα δεδομένα κάθε εποχής. Όσοι δεν τον αποδέχονται είναι δήθεν ευέλικτοι. Δηλαδή πονηροί. Που σημαίνει λαμόγια.

– Με τα νούμερα από το 1 ως το 11, το ποδόσφαιρο είχε πιο πολλή φάση.
(Μη σας πω και το μπάσκετ με 4 ως 15.)

– Το hip hop ήταν σίγουρα καλύτερο στα 90s.
Μπορεί και στα 00s. Τελεία. Κέντρικ. Παύλα.

– Ένα πιάτο αβγά δε γίνεται να κοστίζει 13 ευρώ.
Είναι πολύ ακριβά αν είναι μπένεντικτ, πολύ φθηνά αν είναι φαμπερζέ.

– Το σουβλάκι δεν έχει πατάτες.
Ούτε μαρούλι. Ούτε μαγειρεμένο κόκορα, χούμους, αμπελοφάσουλα ή αβγά ορτυκιού. Και είναι μικρό, στο όριο του να θες και τρίτο (όχι του να σκέφτεσαι το δεύτερο).

– Ο Λεμπρόν Τζέιμς είναι αναμφισβήτητα ο καλύτερος παίκτης στην Ιστορία.
Μετά από Εκείνον.

– Υπήρχε μια εποχή που πήγαινες την Κυριακή στο περίπτερο, έπαιρνες Βήμα, Ελευθεροτυπία ή/και Καθημερινή (και Τα Νέα το Σάββατο) και, κρατώντας κανά δυο κρατούμενα διαπλοκής, ήξερες τι γίνεται στη χώρα.

– Τα περισσότερα (ελληνικά) πόντκαστ είναι κακό (ελληνικό) ραδιόφωνο.

– Τα πράσινα-γαλάζια καφενεία πρέπει να ήταν λιγότερο τοξικά από τα κόκκινα-γαλάζια τρολ.

– Ουπς! Κάθε φορά που κάποιος μιλάει για «τοξικότητα» ή «λαϊκισμό», ένα μικρό γατάκι πεθαίνει αβοήθητο.

– «Δεν τις κάνουν τις υποκλοπές όπως παλιά…»!

– Λαϊβάδικο σαν το «Ρόδον» δεν έχει ξαναδεί η Αθήνα.

– «Αν στο κοινό δίνουμε αποκλειστικά ένα πράγμα και του πουλάμε συνεχώς μόνο αυτό, τότε φυσικά και θα θέλουν περισσότερο. Αφού μόνο αυτό θα γνωρίζουν» (Μάρτιν Σκορσέζε για τις ταινίες της Marvel)

– Δηλαδή, συγκρίνεται η αίσθηση να πίνεις ένα καθαρό, καλό ποτό στην αγαπημένη σου μπάρα με ένα κοκτέιλ που έχει πάνω από 6 συστατικά;

– Η κοινωνική συνείδηση έχει μεγαλύτερη σημασία από τις αντωνυμίες. Τις περιέχει.

– Αν δεν τρομάζαμε πια κάθε φορά που μας τηλεφωνούν, θα είχαμε γλιτώσει gigabytes, παρεξηγήσεις κι εκείνο το περίεργο είδος φιλίας που ευδοκιμεί μόνο στα τσατ.

– Η πολιτική ορθότητα είναι το superfood των νεοσυντηρητικών.
Απλά, στη χώρα μας τη χρειαζόμαστε γιατί δεν υπήρξε ποτέ.

– Η cancel culture είναι η αποθέωση της αμορφωσιάς και της οχλοκρατίας.
Απλά, στη χώρα μας κανείς ποτέ δεν πληρώνει για αυτά που λέει (ή κάνει)

– Δεν είναι απαραίτητο οι ποδοσφαιριστές, οι τραγουδιστές, οι σεφ και οποιοιδήποτε άλλοι βγαίνουν στην τηλεόραση (ή δίνουν οπουδήποτε συνεντεύξεις) να είναι πολιτικοί φιλόσοφοι ή να έχουν «καλές απόψεις» για όλα. Μπορούμε απλά να μην τους ρωτάμε για πολλά περισσότερα πράγματα από αυτό στο οποίο διακρίνονται.

– Ήταν καλύτερα όταν ροκ σταρ θεωρούσαμε τους…ροκ σταρ κι όχι κάτι κοινωνιοπαθείς υπερκαπιταλιστές σαν τον Ίλον Μασκ και τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ.

– Το MEGA είναι στο 4.

– Influencers: Πότε τόσοι λίγοι δεν κορόιδεψαν τόσους πολλούς για τόσο πολύ.

– Με το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν όλα υπέροχα.

– Ήταν καλύτερα όταν η ακροδεξιά ήταν τσεκούρια, ψεκασμένα βιβλία και Τηλεάστυ. Κι όχι στην κυβέρνηση (εδώ και μια δεκαετία).

– Ωραία η αποχαύνωση του binge watching, ακόμα καλύτερη η αναμονή για το επεισόδιο της εβδομάδας.

– «Μια χαρά είσαι ρε, τράβα μίλα του-της…»

– Δεν είστε storytellers.
Διαφημιστές είστε. Άντε, marketeers.

– Είναι πολύ σέξι να ξέρεις καλά ελληνικά. Και γενικά θα πας μπροστά έτσι.

– Ένα πιάτο δε γίνεται πιο νόστιμο όσο περισσότερες λέξεις χρειάζονται για να το περιγράψουν.

– Δε γίνεται να μην πιστεύεις στον Θεό (όλα ΟΚ μέχρι εδώ) και να πιστεύεις στο «Αόρατο Χέρι της Αγοράς».

– Μπορεί να ήμασταν λίγο καλύτεροι άνθρωποι πριν τα σόσιαλ μίντια.
Εντάξει, μπορεί και όχι.

– Στο τέλος, πάντα κάποιος θα πληγωθεί.