ΜΠΑΛΑΣΚΑΣ: ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΤΑΙΝΙΑ ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Αρχικά η πρόταση ήταν να γίνει ταινία, αλλά εγώ ήθελα κάτι πολύ μεγαλύτερο, κι έτσι θα γίνει τηλεταινία.

Ποιος βλέπει ακόμα σινεμά; Αν ήταν έτσι θα με βγάζανε κάθε μέρα στο Odeon και όχι στον Αυτιά -«κύριο Αυτιά» για σας.

«Αφήστε με να ξέρω κάτι παραπάνω», είπα στον συν-σεναριογράφο του έργου που επέμενε αρχικά.

Στην αρχή της τηλεταινίας, δεν θα επικεντρωθούμε τόσο στα δικά μου παιδικά χρόνια, όσο στα δικά σας. Δεν μπορεί να ήσασταν όλοι άρρωστοι, πρέπει να υπήρχε και κάτι άλλο που σας έκανε να με ανέχεστε στα παράθυρα τόσα χρόνια. Αυτό θα προσπαθήσουμε να το ανακαλύψουμε όλοι μαζί. Η τέχνη είναι βίωμα συλλογικό.

Στη συνέχεια, μαζί με τον σκηνοθέτη έχουμε αποφασίσει να επιμείνουμε λίγο στη σχολή της χωροφυλακής του 1953, που θα ήθελα να έχω τελειώσει και όχι αυτήν που τελείωσα όντως. Μήνυμα στην πολιτική ηγεσία του τόπου και στην ατολμία της; Μπορεί.

Και μετά έρχεται το καλύτερο. Η καριέρα μου ως αστυνομικός.

Μπορεί η τηλεοπτική μου επιτυχία να τα επισκίασε όλα, αλλά ξέρετε κάτι; Δεν σταμάτησα ποτέ να είμαι ένας ακόμη σκληρός αστυνομικός του δρόμου που απλά έκανε το καθήκον του, καθαρίζοντας τις γειτονιές απ’ τα καθάρματα.

Και επειδή οι υποθέσεις που πέρασαν από τα χέρια μου ήταν αμέτρητες, ευκαιρία να ξαναγνωριστούμε.

Όταν μίλησα για τον ανόητο πιλότο που μετά τη δολοφονία της γυναίκας του, δεν παραδόθηκε αμέσως, προκειμένου απλά να κάνει μερικά χρονάκια και να βγει κύριος, ήξερα πολύ καλά τι έλεγα.

Θυμάμαι περίπτωση δολοφόνου, που πέντε λεπτά μετά το φονικό, μάς πήρε τηλέφωνο και μάς είπε «τον σκότωσα, έρχομαι από εκεί». Ούτε φάκελο δεν προλάβαμε να ανοίξουμε.

Έτσι πρέπει να γίνεται. Σκότωσες; Και τι έγινε; Έλα από δω και θα τα βρούμε.

Έγραψα και την πρώτη μου τηλεταινία τότε, το ‘Παραδόθηκε’. Πέντε λεπτά εργάρα, κολλημένο το μάτι στην οθόνη, εκεί, καρφωμένο.

Μια άλλη φορά, θυμάμαι έναν που είχε σκοτώσει τέσσερα άτομα. Εμείς το ξέραμε αλλά τον αφήσαμε τρία χρόνια έξω μέχρι να κάνει κι άλλα εγκλήματα, για να δέσουμε καλά την υπόθεση. Και πράγματι. Μας τηλεφώνησε, πήγαμε τον παραλάβαμε, κι εξιχνιάσαμε και άλλες επτά δολοφονίες που έκανε όσο «και καλά» νόμιζε ότι μας ξέφευγε η κοροϊδάρα.

Μόνο εμείς αυτά. Μόνο.

Τέλος πάντων, δεν θέλω να κάνω και πολλά σπόιλερς για το επόμενο καλλιτεχνικό μου βήμα, απλά θέλω να καθησυχάσω και λίγο τους φανς. Ναι παραιτήθηκα, ναι δεν εκπροσωπώ πλέον τον Έλληνα αστυνομικό αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βγαίνω και καθόλου πια στα παράθυρα.

Απλά τώρα θα διαλέγω παιχνίδια. Θα βγαίνω μόνο αν έχω να πω κάποια πολύ χοντρή παλαβομάρα. Για ψιλοπράγματα στείλτε άλλους.

Εγώ, κύριοι, το αγροτικό μου το έκανα. Σειρά σας τώρα.

Το κείμενο είναι προϊόν μυθοπλασίας.