BTK KILLER, Ο ΔΑΙΜΟΝΙΣΜΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ

Ο Ντένις Ρέιντερ άρχισε τη δράση του το 1974. Την ολοκλήρωσε το 1991. Κάθε φορά που αφαιρούσε μια ζωή, ενημέρωνε την αστυνομία και τα media για κάθε λεπτομέρεια του τρόπου που είχε σκοτώσει το εκάστοτε θύμα του. Και μετά χλεύαζε τις αρχές που δεν μπορούσαν να τον πιάσουν.

Μετά την 7η δολοφονία έγραψε σε έναν τηλεοπτικό σταθμό «πόσους ακόμα πρέπει να σκοτώσω για να αποκτήσω ένα όνομα ή εθνική προσοχή;».

Το αίτημα του ικανοποιήθηκε.

Έγινε ο BTK Killer. Το BTK είναι ακρωνύμιο των λέξεων Bind, Torture, Kill.

Σκότωνε αδιακρίτως -γυναίκες, άνδρες και παιδιά.

Στην αρχή έστελνε γράμματα στις αρχές, τις εφημερίδες και τους τηλεοπτικούς σταθμούς, με τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες των ειδεχθών πράξεων.

Έπειτα, ολόκληρα πακέτα με αποδείξεις των εγκλημάτων του και ενδείξεις για την ταυτότητα του.

Σε ένα είχε βάλει μια δισκέτα. Περιείχε μεταδεδομένα που βοήθησαν στη σύνδεση της με έναν υπολογιστή που υπήρχε στην εκκλησία του.

Ήταν το λάθος που οδήγησε στη σύλληψη του, το 2005.

Ομολόγησε δέκα φόνους πρώτου βαθμού, λέγοντας πως «ένας δαίμονας μπήκε μέσα μου όταν ήμουν νέος και έκτοτε με ελέγχει».

Καταδικάστηκα σε δέκα διαδοχικές ποινές ισόβιας κάθειρξης, χωρίς τη δυνατότητα αποφυλάκισης, συν 175 χρόνια για άλλα συναφή αδικήματα. Βρίσκεται στη φυλακή El Dorado του Κάνσας. Είναι 78 ετών.

Η ποινή του ενδέχεται να αυξηθεί περαιτέρω, καθώς τον περασμένο Αύγουστο χαρακτηρίστηκε ‘βασικός ύποπτος’ για την εξαφάνιση μιας 16χρονης cheerleader στην Οκλαχόμα το 1976 και τη δολοφονία μιας 22χρονης στο Μιζούρι, το 1990.

Τα στοιχεία αυτά προέκυψαν με τη βοήθεια της κόρης του Rader, Κerri.

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΩΖΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥ

Η Kerri Rawson είχε πει σε συνέντευξη της το 2019 πως γράφει ακόμα γράμματα στον πατέρα της, αλλά δεν τον έχει συγχωρήσει για όσα έκανε.

Δεν μπορούσε καν να τον αντικρίσει.

Το έκανε τον περασμένο Ιούνιο, για έναν ανώτερο στόχο: να βοηθήσει ερευνητές να κλείσουν ‘παγωμένες υποθέσεις’ για τις οποίες ενδεχομένως να ευθύνεται ο πατέρας της.

Έτσι προέκυψαν στοιχεία για την Cynthia Kinney και την Shawna Beth Garber, πριν ένα μήνα.

«Πάντα ήθελα να βοηθήσω» λέει στους New York Times, «η βοήθεια στους ερευνητές είναι μέρος της θεραπευτικής της διαδικασίας.

Ένας τρόπος να ορίσω τη δική μου εκδοχή του φυσιολογικού, να αποκτήσω μια αίσθηση ελέγχου σε μια κατάσταση που για χρόνια με είχε ως παριστάμενη και θύμα. Σε κάτι που έμοιαζε μια κανονική οικογένεια της Midwest, ενώ όλα τα μέλη ήμασταν λεκτικά, ψυχικά και σωματικά κακοποιημένα από τον πατέρα μου».

Εν αγνοία της, βοήθησε και στη σύλληψη του Rader το 2005, όταν ερευνητές πήραν δείγμα του DNA της από ένα Test Pap για να συνδέσουν τον πατέρα της με τις δολοφονίες του ξακουστού BTK Killer.

 

Ο ΡΕΪΝΤΕΡ ΕΙΧΕ ΔΩΣΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ- ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ

 

Ο Rader ήταν σεβαστό μέλος της κοινωνίας της κομητείας του Sedgwick, στη Wichita των ΗΠΑ. Ένας ευγενικός, καλοσυνάτος, ευυπόληπτος οικογενειάρχης, ενεργό μέλος της ενορίας του (διετέλεσε και πρόεδρος του εκκλησιαστικού συμβουλίου της Λουθηρανικής Εκκλησίας του Χριστού), αρχηγός των προσκόπων, ενώ έβαζε και συναγερμούς ασφαλείας.

Είχε περάσει τέσσερα χρόνια ως μηχανικός στην πολεμική αεροπορία. Μετά το απολυτήριο που πήρε από τον στρατό (το 1971) γνώρισε στην εκκλησία του την Paula Dietz. Παντρεύτηκαν πολύ σύντομα και απέκτησαν δυο παιδιά: την Kerri και τον Brian.

Επέστρεψε στο πανεπιστήμιο, το οποίο είχε παρατήσει για να πάει στον στρατό. Πήρε πτυχίο στην τεχνολογία ηλεκτρονικών μηχανών και bachelor στις επιστήμες, με ειδικότητα τη Διοίκηση της Δικαιοσύνης.

Μπορούσε να γίνει αστυνομικός.

Δεν έγινε.

Προτίμησε να κάνει χρήση του δικαιώματος που του έδινε το πτυχίο του, να κάνει αναφορές και να εκδίδει πρόστιμα για μικρές παραβάσεις (πχ απεριποίητο γκαζόν). Ήταν κάτι με το οποίο ασχολήθηκε μετά το 1991.

«Έκανα τα πάντα για να νιώσω το ανήκειν. Να νικήσω τις παρορμήσεις μου» είπε όταν η αποτυχία του ήταν δεδομένη.

Μεγάλωσε ως ο μεγαλύτερος των τεσσάρων γιων της οικογένειας που δημιούργησαν η λογίστρια Dorothea Mae Rader και εργάτης στην Kansas Gas Service, William Elvin Rader. Έχει πει πως οι γονείς του δούλευαν πολλές ώρες και δεν ασχολούνταν ιδιαίτερα με τα παιδιά τους.

Ο Dennis αισθανόταν έντονα την αμέλεια της μητέρας του, την οποία απεχθανόταν -όπως έχει ομολογήσει.

«Με τον πατέρα μου τα πηγαίναμε πολύ καλά. Η μητέρα μου δεν ήταν πάντα χαρούμενη. Την αγαπούσα. Ακόμα την αγαπώ. Αλλά νιώθω και λίγη μνησικακία για εκείνη».

Aποκάλυψε και ένα χαρακτηριστικό περιστατικό.

Το δαχτυλίδι της Dorothea είχε πιαστεί σε ελατήριο του καναπέ. Δεν μπορούσε να απελευθερωθεί. Ζήτησε από τον Dennis να τη βοηθήσει. Δεν το έκανε.

«Ένιωθα ενθουσιασμένος που την έβλεπα παγιδευμένη και αβοήθητη, να με κοιτάζει με τρόμο».

Από το δημοτικό είχε σεξουαλικές φαντασιώσεις «που ήταν κάπως πιο περίεργες από εκείνες άλλων ανθρώπων». Σε όλες έδενε γυναίκες και τις βασάνιζε. Στο γυμνάσιο θέλησε να κάνει πράξη τις εικόνες του μυαλού του, βασανίζοντας και σκοτώνοντας μικρά ζώα.

Απέκτησε φετίχ όπως η ηδονοβλεψία, η αυτοερωτική ασφυξία και το cross–dressing.

Συνήθισε να κατασκοπεύει γείτονες, ντυμένος με γυναικεία ρούχα που είχε κλέψει και να αυνανίζεται ενώ έδενε με σχοινιά το λαιμό και τα χέρια του.

Ως ενήλικας, ενώ είχα αρχίσει την εγκληματική του δράση, συχνά φωτογράφιζε τον εαυτό του ντυμένο με γυναικεία ρούχα, με μια γυναικεία μάσκα στο πρόσωπο και σχοινιά στα χέρια. «Υποδυόμουν τα θύματα μου».

ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΞΕΛΙΧΘΗΚΑΝ

Το πρώτο θύμα ήταν η 33χρονη Julie Otero. Δούλευε στην ίδια εταιρία με τον Rader. Στις 15/1 του 1974 εισέβαλε στο σπίτι της. Τη σκότωσε μαζί με τον σύζυγο της και τα δυο από τα 5 παιδιά τους -τα άλλα 3 σώθηκαν γιατί είχαν πάει ήδη στο σχολείο.

Για την εκτέλεση τους χρησιμοποίησε διάφορες μεθόδους ασφυξίας. Δίπλα στην ημίγυμνη 33χρονη βρέθηκε το σπέρμα του δράστη.

Έστειλε σχετικά στοιχεία στην αστυνομία. Ενημέρωσε πως επέλεξε την οικογένεια αυτή δυο μήνες νωρίτερα, όταν είδε την Julie να πηγαίνει τα παιδιά στο σχολείο «και τους ακολούθησα». Ανήμερα του εγκλήματος είχε κόψει την τηλεφωνική γραμμή και μπήκε στο σπίτι, όταν ο σύζυγος της Julie άνοιξε την πίσω πόρτα, για να βγει ο σκύλος της οικογένειας.

Επιστολή με λεπτομέρειες έστειλε και μετά τη δολοφονία της 21χρονης Kathryn Bright, η οποία επίσης δούλευε στην ίδια εταιρία με τον Rader. Βρέθηκε στο σπίτι της, μερικώς ντυμένη, μαχαιρωμένη και δεμένη με ένα καλώδιο. «Προσπάθησα να την πνίξω, αλλά προέβαλε έντονες αντιστάσεις και τη μαχαίρωσα 3 φορές στην πλάτη και στους κοιλιακούς». Ο αδελφός της «τον οποίον δεν περίμενα να βρω μπροστά μου» είχε δεχθεί σφαίρα, αλλά επέζησε.

Μεσολάβησε διάλειμμα 6 χρόνων «διάστημα στο οποίο ικανοποιούσα τις παρορμήσεις μου με τα αναμνηστικά που κρατούσα από τα θύματα μου» (κάτι που θα έκανε και άλλες φορές στο μέλλον) πριν την τρίτη δολοφονία.

Η 24χρονη Shirley Vian βρέθηκε μερικώς ντυμένη στο κρεβάτι της, με μια πλαστική σακούλα στο κεφάλι και ένα σχοινί τυλιγμένο γύρω από το λαιμό, τα χέρια και τα πόδια της.

Τα τρία παιδιά στο σπίτι δεν είχαν γρατζουνιά. Τα είχε κλειδώσει στο μπάνιο και είχε σκοπό να τα εκτελέσει αφότου τελειώσει με την 24χρονη, αλλά κατάφεραν και δραπέτευσαν.

Επίσης το 1977, η 25χρονη Nancy Fox βρέθηκε στραγγαλισμένη με νάιλον κάλτσες, στο σπίτι της. Ο Snider την παρακολουθούσε για μήνες.

«Ο φόνος αυτός ήταν το ‘τέλειο χτύπημα’. Δεν προέβαλε αντιστάσεις. Είχα τον πλήρη έλεγχο πάνω της. Ήταν από τους φόνους που απόλαυσα περισσότερο».

Ο serial killer είχε κρίνει πως οι αρχές δεν του έδιναν σημασία. Τηλεφώνησε σε ένα αστυνομικό τμήμα και έδωσε το όνομα και τη διεύθυνση της Fox, ώστε να πάνε να τη βρουν. Με επιστολή στους ερευνητές, ανέλαβε την ευθύνη για ό,τι είχε κάνει έως τότε.

Με άλλη σε τηλεοπτικό δίκτυο ζήτησε όνομα -που έλαβε.

Επέστρεψε στην ανατροφή των παιδιών του, πριν βάλει στο στόχαστρο μια γειτόνισσα που ήταν φιλική μαζί του. Η 53χρονη Marine Hedge βρέθηκε νεκρή το 1985, σε έναν χωματόδρομο, οκτώ ημέρες μετά την απαγωγή της. Την είχε στραγγαλίσει.

Το 1986 η 28χρονη Vicki Wegerle βρέθηκε στραγγαλισμένη στο κρεβάτι της. Ο δίχρονος γιος της ήταν στο σπίτι. Δεν τον ακούμπησε.

Πέρασε την επόμενη πενταετία με έντονη ανάμειξη στα εκκλησιαστικά δρώμενα. Το 1991 απήγαγε το τελευταίο του θύμα, την 62χρονη Dolores Davis, από το σπίτι της. Η γυναίκα βρέθηκε 13 μέρες αργότερα στραγγαλισμένη και δεμένη κάτω από μια γέφυρα. Φορούσε μάσκα.

Έκτοτε αποσύρθηκε. Ή τουλάχιστον δεν συνδέθηκε με κάποιο άλλο θύμα -πριν τον Αύγουστο του 2023.

Έγινε υπεύθυνος για την αιχμαλωσία των αδέσποτων σκύλων και αξιωματικός συμμόρφωσης στο Park City. Οι γείτονες τον θυμούνταν να δείχνει συχνά υπερβολικό ζήλο, να είναι εξαιρετικά αυστηρός και να απολαμβάνει να εκφοβίζει και να παρενοχλεί ανύπαντρες γυναίκες.

Κάτι όμως, του έλειπε.

Στην 30η επέτειο από τα πρώτα του εγκλήματα, έστειλε επιστολή σε μέσο (Wichita Eagle) μαζί με φωτογραφίες από το στραγγαλισμό της Wegerle, το 1986 και μια φωτοτυπία του διπλώματος οδήγησης της.

Έως τότε αυτό το έγκλημα δεν είχε συνδεθεί με τον Rader.

Aκολούθησαν άλλες επιστολές και πακέτα με υλικό της δράσης του σε τηλεοπτικούς σταθμούς, με tips για τις δουλειές που έκανε ώστε να μπορεί να μπαίνει σε ξένα σπίτια και τον εαυτό του -σε έκδοση σταυρόλεξου.

Σε ένα έβαλε τη δισκέτα που αποκάλυψε την ταυτότητα του.

Κατάφερε να συλληφθεί. Ομολόγησε 10 δολοφονίες και ότι ήταν έτοιμος για την επόμενη -είχε διαλέξει το επόμενο θύμα του. «Δεν υπολόγιζα ότι θα συλληφθώ. Έπαιζα χρόνια αυτό το παιχνίδι με την αστυνομία που τελικά, κατάλαβε ποιος είμαι».

ΑΛΛΑΞΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥ PROFILING

Το modus operandi του Rader είχε σημαντικό αντίκτυπο στις έρευνες εγκληματικών χαρακτηριστικών και κατά συρροή δολοφόνων.

Αποκάλυπτε τη σαδιστική του προσωπικότητα, πως αντλούσε ευχαρίστηση, όταν προκαλούσε πόνο κατά τα βασανιστήρια στα οποία υπέβαλε τα θύματα του.

Έχει παραδεχθεί πως η ολοκλήρωση με το φόνο είχε ως στόχο την ικανοποίηση της σεξουαλικής του φαντασίας.

Αφότου συνελήφθη, ήταν πολλοί οι επιστήμονες που ενδιαφέρθηκαν να αποκωδικοποιήσουν το ‘φαινόμενο’ του πώς κάποιος αποσυνδέεται πλήρως από την ανθρώπινη φύση του.

Διαπιστώθηκε πως ήταν ένας βαθιά διαταραγμένος άνδρας που αντλούσε ευχαρίστηση από τα βάσανα των άλλων.

Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι που τον εξέτασαν, διαπίστωσαν ότι πρωτίστως ήταν νάρκισσος, ο οποίος λαχταρούσε την προσοχή και την αναγνώριση για τα εγκλήματά του.

Διαγνώστηκε και με αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από έλλειψη ενσυναίσθησης για τους άλλους, χειριστική συμπεριφορά και αδιαφορία για κοινωνικούς κανόνες και κανόνες.

Ήταν και control freak, χάριν του σχολαστικού σχεδιασμού των εγκλημάτων του. Απολάμβανε τη δύναμη και τον έλεγχο που είχε κατά τη διάρκεια των εγκλημάτων και του ‘πειράγματος’ των αρχών.

Είχε επίσης, ένα κοινό χαρακτηριστικό μεταξύ των serial killers: την ικανότητα να ενεργεί βάσει των σκοτεινών του φαντασιώσεων, χωρίς τύψεις ή ενσυναίσθηση.