ΤΟ ΕΜΜΑ ΚΟΡΙΝ ΗΘΕΛΕ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΟΡΑΤΟ

«Όταν ήμουν παιδί, ήθελα πραγματικά να είμαι αόρατο. Ήθελα να έχω τη δύναμη να να κινούμαι στον κόσμο χωρίς να με βλέπουν», λέει το Έμμα Κόριν σε μια συζήτηση που κάνουμε μέσω zoom λίγες μέρες πριν ανοίξει στα σινεμά η εμπορικά μεγαλύτερη ταινία της καριέρας του.

«Υποθέτω ότι είναι κάπως αστείο αυτό, δεδομένου ότι είμαι ηθοποιός», λέει γελώντας.

Γεννήθηκε το 1995 στο Κεντ στην Αγγλία, με μπίζνεσμαν πατέρα και λογοθεραπεύτρια μητέρα αναπτύσσοντας σταδιακά από το σχολείο ενδιαφέρον για το θέατρο και σπουδάζοντας τελικά στο St. John’s College το 2015. Όταν πριν 2 χρόνια έγινε το πρώτο non-binary εξώφυλλο της Vogue, το Έμμα Κόριν μίλησε στο περιοδικό για τα παιδικά του χρόνια:

«Το Κόριν περιγράφει τον εαυτό του ως ένα παιδί που έβγαινε στην ύπαιθρο, που συχνά έτρεχε ελεύθερα και “ευδοκιμούσε το καλοκαίρι”, χτίζοντας οχυρά στην οικογενειακή ιδιοκτησία στο Κεντ και καλλιεργώντας μια προεφηβική γοητεία για τα έντομα». Κυνηγώντας από τότε ίσως, μια αίσθηση ελευθερίας.

Η οικογένειά της, δηλαδή οι γονείς αλλά και οι δύο νεότεροί της αδερφοί, ήταν υποστηρηκτική όταν έκανε coming out. Θυμάται, στο ίδιο άρθρο, πως άρχισε να βγαίνει με μια κοπέλα και το είπε στη μητέρα του, και μετά ο μικρός αδερφός έστειλε DM λέγοντας: «Γεια σου, ήθελα να σε καλωσορίσω, γιατί είμαι bi εδώ και πολύ καιρό». Λέει το Κόριν: «Η επόμενη γενιά είναι πολύ πιο χαλαρή. Βρίσκουν έναν τρόπο να εκφράζονται που είναι λιγότερο δυαδικός με έναν πολύ οργανικό τρόπο. Ενώ εμείς είμαστε σχεδόν παγιδευμένοι στο ενδιάμεσο».

Ένα από τα αστέρια της εποχής της πανδημίας, βρήκε τον πρώτο του μεγάλο ρόλο όταν τον Νοέμβριο του ‘20 πρωταγωνίστησε ως πριγκίπισσα Νταϊάνα στην 4η σεζόν του The Crown, μια αληθινά απρόσμενη ερμηνεία – η Νταϊάνα ως ξωτικό, ως ένα πλάσμα που δε μπορούσες με βεβαιότητα να καθορίσεις, που διαρκώς έμοιαζε να εξερευνά τα όρια της εικόνας και του ίδιου του περίγυρού της.

Το «θα ήθελα να ήμουν αόρατο» σχεδόν εξηγεί αυτή την προσέγγιση, μερικά χρόνια μετά. Πάντως αποτελεί κάτι φρέσκο και αναπάντεχο, που βοηθά τη σειρά να βρει νέα ζωή, μια ερμηνεία που βραβεύεται με Χρυσή Σφαίρα και προτείνεται για Έμμυ προσγειώνοντας το Κόριν στο διεθνές σκηνικό.

«Ήμουν πραγματικά καλομαθημένο που είχα το The Crown ως μια από τις πρώτες μου δουλειές, επειδή ήταν μια τόσο επιδέξια επιχείρηση και επειδή είχε τέτοια οικονομική υποστήριξη από πίσω», παραδέχεται σήμερα. «Και ένιωθες ότι υπήρχε πραγματική υποστήριξη για το πρότζεκτ, η οποία συχνά λείπει από τις ανεξάρτητες ταινίες».

Το The Crown είναι πράγματι μια από τις πλέον καλολαδωμένες μηχανές του σύγχρονου τηλεοπτικού σκηνικού, καταφέρνοντας να πετυχαίνει συχνά διάνα με το κάστινγκ του, είτε βρίσκοντας γνώριμα πρόσωπα για μεγάλους ρόλους, είτε αναδεικνύοντας (ή επιβεβαιώνοντας την άφιξη) πολλά φρέσκα πρόσωπα μιας νέας γενιάς ηθοποιών, από τον Τζος Ο’ Κόνορ και την Κλερ Φόι, μέχρι το Έμμα Κόριν.

Τα επόμενα χρόνια κινήθηκε προσεκτικά, διαλέγοντας κάποια ενδιαφέροντα πρότζεκτ σε σινεμά, τηλεόραση και θέατρο που συχνά με κάποιο τρόπο υπέσκαπταν τις προσδοκίες ως προς τη δυναμική του φύλου. Μια αουτσάιντερ που κατασκευάζει ταυτότητα για να ακολουθήσει τους ρυθμούς της νεοϋορκέζικης ελίτ, η ηρωίδα της στο θεατρικό Anna X φέρνει το Κόριν υποψήφιο για το βραβείο Λόρενς Ολίβιε το 2021. Μια φρέσκια διασκευή στο ιστορικό ερωτικό δράμα Ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλι είναι το επόμενο Netflix βήμα του. Και φυσικά, το ‘Ηρακλής-Πουαρώ-ως-σιωπηλή-μιλένιαλ-χάκερ’ που ήταν το θαυμάσιο σόου μυστηρίου A Murder at the End of the World που ξεχώρισε στην περσινή τηλεόραση.

Καθώς το αστέρι του όμως ανατέλλει, το ίδιο παραμένει σε πλήρη αμφιβολία για το πού στέκεται στη βιομηχανία.

«Την πρώτη μέρα ένιωσα πως πήγαινα στο πλατώ με ένα είδος impostor syndrome. Πραγματικά φοβόμουν να πάω εκεί, δεν είχα ιδέα πώς θα ήταν», ομολογεί καθώς μιλάει για την συμμετοχή στο μπλοκμπάστερ Deadpool & Wolverine, τον πρώτο ρόλο που αναλαμβάνει σε μια τέτοιας κλίμακας και τέτοιου εύρους παραγωγή.

«Και τότε εμφανίστηκα στο σετ, το οποίο νόμιζα ότι θα ήταν κυρίως green screen, αλλά ήταν αυτό το απίστευτο σκηνικό μαμούθ με τον πιο εκπληκτικό σχεδιασμό παραγωγής, και με κόσμο να φοράει κουστούμια. Μου κόπηκε η ανάσα. Αισθάνεσαι πραγματικά ότι είσαι εκεί κι ότι είναι όλα αληθινά. Έπρεπε να τσιμπήσω τον εαυτό μου για να βεβαιωθώ ότι συμβαίνει», θυμάται.

«Η πρώτη μου μέρα θα είναι η μελλοντική μου ανάμνηση από αυτή την ταινία. Το πόσο φοβισμένο ήμουν και το πόσο αμέσως όλα αυτά εξατμίστηκαν και ένιωσα τέτοια άνεση, σαν στο σπίτι μου». Κομπιάζει λίγο. «Δεν θα ήξερα ότι θα ήμουν σε θέση να αποδώσω αυτό το ρόλο αν δεν κατάφερνα να πιστέψω ότι είχα μια θέση εκεί, στο τραπέζι», τονίζει.

«Σίγουρα μου έδωσε μια αίσθηση αυτοπεποίθησης, γιατί ο Χιου κι ο Ράιαν είναι από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς που δουλεύουν σήμερα. Και για να τα καταφέρω, έπρεπε να αρχίσω να πιστεύω στον εαυτό μου. Κι αυτό ήταν ένα ωραίο ταξίδι, κι ας άργησα να το κάνω», λέει.

«Κι εκείνοι, πίστεψαν πραγματικά σε μένα. Από την πρώτη μέρα, όταν ανησυχούσα τόσο πολύ ότι δεν θα ταίριαζα, και αισθανόμουν τόσο έξω από το στοιχείο μου και τη σιγουριά μου, με έκαναν να αισθανθώ ότι ανήκα εκεί και ότι ήμουν μέρος αυτού του συνόλου. Τους οφείλω αιώνια ευγνωμοσύνη γιατί δημιούργησαν αυτή την παιδική χαρά όπου ήμασταν όλοι ελεύθεροι να δώσουμε τις καλύτερες ερμηνείες μας με τον δικό μας τρόπο».

Στην ταινία από τα Marvel Studios, που προβάλλεται τώρα στους κινηματογράφους, το Έμμα Κόριν παίζει τη μοχθηρή Κασσάνδρα Νόβα, μια πανίσχυρη μεταλλαγμένη που ως δίδυμη του Τσαρλς Ξαβιέ (που έχουν ερμηνεύσει στις ταινίες ο Πάτρικ Στιούαρτ κι ο Τζέιμς ΜακΑβόι) κατέχει αδιανόητες δυνάμεις.

Θυμάται πως έχει, περιέργως, παίξει την μυθολογική Κασσάνδρα σε ένα θεατρικό έργο στο πανεπιστήμιο το 2016, μια μοντέρνα εξερεύνηση του Ευριπίδη με τίτλο Trojan Barbie. Σε μια κριτική της εποχής, διαβάζουμε πως «ως Κασσάνδρα έδωσε μια από τις καλύτερες ερμηνείες που έχω δει ποτέ. Απέδωσε έναν χαρακτήρα που οδηγήθηκε στα πρόθυρα της τρέλας από ένα τραγικό παρελθόν. Χοροπηδούσε στη σκηνή, πληθωρική και συνάμα τραγική, και ο μονόλογός της ήταν σαγηνευτικός – σκοτεινός, στοιχειωμένος, συναρπαστικός, είχε το κοινό σε αγωνία να δει τι θα μας πετάξει στη συνέχεια».

Ακούγεται σαν μια περιγραφή τελείως συνεπή με τα όσα μας έδωσε αργότερα, από το Crown μέχρι το Murder at the End of the World, ρόλοι που ωστόσο δεν μοιάζουν ποτέ παιγμένοι με τον ίδιο τρόπο. Τώρα λέει πως για την Κασάντρα Νόβα, «ήταν τόσο ευχάριστο να το κάνω γιατί είναι τόσο διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχω κάνει στο παρελθόν. Όλο και περισσότερο προσπαθώ να βρίσκω στους ρόλους που αναλαμβάνω ένα είδος αίσθησης πρόκλησης και πραγματικού ενθουσιασμού στο να βουτάω σε άγνωστα νερά».

Είναι σίγουρα η πρώτη φορά που καλείται να παίξει έναν ρόλο τόσο ευθέως απειλητικό και μοχθηρό. «Είναι αστείο όταν παίζεις έναν κακοποιό γιατί ο κακοποιός είναι μια ταμπέλα. Πρέπει να είμαι σε θέση να βρω ένα κλειδί για να ξεκλειδώσω κάποιο είδος ενσυναίσθησης ή κατανόησης σε αυτήν. Όπως, γιατί συμπεριφέρεται έτσι; Τι την έχει προκαλέσει έτσι;», εξηγεί.

«Μέρος αυτού ήταν να εξετάσω τη σχέση με τον αδερφό της. Την ιδέα ότι την απαρνήθηκε όταν ήταν μωρά, υποθέτω. Και τώρα έφτασε σε αυτή τη θέση όπου εκείνος είναι σωτήρας. Βρίσκεται σε μια τέτοια θέση όπου τον σέβονται και τον λατρεύουν εξαιτίας των ευκαιριών και των ζωών που έδωσε στους μεταλλαγμένους. Και είναι τόσο καλός. Και νομίζω ότι για κάποια που νιώθει ότι δεν έγινε ποτέ αποδεκτή από αυτό το άτομο, είναι κατανοητό ότι θα πήγαινε προς το κακό. Και νομίζω ότι υπάρχουν στιγμές στην ταινία που πραγματικά βλέπεις αυτή τη σύγκρουση μέσα της».

Μιλώντας για την τεχνική της στο να μπαίνει στο πετσί ενός τέτοιου ρόλου – ή ενός οποιοδήποτε ρόλου – λέει πως δεν έχει κάποια ρουτίνα. «Δεν μπαίνω in the zone. Δεν τείνω να το κάνω αυτό. Μακάρι να είχα κάποιο πραγματικά ωραίο τελετουργικό ή ρουτίνα! Αλλά δεν το κάνω», λέει. «Τείνω να προσπαθώ να ακούω περισσότερο κλασική μουσική στο αυτοκίνητο και το πρωί για να προσπαθήσω να ηρεμήσω το μυαλό μου. Επειδή η δύναμη της Κασσάνδρας είναι τόσο πολύ στο μυαλό της», λέει και μοιάζει σα να βρήκε κάτι, σα να θυμήθηκε κάτι και χαμογελά.

«Ναι, άκουγα κλασική μουσική! Και μετά προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο ζεν, γιατί και στο πλατό, ο Ράιαν είναι τόσο αστείος όλη την ώρα και τόσο ενεργητικός. Ο Σον είναι σαν λαγουδάκι Energizer και είναι τόσο εκπληκτικά ενθουσιώδης όλη την ώρα, και είναι επίσης πολύ διασκεδαστικός. Έπρεπε λοιπόν να προσπαθήσω να κρατήσω την ενέργειά μου χαμηλά, ώστε να μπορέσω να φέρω κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τους άλλους».

Το αποτέλεσμα της όλης διαδικασίας είναι τελικά μια ταινία που έχει ήδη εξελιχθεί σε τεράστια εμπορική επιτυχία, προσγειώνοντας το Κόριν σε μια ακόμα νέα πίστα, με τα επόμενα να μοιάζουν συναρπαστικά: Γύρισε ήδη το Nosferatu του Ρόμπερτ Έγκερς όπου παίζει την ηρωίδα Άννα Χάρντινγκ, ενώ μετά αναμένεται να πρωταγωνιστήσει στο αγγλόφωνο ριμέικ του θρυλικού Daisies της Βέρα Χιτίλοβα δίπλα στη Λουσί Ζανγκ από το Παρίσι, 13ο Διαμέρισμα.

Αλλά η συμμετοχή σε μια τέτοια μαζική μπλοκμπάστερ παραγωγή σίγουρα αφήνει κάτι εντελώς νέο ως εμπειρία. «Νομίζω ότι όταν έχεις μια ομάδα ανθρώπων που συναντιούνται, από όλα τα κοινωνικά στρώματα, τις ηλικίες, οτιδήποτε, και όλοι ενώνονται γύρω από αυτό το έργο και τους κόσμους και τις ιστορίες… νομίζω ότι είναι πανέμορφο», λέει με έκπληξη ζωγραφισμένη στο πρόσωπο. Αν και, ακόμα και σε αυτό το μέγεθος, δε μπορεί παρά να κρατά κοντά στην καρδιά κάτι από την εσένς του αουτσάιντερ.

«Έχω μια πραγματική αδυναμία στο αουτσάιντερ. Και πραγματικά πιστεύω ότι ο Wolverine χρειάζεται πολλή φροντίδα, πολλή κατανόηση και ίσως ένα φλιτζάνι τσάι. Οπότε μάλλον διαλέγω τον Wolverine», χαμογελά όταν καλείται να διαλέξει ποιον από τους δύο ήρωες του φιλμ αγαπά πιο πολύ. Αγαπημένη υπερηρωική ταινία έχει εξάλλου το Logan: «Έχει τόση καρδιά και τόση ψυχή και σίγουρα το βλέπεις αυτό να εισέρχεται και στη δική μας ταινία χάρη στον Χιου», λέει.

Και μπορεί πλέον το ίδιο να μη μπορεί πλέον να είναι αόρατο –αν και θα το ήθελε!– αλλά μέσα από ψήγματα αυτής της εμπειρίας και αυτής της ως τώρα ανοδικής καριέρας, μοιάζει να συνθέτει κάτι το ευαίσθητο και ιδιοσυγκρασιακό και αντισυμβατικό μέσα από μικρές στιγμές ξεγνοιασιάς και ανακάλυψης. Είναι μια συναρπαστική διαδρομή, κι είναι ακόμα στην αρχή.