Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΜΑΡΣΟΥΠΙΛΑΜΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ DARK ΑΠΟ ΟΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ

Ο Ζιντρού (Zidrou), ο βραβευμένος Βέλγος κομίστας και ιθύνον νους πίσω από άκρως επιτυχημένες σειρές κόμικ για «παιδιά» κάθε ηλικίας, δεν είναι απλώς ένας αφηγητής: Είναι ένας καλλιτέχνης που πλάθει κόσμους, “ράβει” λέξεις και εικόνες με τέτοια δεξιοτεχνία, ώστε να προκαλεί συναισθηματικές καταιγίδες και να παρουσιάζει την πραγματικότητα μέσα από χορδές ευαισθησίας και έντασης.

Με τη νέα του δουλειά «Μαρσουπιλαμί: Το Θηρίο», τη σκοτεινή επαναπρόσεγγιση του μυθικού ζώου που έχει κατακτήσει από τα 50’s – οπότε κ πρωτοεμφανίστηκε – μέχρι σήμερα τις καρδιές αμέτρητων αναγνωστών και τηλεθεατών διεθνώς, ο Ζιντρού και ο συνδημιουργός του, Φρανκ Πε (Frank Pé), αφερνός παραδίδουν ένα έργο που ξεπερνά τα όρια του παραδοσιακού κόμικ, αποτίοντας φόρο τιμής στον δημιουργό του, Αντρέ Φρανκιάν (André Franquin), αφετέρου τοποθετούν τον χαρακτήρα σε ένα ρεαλιστικό, σκοτεινό και συναισθηματικά φορτισμένο σύμπαν.

«Όταν ήμουν παιδί, τα κόμικς ήταν το ένα από τα δύο βασικά μέσα ενημέρωσής μου», εξηγεί ο Ζιντρού, αναφερόμενος στην επιρροή που είχαν τα κόμικς στη δεκαετία του ’60 στο Βέλγιο. Ο ίδιος μεγάλωσε με τα Στρουμφάκια και άλλους αγαπημένους χαρακτήρες, ενώ το πάθος του για τη μυθοπλασία και την τέχνη ξεκίνησε από νωρίς. Όμως, ποτέ δεν φανταζόταν ότι ο δρόμος του θα τον οδηγούσε στο να γράψει για έναν από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της γαλλοβελγικής κομικς κουλτούρας: Το Μαρσουπιλαμί.

Στο «Θηρίο» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μικρός Ήρως», η ιστορία του Μαρσουπιλαμί απομακρύνεται από το στυλ καρτούν μέσα από το οποίο το γνωρίσαμε, για να αναδείξει μια πιο ρεαλιστική, ώριμη εκδοχή του. Ο Ζιντρού και ο Πε εστιάζουν στα ζητήματα της κακοποίησης των ζώων, του εκφοβισμού και της φιλίας. «Εγώ διηγούμαι μια ιστορία με ανθρώπινες αξίες, αξίες της καρδιάς», λέει ο Ζιντρού, τονίζοντας τη σημασία που έχει το έργο του για τους νέους αναγνώστες, οι οποίοι θα δουν το Μαρσουπιλαμί μέσα από το νέο αυτό πρίσμα: Όχι μόνο ως το αγαπημένο ζώο που κλέβει την παράσταση, αλλά και ως σύμβολο μιας βαθύτερης σχέσης μεταξύ του ανθρώπου και του ζώου.

Ο χαρακτήρας του Μαρσουπιλαμί, που δημιουργήθηκε το 1952 από τον Φρανκιάν, απέκτησε αμέσως τεράστια δημοφιλία και αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές κληρονομιές της ευρωπαϊκής ένατης τέχνης. Ξεκίνησε ως ένα απλό κατοικίδιο των πρωταγωνιστών της σειράς «Spirou & Fantasio» και κατέληξε να αποκτά τη δική του σειρά κόμικς και να αποτελεί έναν από τους πιο εμπορικούς τίτλους σε Γαλλία και Βέλγιο.Η φήμη του χαρακτήρα πήρε νέα ύψη, όταν μεταφέρθηκε στη μικρή οθόνη μέσω της Disney (1993) και μετέπειτα από μια εξίσου πετυχημένη γαλλικής παραγωγής σειρά κινουμένων σχεδίων (2000-2012). Στη χώρα μας, το Μαρσουπιλάμι διαδόθηκε τόσο μέσα από την σειρά κόμικς της Μαμούθκομιξ, αλλά πιο ειδικά μέσα από τη σειρά κινουμένων σχεδίων που έπαιζε στο Alter Channel στις αρχές του 2000.

Ο Ζιντρού, στη συνέντευξη του στο NEWS 24/7, μιλά για τις προκλήσεις και τις χαρές που προκύπτουν από τη συγγραφή αυτού του έργου, σημειώνοντας ότι η δική του ιδέα για το «Θηρίο» ήρθε μετά την επιθυμία του Πε να δώσει έναν πιο ωμό και έντονο τόνο στην ιστορία. Στην καρδιά του έργου φυσικά παραμένουν η αίσθηση της φιλίας, της αλληλεγγύης και η ελπίδα που αναδύονται ακόμα και στις πιο σκοτεινές στιγμές.

Ακολουθεί η κουβέντα μας:

Με ποια κόμικς μεγαλώσατε; Ποιοι ήταν οι αγαπημένοι σας χαρακτήρες;

«Όλα, όλα απολύτως τα κόμικς που έπεφταν στα χέρια μου! Όταν ήμουν μικρός, στο Βέλγιο, τη δεκαετία του ’60, τα κόμικς ήταν το ένα από τα δύο βασικά μέσα ενημέρωσής μου. Το άλλο, φυσικά, ήταν η τηλεόραση. Όταν ήμουν παιδάκι, είχα αδυναμία στα Στρουμφάκια.»

Ξεκινήσατε σαν δάσκαλος προτού εμπλακείτε με τα κόμικς. Μπορείτε να μοιραστείτε την ιστορία αυτής της μετάβασης; Ήταν κάτι που θέλατε πάντοτε να κάνετε:

«Σταμάτησα να διδάσκω για να ξεκινήσω να γράφω τραγούδια για παιδιά, να κάνω θέατρο για παιδιά, βιβλία, κόμικς, ταινίες κινουμένων σχεδίων, κουκλοθέατρο… Πάντοτε για παιδιά.

Τελικά, επικράτησαν τα κόμικς. Ιστορίες, όμως, έφτιαχνα σε όλη μου τη ζωή. Και, πιστέψτε με, δεν ήταν καθόλου εύκολο να καταφέρω να φτάσω στην επιτυχία μέσα από αυτές! Επιπλέον, ακόμα και σήμερα, είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο θα μπορούσε να πιστέψει κανείς.»

Θυμάστε την πρώτη φορά που συναντήσατε το «Μάρσουυπιλαμί»; Ποια ήταν η πρώτη σας εντύπωση;

«Όχι, δεν θυμάμαι καθόλου. Τα έχω διαβάσει όλα, όπως σας έχω πει. Όμως το “Le nid du Marsupilami” σύντομα έγινε για εμένα, ένα από τα πιο αγαπημένα άλμπουμ της σειράς. Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα του μεγαλοφυούς Φρανκιάν.»

Ποια είναι τα αισθήματά σας για τον Φρανκιάν;

«Ένας από τους 100 σπουδαιότερους καλλιτέχνες – σε όλους τους τομείς της τέχνης – του 20ου αιώνα. Ο Τσάπλιν των κόμικς. Και επίσης, είναι και ωραίος τύπος.»

Πότε και πως σας ήρθε η ιδέα για το «Θηρίο»;

«Ο Φρανκ Πε ήθελε ένα άλμπουμ όπου το «άγριο ζώο» μέσα στο Μαρσουπιλαμί θα υπερίσχυε της φανταστικής, διασκεδαστικής πλευράς του.

Και ένας σεναριογράφος, πάνω απ’ όλα, είναι εκεί για να δώσει χαρά στον σχεδιαστή του. Εξ’ ου και η επιλογή της εποχής, της πόλης των Βρυξελλών που είναι ο Βρυξέλλες των παιδικών χρόνων του Φρανκ που μεγάλωσε στη βελγική πρωτεύουσα.»

Ποια είναι τα ζητήματα που θέλατε να θίξετε και να επικοινωνήσετε μέσα από αυτήν την ιστορία;

«Εσείς θα μου το απαντήσετε αυτό! Εγώ διηγούμαι μια ιστορία! Με ανθρώπινες αξίες, αξίες της καρδιάς. Αλλά δεν αφορά εμένα η αποκρυπτογράφηση της!»

Ποιος πήρε την απόφαση να γίνει το Μαρσουπιλαμί πιο ρεαλιστικό από το καρτούν. Έγινε σε συνεννόηση με τον Πε;

«Ήταν επιλογή του Φρανκ, ναι.»

Τι γνώμη πιστεύετε πως θα είχε ο Φρανκιάν για το δικό σας Μαρσουπιλαμί;

«Του άρεσε τόσο πολύ που ήθελε να παίξει έναν από τους χαρακτήρες: αυτόν του δάσκαλου του Franz, του κυρίου Boniface.»

Τι θα κάνατε αν, ως εκ θαύματος, συναντούσατε ένα αληθινό Μαρσουπιλαμί με σάρκα και οστά;

«Θα του χαμογελούσα. Θα του μιλούσα απαλά. Θα του έδινα μερικές τηγανιτές πατάτες να φάει, καθώς του αρέσουν ως φαίνεται. Αλλά κυρίως, πάνω απ’ όλα, δεν θα έβγαζα καμιά φωτογραφία, καμία σέλφι.»

Η ιστορία χαρακτηρίζεται από μια ξεχωριστή ανθρωπιά. Ποιος νομίζετε πως είναι ο ρόλος των κόμικς στις μέρες μας, ανεξαρτήτως της ηλικίας του κοινού,;

«Η ζωή φωτίζει τη μυθοπλασία. Η μυθοπλασία φωτίζει τη ζωή. Τα κόμικς, όπως όλες οι τέχνες, μας βοηθούν να αναρωτηθούμε για το ποιοι είμαστε μέσα στην κοσμοθεωρία των άλλων.»

Ένας φόρος τιμής στο μυθικό πλάσμα του Francquin

Το θηρίο υπήρχε πολύ πριν το ονομάσουν Μαρσουπιλαμί. Πραγματικός γρίφος για τους ζωολόγους, με μια απίστευτα μακριά ουρά, το ζώο αυτό είναι προικισμένο με εκπληκτική δύναμη, εξαιρετική ευφυία, βαθιά ενσυναίσθηση και… τρομερή λαιμαργία. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία ενός τέτοιου θηρίου που ξεφεύγει από τους καταπιεστές του στο βροχερό Βέλγιο του 1955 και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι του Φρανσουά. Ενός νεαρού αγοριού που είναι λάτρης των ζώων και που καθημερινά ανέχεται τη σωματική και ψυχολογική βία από συνομήλικούς του. Η αρχή μιας συναρπαστικής περιπέτειας – άλλοτε σκοτεινή αλλά πάντα γεμάτη ελπίδα – όπως και η αρχή μιας όμορφης φιλίας.

Με τη νέα αυτή εκδοχή, ο Μαρσουπιλαμί επιστρέφει σε μια εποχή που δεν φοβάται να θίξει πιο ευαίσθητα ζητήματα…

Οι συγγραφείς αποτίνουν έναν υπέροχο φόρο τιμής στο μυθικό ζώο που δημιούργησε ο Φρανκιάν, ενώ παράλληλα καταγγέλλουν την βία απέναντι στα ζώα, το εμπόριο εξωτικών ζώων, όπως και τον εκφοβισμό των παιδιών. Ωστόσο, στο κέντρο της ιστορίας βλέπουμε τη φιλία που μπορεί να ενώσει ένα παιδί με ένα ζώο.

Μπορείτε να παραγγείλετε τo «Μαρσουπιλαμί: Το Θηρίο» από το site του Μικρού Ήρωα!

Κυκλοφορεί επίσης σε βιβλιοπωλεία, κομιξάδικα και επιλεγμένα περίπτερα.

Ποιος είναι ο Ζιντρού

Ο Ζιντρού (κατά κόσμον Μπενουά Ντρουζί) γεννήθηκε το 1962 στις Βρυξέλλες. Ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία ως δάσκαλος και στα τέλη της δεκαετίας του ’90 άρχισε να γράφει βιβλία και τραγούδια για παιδιά. Το 1991 μαζί με τον κομίστα Γκόντι με τον οποίο δημιούργησαν τη σειρά κόμικ “L’Élève Ducobu”, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία.

Δημιούργησε πολλές σειρές κόμικ για παιδιά και εφήβους, όπως τα “Crannibales”, “Tamara”, και “Sac à Puces” (οι οποίες κυκλοφόρησαν από την εκδοτική Dupuis), καθώς και το “Scott Zombi” (που εκδόθηκε από την Casterman).

Ο Ζιντρού ανέλαβε επίσης τη σειρά “La Ribambelle” με την εκδοτική Dargaud. Η συνεργασία τους συνεχίστηκε και στις πιο “σκοτεινές” αλλά εξίσου ευαίσθητες σειρές κόμικ “La Peau de l’ours”, “Le Client”, “Lydie” , “Les Folies Bergère”, “La Mondaine” και “Les 3 Fruits”.

Το 2015, ο Ζιντρού επέστρεψε δυναμικά με τρεις νέους τίτλους που εκδόθηκαν από την Dargaud: το “Bouffon”, με τον κομίστα Φράνσις Πορσέλ, το “Les Beaux Étés” με τον Ζόρντι Λαφάμπρ, και το “Le Crime qui est le tien” σε συνεργασία με τον Φιλίπ Μπερτέ. Πρόσφατα, με την εκδοτική Le Lombard ολοκλήρωσε την Αφρικανική Τριλογία του με τον καλλιτέχνη Ραφαέλ Μπεσό, που περιλαμβάνει τα “Le Montreur d’histoires”, “Tourne-disque” και “Un tout petit bout d’elles”, ενώ συμμετείχε στο reboot της κλασικής σειράς “Ric Hochet” με τον καλλιτέχνη Σιμόν Βαν Λιέμτ.

Το 2017, ξεκίνησε μια νέα σειρά με τον Χοσέ Χομς, τη φανταστική περιπέτεια “Shi”, η οποία εκτυλίσσεται στη Βρετανία σε διάστημα δύο αιώνων. Η βιβλιογραφία του επεκτάθηκε με την έκδοση του σουρεαλιστικού” Natures mortes”. Ως ένας από τους πιο παραγωγικούς σεναριογράφους κόμικς της εποχής του, το έργο του συνεχίζει να εκπλήσσει και να ενθουσιάζει με κάθε νέα δημιουργία.