ΚΑΡΑΘΑΝΟΣ – ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ ΣΕ 50 ΛΕΠΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Μετά από δύο συγκλονιστικές παραστάσεις, το “Η Καταρίνα και η ομορφιά να σκοτώνεις φασίστες” που είδαμε το φθινόπωρο του ’23 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης και το “Hecuba not hecuba” που είδαμε το καλοκαίρι στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου, ο Τιάγκο Ροντρίγκες επιστρέφει και μας χαρίζει ένα μικρό αριστούργημα στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, τον “Χορό των Εραστών”, με τον Νίκο Καραθάνο και τη Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Και ναι, πλέον μπορώ να δηλώσω μεγάλη φαν της δουλειάς του Τιάγκο Ροντρίγκες. Ο “Χορός των Εραστών” είναι ένα έργο-ύμνος στην αγάπη και τη συντροφικότητα, ένα μεγάλο ερωτικό ποίημα όπου δύο ηθοποιοί ενώνονται σε μια κοινή αφήγηση.

Πρόκειται για το πρώτο θεατρικό έργο του Τιάγκο Ροντρίγκες και το πιο αυτοβιογραφικό του. Το 2006, βασιζόμενος σε μία εξαιρετικά απλή ιδέα, δόμησε έξυπνα ένα σύντομο κείμενο αποτελούμενο από δύο παράλληλους μονολόγους που εκφέρονται σχεδόν ταυτόχρονα από τους ηθοποιούς. Το 2020, εν μέσω πανδημίας, πρόσθεσε ένα νέο κεφάλαιο στο έργο, επιστρέφοντας στους χαρακτήρες του για να αναδείξει τη βαθύτερη διάσταση της αγάπης.

Η ιστορία μίας αγάπης ξεκινά μέσα στη νύχτα

Η ιστορία ξεκινά με ένα ζευγάρι μέσα στη νύχτα: «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» λέει η γυναίκα, και εκείνος επαναλαμβάνει με ανησυχία «Δεν μπορεί να αναπνεύσει». Ορμούν στο αυτοκίνητο και τρέχουν για τα επείγοντα, καθώς η γυναίκα νιώθει να χάνει την ανάσα της. Ο χρόνος μοιάζει να πιέζει αδυσώπητα, όμως όταν εκείνη επανέρχεται και επιστρέφουν σπίτι τους, βλέπουμε πώς αυτή η κρίσιμη εμπειρία, θα επηρεάσει τη σχέση και τις ζωές του ζευγαριού.

Ο Νίκος Καραθάνος και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου στέκονται όρθιοι στη μέση της σκηνής. Μας κοιτούν στα μάτια και ξεκινούν με έναν ασύλληπτο λυρισμό να αφηγούνται την ιστορία τους, αφορμώμενοι από ένα περιστατικό που άλλαξε για πάντα τη ζωή τους. Μιλούν παράλληλα και αναμετρώνται με μια οριακή εμπειρία ζωής και θανάτου. Όλα όσα λένε, μοιάζουν με ελεύθερο συνειρμό. Ο ένας μπαίνει μέσα στη σκέψη του άλλου, πάνε ενάντια στη φθορά. Λένε “έχουμε χρόνο” και πείθουν και εμάς πως “ναι, υπάρχει χρόνος”. Χρόνος για να ξαναβρεθούμε, χρόνος για να ξαναγνωριστούμε, να αγαπηθούμε, να κάνουμε ό, τι δεν κάναμε και να πούμε ό,τι δεν είπαμε με αυτούς που αγαπάμε.

Αυτό το λυρικό θεατρικό ποίημα είναι ένα μεστό, 50λεπτο απόσταγμα ζωής. Κάθε του στοιχείο έχει λόγο ύπαρξης, χωρίς υπερβολές ή περιττά στοιχεία. Μόνο γνήσια ανθρώπινη αλήθεια.

“έχουμε χρόνο;
ακόμη κι αν η μνήμη μας
κατασκευάζει τη σύνοψη των ζωών μας
μνημονεύουμε τον έρωτα
που διασταυρώθηκε με τις ζωές μας
ο έρωτας
ο έρωτας
μία ακολουθία ημερών
λιγότερο ή περισσότερο ευτυχισμένων
έτσι τη θυμόμαστε
ακριβώς οι ίδιες αναμνήσεις
όπως όταν κάναμε περίπατο στο δάσος
όπως όταν γίναμε δάσος….”

Αυτό που έκανε ο Τιάγκο Ροντρίγκες με τον “Χορό των Εραστών” είναι πραγματικά σπουδαίο. γιατί η παράσταση αυτή γεννά συναισθήματα. Σε προ(σ)καλεί να ξανααγαπήσεις τον άνθρωπό σου, σε ξαναγεμίζει ελπίδα, διώχνει από μέσα σου κάθε φόβο και ματαιότητα. Οι σπαρακτικές ερμηνείες του Νίκου Καραθάνου και της Μαρίσσας Τριανταφυλλίδου λειτουργούν σαν θεραπευτικό άγγιγμα, σαν «βάλσαμο» για τα τραύματα εντός μας.

Οι δύο ήρωες περιγράφουν την πορεία της κοινής τους ζωής, πιστεύουν σε ένα «μαζί για πάντα» κόντρα στον χρόνο. Και ταυτόχρονα μιλούν για τον κύκλο της ζωής μας και το νόημά της. Μέσα από τις προσεκτικά επιλεγμένες επαναλήψεις, τις παραλλαγές και τις παρηχήσεις στους παράλληλους μονολόγους τους οι φωνές τους γίνονται μία. Μιλούν σαν να συγχρονίζονται με την ανάσα και τους χτύπους της καρδιάς του άλλου, αφηγούμενοι τις ελαφρώς διαφορετικές εκδοχές της κοινής τους ιστορίας αγάπης.

Η Μαρία Παπαδήμα υπογράφει μία εξαιρετικά ρέουσα μετάφραση, τον ατμοσφαιρικό σχεδιασμό των φωτισμών έχει αναλάβει ο Ρουί Μοντέιρο, ενώ τα λιτά σκηνικά και κοστούμια υπογράφει η Μάγκντα Μπιζάρο. Πολύτιμη βοηθός σκηνοθέτη η Αργυρώ Χιώτη.

Αυτή η παράσταση προσφέρει μια βαθιά συγκινητική εμπειρία. Σε στιγμές, τα δάκρυα δύσκολα συγκρατούνται, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να μη βυθιστείτε στη λυρικότητα του κειμένου και να μη παρασυρθείτε από τη συναισθηματική ένταση των πρωταγωνιστών, οι οποίοι εξερευνούν με απαράμιλλο τρόπο τη ζωογόνο δύναμη της αγάπης.