BILLIE KARK – ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΞΕΣΗΚΩΝΕΙ ΜΕ TECHNO ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ

Ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά! Αν περνάς χρόνο στο Tik-Tok δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχεις πέσει πάνω στο τραγούδι “Πάρτυ” της 22χρονης Billie Kark και να μην έχεις πάρει χαμπάρι ότι έγινε viral μέσα σε περίπου… ένα βράδυ.

Από τότε αρκετό νερό έχει κυλήσει κάτω από τη γέφυρα και η Βασιλεία, όπως είναι το βαφτιστικό της όνομα, περνάει τις φάσεις της. Η “μετά-το-Πάρτυ” Billie παίζει ηπειρώτικα techno ή για να ακριβολογούμε “ηλεκτρονική organic house με επιρροές από ηπειρώτικα στοιχεία”.

Με απλά λόγια αφήνει ελεύθερη τη φαντασία της για να δημιουργεί κάτι ασυνήθιστο και απροσδόκητο, “παντρεύοντας” την ηλεκτρονική μουσική και το ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι. Και όπως λέει η ίδια: “ελπίζει να μας μεταφέρει σε έναν κόσμο γεμάτο μυθικά πλάσματα, όπως νεράιδες και άλλα πνεύματα των δασών και να μας βοηθήσει να χαθούμε στη δική μας φαντασία μας ενώ χορεύουμε”.

Έναν τέτοιο κόσμο ακούς στο πρώτο της άλμπουμ “Τζίντα”, ενώ η επόμενη φορά που θα την δεις live θα είναι στο “απελευθερωτικό” πάρτι της Στέγης Ωνάση στον Νέο Κόσμο την Πέμπτη 3 Οκτωβρίου.

Η BILLIE ΕΧΕΙ “ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΤΟΥ PARTY ANIMAL”;

Λίγο πριν την κοσμοπλημμύρα του Νέου Κόσμου στο πάρτι της Στέγης, μια τηλεφωνική κουβέντα με την Billie μας έδωσε την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.

Από κοντά ίσως να μας έλεγε για τις γάτες της, για την αγάπη της στις αρχαίες γλώσσες που πεθαίνουν και για το πόσο απεχθάνεται την άναρχη φασαρία. Αλλά και πάλι, είπαμε αρκετά.

Βασιλεία από τη γιαγιά;
Από το Βασιλική της γιαγιάς, που όμως δεν άρεσε στον μπαμπά μου και έτσι με έβγαλαν Βασιλεία. Το Billie προέκυψε ως υποκοριστικό γιατί έτσι με φώναζαν στο σχολείο και στο σπίτι και μου έμεινε.

Εμείς μπορεί να σε ανακαλύψαμε μέσω Tik Tok, αλλά η μουσική δεν σου προέκυψε έτσι ξαφνικά. Οι γονείς σου είχαν σχέση με τη μουσική. Τι μουσικές ακούγατε στο σπίτι;
Υπήρχαν από όλα, γιατί είμαι το μικρότερο παιδάκι από μια μεγάλη οικογένεια. Είμαστε 4 αδέρφια σύνολο, οπότε υπήρχε πολυκοσμία, αλλά ήταν πολύ ωραία γιατί κάθε μέλος έφερε το δικό του στίγμα μέσα στην οικογένεια. Σίγουρα υπήρχε πολύ δυνατό το παραδοσιακό στοιχείο λόγω και του μπαμπά μου. Όσο μεγαλώναμε χόρευε ελληνικούς χορούς στο Λύκειο Ελληνίδων. Βέβαια τώρα τα έχει ψιλοπαρατήσει. Παράλληλα, η μαμά μου είναι πιανίστρια, οπότε ήταν πολύ έντονο στο ζωή μου μεγαλώνοντας το κλασικό πιάνο και οι κλασικοί συνθέτες. Οι αδελφές μου έφεραν την ποπ μουσική στην εξίσωση. Και πολλή Γιουροβίζιον και Disney movies.

Το κανονάκι πώς προέκυψε, δεν είναι δα και ένα όργανο που το ακούς συχνά. Πιο πολύ ακούμε παιδιά να ξεκινούν πιάνο, κιθάρα, βιολί.
Κοίτα, πέρασα και από αυτά. Δηλαδή δοκίμασα και πιάνο και βιολί, αλλά δεν με κέρδισαν. Καλά, το πιάνο το είχα πολύ εύκολο λόγω μαμάς. Οποιοσδήποτε μπορούσε να μάθει πιάνο στο σπίτι μας. Ήταν πολύ δεδομένο ότι θα παίξεις και πιάνο. Είτε το κάνεις σε τοπ επίπεδο είτε όχι. Όταν είδα το κανονάκι μαγεύτηκα. Φοίτησα στο Μουσικό Σχολείο στο Ίλιον και όταν τον πρώτο καιρό μας έκαναν μια παρουσίαση με τα όργανα για το τι θέλουμε να διαλέξουμε να μάθουμε, είδα το κανονάκι και έπαθα πλάκα.

Παρόλα αυτά δεν διάλεξα κανονάκι στην αρχή γιατί ήταν ένα πολύ ακριβό όργανο και τότε δεν μπορούσε να μου το προσφέρει η οικογένειά μου, οπότε διάλεξα ακορντεόν και έκανα ένα χρόνο. Και ναι, ξέρω να παίζω και ακορντεόν. Και ναι, ήμουν πολύ καλή! (γελάει). Κάπως όμως γύρισε η ανάγκη μου για το κανονάκι. Το έβλεπα και το ζήλευα, μου άρεσε πολύ ο ήχος του. Έχει έναν πολύ μοναδικό ήχο που μου δημιουργεί μια ηρεμία, για αυτό το διάλεξα.

Και φαντάζομαι το να πας σε Μουσικό Σχολείο ήταν κομβική απόφαση.
Ναι, και πάντα λέω ότι είναι η καλύτερη επιλογή που έκανε η μητέρα μου για μένα. Δηλαδή αν δεν είχα πάει σε μουσικό σχολείο, σίγουρα δεν θα ήμουν εδώ, και σίγουρα δεν θα είχε γίνει τίποτα από αυτά.

Για πες, το πρώτο κομμάτι που έγραψες ever ποιο ήταν;
Το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησα ήταν το “Θαλασσάκι” αλλά δεν το έχω γράψει εγώ, είναι παραδοσιακό της Σκύρου. Το πρώτο κομμάτι που έγραψα είναι το “Νερό”, στις Σπέτσες, τον Σεπτέμβριο του 2021. Είναι και η πρώτη φορά που κατάφερα να μάθω πώς λειτουργεί λίγο το πρόγραμμα με το οποίο δουλεύω τώρα. Το Ableton, που είναι η μεγάλη μου αγάπη. Το ηχογράφησα με handsfree στο δωμάτιό μου. Μου βγήκε πολύ αβίαστα και φυσικά. Πήρα την παραγωγή και την πήγα στη Mellowsophy Music.

Θα θελα πολύ κάποια στιγμή να το ξαναβγάλω αυτό το κομμάτι. Γιατί η αρχική βερσιόν, το πώς το είχα στο κεφάλι μου είναι πολύ διαφορετική από αυτή που κυκλοφορεί. Ο λόγος για τον οποίο ξεκίνησα να κάνω παραγωγή και να γράφω τα δικά μου τραγούδια είναι επειδή κατάλαβα ότι δεν μπορώ να εκφράσω σε κανέναν το εκατό τις εκατό του τι έχω μέσα στο κεφάλι μου. Δηλαδή όσο “γάτα” και να είναι ο παραγωγός μου, δεν υπάρχει περίπτωση να πιάσει το όραμα το οποίο έχω εγώ. Και για να μπορέσω να να πω αυτά που θέλω, πρέπει να μάθω να το κάνω μόνη μου. Είναι σαν να θέλω να μιλήσω σε μια γλώσσα που δεν ξέρω και να έχω έναν μεταφραστή ο οποίος να μην λέει ακριβώς αυτά τα οποία θέλω.

Υπήρξε συγκεκριμένη στιγμή που πήρες μια απόφαση ότι θα τα δώσεις όλα στη μουσική; Ήθελες να γίνεις κάτι άλλο όταν … μεγαλώσεις;
Αρχικά είχα άλλο όνειρο. Ήμουν συνοδός σε ταξίδια, δούλευα στην Trekking Hellas και στην Αθήνα ως ξεναγός με διάφορες εταιρείες. Οπότε είχα συνηθίσει να επικοινωνώ με τουρίστες, γκρουπάκια, να βγαίνω βόλτα κάθε πρωί, να συναναστρέφομαι με πολύ τουρισμό. Είχα προσανατολιστεί φόρτσα στο “πάμε να γίνουμε συνοδοί βουνού”. Να είναι αυτή όλη μου η ζωή. Ήθελα να μετακομίσω στα Γιάννενα. Ακόμα θέλω, δεν έχει πεθάνει αυτό το όνειρο.

Παράλληλα σπουδάζω στη Φιλοσοφική του ΕΚΠΑ, στο Τμήμα Φιλολογίας, αλλά επειδή δούλευα πάρα πολύ, κάπως έχω καθυστερήσει. Τώρα είμαι στο έκτο έτος και χρωστάω τα τρία τέταρτα της σχολής (γελάει). Το όνειρό μου, λοιπόν, ήταν καθαρά προσανατολισμένο στη φύση, να γίνω ξεναγός, ορειβασίες και outdoor activities γενικά. Φέτος τον Σεπτέμβρη αποφάσισα να ασχοληθώ μόνο με τη μουσική – επαγγελματικά, χωρίς να έχω άλλη εργασία. Γιατί είπα ότι άμα δεν το κάνω τώρα, σίγουρα δεν θα έχω ποτέ ξανά την ευκαιρία να το κάνω. Τώρα είμαι σε μια ηλικία που καλώς ή κακώς δεν έχω τις ευθύνες που θα έχω πιο μετά. Έχω και λίγο βοήθεια από τους γονείς μου, για ό,τι χρειαστώ, και τώρα με παίρνει να πάρω ένα ρίσκο. Και πάλι καλά που το πήρα.

ΜΟΥ ΠΗΡΕ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΩ ΤΟ “ΠΑΡΤΥ”

Συνέβαλε και η επιτυχία στο Tik Tok με το “Πάρτυ” να νιώσεις ότι καλά πάνε τα πράγματα προς τα δω… προς τη μουσική…
Συνέβαλε, αλλά δεν μπορώ να σου πω ότι το “Πάρτυ” το χάρηκα και τόσο πολύ. Δηλαδή μου πήρε πολύ καιρό να το εκτιμήσω. Ακόμα προσπαθώ!

Πώς γράφτηκε το “Πάρτυ”. Αφορά όντως έναν πρώην;
Το “Πάρτυ” γράφτηκε για έναν τύπο, τον οποίο εγώ ήθελα και έμενε στη Γερμανία. Είχαμε μία σχέση εξ αποστάσεως για περίπου δέκα μήνες. Εγώ ήμουν πολύ… καψουρεμένη όταν έγραψα αυτό το τραγούδι. Δεν του άρεσε σαν κίνηση γιατί ένιωσε αμήχανα πολύ, αλλά τώρα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα μεταξύ μας. Σίγουρα το φούντωσα κι εγώ με το Tik Tok που έκανα και το άφησα λίγο να παρερμηνευτεί. Αλλά πλέον δεν υπάρχει bad blood. Μου έχει μείνει σαν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία. Mε πήρε και τηλέφωνο κάποια στιγμή. Μου είπε συγχαρητήρια και να είμαστε καλά μεταξύ μας.

Γενικότερα, θα μπορούσες να πεις ότι δεν είναι ένα τραγούδι το οποίο μιλάει ξεκάθαρα για έρωτα. Μιλάει για κάτι που σου λείπει. Δηλαδή πολλοί το χρησιμοποιούν και για τους φίλους τους. Υπάρχουν μαμάδες που το χρησιμοποιούν για τα παιδιά τους. Δηλαδή πέρα από ένα στίχο ας πούμε, μπορείς να το χρησιμοποιείς για διάφορες καταστάσεις.

Τι ένιωσες όταν κατάλαβες ότι έγινε viral; Εσύ δεν φαίνεται να είσαι τόσο ενεργή στα social media…
Τα social δεν είναι το φόρτε μου. Στην αρχή χάρηκα, αλλά μετά από μια βδομάδα είχα φρίξει γιατί δεν μπορώ την τόσο μεγάλη έκθεση. Ήταν too much για μένα. Και είναι και μια δουλειά για την οποία δεν είμαι και 100% άνετη. Δηλαδή αν είχε γίνει viral ένα άλλο μου τραγούδι, ίσως να το δεχόμουν πολύ καλύτερα. Να την είχα ψωνίσει κιόλας και να έλεγα “εδώ είμαστε παιδιά”. Το συγκεκριμένο επειδή ήταν ένα στιλ το οποίο έκανα παλιότερα, ένα κομμάτι που το “πέταξα” πριν δύο χρόνια σε πολύ γρήγορο χρόνο, δεν είναι αντιπροσωπευτικό του “τώρα”. Περνούσα μία φάση με αυτό το στιλ, με αυτό τον ήχο, βγήκε πάρα πολύ γρήγορα και βιαστικά, και μετά από εκείνη τη μέρα ξεκίνησα να κάνω άλλα πράγματα.

Είναι δηλαδή σαν να χειροκροτάμε τον προηγούμενο εαυτό σου με διαφορά φάσης;
Σκέψου πως νιώθω. Είσαι δημοσιογράφος έτσι; Σκέψου να κάνεις ένα άρθρο κουτσομπολίστικο στην αρχή της καριέρας σου, να βγει αυτό προς τα έξω και όλοι να σε μάθουν από αυτό και τώρα να κάνεις ειδησεογραφία σοβαρή και να σου λένε όλοι: “Α, εσύ δεν ήσουν από το.. εκείνο;”. Πιστεύω και έχω συνειδητοποιήσει με τον καιρό, ότι όλο αυτό το πράγμα που έχει συμβεί είναι ένα δώρο. Η καλή φήμη ανοίγει πόρτες. Και ήδη μου άνοιξε πόρτες πολλές. Μου πήρε λίγο χρόνο, αλλά ακόμα δεν μπορώ να σου πω ότι είμαι εντελώς άνετα με αυτό. Δηλαδή δεν μπορώ να το ακούω, δεν μπορώ να το λέω. Ξενερώνω φουλ όταν μου λένε για το “Πάρτυ”.

Όταν λένε ότι κάνεις techno ηπειρώτικα, αυτός ο όρος σου αρέσει;
Μου αρέσει, είναι λίγο culty! Δεν είναι τόσο ακριβής βέβαια, γιατί δεν είναι techno αυτό που κάνω. Είναι ηλεκτρονική organic house. Αλλά μου αρέσει που δεν μπορείς να το εξηγήσεις στον πολύ κόσμο στην Ελλάδα ότι αυτό που κάνω “δεν είναι techno, είναι organic house με επιρροές από ηπειρώτικα στοιχεία”. Το τέκνο-ηπειρώτικα ακούγεται κάπως αστείο, αλλά μου αρέσει.

Στην παραδοσιακή μουσική τι σε τραβάει τόσο;
Με τραβάει πάρα πολύ ο στίχος! Σίγουρα με τραβάνε πάρα πολύ οι μελωδικές γραμμές, οι πολυφωνίες. Ότι είναι μια μουσική φορτισμένη από αιώνες ανθρώπινα συναισθήματα. Ότι είναι η πρώτη ανθρώπινη έκφραση που έχουμε μουσικά στην Ελλάδα, ότι είναι η παράδοση μας. Προσωπικά με φέρνει λίγο πιο κοντά στους προγόνους μου, με κάνει να νιώθω λίγο πιο “μικρή” σε σχέση με το χωροχρόνο. Και σκέφτομαι ότι τα ίδια πράγματα που μπορεί να νιώθω εγώ τώρα τα ένιωθε και μια κοπέλα 200 χρόνια πριν, 1.000 χρόνια πριν. Μου δημιουργεί ένα ωραίο συναίσθημα όλο αυτό. Μια μορφή αθανασίας και διαχρονικότητας.

“ΤΖΙΝΤΑ” – Η ΜΥΘΙΚΗ ΝΕΡΑΪΔΑ, Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

Η πρώτη ολοκληρωμένη της δισκογραφική δουλειά λέγεται “Τζίντα” και μας ταξιδεύει στην αθανασία της ψυχής στα βουνά της Ηπείρου και στους μύθους για τις νεραΐδες και τη Δρακόλιμνη. Το βίντεο είναι μια ταινία γυρισμένη στα βουνά της Ηπείρου με την Billie να παίζει τα κομμάτια της ζωντανά.

Πες μας για τη νεράιδα του ανεμοστρόβιλου στα βλάχικα, τη “Τζίντα”, που έδωσε το όνομα στον δίσκο σου και για αυτό το εντυπωσιακό βίντεο.
Το όνομα το επέλεξα από ένα λεξικό που έπεσε τυχαία στα χέρια μου τυχαία. Είδα το “Τζίντα” και κάπως ένιωσα. Σημαίνει “νεράιδα/αερικό” στη βλάχικη διάλεκτο, βέβαια η λέξη από χωριό σε χωριό αλλάζει εκφορά. Μου άρεσε πάρα πολύ γιατί είχα γράψει ήδη τη “Βάλια Κάλντα” που μιλάει για μια νεράιδα, και είναι ουσιαστικά το προοίμιο του δίσκου – η επίκληση στη μούσα μου. Στην Νεράιδα της Ζεστής Πεδιάδας. Το 2022 ένα κομμάτι της περιοχής κάηκε. Η νεράιδα, η Τζίντα κλαίει για το καμμένο σπίτι της και ζητάει να το σεβαστούμε.

Είχα πάει στα Ζαγοροχώρια, έκανα μπάνιο στο ποτάμι, άκουγα πολλές ιστορίες για τις νεράιδες και κάπως βγήκε η έμπνευση για το δίσκο. Από την ελευθερία και την αναγέννηση…

Αναφορικά με το βίντεο… ήθελα να το συνδέσω με την ιστορία του Πίνδου και του δράκου Λύγκα και κάπως με τις Δρακόλιμνες (Σύμφωνα με το μύθο ο Πίνδος και ο δράκος Λύγκας έγιναν καλοί φίλοι. Ο Πίνδος δολοφονήθηκε από τα αδέλφια του και ο δράκος τον βρήκε νεκρό και άρχισε να κλαίει. Από τα δάκρυά του σχηματίστηκαν οι Δρακόλιμνες στα βουνά της Ηπείρου και η οροσειρά πήρε το όνομα του Πίνδου).

Πρότειναν τότε από την Mellowsophy να πάμε να το γυρίσουμε στη Δρακόλιμνη. Τελικά πήγαμε ένα crew τεσσάρων ατόμων με πολύ δύσκολες συνθήκες, πραγματικά του τρελού, χωρίς να ξέρουμε τι μας περιμένει. Kαι μέσα σε 3 μέρες γυρίσαμε αυτό το βίντεο με ελάχιστα μέσα, με ελάχιστο μπάτζετ. Πραγματικά ήμασταν τέσσερις χαζούληδες πάνω στο βουνό. Προσπαθούσαμε να κάνουμε κάτι, που τελικά πέτυχε. Αλλά δεν σου κρύβω ότι θέλω και κάποια στιγμή να κάνω κάτι στο οποίο να μην δυσκολευτώ τόσο και να έχει καλό αποτέλεσμα (γελάει). Όλα βεβιασμένα έχουν έρθει, αλλά οκ, για κάποιο λόγο. Όλα έχουν ένα τίμημα σίγουρα.

Τι κάνει ένα κορίτσι 22 ετών στην Αθήνα του 2024; Μιλάει για εξόδους, για μουσική, για σχέσεις για πολιτική;
Δεν νομίζω ότι μιλάει πολύ για αγόρια να σου πω την αλήθεια. Έχει ξεπεραστεί αυτή η μόδα. Ανάλογα το κορίτσι. Σίγουρα υπάρχουν και κορίτσια που μιλάνε για πολιτική. Σίγουρα υπάρχουν κορίτσια τα οποία μιλάνε για αγόρια ή για κορίτσια. “Αλλάζει” και πάρα πολύ η Αθήνα ανάλογα με τις περιοχές, τις παρέες και σίγουρα η καθεμιά μας μιλάει για τα βιώματά της. Μπορώ να σου μιλήσω μόνο για μένα.

Να σου πω την αλήθεια δεν ασχολούμαι πολύ με την πολιτική. Προσπαθώ να είμαι ενημερωμένη, να ξέρω κυρίως τι συμβαίνει στον κόσμο. Αναφορικά με την εγχώρια κατάσταση ίσως έχω χάσει λίγο την αισιοδοξία μου, την πίστη μου. Θέλω να γνωρίζω τι συμβαίνει χωρίς να ασχολούμαι υπερβολικά πολύ. Ίσως να είναι και λάθος μου αυτό. Σίγουρα έχω κάποιες συγκεκριμένες πεποιθήσεις για το τι συμβαίνει στον κόσμο και νιώθω και χρέος μου κιόλας να γνωρίζω, ώστε να μπορώ να καταδικάζω και εγώ πράγματα μέσα από την τέχνη μου. Καλώς ή κακώς έχω μια πλατφόρμα αυτή τη στιγμή.

Προσωπικά ζω μια αρκετά ήρεμη ζωούλα. Δηλαδή ξυπνάω το πρωί, δεν έχω τον τεράστιο κοινωνικό κύκλο, βλέπω τους ίδιους 10 ανθρώπους ξανά και ξανά μέσα στο μήνα που είναι η οικογένεια μου, είναι η κολλητή μου και ο κολλητός μου. Δεν βγαίνω ιδιαίτερα πολύ. Πρέπει να βγαίνω μία φορά το μήνα. Είμαι λίγο του “μέσα”. Δηλαδή δεν μου αρέσουν πολύ τα μαγαζιά, ο κόσμος, η φασαρία, το να βρεις πάρκινγκ. Μου αρέσει περισσότερο να βγαίνω προς τη φύση, όταν μπορώ να κάνω εκδρομές. Πάω και σε συναυλίες, αλλά όχι το καλοκαίρι που γίνεται χαμός.

Πήγες όμως στους Coldplay δεν γίνεται να μην πήγες, είσαι φαν του Chris!
Πήγα, πήγα. Είμαι τεράστια φαν των Coldplay. Είχα πάει και στο Παρίσι να τους δω πριν από δύο χρόνια. Ήταν μια φανταστική εμπειρία και την πρώτη φορά που το έζησα και τη δεύτερη. Εδώ στην Ελλάδα γνώρισα και τον Chris Martin από κοντά. Ήταν υπερ-φανταστικό. Σκεφτόμουν ότι όλα όσα έχουν γίνει στη ζωή μου μάλλον έχουν γίνει γι αυτό. Επειδή ήθελα τόσο πολύ να τον γνωρίσω, το έκανα manifest. Απλά με πήγε η ζωή εκεί πέρα για να γνωρίσω τον Chris Martin επιτέλους.

Και πώς ήταν το είδωλο;
Είναι, όπως φαίνεται, ένας απλός άνθρωπος που είναι καλλιτέχνης. Είναι αρκετά συγκρατημένος. Δεν του αρέσει και πάρα πολύ η βαβούρα από ό,τι κατάλαβα. Είναι ένας πάρα πολύ ήρεμος άνθρωπος. Ήρεμος και απλός.

Γενικά βλέπω ότι αυτό το έχεις στο μυαλό σου ένονα, ότι θέλεις ένας καλλιτέχνης να είναι προσγειωμένος. Δεν σου αρέσει το κακώς εννοούμενο σταριλίκι.
Ναι, με ενοχλεί πάρα πολύ ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε επίπεδα και βάση σημασίας, αξίας, χρημάτων. Ο οποιοσδήποτε διαχωρισμός. Δηλαδή πιστεύω ότι πραγματικά είμαστε όλοι το ίδιο και το ότι κάποιος έχει παραπάνω έκθεση σχετίζεται με το ότι έχει διαλέξει να κάνει το συγκεκριμένο επάγγελμα. Σίγουρα είμαι υπέρ της αναγνώρισης των ταλέντων – δηλαδή όταν ένας άνθρωπος έχει ταλέντο και έχει κάτι να δείξει προφανώς πρέπει να βγαίνει μπροστά – αλλά αυτό δεν τον κάνει ανώτερο από τους υπόλοιπους, τον κάνει ξεχωριστό. Αλλά ναι, έχω πολύ μεγάλο θέμα με την επίδειξη, όλων των ειδών και ποιοτήτων.

Η BILLIE ΣΤΑ LIVE ΤΗΣ ΠΑΙΖΕΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ

Πες μου τώρα για την εμφάνισή σου στο πάρτι της Στέγης, που περιμένουμε πως και πως στο Νέο Κόσμο. Αν κρίνω από το προηγούμενο θα σε κατακλύσουν πλήθη κόσμου και στο Party θα γίνει χαμός. Είσαι έτοιμη;
Εγώ δεινοπαθώ στις εμφανίσεις μου. Εκείνη την ώρα βέβαια “χάνομαι” και αν είναι και το κοινό μου σε καλή ενέργεια, αν έχουμε να ανταλλάξουμε ωραία πράγματα μεταξύ μας, είναι πολύ ωραίο συναίσθημα. Αλλά είναι πολύ εξαντλητικό. Μετά από τόσες συναυλίες έχει γίνει λίγο πιο εύκολο και έχω βρει τον τρόπο να το απολαμβάνω.

Σχετικά με το πάρτι της Στέγης θέλω να μοιραστώ αυτό το οποίο με βασανίζει περισσότερο στα live μου. Επειδή πάρα πολύς κόσμος με ξέρει λόγω του “Πάρτυ” έρχονται να ακούσουν κυρίως αυτό. Βρίσκομαι λοιπόν σε μία διαδικασία να παίζω τον δίσκο μου – γιατί στα live παίζω μόνο ηλεκτρονική μουσική – και πολλές φορές ο κόσμος να περιμένει μόνο το “Πάρτυ”. Ακούνε τα ηλεκτρονικά μου κομμάτια, ξενερώνουν και αυτοί και ξενερώνω και εγώ!

Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι στο live στο πάρτι της Στέγης θα παίξω – όπως πάντα – ηλεκτρονική μουσική. Ας το ξέρει αυτό κάποιος που θα έρθει μόνο να ακούσει το “Πάρτυ”. Πίστεψέ με δεν είναι ωραίο συναίσθημα γιατί παίζω πράγματα στα οποία πραγματικά έχω βγάλει από την ψυχή μου. Είναι 100% εγώ.Έχω πραγματικά ξοδέψει άπειρες ώρες να τα δημιουργήσω. Παίζω, τα νιώθω για τα δικά μου βαθιά, τα αγαπώ. Και μετά παίζω το “Πάρτυ” και το μόνο που βλέπω από κάτω είναι κινητά.

Δηλαδή νιώθω λίγο σαν να μου λένε “άντε πες λίγο το τραγουδάκι σου να βγάλω ένα βίντεο, να το ανεβάσουμε ένα story ότι είδαμε αυτή που λέει αυτό το τραγούδι”.  Αυτό είναι τρομερά ψυχοφθόρο. Δηλαδή υπήρξε και η σκέψη να σταματήσω τα live, γιατί με φθείρει. Νιώθω λίγο σαν να είμαι σε μια βιτρίνα εκείνη την ώρα, σαν κάτι τελείως άψυχο που απλά εξυπηρετώ κάποιον που θέλει να με βάλει story στο Instagram ή στο Tik Tok.

“ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ” ΚΑΙ 2ο ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΕ ΤΕΚΝΟ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΑ

Τι μουσικές ακούς αυτό το διάστημα;
Αυτή την περίοδο έχω φάει κόλλημα με τον berlioz – το House of Jazz είναι πολύ ευχάριστο στα αυτιά μου. Περνάω και μια φάση με Monolith. Και random διάφορα με συχνότητες, καμπανάκια ενεργειακά, healing sequences που με ηρεμούν.

Τώρα που “κλείδωσε” η μουσική κατεύθυνση, τι ετοιμάζεις;
Αρχικά, έχουμε το πάρτι της Στέγης που σας περιμένω όλους και θα παίξω ηλεκτρονική μουσική. Σε περίπου ένα μήνα βγάζω καινούργιο κομμάτι, που λέγεται “Αναρωτιέμαι”. Το έγραψα σε μία φάση που περνούσα τον χειμώνα και είναι μοντέρνο ρεμπέτικο. Ένα post summer nostalgic song με το οποίο ξεκινά και η συνεργασία μου με τη δισκογραφική εταιρία Minos Emi.

Μέσα στον χειμώνα ευελπιστώ ότι θα βγει και ο δεύτερος δίσκος με τα τέκνο ηπειρώτικα. Και σίγουρα ονειρεύομαι να στήσω ένα πρότζεκτ ακουστικό, πολυφωνικό, με πνευστά. Γιατί έχω κουραστεί να παίζω μόνη μου και θέλω να παίξω και με άλλους. Μέχρι τότε θα σας δω στο πάρτι της Στέγης όπου θα γίνει χαμός και επαναλαμβάνω θα παίξω… ηλεκτρονική μουσική!