ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ: “ΙΣΩΣ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΓΙΝΩ ΚΙ ΕΓΩ ΝΤΑΛΑΡΑΣ”

Δεν είναι ένας καλλιτέχνης που δίνει απανωτές συνεντεύξεις. Όχι γιατί δεν έχει πολλά και ενδιαφέροντα να πει, αλλά γιατί αφήνει τις συνεργασίες και τα τραγούδια του να μιλήσουν για το πώς “μαστορεύει” τη ζωή του.

Ο Χρήστος Μάστορας είναι ένας από τους πιο αγαπημένους τραγουδιστές της νέας γενιάς στην εγχώρια μουσική σκηνή. Η καταιγιστική πορεία του με τις MELISSES είναι γνωστή, όπως και το γεγονός ότι είναι ένας καλλιτέχνης ανήσυχος και “ανοιχτός” σε καινούργιες συνεργασίες και “συναντήσεις” που ανοίγουν δρόμους.

Ο ίδιος – μεταξύ αστείου και σοβαρού – έχει παραδεχτεί, ότι το επώνυμό του δεν είναι και τόσο τυχαίο. Αν το δει κανείς από την πλευρά του “χτισίματος”, αλλά και του γκρεμίσματος για να μπουν οι βάσεις για κάτι καινούργιο, το “μάστορας” τελικά του ταιριάζει πολύ.

Με τις MELISSES έχουν καταφέρει να γίνουν το Νο1 συγκρότημα της χώρας την τελευταία δεκαετία. Μεταξύ άλλων, έχουν 20 διαμαντένια, πολυπλατινένια και χρυσά digital singles κι ένα χρυσό δίσκο, ενώ μετρούν περισσότερα από 200 εκατομμύρια digital streams και πάνω από μισό δισεκατομμύριο YouTube views.

Επίσης, έχουν συνεργαστεί με περισσότερους από 30 καλλιτέχνες από όλα τα είδη μουσικής, και, εκτός από νυχτερινά κέντρα, έχουν τραγουδήσει σε σημαντικά θέατρα όλης της Ελλάδας, με το κοινό να τους ακολουθεί πιστά και φανατικά.

Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, στη σόλο πορεία του Χρήστου Μάστορα τα τελευταία χρόνια βλέπουμε άκρως επιτυχημένα solo singles, αλλά και σπουδαίες συνεργασίες που τον έχουν φέρει σε επαφή με τους βετεράνους της ελληνικής μουσικής.

Και είναι μόνο η αρχή… γιατί όπως μας είπε ο ίδιος, τώρα ήρθε η ώρα του να κάτσει δίπλα στους παλαιότερους και να μάθει πώς δημιουργούνται οι γέφυρες που ενώνουν τις γενιές.

Χρήστος Μάστορας – “Να κοιτάς πίσω για να πας μπροστά κι όχι να αφορίζεις τους προηγούμενους”

Βασικό κεφάλαιο στην πορεία του Χρήστου Μάστορα είναι ο Γιώργος Νταλάρας, ένας καλλιτέχνης που εμπιστεύεται τη νέα γενιά και αυτό το έχει αποδείξει έμπρακτα ουκ ολίγες φορές.

Δισκογραφικά συνεργάστηκαν στο “Οι Ελεύθεροι Κι Ωραίοι & Αν Υπάρχει Λόγος”, που περιλαμβάνεται στο άλμπουμ του Νταλάρα “Μουσικά γενέθλια – Duets” και ηχογραφήθηκε στο Ηρώδειο το 2019. Δεν είναι πολύς ο καιρός που κυκλοφόρησε και το νέο ντουέτο τους με τίτλο “Εθνική Οδός”, που περιλαμβάνεται στο επερχόμενο νέο άλμπουμ του Νταλάρα με τίτλο “Μικρές Εβδομάδες”.

Η συνεργασία του Χρήστου με την Χάρις Αλεξίου, ένα ντουέτο που λάτρεψε το κοινό, ήταν μία ευχάριστη έκπληξη! Το “Εσύ με ξέρεις πιο πολύ”, 20 χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία στον πολυπλατινένιο δίσκο της Αλεξίου “Ως την άκρη του ουρανού σου”, πήρε ξανά σάρκα και οστά για το άλμπουμ “Reworks”. Το τραγούδι ξαναγεννήθηκε με τη συμμετοχή του Χρήστου Μάστορα -και μαζί με το βιντεοκλίπ – αγαπήθηκε ξανά από την αρχή.

Για αυτά τα δύο μεγαθήρια της ελληνικής μουσικής αλλά και για το Ηρώδειο, τη ροκ μουσική των εφηβικών του χρόνων και την στάση του σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα μας μίλησε ο 37χρονος καλλιτέχνης που γι αυτόν… η μουσική ήταν – και είναι – η μόνη επιλογή.

Πώς θα περιέγραφες την εμπειρία σου στο πλαίσιο της συνεργασίας με τον Γιώργο Νταλάρα στο τραγούδι “Εθνική Οδός”; Τι αποκόμισες από την τριβή με έναν ερμηνευτή που έχει τεράστια πορεία στον χώρο της μουσικής;

Η σχέση μου με τον Γιώργο Νταλάρα μετράει αρκετά χρόνια, αν σκεφτείς ότι η δική μου μουσική διαδρομή τώρα μπαίνει στην εφηβεία της. Μία σχέση που από καλλιτέχνης/ θαυμαστής μετουσιώθηκε σε δασκάλος/ μαθητής. Αυτό που έχω αποκομίσει από το σύνολο των μουσικών συναντήσεων μας είναι ότι για να γίνεις Νταλάρας πρέπει να υπηρετείς την καλή μουσική και όχι την αποδοχή ή την εφήμερη προσοχή του κόσμου. Πρέπει να προσέχεις το μήνυμα που περνάς. Να κοιτάς πίσω για να πας μπροστά κι όχι να αφορίζεις τους προηγούμενους θεωρώντας ότι εσύ έχεις βρει το κλειδί του παραδείσου.

Ο Νταλάρας τιμά τους «Μεγάλους» και κάνει συνεχώς αφιερώματα σε αυτούς. Τους κουβαλάει στις πλάτες του για να τους μαθαίνουμε κι εμείς. Κουβαλάει τον Τσιτσάνη, τον Καλδάρα, τον Θεοδωράκη, τον Βαμβακάρη, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Μάνο Ελευθερίου, γιατί είναι εκείνοι που κουβάλησαν μια ολόκληρη Ελλάδα σε εποχές δύσκολες. Έτσι ήρθε η ώρα μου κι εμένα να κάτσω δίπλα του και να μάθω πώς ανοίγουν οι δρόμοι και πως γίνονται οι γέφυρες των γενεών και ίσως μια μέρα γίνω κι εγώ Νταλάρας.

Ποια είναι η πιο αγαπημένη σου στιγμή από τη διαδικασία της ηχογράφησης ή της συνεργασίας σας με την Χάρις Αλεξίου στο τραγούδι “Εσύ με ξέρεις πιο πολύ”. Ποια είναι τα στοιχεία που θαυμάζεις σε εκείνη;

Η αγαπημένη μου στιγμή ήταν στα γυρίσματα του βίντεοκλιπ, όταν έπιασε την κιθάρα της και μου έδειξε πως έγραψε το τραγούδι «μας», όπως χαρακτηριστικά μου είπε. Τα δάχτυλα πάνω στην ταστιέρα σχημάτιζαν μια μυστήρια γεωμετρία, επαναλαμβανόμενη σε διαφορετικά μήκη, κι εγώ που παίζω κιθάρα ήταν σαν να βλέπω πρώτη φορά κάποιον να παίζει.

Ένας δημιουργός δεν πιάνει το μουσικό όργανο σαν να το γνωρίζει, αλλά σαν να το ανακαλύπτει… Αυτό το στοιχείο του εξερευνητή που έχει η Χαρούλα είναι μοναδικό και το θαυμάζω απεριόριστα. Δεν είναι τυχαίο που έχει τόσα ταλέντα άλλωστε, σύνθεση, ποίηση, υποκριτική. Είναι φτιαγμένη από σπάνιο υλικό, την ευχαριστώ απεριόριστα.

Ποιες πολύτιμες συμβουλές σου έδωσαν η Χάρις Αλεξίου και ο Γιώργος Νταλάρας κατά τη διάρκεια της συνεργασίας σας;

Δεν ξέρω πως θα ακουστεί αυτό, αλλά αυτοί οι άνθρωποι δε δίνουν συμβουλές με την παραδοσιακή έννοια. Σε παίρνουν δίπλα τους, σου ανοίγουν τον εαυτό σου, σου ξεδιπλώνουν το μεγαλείο τους, σου δείχνουν πως δουλεύουν εκείνοι κι εκεί ή τα παρατάς ή ξυπνάς.

Μεγάλωσες ως “επιλεκτικός μεταλλάς”; Ποια ήταν τα συγκροτήματα που άκουγες και πώς σε επηρέασαν; Πώς προέκυψε σήμερα αυτή η πανσπερμία συνεργασιών με Έλληνες, ξένους, παλιούς και νεότερους, ποπ και λαϊκούς δημιουργούς;

Ναι, η αλήθεια είναι πως μεγάλωσα με πολλές ισχυρές απόψεις για τα πράγματα γενικά και κατ’ επέκταση και για τη μουσική. Η ροκ και η μέταλ μουσική στα αυτιά μου ήταν τεχνικά απαιτητική. Και μουσικά και στιχουργικά. Ειδικά στην progressive σκηνή και στο prog rock αλλά και στο metal συμβαίνουν αδιανόητα πράγματα.

Ένιωθα πως ήταν η ανώτερη μουσική και κατά συνέπεια είμαι κι εγώ ανώτερος από εσάς που ίσως ακούτε “σκυλάδικα”. Κούνια που με κούναγε βέβαια. Πού να ‘ξερα τότε ότι μετά από κάποια χρόνια  θα εμφανιζόμασταν και στα μπουζούκια. Όχι απλά δεν το φανταζόμουν, δηλαδή, αλλά το μισούσα σχεδόν οπαδικά.

Μέχρι που τα έφερε έτσι η ζωή μου και γνώρισα από κοντά και συνεργάστηκα με σημαντικούς ανθρώπους της δουλειάς μας, από τους Πυξ Λαξ μέχρι τον Θέμη Αδαμαντίδη, από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου μέχρι τον Βασίλη Καρρα και από τον Αντώνη Ρέμο μέχρι την Κομπανία Βέρδη.

Ε λοιπόν η μαγεία του να γράψεις τρία ακόρντα στη σειρά με δυο στιχάκια προσωπικά και να αγαπηθούν από όλον τον κόσμο δεν συγκρίνεται με τίποτα. Η τέχνη δεν είναι να έχεις τεχνική και γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν μπορείς να την ορίσεις. Για τον λόγο που η Μέριλιν Μονρόε του Άντι Γουόρχολ κοστίζει περισσότερο από έναν Ρέμπραντ.

Σε έχουμε δει στο Ηρώδειο με τις MΕLΙSSES  – αλλά και σε σπουδαίες αφιερωματικές βραδιές, σε σόλο εμφανίσεις και σε πολλά venues. Θεωρείς παράλογο το άβατο ορισμένων χώρων, που θεωρούνται “ιεροί” για κάποιους καλλιτέχνες;

Το Ηρώδειο είναι ένας ιερός χώρος και η συναυλία που δώσαμε ως MELISSES τον περασμένο Σεπτέμβριο αποτελεί τον πιο σημαντικό σταθμό στην μικρή μας μουσική ιστορία, ήταν τιμητικό έπαθλο στην πορεία  μας ότι καταφέραμε και παίξαμε εκεί.  Έχω συμμετάσχει αρκετές φορές σε συναυλίες στο Ηρώδειο και κάθε φορά που παίζουμε προσέχουμε ο ήχος μας να έρχεται σε αρμονία με την ενέργεια αυτού του θεάτρου.

Στη συναυλία βέβαια του Σεπτεμβρίου είχαμε ως δούρειο ίππο τα τραγούδια σημαντικών συγκροτημάτων που έμειναν στην ιστορία αλλά και εκλεκτούς καλεσμένους και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που σε λίγες εβδομάδες θα κυκλοφορήσει, από την Panik Records, και σε cd αλλά και σε βινύλιο αυτή η συναυλία μας.

Το Ηρώδειο κατά την ταπεινή μου άποψη πρέπει να παραμείνει επιλεκτικό γιατί έτσι προάγεται και προστατεύεται ο πολιτισμός. Υπάρχουν άλλοι χώροι για διασκέδαση και δεν τους σνομπάρουμε καθόλου ίσα ίσα που έχουμε παίξει σχεδόν σε όλους. Αλλά το Ηρώδειο είναι και οφείλει να είναι πάνω από τη διασκέδαση και πάνω από την κουλτούρα της νύχτας.

Κατάγεσαι από το χωριό Βοδίνο στη Β. Ήπειρο και δεν έχεις διστάσει να πρωτοστατήσεις στον αγώνα για απονομή δικαιοσύνης στους συμπατριώτες σου ή να πάρεις θέση για άλλα κοινωνικά ζητήματα και θέματα επικαιρότητας. Τελικά ένας τραγουδιστής της πρώτης γραμμής πρέπει να παίρνει πολιτική θέση εφόσον έχει δημόσιο λόγο; Γιατί οι περισσότεροι το φοβούνται αυτό;

Η αλήθεια είναι πως έχω θέση και άποψη για όλα. Δεν την μοιράζομαι, όμως, πάντα και θα σου εξηγήσω γιατί. Όταν έγινε το θέμα με τις συντάξεις επικρατούσε μέσα μου το αίσθημα της αδικίας. Κάποιος θα πει ότι και μόνο που ξεχωρίζω τους Βορειοηπειρώτες από τους άλλους επαναπατριζόμενους, ή και μόνο ότι φέρνω το ζήτημα της πατρίδας στο τραπέζι, κάνω διακρίσεις και γίνομαι συντηρητικός. Τα έχω ακούσει και αυτά αλλά θεωρώ ότι είναι επιφανειακές και εκ του ασφαλούς κριτικές από ανθρώπους που μάλλον δεν πόνεσαν και δεν μόχθησαν στη ζωή τους.

Το πιο σημαντικό πράγμα που έχω κάνει ως τώρα είναι να λάβω μέρος στον αγώνα με τις συντάξεις των Βορειοηπειρωτών. Το έκανα από αγάπη για αυτούς που πάλεψαν να με μεγαλώσουν ως μετανάστες στην ίδια τους την πατρίδα.

Προτείνω όλοι όσοι αγαπούν την οικογένειά τους με την ευρύτερη έννοια και την πατρίδα τους, ακόμα κι αν αυτή η πατρίδα είναι ένας μονάχα άνθρωπος, είτε είναι τραγουδιστές της πρώτης γραμμής -μιας και ρωτάς- είτε όχι, να παλέψουν με κάθε τρόπο για το δίκιο τους.

Είμαστε μέλη μιας δημοκρατικής κοινωνίας και οι φωνές μας πρέπει να ακούγονται. Όταν όμως σε μια δημοκρατική κοινωνία δεν υπάρχει ισχυρή παιδεία και ισχυρές αξίες τότε οι φωνές γίνονται φασαρία και οι άλλοι “ισχυροί” βρίσκουν ευκαιρία να μας βάζουν σε στρατόπεδα… Όποτε όποιος έχει άποψη καλό είναι να την μοιράζεται με σεβασμό, με προσοχή, με ενσυναίσθηση και με διάθεση για διάλογο. Γιατί χωρίς διάλογο χαθήκαμε.