ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ “ΟΥΡΑΝΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ” ΩΣ ΤΑ “ΖΩΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ”

Πάνω από 50 συναυλίες θα λάβουν χώρα σε εκκλησίες, μουσεία, αρχαιολογικούς και συναυλιακούς χώρους στο πλαίσιο του 2ου Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής. Από τον Κήπο του Προεδρικού Μεγάρου και την Αγγλικανική και Ευαγγελική Εκκλησία έως το Φετιχιέ Τζαμί, το Παλαιό Χρηματιστήριο και τις αίθουσες της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ.

Η κατανυκτική αυτή βιωματική εμπειρία με τη συμμετοχή πάνω από 500 νεότερων και διακεκριμένων καλλιτεχνών, μουσικών, χορωδών, τραγουδιστών, ψαλτών, συνθετών, ηθοποιών, αρχιμουσικών επιστρέφει στις 28, 29 και 30 Απριλίου 2024.

Για τη 2η διοργάνωση του Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής, η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει κάνει 11 αναθέσεις νέων έργων σε καταξιωμένους και νεότερους, Έλληνες και ξένους συνθέτες, τους Λένα Πλάτωνος, Μάρθα Μαυροειδή, Τάση Χριστογιαννόπουλο, Αλέξανδρο Γκόνη, Χάρη Γκατζόφλια, Αποστόλη Κουτσογιάννη, Λίνα Τόνια, Χαράλαμπο Γωγιό, Γιώργο Βασιλαντωνάκη, Τόλγκα Τουζούν και Πάνο Ηλιόπουλο, καθώς και σε συνεργασία, σε κάποια έργα, με διακεκριμένους λογοτέχνες όπως οι Δημήτρης Δημητριάδης, Παντελής Μπουκάλας, Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης, Φοίβος Δούσος κ.ά.

Σπάνια καλλιτεχνικά γεγονότα θα λάβουν χώρα όπως, μεταξύ άλλων, την επιστροφή μετά από 22 χρόνια στην ΕΛΣ του διεθνώς καταξιωμένου αρχιμουσικού και πιανίστα Κωνσταντίνου Καρύδη, μια νέα σύνθεση της σπουδαίας Λένας Πλάτωνος που θα παρουσιαστεί στον Κήπο του Προεδρικού Μεγάρου, μια πολύτιμη συνθετική στιγμή του κορυφαίου βαρύτονου Τάση Χριστογιαννόπουλου, την παγκόσμια πρώτη παρουσίαση της σουίτας δωματίου από την όπερα Πάπισσα Ιωάννα του Γιώργου Βασιλαντωνάκη, μια απρόσμενη συνάντηση του Ρέκβιεμ του Μότσαρτ με το ηπειρώτικο μοιρολόι από την CoGNiMUS Collektiv και τον Γιώργο Ζιάβρα, ένα ιδιαίτερο γκαλά όπερας με τίτλο “Η τελευταία πράξη είναι πάντοτε αιματοβαμμένη, μα και πάντοτε θεσπέσια!” σε επιμέλεια Δημήτρη Γιάκα, μια «συνομιλία» των Φραντς Λιστ και Πωλ Κλωντέλ σε διεύθυνση Μάρκελλου Χρυσικόπουλου και πολλά άλλα.

11 καλλιτέχνες προλογίζουν τα νέα τους έργα στο NEWS 24/7

(Η σειρά των καλλιτεχνών στο θέμα είναι κατά ημερομηνία παρουσίασης του έργου.)

Λένα Πλάτωνος
Πόλεμος πατήρ πάντων

Ένα πλήθος παιδιών προστατευμένο μέσα στο θόλο της προσευχής στον κήπο του Προεδρικού Μεγάρου επεξεργάζεται τον πόνο, τα πάθη και τις χθόνιες δυνάμεις και τελικά οδηγείται στην ενατένιση του φωτός και στην τελική κατάργηση του θανάτου μέσω της Αναστάσεως.

Το αίμα των αγίων έτρεξε μέσα στη γη και τη φούσκωσε σαν να ήταν ζυμάρι.

Δύο ενήλικες τραγουδιστές / άγγελοι- γονείς και τα παιδιά του κόσμου: το ταξίδι από τον έναν τόπο στον Άλλο, από την καταστροφή στη λύτρωση.
Είδα την Πανάγια Μητέρα να φοράει μαύρα και να κλαίει.
Μην μας σκοτώνετε.

Το μεταμοντέρνο ορατόριο «Η ουράνια πολιτεία», σε μουσική Λένας Πλάτωνος και λιμπρέτο Βαγγέλη Κοσμίδη σε συνεργασία με τη Λένα Πλάτωνος και την Έλλη Κετετζιάν, παρουσιάζεται στον Κήπο του Προεδρικού Μεγάρου την Κυριακή των Βαΐων 28 Απριλίου στις 17.00 και 19.00.

Μάρθα Μαυροειδή

Πάντα γράφω μουσική έχοντας στον νου μου τους ανθρώπους με τους οποίους θα την μοιραστώ. Με τους μουσικούς που συμμετέχουν στο «Συναξάρι» η επικοινωνία είναι σαν «πνοή αύρας» όπως λέει ο Παπαδιαμάντης. Αναπνέουμε ο ένας τον άλλο. Διάλεξα τον τίτλο «Συναξάρι» γιατί το έργο βασίζεται στην εξιστόρηση της ζωής ξεχωριστών ανθρώπων, αλλά και στην ανάγκη του ανθρώπου να αντισταθεί στην λήθη, να κρατήσει στην μνήμη του ό,τι αξίζει.

Τα Συναξάρια μνημονεύουν βίους αγίων, ανθρώπων που έζησαν σε αυτόν τον κόσμο και που φεύγοντας μας άφησαν παρακαταθήκη το φως της ύπαρξής τους. Θεόφιλος, Χαλεπάς και Παπαδιαμάντης συνομιλούν σε αυτό το έργο μέσα από αυτά που τους συνδέουν: το ταλέντο και την ευαισθησία, την βασανισμένη ζωή, την θέση τους στο περιθώριο, τον ανεκπλήρωτο έρωτα.

Ανάμεσα από τα συγκλονιστικά κείμενα του Παντελή Μπουκάλα που τα ερμηνεύουν με μοναδικό τρόπο η Μάρθα Φριντζήλα και ο Αργύρης Μπακιρτζής, παρεμβάλλονται παραδοσιακοί στίχοι από την Λέσβο, την Τήνο και την Σκιάθο.

Για τον Θεόφιλο και τον Παπαδιαμάντη διάλεξα στίχους από τραγούδια της αγάπης, δίνοντας φωνή στην ανεκπλήρωτη επιθυμία. Λέει ο Χαλεπάς στην Κοιμωμένη του: «Μα αν κοιμούνται οι νεκροί, αν ύπνος μόνο ο θάνατός τους, τότε εμείς το όνειρό τους, εμείς σκιές σκιών». Και του απαντά το Τηνιακό στιχάκι: «Ο κόσμος είναι ένα δεντρί κι εμείς το οπωρικό του, κι ο Χάρος είν’ ο τρυγητής που παίρνει τον ανθό του.»

Η συναυλία «Συναξάρι: Θεόφιλος, Χαλεπάς, Παπαδιαμάντης» θα παρουσιαστεί στην είσοδο του Μουσείου Ακρόπολης την Κυριακή των Βαΐων 28 Απριλίου στις 17.00 και 20.00.

Τάσης Χριστογιαννόπουλος

Πώς να μιλήσει κανείς για την προσευχή; Πώς να μιλήσει για τον έρωτα; Τι να γράψει και τι να πει;

Πώς λες το σ’ αγαπώ; Σε παρακαλώ μη μ’ αφήνεις γιατί φοβάμαι ή ταυτόχρονα φύγε επιτέλους και άσε με, μπορώ μόνος μου; Κράτα με ή άσε με να σε κοιτάζω; Φίλα με κι αγκάλιασέ με ή δώσε μου χώρο ν’ ανασάνω; Είσαι ο λόγος που ζω ή φύγε για να ζήσω;

Δεν υπάρχω χωρίς εσένα ή υπάρχω επειδή υπάρχεις; Μάθε με ή έλα να σου δείξω; Πες μου ή άκου με; Νανούρισε με ή ξύπνα με; Χάιδεψέ με ή ταρακούνησέ με; Θέλω να σε βλέπω ή θέλω να σε νιώθω; Σε ακούω ή σε αισθάνομαι; Αγάπα με και είναι προστακτικό ή σ’ αγαπώ και είναι οριστικό; Έχω κάνει πολλά λάθη, συνέχεια κάνω και δεν το θέλω. Προσπαθώ αλλά δεν τα καταφέρνω. Συχώρα με… Εσύ μπορείς γιατί Εσύ ξέρεις, γιατί αυτό είσαι Εσύ… Αγάπη και αγάπη μου!
Λέγονταi αυτά με μουσική; Λέγονται με τραγούδι;
Όσοι τα ακούσετε, όσοι τα νιώσετε, εσείς θα πείτε.

Το έργο «Ο Θεός αγάπη εστί – 24 προσευχές του Ιωάννη του Χρυσοστόμου», σε μουσική Τάση Χριστογιαννόπουλου, θα παρουσιαστεί στο Παλαιό Χρηματιστήριο Αθηνών την Κυριακή των Βαΐων 28 Απριλίου στις 22.00.

Αλέξανδρος Γκόνης

– Διάβασμα με το ραδιόφωνο ανοιχτό –

Μας έχει συμβεί πολλές φορές να διαβάζουμε ενώ ακούμε μουσική. Κάποιες φορές μάλιστα συμβαίνει να μας συνεπαίρνει εξίσου το κείμενο και ο ήχος έτσι που, αναπόφευκτα, δεν βρίσκουμε τον τρόπο να απολαύσουμε κανένα απ’ τα δύο. Αυτό συνέβη με το «Τρίτο Ανάγνωσμα του Σκότους» του Φρανσουά Κουπρέν και με τα ποιήματα του Εουτζένιο Μοντάλε.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση με το ποίημα «Στον Φίλο Πέα». Θέλησα να τους δοθεί η ευκαιρία να συνυπάρξουν χωρίς να μάχονται. Να ενωθούν. Να ακουστούν και τα δύο καθαρά. Την ίδια ώρα. Μαζί. Ίσως να βρουν τον τρόπο και να συνομιλήσουν. Αυτό το σκοπό έχει η συναυλία μας με τίτλο «Το Μάθημα του Σκότους». Να «διαβάσει», ως ένα, αυτά τα δυο ετερόκλητα κείμενα.

Το έργο «Το μάθημα του σκότους» σε μουσική σύνθεση, ενορχήστρωση και μουσική διεύθυνση Αλέξανδρου Γκόνη παρουσιάζεται στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου τη Μ. Δευτέρα 29 Απριλίου, στις 17.30 και 19.00.

Χάρης Γκατζόφλιας

Μέσα στο 2022 ο συγγραφέας και φίλος Δ. Δημητριάδης μου εμπιστεύθηκε 7 από τα 154 σονέτα του προ(σ)καλώντας μου να τα διαβάσω και να εμπνευστώ. Μέσα σε αυτά ήταν το σονέτο αριθμός 21 το οποίο και ξεχώρισα αμέσως. Μια ερωτική εξομολόγηση. Ένα σονέτο με συνεχή αυξανόμενη ένταση όπως ακριβώς μια ερωτική εξομολόγηση. Ύστερα από λίγο ήρθε η ανάθεση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και του 2ου φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής και η ιδέα αμέσως γεννήθηκε.

ἐξομολόγησις.
Ένας διάλογος ανάμεσα στη φωνή και το βιολοντσέλο. Μία μουσική σύμπραξη. Μουσική και κείμενο γίνονται προσωπική έκφραση, υπέρτατο μυστήριον, εμπιστευτική ερωτική εξομολόγηση. Με την μελοποίηση μου στο σονέτο προσπάθησα οι δύο πρωταγωνιστές- ερμηνευτές να αισθανθούν σαν να έχουν ξεγυμνωθεί, ίσως χειρότερα.

Προσπάθησα ταυτόχρονα να δώσω τη δυνατότητα στον ακροατή-θεατή που θα παρακολουθήσει την παράσταση και θα αφουγκραστεί την μουσική να έρθει πολύ κοντά, σχεδόν δίπλα και μέσα στην πράξη της ἐξομολογήσεως.

Σαν συνθέτης πρωταρχικός σκοπός μου ήταν η ανάδειξη πλήρως του κείμενου σεβόμενος λέξη προς λέξη όλες του τις έννοιες, όλες του τις κορφές. Κινήθηκα σε μια μορφή ροντό με την ανάμιξη σύγχρονων απαιτητικών συνθετικών μεθόδων κυρίως για το μέρος του τσέλου και κλασικών μελωδικών γραμμών για το μέρος της φωνής. Η επιλογή μου και επιμονή μου στην σύμπραξη των Αλέξανδρου Μποτίνη στο τσέλο και Θοδωρή Βουτσικάκη στη φωνή είναι για μένα μια λύτρωση καθώς είμαι σίγουρος για την άρτια ερμηνευτικά απόδοση του έργου μου.

Το έργο «Εξομολόγησις» σε μουσική Χάρη Γκατζόφλια και στίχους Δημήτρη Δημητριάδη, θα παρουσιαστεί στο Μουσείο Ελληνικού Νεότερου Πολιτισμού τη Μ. Δευτέρα 28 Απριλίου στις 17.30 και 18.30.

Αποστόλης Κουτσογιάννης

Οι Oros Ensemble, το σχήμα που δημιουργήθηκε το 2020 και έχει ήδη μια ξεχωριστή συναυλιακή παρουσία σε όλη την Ελλάδα, παρουσιάζει στο 2ο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής ένα νέο πρόγραμμα που εστιάζει στη σύγχρονη μουσική.

Πρώτο έργο το τρίο «Silenzio», όπου η έντονη θρησκευτικότητα της Σοφία Γκουμπαϊντουλίνα εκφράζεται ως δραματουργική αναζήτηση νέων ηχητικών τόπων.

Το δεύτερο κομμάτι για σόλο κανονάκι, γραμμένο από τον Αποστόλη Κουτσογιάννη ειδικά για το φεστιβάλ, εφορμάται από την ποίηση της Μεγάλης Εβδομάδας – «Δός μοι τούτον τον ξένον, Τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω» – και αποτελεί μια λιτανεία στον κάθε λογής «ξένο» του καιρού μας.

Τέλος, στο έργο του Γιώργου Κουμεντάκη «Point of no Return» η δημιουργική επαναδιαπραγμάτευση υλικών από την σμυρναίικη τραγουδιστική κληρονομιά, συμπυκνώνει την ουσιαστική διάσταση της συναυλίας: ο θρήνος ως ψυχοακουστική διαδικασία που μετατρέπει τους ήχους σε πηγή ζωής.

Η συναυλία «Σημείο χωρίς επιστροφή» του Oros Ensemble θα παρουσιαστεί στην Α΄ Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία τη Μ. Δευτέρα 28 Απριλίου στις 18.30.

Λίνα Τόνια

ΣΤΑΥΡΩΣΗ – Ορατόριο για κουαρτέτο εγχόρδων, κρουστά και αφηγητή

Το ορατόριο αποδίδει μέσα από μία σύγχρονη μουσική προσέγγιση τα Πάθη και την πορεία προς τη Σταύρωση. Η Σταύρωση σηματοδοτεί την ολοκλήρωση της αμέτρητης προσφοράς της αγάπης προς τον άνθρωπο, η οποία έχει προηγουμένως υποστεί την προδοσία και την ταπείνωση.

Οι αντιθέσεις κυριαρχούν για να τονίσουν τους συμβολισμούς που το ίδιο το γεγονός εσωκλείει. Το υπερβατικό στοιχείο είναι το κύριο χαρακτηριστικό του έργου. Η μουσική διαπραγματεύεται τα στοιχεία της υπέρβασης και των αντιθέσεων μέσα από τη μείξη ηχοχρωμάτων και τις σύγχρονες συνθετικές τεχνικές δημιουργώντας ένα ηχητικό καμβά που κινείται μεταξύ δύο κόσμων και του νήματος που τους ενώνει ή τους χωρίζει.

Στατικές υφές με διάφωνες συνηχήσεις σε αντίθεση με ορμητικές κινήσεις που διατηρούν έντονο ρυθμικό χαρακτήρα άλλοτε εμφανίζονται μέσα σε αυτοσχεδιαστικά μέρη και άλλοτε σε απόλυτα οργανωμένες μορφές, δημιουργούν μία ατέρμονη πάλη των δύο κόσμων μεταξύ της ύλης και του πνεύματος, μέχρι να οδηγηθούν στη λύτρωση.

Το έργο «Σταύρωση», σε μουσική, λιμπρέτο, μουσική διεύθυνση Λίνας Τόνια, θα παρουσιαστεί στην Αγγλικανική εκκλησία του Αγίου Παύλου την Μ. Τρίτη 30 Απριλίου στις 17.30 και 19.30.

Χαράλαμπος Γωγιός

Όταν η Κωνσταντίνα Πιτσιάκου και ο Γιώργος Κουμεντάκης μου πρότειναν να γράψω κάτι για την Παιδική Χορωδία της ΕΛΣ με σκοπό να παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής, ο βασικός μου προβληματισμός ήταν πώς να μην πω ψέματα –ή, τουλάχιστον, χοντρά ψέματα.

Πώς, δηλαδή, να βάλω στα στόματα μιας νεότερης γενιάς κάτι που να μην προδίδει τις αντικειμενικές προκλήσεις του ιλιγγιώδους κόσμου όπου έχουν (κατά Χάιντεγκερ) ριχτεί, να μην παπαγαλίζει προκάτ παρηγορίες αλλά να επιτελεί παράλληλα, έστω και λοξά, τη λατρευτική χειρονομία;

Μου ήρθε έτσι στον νου η ιδέα της «άθεης προσευχής» –εφόσον, δόξα τω Θεώ, η εποχή διόλου δεν στερείται συντριπτικών μορφών του Υψηλού που ορίζουν με χίλιους τρόπους τις ζωές μας.

Μαζί με τον Φοίβο Δούσο (καλλιτέχνη, ποιητή, ψυχαναλυτή και στρατηγικό σύμβουλο στην τεχνητή νοημοσύνη) επινοήσαμε τέσσερις πολύχρωμες φιγούρες στις οποίες απευθύναμε τέσσερις εκ βαθέων προσευχές για τη δυσπραγία του σήμερα: την Κόκκινη Σαύρα της οικολογικής κρίσης, το Πράσινο Ποντίκι της βιογενετικής επανάστασης, τον Κίτρινο Γρύλο της οικονομικής ανισορροπίας και το Μαύρο Πόνι της κοινωνικής κατάρρευσης.

Τα «Ζωάκια της Αποκάλυψης» αποτελούν, λοιπόν, ένα «τετράμορφο» για παιδικές φωνές εμπνευσμένο από τους «τέσσερις καβαλλάρηδες της Αποκάλυψης» της σύγχρονης εποχής, κάπου ανάμεσα στα Pokémon και τις παραδοσιακές χριστιανικές απεικονίσεις των τεσσάρων Ευαγγελιστών.

Το νέο έργο του Χαράλαμπου Γωγιού «Ζωάκια της Αποκάλυψης», σε στίχους του Φοίβου Δούσου, θα ερμηνεύσει η Παιδική Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής υπό τη διεύθυνση της Κωνσταντίνας Πιτσιάκου στην Α΄ Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία την Μ. Τρίτη 30 Απριλίου στις 18.00.

Γιώργος Βασιλαντωνάκης

Η επιλογή του έργου ήταν ιδέα του Γιώργου Κουμεντάκη, στον οποίο χρωστάω βέβαια και την περαίωση της ιδέας, και στον οποίο είναι αφιερωμένη η παρτιτούρα. Πρόκειται για μία καταπληκτική ιδέα και μου έχει κάνει εντύπωση που δεν είχε γραφεί μέχρι σήμερα όπερα αυτό το πραγματικά ιδιαίτερο έργο της Ελληνικής λογοτεχνίας.

Αυτό που με εντυπωσίασε πρώτα από όλα είναι το πόσο «οπερατικό» είναι το έργο σε χαρακτήρες ιστορία και δομή. Στο βιβλίο βρίσκουμε όλα τα στοιχεία μιας όπερας, μαζί βέβαια με πάρα πολύ επιπλέον φιλοσοφικό, ιστορικό, θεολογικό υλικό.

Μαζί με τον Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, που έχει γράψει το λιμπρέτο, έπρεπε να βρούμε έναν τρόπο να χειριστούμε όλα τα παραπάνω, αλλά και να βρούμε τρόπο να κρατήσουμε το προσωπικό ύφος του Ροΐδη. Όταν έχουμε κείμενο, η γλώσσα έχει τον δικό της ρυθμό, το δικό της ηχόχρωμα, δεν μπορείς να μη σεβαστείς τη γλώσσα. Με ενδιαφέρει και με απασχολεί αρκετά η ελληνικότητα της μουσικής μου, αλλά όχι ως φολκλόρ.

Η σουίτα δωματίου από την «Πάπισσα Ιωάννα» του Γιώργου Βασιλαντωνάκη, σε λιμπρέτο Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Εμμανουήλ Ροΐδη, θα παρουσιαστεί στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ, στο ΚΠΙΣΝ, την Μ. Τρίτη 30 Απριλίου, στις 19.00.

Τόλγκα Τουζούν

To oρατόριο δωματίου «Φάλαινα στην πόλη ή Γιατί το έκανες αυτό;» αποτελεί, πρωτίστως, μια χειρονομία συμφιλίωσης: Η ιστορική απήχηση του άγνωστου ορατόριου του 17ου αιώνα του Τζοβάννι Μπαττίστα Μπασσάνι «Ιωνάς» (1689) συνομιλεί με ένα σύγχρονο συνθετικό όραμα. Παραδοσιακά στοιχεία και νέα τεχνολογία ενσωματώνονται, συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται στην κοιλιά της Φάλαινας, σε ένα υπαρξιακό ταξίδι καταβύθισης.

Η δομή του ορατόριου του Μπασσάνι, η αρμονική γραμμή, τα μουσικά θέματα χρησιμεύουν ως αφετηρία για την επαναδιαπραγμάτευση τους. Το λιμπρέτο περιλαμβάνει διάφορα αποσπάσματα από την ελληνική έκδοση της Βίβλου.

Στίχοι που δημιουργούνται από την τεχνητή νοημοσύνη ενσωματώνονται στον μουσικό ιστό. Ταυτόχρονα, οι φωνές που γεννιούνται από την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης (AI) χρησιμεύουν ως πρόσθετα στρώματα στο ηχητικό φάσμα, δημιουργώντας μια αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπινων και ψηφιακών φωνητικών εκφράσεων.

Το σαξόφωνο και το κανονάκι εισάγουν αντιθετικές πολυπλοκότητες που απηχούν τις επιρροές του Μπαρόκ , προσαρμοσμένες στο τώρα. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία ενισχύουν τις εκφραστικές δυνατότητες των οργάνων, δημιουργώντας μια δυναμική αλληλεπίδραση.

Ο Άνθρωπος που συνομιλεί με το Ψάρι μια νύχτα στο Μουσείο, ένα άγνωστο ορατόριο, το μπαρόκ και η τεχνητή νοημοσύνη, το συνθετικό δράμα στο χθες και στο σήμερα, οι επιστρώσεις στο παλίμψηστο του «Μια Φάλαινα στην Πόλη ή Γιατί το έκανες αυτό» μας φυγαδεύουν στην κοιλιά του κήτους την Μεγάλη Τρίτη. Άραγε θα είμαστε οι ίδιοι στην επιστροφή;

Το έργο «Φάλαινα στην πόλη ή Γιατί το έκανες αυτό;», σε διασκευή, σύνθεση και στίχους Τόλγκα Τουζούν, παρουσιάζεται στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή Γουλανδρή την Μ. Τρίτη 30 Απριλίου, στις 20.00 και 21.30

Πάνος Ηλιόπουλος

Με το όψιμο έργο του «Via Crucis» (για χορωδία και εκκλησιαστικό όργανο ή πιάνο) ο Φραντς Λιστ φαίνεται να επανεφευρίσκει την έννοια της εκκλησιαστικής μουσικής, γράφοντας ένα σπονδυλωτό έργο με πολυποίκιλα στοιχεία, που περιλαμβάνουν από το γρηγοριανό μέλος και το μπαχικό κοράλ μέχρι τα πιο ακραία όρια της ίδιας του της μουσικής γλώσσας, δείχνοντας τον δρόμο προς τον μοντερνισμό.

Στην ενορχήστρωση του έργου, που μου ανατέθηκε από την Εθνική Λυρική Σκηνή για το 2ο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής, προσπάθησα να μείνω πιστός σε αυτήν την ιδιαίτερη ―εκλεκτική όσο και πειραματική― γλώσσα. Οι όποιες συνθετικές παρεμβάσεις σκοπό έχουν να υποστηρίξουν τον διάλογο της μουσικής του Λιστ με τα κείμενα που επέλεξαν και επιμελήθηκαν η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος ―με βασικό πυρήνα το «Le Chemin de la Croix» του γάλλου ποιητή Πωλ Κλωντέλ.

Η χορωδία του πρωτότυπου έργου γίνεται εδώ ένα ανσάμπλ από τέσσερις τραγουδιστές (Μαρία Κωστράκη, Θεοδώρα Μπάκα, Χρήστος Κεχρής, Μάριος Σαραντίδης) που εναλλάσσουν ρόλους, άλλοτε λειτουργώντας ως «χορός», και άλλοτε ως σολίστ, ενώ το οργανικό σύνολο (Φανή Βοβώνη, Ζωή Πουρή, Κρυσταλλία Γαϊτάνου, Δήμος Γκουνταρούλης, Σεραΐνα Σέιδου, Κώστας Γάτσιος, Σοφία Ταμβακοπούλου, Στάθης Άννινος) αποτελείται από εκκλησιαστικό όργανο και φορτεπιάνο εμπλουτισμένα από τον ήχο του κουϊντέτου εγχόρδων και του κλαρινέτου, δίνοντας επιπλέον εκφραστικές δυνατότητες και υπογραμμίζοντας έτσι τη δραματουργία τόσο της μουσικής όσο και του κειμένου.

Η συναυλία «Μακάριοι οι μαστοί οι ουκ εθήλασαν…» θα παρουσιαστεί στον Ιερό Καθολικό Καθεδρικό Ναόςτου Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτη την. Μ. Τρίτη 30 Απριλίου στις 20.30 και 22.00,

Αναλυτικό πρόγραμμα και πληροφορίες για το 2ο Φεστιβάλ Λατρευτικής Μουσικής στο nationalopera.gr