MONIKA: “ΣΤΟ ROAD MOVIE ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΜΑΘΑΙΝΩ, ΠΕΙΣΜΩΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΧΩΡΩ”

Η πιο δυνατή ανάμνηση με το όνομα Monika είναι χαραγμένη στο μυαλό μου πίσω στο 2009. Στο Gagarin, ένα πιάνο, ένα φρέσκο κορίτσι με καταπληκτική χροιά, πανδαισία εγχόρδων και το “Bloody Something“. Φυσικά εκείνο το διάστημα ακούγαμε παντού, ξανά και ξανά, το ταξιδιάρικο “Over the hill“, το οποίο παραμένει μέχρι και σήμερα μέσα στα αγαπημένα μας.

Από τότε, “πολύ νερό έχει περάσει κάτω από τη γέφυρα” και η Monika έχει γράψει πολλά τραγούδια, έγινε δύο φορές μητέρα, αλλά ένα πράγμα έχει μείνει ακλόνητο. Η πηγαία επιθυμία της να επικοινωνεί τα συναισθήματά της μέσα από μελωδίες και τραγούδια που “παίζουν μέσα στο μυαλό της”.

H επιστροφή της με το αγγλόφωνο άλμπουμ “Proud” ήταν μία από τις ευχάριστες εκπλήξεις του 2023. Ακολούθησε μια σειρά δυναμικών συναυλιών, με την εξαιρετική μπάντα της και τραγούδια από τα μήκη και πλάτη του ρεπερτορίου της.

Με αφετηρία το “Avatar” και σταθμούς σε πολλά τραγούδια από τον νέο δίσκο “Proud” και από τις τρεις ακόμα αγγλόφωνες κυκλοφορίες της, η Monika έρχεται για άλλη μια φορά στο VOX στις 22 Φεβρουαρίου για μία ακόμα παράσταση, με ανανεωμένη rock μπάντα, με συνοδεία από έγχορδα (τσέλο, βιολί), τρομπέτα και δύο εξαιρετικές φωνές.

Στο πρόγραμμα αυτό θα ακούσουμε και κομμάτια που έχει να παίξει πολύ καιρό live, όπως το “Forever Yours”, αλλά και διασκευές τραγουδιών που αγαπάει πολύ και διαχρονικά.

Λίγο πριν πάρει την κιθάρα και το σαξόφωνό της και σαρώσει τη σκηνή η Monika μας μιλά για αυτή τη φάση της ζωής της και συμπληρώνει τη φράση: “Monika να θυμάσαι ότι”… 

Monika: Σκι στο Βελούχι και μετά παιχνίδι στο Μοντάνα

Παιδικά χρόνια στο Καρπενήσι. Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνη την περίοδο; Σαξόφωνο, ποδόσφαιρο, φύση; Υπάρχουν εικόνες/συναισθήματα στα οποία ξαναγυρνάς τώρα που έχεις κι εσύ παιδιά;

“Ναι φυσικά, οι εικόνες από τη παιδική μου ηλικία είναι ακόμη πολύ φρέσκες μέσα στο μυαλό μου. Οι πιο ευτυχισμένες στιγμές που θυμάμαι είναι απλές συνήθειες της καθημερινότητας στο Καρπενήσι.

Το πρωινό ξύπνημα μέσα στα χιόνια, οι σχολικές εκδρομές στο Κεφαλόβρυσο, οι πρόβες με τη Φιλαρμονική τις Παρασκευές, όντως πολλές ώρες ποδόσφαιρο κάθε μέρα τα απογεύματα, ο καφές με οικογενειακούς φίλους μετά τη παρέλαση στη πλατεία, τα κυριακάτικα γεύματα στο Μεγάλο Χωριό, σκι στο Βελούχι και μετά παιχνίδι στο Μοντάνα…

Έζησα τόσο όμορφα σαν παιδί με αγάπη και απλές χαρές μέσα στο σπίτι και αυτό είναι που φροντίζω να προσφέρω και στα δικά μου παιδιά. Είμαι ξεκάθαρα άνθρωπος της φύσης και θέλω καθημερινά να αναπνέω καθαρό οξυγόνο και να απολαμβάνω όμορφες εικόνες, είτε στο βουνό είτε στη θάλασσα.”

Η μουσική ξεκίνησε ως “οικογενειακή υπόθεση”; Μια ανάμνηση με τους Serpentine και ένα “μάθημα” από τους γονείς σου που ανατρέχεις σε αυτό συχνά.

“Είναι τα πρώτα ερεθίσματα, αναγκαστικά τα κουβαλάς μια ζωή μαζί σου. Όταν ο αδερφός μου με έμαθε κιθάρα και μου ζήτησε να κάνω δεύτερα φωνητικά στο συγκρότημά του, άνοιξε μπροστά μου ένας καινούργιος κόσμος, που είχε μέσα του πολύ δημιουργία, χαρά και γνωριμίες με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Ήμουν πάντοτε πολύ κοινωνική και μετά το Καρπενήσι, οι συναυλίες του αδερφού στη Πάτρα και την Αθήνα με ενθουσίαζαν γιατί λαχταρούσα το διαφορετικό, το καινούργιο.

Η μουσική αυτή εν τω μεταξύ, το ροκ, μπορεί να είχε πολύ θόρυβο αλλά έκρυβε μέσα της και πολλά γλυκά συναισθήματα, μελαγχολία, ταξίδι, κάτι που εμένα σαν έφηβη με συγκινούσε και το είχα ανάγκη. Οι γονείς μου αγαπούσαν τη μουσική, τραγουδούσαν στο σπίτι και μας πήγαιναν σε συναυλίες.

Κυρίως όμως μας χάρισαν το δώρο του να μην μας στερήσουν την εμπειρία του ροκ εν ρολ σε τόσο μικρή ηλικία, αλλά και να μας παρέχουν όσο μπορούσαν τα υλικά για να παίζουμε μουσική. Η πρώτη κιθάρα που μου αγόρασε η μαμά μου όταν ήμουν 8 ετών ξεκάθαρα μου άλλαξε τη ζωή.”

“Πολλά από τα τραγούδια τα έχω γράψει στον ύπνο μου”

Όσοι δε γράφουμε τραγούδια έχουμε την εντύπωση ότι πηγαία κάποιος κάθεται, λέει τώρα θα γράψω και βγαίνει. Στη δική σου περίπτωση πώς “αναδύονται” τα τραγούδια; Είχες ποτέ writer’s block και πώς το αντιμετώπισες;

“Να σου πω την αλήθεια, ισχύει κάπως αυτό που λες. Προσωπικά δεν υπάρχει περίπτωση να κατέβω στο στούντιο και να μη γράψω κάτι. Δεν σημαίνει ότι γράφω κάτι καλό ή που θα ήθελα να το κυκλοφορήσω αλλά είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία, που σε βάζει κάποιος σε μία καρέκλα και σου λέει «μίλα», πες μας τι νιώθεις.

Από τα 13 μου που ηχογραφώ, έχω γράψει χιλιάδες ώρες μουσικής από τις οποίες οι περισσότερες ήταν ηχογραφήσεις εξάσκησης για τη μουσική παραγωγή και οι υπόλοιπες αγνή έκφραση των σκέψεών μου. Πολλά από τα τραγούδια τα έχω γράψει στον ύπνο μου, είναι ένα απίστευτο συναίσθημα, σαν όνειρο, να ξυπνάς μέσα στη νύχτα και να τραγουδάει κάτι μέσα στο μυαλό σου.

Βέβαια κάποιες φορές βαριέμαι να σηκωθώ και να το σημειώσω, αλλά συνήθως το γράφω κάπως στο κινητό, και το επόμενο πρωί κάθομαι στο στούντιο να το ακούσω και να το εξελίξω. Είμαι ενθουσιασμένη γιατί δεν θυμάμαι καθόλου τι έγινε μέσα στη νύχτα και ανυπομονώ να ανοίξω το voice memo που λεει «sleep» !

Έχω μεγάλη λίστα με ακυκλοφόρητα ντέμος τα οποία ακούσω σχετικά συχνά ώστε να ετοιμάσω τους επόμενους δίσκους μου ή να χρησιμοποιήσω σε εξωτερικές δουλειές όπως ταινίες ή θεατρικά έργα.”

Πρώτα οι στίχοι ή πρώτα οι μελωδίες;

“Μελωδίες. Κάποιες φορές όταν παίζω κιθάρα ή πιάνο και τραγουδώ μια μελωδία συνήθως έρχονται και οι λέξεις που καθορίζουν το τραγούδι. Σκέφτομαι μελωδίες και μικρές ατάκες ταυτόχρονα.”

Ποιοι καλλιτέχνες είναι οι αγαπημένοι σου (ή κάποια τραγούδια που ακούς στο repeat)

“Αγαπημένοι μου καλλιτέχνες θα είναι πάντα οι Beatles, Elton John, Bee Gees, Μάνος Χατζιδάκις, Βαγγέλης Παπαθανασίου. Τραγούδια σαν το Heartbreaker της Dionne Warwick ή το Bαλς των Χαμένων Ονείρων, μπορώ να τα ακούω κάθε μέρα στο repeat.”

“Σπέτσες και πάλι Σπέτσες”

Η ζωή σου είναι ένα road movie, Αθήνα-Καρπενήσι-Νέα Υόρκη-Λος Άντζελες-Σπέτσες. Ποια φράση σε κάθε πόλη εκφράζει τα όσα σε “δίδαξε” ή την επίδραση που είχε στην εξέλιξή σου;

“Αθήνα – Βρήκα τον εαυτό μου, πανεπιστήμιο, συναυλίες, φίλοι, έχτισα τη ζωή μου.

Καρπενήσι – Όνειρα, χαρά, αγάπησα τη φύση, τον καθαρό αέρα.

Νέα Υόρκη – Τη λάτρεψα από τη πρώτη στιγμή, ταιριάξαμε αλλά με ζόρισε, δεν φοβήθηκα, την αγκάλιασα και με γέμισε εμπειρίες πέρα από κάθε φαντασία, μουσική, περιοδεία στον κόσμο, καλοί άνθρωποι, φωτεινοί και μια καινούργια μουσική παρέα που ήρθε να δέσει με την αθηναϊκή μουσική μου οικογένεια.

Λος Αντζελες – Από τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου, μια γλυκιά καθημερινότητα μέσα στη καρδιά της μουσικής βιομηχανίας, γάμος, παιδιά, Ειρηνικός, όλα τεράστια και όλα χρωματιστά, ο ήλιος της Καλιφόρνιας έχει πάντα κάτι φωτεινό να σου προσφέρει, αρκεί να χαμογελάς, να το εκτιμάς

Σπέτσες = Παραμύθι. Ενας επίγειος παράδεισος, ποδήλατο, θάλασσα, παιχνίδι και Ντάπια. Δύσκολο να φύγει κανείς από εδώ. Κι αν καταφέρει να ξεφύγει τελικά από την μέθη του όμορφου αυτού τόπου, πάντα θα γυρίζει πίσω για μια δόση ομορφιάς να κουβαλάει μαζί στα αλλά μέρη του κόσμου. Σπέτσες και πάλι Σπέτσες.”

Όσα έχουν συμβεί στη ζωή σου τα ονειρεύτηκες και πίστεψες ότι θα τα πετύχεις ή τα περισσότερα έγιναν χωρίς να το περιμένεις;

“Όχι δεν είχα φανταστεί τίποτα από όλα αυτά. Μεγάλωσα σε μία απλή οικογένεια που μόνο μεγάλα όνειρα δεν έκανε, όλη μέρα δούλευαν οι γονείς μου, αλλά από παιδί, έτσι γεννήθηκα, ήμουν ανοιχτή σε όλα και πάντα μα πάντα ήμουν αισιόδοξη.

Δε λέω ότι η ζωή τα έφερε όλα ρόδινα. Απλώς ακόμη και σήμερα κρατώ τα θετικά από κάθε εμπειρία, ευχαριστώ κάθε μέρα για όσα μου προσφέρει η ζωή κι έτσι αν θέλεις, με ένα μαγικό τρόπο, η ζωή μου δίνει πίσω κι εγώ είμαι ευχαριστημένη.

Γεμάτη δεν είμαι, επειδή πάντα θέλω λίγο κάτι παραπάνω, για να έχω να κυνηγώ κάτι, να βελτιώνομαι, αλλά αυτό που εκπέμπω είναι τελικά αυτό που με τον τρόπο μου, μέσα από επιμονή και πίστη, καταφέρνω να έχω.”

Η κριτική σε ενοχλεί; Ξέρουμε να κάνουμε εποικοδομητική κριτική στην Ελλάδα;

“Όχι δεν με ενοχλεί, η κριτική μου αρέσει και με βοηθάει πολύ. Όταν όμως η κριτική γίνεται συκοφαντία ή προσβολή, τότε με στενοχωρεί πολύ. Κυρίως γιατί κάποιοι άνθρωποι αναφέρονται σε εμένα σαν να έχω κάνει κάτι κακό σε αυτούς ενώ ποτέ μα ποτέ δεν έχω προσβάλει ή ενοχλήσει κάποιον.

Αν κάποτε έκανα κάποιες κινήσεις που ήταν λανθασμένες ως προς τη πορεία μου ήταν κινήσεις που είχαν συνέπειες μόνο σε εμένα προσωπικά. Η Ελλάδα δε διαφέρει νομίζω από τις άλλες χώρες. Όταν κάποιος εκτίθεται πρέπει να είναι προετοιμασμένος να ακούσει κριτική και να τη χρησιμοποιήσει υπέρ του. Εγώ ακούω, μαθαίνω, πεισμώνω και προχωρώ.”

Τι ακούς από ραπ και πώς σου φαίνονται οι Έλληνες ράπερς;

“Γίνεται χαμός και θέλω πολύ να παρακολουθήσω ακόμη πιο κοντά αυτό το νέο κύμα μουσικής στη χώρα μου. Κατά τη γνώμη μου είναι εντυπωσιακό που στην Ελλάδα ανθίζει ένα τέτοιο είδος μουσικής και πιστεύω ότι ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη σε σύγκριση με άλλες χώρες.”

“Είμαι περήφανη για την υγεία και την αρμονία που νιώθω μέσα μου”

Ποιες πόρτες σού άνοιξε η συνεργασία με την Maggie Gyllenhaal στο υποψήφιο για τρία Όσκαρ, «The Lost Daughter» του Netflix;

“Μία τέτοια συνεργασία με σύστησε σε μια ομάδα πολύ ταλαντούχων ανθρώπων. Μέσα από τη δουλειά δεθήκαμε και απέκτησα μία πολύ καλή φιλία με την Μάγκι η οποία με οδήγησε σε κάποια από τα καλύτερα γραφεία μάνατζμεντ για μουσική για ταινίες στην Αμερική.

Από εκεί και πέρα δεν αρκούν μόνο οι γνωριμίες, χρειάζεται πολλή δουλειά, ταλέντο και τύχη. Εγώ δεν ξέρω εάν μπορώ να ξεχωρίσω μέσα σε τόσο υψηλό ανταγωνισμό, αλλά τουλάχιστον έχω πολύ καλούς ανθρώπους γύρω μου και περνάμε καλά.”

Τι αντιπροσωπεύει το “Proud” για σένα σε αυτή τη φάση της ζωής σου και τι ξεχωριστό γίνεται στη σκηνή του VOX;

“Πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσω αυτά τα τραγούδια και όταν ήρθε η στιγμή να ονομάσω τον δίσκο μου, σκέφτηκα αμέσως πόσο περήφανη είμαι για όλα όσα έχω στη ζωή μου αλλά κυρίως για την υγεία και την αρμονία που νιώθω μέσα μου έπειτα από τόσα πολλά μεγάλα κύματα ζωής που ξεπέρασα.

Ακόμη χαμογελώ κι εύχομαι μέσα από αυτόν τον δίσκο και άλλοι άνθρωποι να υπενθυμίζουν στον εαυτό τους τα καλά που έχουν καταφέρει και να συνεχίζουν αυθεντικά με τη καρδιά τους.”

Η Monika εξάλλου φαντάζεται κάθε live της σαν ένα ταξίδι που μοιράζεται με το κοινό…

“Το πιο όμορφο ταξίδι είναι αυτό που σου χαρίζεται μέσα από ένα τραγούδι. Είτε κλείνεις τα μάτια και αφήνεσαι να σε παρασύρει η μελωδία, είτε κοιτάς γύρω σου, είτε συγκινείσαι, τραγουδάς ή χορεύεις, είτε κρατάς το ρυθμό με τα χέρια σου παρέα με τους αγαπημένους σου, πάντα κερδίζεις το πιο πολύτιμο δώρο ένα ταξιδιού, την αλλαγή.

Και μετά όλα είναι πιο καθαρά. Πιο όμορφα. Με νόημα.  Αυτός είναι και ο στόχος μου στο Vox από την πρώτη στιγμή που ανέβηκα στη σκηνή του. Να συναντηθούμε όλοι εκεί για να ταξιδέψουμε μακριά μέσα από τη μουσική και τα τραγούδια για να επιστρέψουμε έστω και λίγο αλλαγμένοι και πιο αληθινοί.”

“Monika να θυμάσαι ότι”… πώς θα συμπλήρωνες αυτή τη φράση;

“Monika να θυμάσαι να είσαι ανοιχτή στη ζωή και πολύ όμορφες εμπειρίες θα συνεχίζουν να έρχονται. Μη ψάχνεις το «πώς», σταμάτα να ανησυχείς, απλώς χαλάρωσε και απόλαυσε την κάθε μέρα.”

Επόμενα σχέδια;

“Συναυλίες, μουσική για μία φανταστική μικρού μήκους ταινία, νέος δίσκος και καλοκαίρι με τη Μόνικα!”